Forum Ogrodnicze Oaza

Do Ciebie Roma.
Barashki to 100% zaskroniec.

Romo, no pewnie, że do Ciebie. Ja jestem pewna swego mieszkańca.

p.s. widzę, że Robert mnie ubiegł ...

Będę jednak polemizować Robercie popatrz tutaj
commons.wikimedia.org/wiki/Natrix_natrix?uselang=pl

Ok Roma
Masz rację, na Twioch zdęciach są żmije - ja mieszakam w Opolskim - a te gadziny lubieją sie trochę maskować.
Sorry.

Nie ma sprawy

Nie zazdroszczę żmij w pobliżu domu. W naszych okolicach jest ich bardzo dużo. Często są też sprawcami ukąszeń. Dlatego od pewnego czasu mam opory przed grzybobraniem. Mam do nich pecha, potrafiłam nawet 2 razy w ciągu jednego wypadu do lasu trafić na żmiję. Nie jest to miłe uczucie, potem zamiast szukać grzybów oglądasz się, czy na coś nie nadepniesz , brrr
W zeszłym roku widziałam rozjechaną w mieście na głównej ulicy w pobliżu bloków. Strach wypuszczać dzieci na podwórku. Kiedyś chodziłam z dziećmi do lasu na grzyby we wrześniu, ale odkąd trafiliśmy na 2 okazy jednego dnia nigdy już nie wybraliśmy się w tamte grzybne okolice. Zabieram je do parku nad jezioro, choć tam grzybów niewiele.

Jakby jednak nie patrzec, to las jest ich domem, człowiek jest tam gościem, gdzie mają się podziac ? Ludzie zagarniają coraz to więcej, stąd tyle saren u mnie, dziki nawet, a lasu przecież nie mam w okolicy. Zaczynam nawet traktowac swój ogród jako oazę dla owych "uciekinierów" przed cywilizacją. Zastanawiam się, jaki cyrograf podpisałabym ze żmiją, ha,ha ... No coś bym musiała wymyślec. Trzeba też pamiętac, że celem istnienia żmiji nie jest atakowanie ludzi, więc może trochę uwagi i rozwagi ?

Ja tam żadnej nie zabiłam, ale na ich terytorium wkraczam, bo są wszędzie. Jednak świadomość, że może mnie ukąsić - a przecież celowo na nią nie wejdę - jest niepokojąca. Komar też ma prawo żyć, a pacniesz go, gdy Cię atakuje.

Tam gdzie jest ich niewiele łatwo się mówi o ochronie, uwadze i rozwadze, ale u nas są plagą i każdego roku jest kilka ukąszeń.

Nie wiem, co Ci odpowiedzieć ... Jak u nas grasowały dziki, starałam się po nocy po pracy nie wchodzić do ogrodu, bo zazwyczaj mam taką chęć posiedzieć na molo i odetchnąć po trudzie dnia ... Jak byłam mała, przy ścieżce za stodołą też miały swoje ulubione miejsce węże, nie wiem, co to było, może i zaskrońce, niemniej, szanowaliśmy to i omijaliśmy ten teren. Myślę, że jakiś kompromis zawsze można znaleźć. Dziewczyny wcześniej wspominały o pewnych odstraszaczach i tym podobnym, może na podwórku lub ogródku miałoby to sens. A miało być o porzeczkach ... hi, hi ...

Faktycznie!!
Porzeczki są jednak mniej pasjonujące Poza tym ten problem okazał się jednak mniej porzeczkowy a bardziej żmijowy ...
Ja też znalazłam kompromis rzadziej chodzę do lasu i unikam miejsc gdzie je spotkałam