Forum Ogrodnicze Oaza

Moje przemyślenia ,zadumanie,refleksja nad człowiekiem ,
nad życiem ,nad otaczającym mnie światem.
Takie sobie rozmyślanie.
Czy zawsze poprawne w budowie? ,zgodnie ze sztuką pisania ?
Nie zawsze .
Ale cóż tam .
Czy ktoś ci kiedyś powiedział
że zbyt łatwo zawierzasz światu
Czy może nie dopowiedział
poczekaj daj zaufaniu swojemu trochę czasu.

Może przed kimś ostrzegał
idz ostrożnie mawiał przez życie
nie za szybko obdarzaj przyjażnią
przyjrzyj się czynom ,tresciom listów do ciebie pisanych.

Czy ktoś ci kiedyś powiedział o ludziach tych obok ciebie,
że wcale nie są szczerzy,że wciąż coś kręcą,
całe kłębki zwijają z kłamstw im tylko znanych.
Używają słów górnolotnych tych często wyświechtanych.
Czy ktoś cię przestrzegał przed mnóstwem intryg od rana
podanych w pięknej oprawie ,w pucharach jak gorzkie wino
Z winnicy tej zbrakowanej.

Ten ktoś ciebie przestrzegał iż świat w swojej miernocie
zatracił wartość przyjazni,
w podłości niezliczonych kłamstw
W ich ponurym splocie.
Czy ktoś ci kiedyś powiedział
czy teraz posłuchasz zrozumiesz
docenisz dar jaki posiadasz lecz swą dobroć empatię i przyjazń
przekażesz tylko nielicznym
ty tego pragniesz ,dokonać tego umiesz.

Trudne chwile

Trudne jest twoje życie ,trudne moje
znosimy udręki ,znosimy znoje.
Ja staram się rozumieć ciebie
ty mnie rozumiesz czasami
nie kłóćmy się o to
co nie dopowiedzieliśmy między nami.

Zycie to chwile zwątpień ,łez ,smutku ,to my.
Zycie to trudu niezliczone dni.
Proszę jednak o twój uśmiech na twarzy
niech wszystko co złe odejdzie daleko
niech się już
nie powtórzy, nigdy nie zdarzy.
Nie mów zdań co ranią moją i twoją dumę
ja tobie tym samym odpłacę ,ja ciebie zrozumiem.

Gdy idziesz chodnikiem,
gdy siedzisz wśród lip w parku na ławeczce
ja wiem ,to jest twoja chwila w zadumie ,w rozterce.
Ja nie zawsze znam ciebie ,ty nie znasz mnie
wsłuchaj się w mój lęk ,moje uczucia,moje pragnienie
A ja napiszę dla ciebie mój skromny wiersz w podzięce.

Nasz dzień
Jest tak blisko a jakże daleko.
Siedzę wygodnie w fotelu z lampką wina w dłoni
wpatrzona w zieleń za oknem ,w błękit nieba .

Jaki będzie ten nasz kolejny dzień, jaka noc, jaki po nim poranek?
Czy warto byś dawał mi nadzieję rozbudzał marzenia
może nigdy się nie spełnią znikną
jak babie lato co niebawem okryje zakątki ogrodu.
Może ten dzień będzie jak zapach perfum
delikatny rozbudzający pożądanie,
może jak płatki róż czerwonych, moich ukochanych.

Jakie będą nasze ostatnie godziny te przed twoim odjazdem?
Co z sercem moim kobiecym tęskniącym do naszego kolejnego dnia
kolejnych chwil.

Czy warto na nie czekać ,marzyć ,tęsknić kochanie .



Jakoś tutaj cichutko, refleksje, wspomnienia,
czar marzeń posmutniały.
Gdzieś pod lasem wiekowe chatki przygarbione wspominają czasy dawne .
W ogrodzie staruszka bzy przekwitły
stokrotki pochyliły twarzyczki .róże pogubiły płatki.
Ostatnie żurawie naradę zwołały ustaliły jak odlecieć powinny
Bocian w dębowym lesie posmutniał
na jednej nodze stoi w bezruchu ,on był tam sam całe lato.
Co zrobić teraz powinien
gdzie lecieć ma wszak marzenia niespełnione serce obolałe

Jakoś tutaj cichutko,
miłość chyłkiem uciekła nad brzeg stawu
by w trawie się schować cos przeczekać.

Nie dotrzymała obietnicy by uleczyć chore serce
by pomóc mu wyzdrowieć radości tych dwojga doczekać.
A przecież obiecała nie zapomnieć odnalezć.
Prosiła o cierpliwość jej tylko znaną

Jakoś tutaj cichutko żar namiętności wygasł ledwo rozpalony.
Nikt nie mówi prawdy sercu ,
które krwawi tęskni bije coraz słabiej.
Nie wierzy już obietnicom
czas szybko przemija
nie ma go za wiele .

Jakoś tutaj cichutko
niebawem umilknie śpiew ptaków
żaby pod pierzynką szuwarów się schowają
tylko szelest spadających liści jesiennych przypomni
o czasie straconym zawiedzionych oczekiwaniach
obietnicach niespełnionych.
O latach co szybko przemijają.

Jakoś tutaj cichutko.

Dwa słowa

Ja i ty,czy dane nam jest
byśmy przez resztę życia razem szli?
Budzili się rano
boso po rosie stąpali ,słońce wschodzące witali?
Razem marzyli, razem sny śnili
o naszej miłości,o naszych tęsknotach
o bujaniu też może w obłokach.
O tym co ludziom nie jest obce
o nocach gorących
złączonych ciałach w uścisku
o zapachu erotyku.

Powiedz mi proszę
kochanie ,czy to się kiedyś stanie
przecież to nikt inny jak ty
zawsze mówiłeś mi ,że nikt
nam nie nie zabierze tej miłości
jesteś mi przeznaczona
jesteś moim spełnionym marzeniem ,jesteś moim objawieniem.

Czy mam ci wierzyć tak bardzo bym chciała.
Budzić się u twojego boku każdego rana
zasypiać w ramionach tak dobrze mi znanych
otwórz proszę niebios te bramy.

Klęknij przede mną ,złóż słów przysięgę
że nigdy już nie odejdziesz
nie pozostawisz mnie samą.

Jednak z pieskiem

"Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu – pamiętaj jaki pokój może być w ciszy"

Niebo o godz 7:30 ,gdzieś daleko nad miastem .

Szybki kurs się rozpoczął .
Martwa natura ??oj nie wiem Inny może,
abstrakcja ?chyba tutaj będzie mi bliżej

Spacery ,spacery ,spacery .A gdzie zima?

Czasami rozstania przychodzi czas
by wspomnienia o nas zachować.
Trzeba zamknąć rozdział poszukiwań zagubionych serc
zapieczętować.

Włożyć w zakamarek serca mojego .
Z listkiem koniczynki tej,
która dawała szansę na spełnienie
nie ranić ,nie obiecywać nie budzić nadzieje.

Po co budzić się ze snu z kolejnym cierpieniem.
Po co obiecywać,nie nie chce tego serce twoje
nie chce ranić ciebie płonną obietnicą
też serce moje .

Zachowajmy wspomnień delikatny zapach
wiosennych kwiatów na łące.
Ty pójdziesz swoją drogą
masz prawo ,ja nie podam tobie swojej dłoni drżącej.

Twoja dłoń nie jest już moją
moja nigdy nie będzie twoją.
Rozstania przyszedł czas ,by zachować wspomnienia.

Witaj Bogusiu Nie wiedziałam,że drzemie w Tobie taka artystyczna dusza! Pięknie!

Dziękuję Kasiu A tak coś drzemie we mnie i chce
do wolności.
Tak sobie skrobię do szufladki czasami .
Miło mi ,że podoba się Tobie .
Pozdrawiam cieplutko Ciebie
Czytających też pozdrawiam a tymczasem

Bogusiu, czy Twój pseudonim literacki to Ania B.?

Alicjo nie ,niestety .
Ten wiersz z tego postu #868556 jest z netu tak jak napisałam .
Tam chyba nie było podpisu autora .

Wiesz, bo na FB ktoś się chyba podszywa pod Ciebie publikując te same wiersze i podpisuje je Ania Bralska.

Dlaczego

Powiedz proszę dlaczego życie nas nie rozpieszcza.
Dlaczego kolejna wieść bywa złowieszcza.
Dlaczego deszcz pada ,wciąż pada
,nie słucha krzyku przesiąkniętej ziemi.
Dlaczego zimą jest tak dużo śniegu
,nie ma kwiatów nie ma zieleni.

Powiedz proszę dlaczego spotykamy kogoś za pózno.
Czemu miłość ta wyśniona omija nas jak ptak co omija ocean
lecąc gdzieś do swojej przystani.
Czemu życie spycha nas do ciemnych korytarzy otchłani.

Powiedz proszę dlaczego tak trudno o zrozumienie.
O spokój serca, o myśli wytchnienie.
Dlaczego nasze noce są takie samotne.
Dlaczego to co było między nami odeszło bezpowrotnie.

Powiedz proszę kochanie ,
jeśli znasz odpowiedzi na moje rozterki ,na moje pytanie.

Babcia Ala wrote: A mnie się wydaje, że nasza Bogusia, to "sierotka", którą czytałem kilka lat temu. Jeżeli tak jest, to pozdrawiam serdeczne.

faqrak.pl/app.php/forum/post/list/kacik-poetycki

A to się ma Jacku tak tak ,a po za tym mnie skopiować można
jeszcze z paru miejsc
Ustawę znam o Ochronie Praw Autorskich i Prawach Pokrewnych.
Ale mi zrobiłeś niespodziankę ,tam też jest wywiad.