Forum Ogrodnicze Oaza

No i to właśnie jest Bea ten największy problem . To samo z liśćmi lemonki kaffir czy liśćmi curry. I innymi składnikami również. A suszone to już nie to - to lepsza gotowa pasta curry. Niestety takie są warunki brzegowe dla małych miejscowości .

Trawę cytrynową dwa razy próbowałem uprawiać, ale ona mnie chyba nie kocha , nie udało się.

Natomiast te pasty curry, które polecałem, to są pasty niedostępne w marketach i o znacznie lepszej jakości. Bez porównania lepszej jakości. A dla mieszkańców mniejszych miejscowości - takich jak ja - są bardzo często jedyną opcją.

Trawa cytrynowa bywa okazjonalnie w Biedronce. Warto zapolować i zamrozić sobie zapas.
Liście kafiru i curry nie są konieczne do pasty. Moim daniem niezbędne minimum to papryka, korzeń imbiru, czosnek trawa cytrynowa i sos rybny.
Własnoręcznie robiona pasta ma świeży smak, którego brak kupnej. To tak jak z Twoim przepisem na sos sriracha (który zrobiłam i jest genialny) - pasteryzowany to już nie to.

Całkowicie się z Tobą zgadzam, że co świeżo przygotowane to bez porównania do tego co z puszki. Zrobienie pasty curry jest proste - problem ze świeżymi składnikami. A w marketach profil towaru wyraźnie zależy od jego położenia. Prosty przykład, Ania napisała, że w Poznaniu w Lidlu dostała świeży korzeń kurkumy. U nas jest Lidl, Aldi, 3*Biedronka, Tesco, Intermarche i być może jeszcze coś. W żadnym z nich nawet nie słyszeli o korzeniu kurkumy. W wielu z nich nie ma nawet kurkumy w proszku .
Nie mamy dostępu do wielu artykułów jakie w dużych miastach są standardowo na półkach .
A radzić sobie jakoś trzeba, więc pozostaje sieć i dobrej jakości, choć nie tak jak świeże, gotowe półprodukty.

Liście curry i limonki kaffir - do czego innego potrzebuję, ale niestety muszę obejść się smakiem.

Cieszę się, że spasowała Ci sriracha fermentowana - ja ją uwielbiam i mnóstwo co roku robię .

Nasiona trawy cytrynowej zamówiłem po raz trzeci - spróbuję w tym roku jeszcze raz wysiać. Uparty jestem

Zbyszku, poezja smaku i poezja słowa - dziękuję za przepis.
Pulpa się odmraża, a tak się składa, że chlebopieczkę mam Kupiłam z odzysku za 40 zł, niemal nieużywaną i sprawdza się wspaniale przy wszystkich drożdżowych wypiekach, choć przyznam, że nigdy dotąd nie robiłam drożdżowego z dynią.
Garnek rzymski też gdzieś się schował, więc pozostaje mi zanurkowanie w czeluściach szafek kuchennych i wydobycie go na światło dzienne. Jednak z tego, co pamiętam, jest to garnek z glazurą

Świeżą trawę cytrynową widziałam onegdaj w sieci delikatesów Piotr i P. w Poznaniu - jeśli ktoś byłby zainteresowany, chętnie sprawdzę ofertę na miejscu i napiszę. Kolendrę w doniczce widuję w Lidlu.
Czy sos rybny ma zapach, o którym myślę ?

Adasiowa wrote:
Sprawdź, garnek rzymski nie powinien mieć glazury. Jak ma to spróbuj w nim upiec, jak wyjdzie nie tak, to paredziesiąt zł trzeba będzie zainwestować . Chodzi o tą wodę, która jest w porach gliny garnka i powoli przechodzi do chleba...

Sos rybny , jeśli myślisz, że zapach to "ło żesz ty...", to tak, dokładnie tak pachnie... Ale powiedziane było, po owocach oceniajcie - więc po procesie gotowania ten zapach prawie całkowicie zanika, daje natomiast nutkę orientalnego aromatu do potraw oraz sporo "piątego smaku" - umami.

Na wszelki wypadek użyję tradycyjnej blaszki do pieczenia; nie darowałabym sobie marnotrawstwa takiego dobra. Znam sekrety rzymskich garnków, bo kilka lat temu miałam okazję upiec w takim ( prawdziwym, bez polewy ) ziemniaki. Odlot totalny

Sos rybny .... Zbyszku, bardziej chodziło mi o wyrażenie "orzesz ... ku " , ale skoro napisałeś, że tylko "ło żesz ty", to mnie uspokoiłeś. Doczytałam, że jedynie pierwszy kontakt węchowy z tym sosem może być ... dotkliwy dla nosa i zawartości żołądka, ale po obróbce termicznej uzyskuje się całkiem ciekawy efekt - czyli dokładnie taki, jak opisujesz.
Aaa, przyprawę "5 smaków" już mam

Zapisuję sie i tutaj . Dinosaurze piszesz tak, że znowu mam wenę do gotowania i wypróbowywania nowych potraw. A powiem, że czasem mnie nachodzą takie trudne dni w kuchni, bez chęci i smaku, często i czasu. Ostatnio znowu mnie dopadły. Łatwo wtedy nie jest zwłaszcza, że staram się żywić moją rodzinę zgodnie z założeniami medycyny chińskiej, a to łatwe nie jest bo tam gotowce i półprodukty nie powinny mieć miejsca. Ale po przeczytaniu Twojego wątku czuję, że ich czas sie kończy. Dziękuję
No i ten sos rybny...nigdy mnie nie interesował ale kusisz jego smakiem umami....A takiego mi bardzo brakuje w kuchni bezmięsnej.
Więc jutrzejsze menu obiadowe to dyniowe curry z indykiem (tak tak zrobie odstępstwo tym razem i będzie mięcho) a na deser piernik dyniowy

Trafiłam przypadkiem na tą ciekawą dyskusję i podpowiem, że z braku garnka rzymskiego piekę chleb w żaroodpornym szklanym naczyniu i całkiem ładnie wychodzi

Anusiu, bardzo udane wypieki chlebowe wychodzą także z emaliowanej brytfanny, takiej, jakiej używało się kiedyś do pieczenia kaczki czy gęsi. Mam nadzieję, że Gospodarz tego wątku nas nie pogoni za odstępstwo od zalecanego glinianego naczynia

Cieszę się bardzo ze wszystkich Waszych spostrzeżeń i uwag, komentarzy i wariantów wykonania.
Każda miła i spokojna rozmowa otwiera nowe spojrzenia i możliwości. Nikt nie ma licencji na jedynie słuszne rozwiązania - zwłaszcza ja.

Błędami chwalić się nie należy, ale gdybyście wiedzieli ile razy dałem plamę zanim w kuchni wyszło takie jedzenie jak trzeba .
Do dziś z Żoną śmiejemy się na wspomnienie mojej potyczki z litewskimi zepelinami . A było tego znacznie więcej .
Na szczęście kury jedzą wszystko,no prawie wszystko - więc jedzenie się nigdy nie zmarnowało...

Ze wszystkich Waszych postów uczę się bardzo dużo, uwierzcie mi. I bardzo za to jestem wdzięczny .

Dzisiaj jeszcze napiszę przepis na zupę curry z dyni, a potem chwila przerwy - będę wkraczał na obce dla mnie terytorium potraw z beninkazy .

Zupa curry z dyni.

Zdjęcia nie mam, ale od czego wyobraźnia.

Stół, biały obrus, talerz, waza z zupą na środku stołu. Na talerzu gęsta, gorąca, aksamitna, gładka, pachnąca, pomarańczowa zupa i unoszący się nad nią obłoczek pary. Obok miseczka ze świeżutko opieczonymi z czerstwej bułki lub chleba (pokrojonymi wstępnie na małe kostki) gorącymi grzaneczkami. I ten Magiczny Moment, kiedy gorące grzanki trafiają do zupy i przepięknie skwierczą .
Ładne zdjęcie?

No to do pracy...

Oryginał przepisu jest gdzieś w przepastnych zasobach internetów - niestety nie pamiętam gdzie .

A to moja wersja.

Składniki:

-olej;
-1/2 szkl. pokrojonego selera naciowego (jak nie ma naciowego to może być korzeń selera pokrojony w drobna kostkę);
-2/3 szkl. pokrojonej w półplasterki cebuli;
-2/3 szkl. pokrojonej w talarki marchwi (ona tutaj głównie, by poprawić kolor zupy );
-2 łyżeczki posiekanego świeżego imbiru;
-czerwona pasta curry (lub proszek curry - jak kto woli);
-4 szklanki pokrojonej w kostkę, obranej uprzednio dyni;
-1-1,5 litra rosołu (może być z kostki);
-1 puszka (ok.400g) mleczka kokosowego;
-sól, pieprz;

Wykonanie:

-na rozgrzanym w garnku oleju szklimy cebulę lekko rumieniąc;
-dodajemy pastę curry (lub proszek, lub jedno i drugie). Ja stosuję oba, pasta daje ostrość i swoisty aromat, proszek curry dodaje pachnących przypraw korzennych i kurkumy. Lekko przesmażyć;
-dodajemy seler, marchew, imbir i dynię i znowu chwilę podsmażamy;
-zalewamy rosołem i gotujemy do miękkości warzyw;
-w tym czasie zamknięta puszka mleczka kokosowego do prawej ręki i 'La Bamba' - mleczko homogenizujemy w rytm muzyki ;
-dodajemy mleczko kokosowe do zupy;
-blender do ręki i zamieniamy zupę w aksamitny krem. Ostateczne doprawianie: sól, pieprz, curry jedno i/lub drugie - aż do uzyskania należytego smaku.

Teraz patelka (duża), ostry ogień, olej na patelkę. Jak gorący, sypiemy wcześniej pokrojone w kostkę pieczywo. Mieszając, opiekamy na złoto (ekstremalna zabawa - zamieniamy mieszanie w podrzucanie jak naleśniki ).

Zupa na talerz, grzanki do miseczki, łyżka do ręki..

Gotowe, smacznego.

Wczoraj pierwsze poważne gotowanie z beninkazą w roli głównej.

Popełniłem "Duszony melon zimowy z mieloną wieprzowiną" - przepis z kuchni chińskiej. Z duszą na ramieniu, bo raz że przepis oryginalny dość enigmatycznie napisany. A dwa - zero doświadczenia z beninkazą w kuchni .

Efekt przerósł moje oczekiwania. Beninkaza to bardzo wdzięczny w pracy składnik potraw, przepis mimo iż bardzo oszczędny w słowa, to okazało się, że bardzo pragmatyczny. Zawierał w sobie wszystko co było potrzebne do pracy.

Potrawa prosta w wykonaniu i moim zdaniem bardzo smaczna. Przepis wkrótce

Hura Benincasa hispida

Witajcie w Nowym Roku moje Drogie i Zaniedbane przeze mnie Żarłoczki
Mea culpa, tysiąc problemów a tylko jedna głowa
Ale, cytując klasyka, "póki życia póty nadziei", więc ruszamy mocno do przodu.
Zaległości nadrobimy, jedzonko doskonałe zrobimy

Przepisy z beninkazą w roli głównej Wam jestem dłużny. Zrobiłem dwie potrawy i beninkaza "wyszła", trzeba do następnych zbiorów czekać. W skrócie, warzywo super, potrawy bardzo smaczne. Potencjał kulinarny tej rośliny - olbrzymi. Wkrótce przepisy...

A dziś wielki dla mnie dzień, próbuje Magiczny Wolnowar w nowej roli - jako urządzenia do pieczenia ciast. Etap kolejny - pieczenie chleba naszego powszedniego i innych nieco bardziej złożonych. Etap kolejny niech sobie chwilę jeszcze poczeka. Dziś pierwszy etap - piekę w wolnowarze zawijańce drożdżowo-cynamonowe. U mnie w domu popularnie zwane - papatacze.

Się już pieką . Miłościwie mi panująca powiedziała, że pachną bosko . Może zaplusuję .

To tyle. Reszta wkrótce

Przepis na zawijańce poproszę. Wolnowar to trochę niska temperatura na pieczenie chyba? Ciekawa jestem efektu. I od razu - tak zachwalałeś, że zakupiłam. A "siłom" rozpędu jeszcze i multicookera (którego zdecydowanie częściej używam - ach te smażone ziemniaczki)

Papatacze wersja 'wolnowar 1.0' zrobione
Władca mojego serca szczęśliwie objedzony słodyczami przychylnie na mnie spogląda .

Papatacze się udały - a jak na pierwszy raz w wolnowarze to śmiało mogę powiedzieć, że bardzo się udały.
Trochę trzeba dopracować technologię albowiem popełniłem kilka błędów "dzieciństwa", ale to normalne w takich przypadkach .

Szczegóły i przepis już jutro, bom zmęczony wiosennie, a jeszcze kilka prac mam dziś do dokończenia .

Alu, wrzuć swoje impresje odnośnie multicookera. Przewija mi się ten temat od dawna i nie mogę się za niego zabrać....
A, nota bene, w wolnowarze ziemniaczki pieczone wychodzą boskie. Podobno. Czytałem. Nie robiłem, bo nie wierzyłem. Papatacze dały mi wiarę w boskie pieczone ziemniaczki np a'la hasselback . Kolejny etap przede mna, ale najpierw chleb.

Edit:
Ps. Wolnowar włączony na noc, pracuje aktualnie nad "Green Tomato Garlic Chili", jutrzejszy obiadek

multicooker.pl/katalog/multicookery/

Różne modele, różne funkcje - czym jesteś zainteresowany, chętnie opowiem.

Alu, dziękuję za link do tych urządzeń. Jak znajdę chwilę czasu to dziś przestudiuję .

A teraz obiecany przepis na papatacze pieczone w wolnowarze.

Przepis oryginalny jest zamieszczony tu: Slow Cooker Cinnamon Rolls. Na bardzo dobrym blogu, zajmującym się głównie gotowaniem w wolnowarze. Wiele przepisów sprawdziłem , można śmiało zaufać
Zdjęć z mojego pieczenia niestety nie ma , posiłkujcie się zdjęciami z tego blogu. Przy następnym pieczeniu zdjęcia zrobię i zamieszczę na forum.
Przed pieczeniem koniecznie zapoznajcie się z wytłuszczoną uwagą zamieszczoną na końcu tego postu.

Składniki:
- 1 szkl. mleka
- 1/3 szkl. roztopionego masła
- paczka suchych drożdży
- 2 jajka
- 4 1/2 szkl. mąki
- 1 łyżeczka soli
- 1/2 szkl.cukru

Wykonanie:
Wszystkie składniki wyrabiamy na gładkie, elastyczne ciasto. Ja wyrabiałem przy użyciu chlebopieczki, na programie 15 minutowym do zagniatania ciasta (bez podgrzewania i wyrastania). U mnie ten program dedykowany jest ciastu na makaron bądź pierogi.
Wyrobione ciasto drożdżowe od razu wałkujemy.
Zero wyrastania, odpowietrzania i ponownego wyrastania . Powierzchnię ciasta smaruję olejem (pędzelkiem rzecz jasna ), posypuję cynamonem i cukrem. Dodaję również nieco rodzynek uprzednio zalanych gorącą wodą i odcedzonych przed posypywaniem nimi ciasta. Całość "nadzienia" lekko przyciskam dłonią do ciasta, by związać je z ciastem. W przeciwnym razie przy zwijaniu będzie się zsuwać.

Zwijamy ciasto wzdłuż dłuższego boku.
Dużym , ostrym nożem kroimy rulon na pół, półrulony znowu na pół. I powstałe 4 ćwierćrulony - każdy na trzy części. Mamy 12 papataczy .

I to w zasadzie jest koniec pracy. Nie było tego tak dużo - łącznie z wypiciem kawy w oczekiwaniu na pracującą chlebopieczkę zajmuje to ok.20minut.

Ceramiczną miskę wolnowaru wykładamy papierem do pieczenia, na dnie układamy papatacze. Nakrywamy pokrywką i włączamy na opcję HIGH. Pieczemy ok. 2 godzin.
Po zakończeniu pieczenia zdejmujemy pokrywę, górę wypieku pokrywamy przygotowanym lukrem.
Papatacze najłatwiej wyjmować widelcem (ostrożnie na ceramiczną miskę). Najsmaczniejsze jeszcze gorące

Uwagi:
- w oryginalnym przepisie jest zamieszczony przepis i składniki na "nadzienie" i lukier. Robiłem uproszczoną, swoja metodą - jak wyżej opisałem
- z procesu pieczenia wyeliminowany jest etap wyrastania ciasta, odpowietrzania i ponownego wyrastania juz gotowych papataczy. Wszystko to odbywa się w wolnowarze, gdzie ciasto bardzo powoli się nagrzewa i pięknie rośnie.
- czas pieczenia ok.2 godziny, mocno zależy od Waszego wolnowaru. Pierwsze pieczenie - polecane jest mierzenie temperatury w środku ciasta termometrem z sondą (kilkanaście zł, łatwo dostępny, konieczny w każdej kuchni). Temperatura powinna wynosić ok.90C (190-200F).
- przed pieczeniem w wolnowarze należy zapoznać się z instrukcją użytkowania wolnowaru. Koniecznie należy tam sprawdzić,
czy producent dopuszcza używanie wolnowaru bez ciekłej frakcji przygotowywanego posiłku. Niektóre ceramiczne misy mogą zostać w ten sposób uszkodzone. Jeśli nie dopuszcza, to niestety nie można w takim wolnowarze piec!
- ja piekłem w wolnowarze o pojemności 4,5 litra i niestety ilość ciasta była zbyt duża na ten wolnowar. Przy tej pojemności powinno być 3/4 składników ciasta, wtedy ładnie się zmieści.

Smacznego

Witajcie drogie mi Źarłoczki , Mistrzowie Patelni i Smaku...
Dawno nic nie pisałem, bo i okrutne terminy na mnie od kwietnia spadły. I jak nic, mimo tylu miesięcy, trzymają się lepiej niż śnieg zimą w górach. Nie sposób sobie z nimi poradzić .

Jest mi okropnie smutno, bo pomimo moich najlepszych intencji nie jestem w stanie dotrzymać żadnych obietnic związanych z publikacją kolejnych postów. Fizycznie, z powodu braku sił - nie daję rady. W związku z tym muszę pewne formy działalności nieco ograniczyć. Na pierwszy ogień poszedł mój blog - który został zlikwidowany, . Bolało i długo jeszcze boleć będzie, ale wyjścia nie było .

A teraz, muszę Was bardzo przeprosić, ale Magiczna Kuchnia niestety będzie jakiś czas zamknięta. Rozpoczynamy remont, sufit trzeba pomalować, ściany odświeżyć, etc. Mam nadzieję, że ekipa remontowa zrobi to co trzeba szybko i skutecznie i będę mógł do Was wrócić. Trzymajcie kciuki