Forum Ogrodnicze Oaza

chester633 wrote:

Małgosiu-cieszę się,że wreszcie jesteś z nami Jako starsza pani która już nigdzie nie wyjedzie liczę,że Twoje fotki a może i opisy,przeniosą mnie w te jak ciekawe miejsca.

Ech, budzisz wspaniałe wspomnienia Dziękuję

Dziękuję za zainteresowanie...jest mi miło a będzie jeszcze bardziej kiedy będę mogła zrobić komuś przyjemność opowiadając o spełnianiu swoich pasji i marzeń jednocześnie.
Celem mojej podróży do Nepalu był trekking do I bazy Himalaistów tzw. Everest Base Camp, którzy wchodzą na szczyt. Pierwszym przystankiem było Katmandu, a dalej lot do Lukli najbardziej niebezpiecznego i trudnego lotniska na świecie i dalej 7-dniowa piesza wędrówka na wysokość ponad 5000 m npm. Całą wyprawę starłam się w miarę skrupulatnie przygotować i samej się przygotować, bowiem wiedziałam, że taka wyprawa będzie zapewne najtrudniejszą i najbardziej wymagającą jaką do tej pory przeżyłam. Ale po kolei:
Katmandu i "stare miasto" stolicy Nepalu, po przylocie spacer w krótkiego rekonesansu i tradycyjne przepyszne pierogi nepalskie tzw. momos






Drugiego dnia po przylocie mała wycieczka wokół doliny Katmandu miedzy innymi do Świątyni Małp i Patan ( innego "sterego Miasta nieopodal Katmandu - w skócie):








Po tych kilku dniach nastąpił wylot do Lukli:








Lotnisko w Lukli niestety nie cieszy się dobrą sławą bowiem leży na wysokości 2864 m npm, pas startowy ma tylko ok. 400 metrów i jest organiczny z jednej strony skalną ścianą a z drugiej 600 metrową przepaścią i wypadki lotnicze z uwagi na trudne górskie warunki atmosferyczne zdarzają się często. Dzięki Bogu moje lądowanie było pełne adrenalino ale wspaniałe.... CDN

Świetnie, że jesteś tu, Małgosiu! Z ogromną przyjemnością będę śledzić Twoje niezwykłe podróże - masz piękną pasję.

Małgosiu ...świetnie,świetnie....a gdzie dalszy ciąg przygód z Yeti w tle.. (wczoraj M. wstawiała zdjęcia 3 razy z 20 szt. ograniczyła się do kilku - serwer wyrzucał ) nie wiem ,,o co kaman'' a M.tym bardziej

Witaj Małgosiu. Jestem Twoją fanką . Oglądałam zdjęcia z Twoich wypraw na poprzednim forum i bardzo się cieszę,że tu też będą a do tego z fajnymi komentarzami. Niecierpliwie czekam na c.d. Duże buziaczki
Może znajdziesz zdjęcie ,o którym już wspominałam u Pawła. Byłaś na nim z miejscowymi kobietami,które uprawiały swoje pola na takim dużym wzniesieniu. Były bardzo niskie. Cały czas zastanawiam się,co na mnie zrobiło takie wrażenie ,że cały czas pamiętam to zdjęcie. Niestety na tamtym forum zdjęcia zniknęły.

Dobry wieczór Małgosiu Melduję się również w Twoim wątku - będę wiernym czytelnikiem, bo uwielbiam takie wirtualne wyprawy.
Akurat tydzień temu, syn pokazywał mi filmiki z tego słynnego lotniska w Lukli. On marzy by tam polecieć, a mi już przy oglądaniu kręciło się w łepetynie i mrówki po plecach brrrr...



Wyobrażam sobie tę adrenalinę i podziwiam Twoją odwagę

Kochana M. wstawiaj po jednym zdjęciu jak nie można inaczej ,poproszę o to fajne zdjęcie z Nepalskiego Marriotta , z drewnianymi ścianami ,w opakowaniu i czapce...

Witam wszystkich
Przykro mi niezmiernie ale mamy ogromny problem z wysyłaniem postów wraz ze zdjęciami, nie wiem co się dzieje działam na wszelkie możliwe sposoby lecz niestety komp mieli mieli i nic, postaram się jeszcze z Pawciem coś może dwie głowy wymyslą. Pozdrawiam

Paweł-wyczyść Gosi komputer albo dodaj trochę siły

Witam wszystkich zimnym wieczorkiem ...troszkę jeszcze ochłodzę klimat kontynuując relację ze swojej wyprawy. Lukla, w której wylądowałam leży na wys. ok. 2860 m npm, i stad jakieś 8 godz, marszu do pierwszego noclegu nieco ponad 3 tys. mnpm. Szczerze mówiąc pierwszego dnia wędrówki niewiele zapamiętałam chyba adrenalina nazbyt trzymała mnie w napięciu. Ale droga była wyczerpująca zważywszy, ze musiałam dźwigać 2 plecaki , jeden z 15 kg dobytkiem i drugi moje "male biuro całej wyprawy". Większość dolin połączona jest takimi wiszącymi mostami, na których ruch odbywa się jednostronnie i czasami mocno bujało jak jednocześnie przechodziłam ja i za mną kilka jaków niosących zaopatrzenie dla wszystkich wyżej, a przepaście pod nogami ooogromnie głębokie.







Następnym punktem po 2 dniach wędrówki była wioska Namche Bazar na wysokości ok 3400 m npm, ty 1 cały dzień odpoczywałyśmy aklimatyzując się aby idąc wyżej nie odczuwać tzw. choroby wysokościowej i stad tez można było przejściu jakieś 300 m w gore panoramę Everestu.....och to zrobiła na mnie wrażenie







Na ostatnim zdjęciu pierwszy szczyt od lewej to Mt. Everest...
Kolejne dwa dni wędrówki to kamienie poszarpane ścieżki i wysokość, która męczyła a jednoczesne nieposkromiona ciekawość tego co przed nami, od czasu do czasu trzeba było ustępować mijającym nas jakom...





Niestety ku naszemu pechowi po osiągnięciu wysokości 4220 m npm w wiosce Periche nocą nastąpiło załamanie pogody zrobiło się bardzo mroźno i spadło ok. 5 sm śniegu...oj powiało grozą..







Co prawda powtarzam opis ale teraz mam nadzieję ze się uda, a ciąg dalszy relacji obędzie się bez dodatkowych "przygód"

Małgosiu-dzięki Tobie znowu mogłam przenieść się w nieznane Podwójny opis pozwoliłam sobie wykasować

Witam ponownie. Przez kolejne trzy dni wędrowaliśmy przez Dughle i Labuche do Gorashep. Krajobraz wraz ze zmianą wysokości robił się coraz bardziej surowy i wędrówką nie była lżejsza. Mimo ze odległości miedzy tymi miejscami nie były duże, im wyżej tym tlenu mniej i marsz a właściwie spacer stopkami był bardziej męczący. Każdego dnia na szczęście mieliśmy do południa piękną słoneczną pogodne dzięki czemu widoki rekompensowały trudy marszu. Doświadczyłam nawet lekkiego oparzenia skóry na twarzy.






W ostatniej miejscowości przed wyjściem do zdobycia celu krajobraz iście z Antarktydy, śnieg, lód, lodowce. Przejście do Everest Base Camp zajmuje ok 3 godzin ale jest bardzo ciężko ścieżka bardzo wąska wśród kamieni i głębokich przepaści, ale warto mimo zmęczenia cel został osiągnęliśmy cel. Symboliczne miejsce zaznaczono usypaniem kamieni i charakterystycznymi chorągiewkami. Za nami na lodowcu żółte punkty to obozy himalaistów, zamierzających zdobyć Everest.

olibabka wrote:
Podpisuję się pod słowami Marysi
Bardzo miło wspominam pobyt w Nepalu i mogłabym jeszcze raz tam pojechać!
Piękne fotki!

Witam, schodzenie w EBC zajęło nam 3 dni ale nic to bowiem chciałyśmy jeszcze popatrzeć na te piękne góry....ostatni dzień dal nam nam najbardziej w kość bo był długi ok 12 godzinny samej wędrówki. Lecz dnia następnego ostatnim samolotem wylatującym tego dnia z Lulki udało nam się wrócić do Katmandu

















Po odpoczynku kilkudniowym w Katmandu nabrałyśmy nieco sil, pozwiedzałyśmy nieco ciekawych miejsc w dolinie i popróbowałyśmy sobie kulinarnych specjałów...

W dalszą wędrówkę a zatem druga część mojej wyprawy wybrałyśmy się (pełne ciekawości) aby zdobyć niewielki szczyt w zach. Himalajach Poon Hill, u podnóża Annapurny. Droga nie była już tak trudna, wyczerpująca i surowa, ale to co widziałyśmy przerosło nasze oczekiwania. Zestawienie kwitnących lasów rododendronowych w zestawieniu z ośnieżonymi wierzchołkami gór wprawiało w osłupienie...

W pewnym momencie myślałam ze jestem w lesie jak z bajek.....