Forum Ogrodnicze Oaza

Kabareciarz Halama powiedział że on nie ma nadwagi tylko niedowzrost.

Od końca lipca jestem pod opieką dietetyczki.

Dużo się zmieniło.

Mam wrażenie, że do tego momentu żyłami żeby jeść, a teraz po prostu jem żeby żyć.
Po prostu dostarczyć organizmowi paliwa do działania.

Na początku było ciężko, ale teraz już weszło mi to w nawyk.

Jestem niska - Mam 152 cm wzrostu i waga 72,5 kg była po prostu wysoka.
Było mi ciężko, źle spałam. Rano budziam się bardziej zmęczona niż kładłam się spać.
Ciągle w złym humorze i rozdrażniona.
Ubrania rozmiar XL.

Jestem uparta, zawzięta i na prawdę zacisnęłam zęby.
Teraz jestem w połowie drogi.
Założyłam, że schudnę 20 kg.

Dużo rzeczy robię inaczej, posiłki są smaczne i szybkie w przygotowaniu.
Mimo to gotuję na 2 dni.

Wiele rzeczy jedzą moje chłopaki - mąż i dwóch synów.
I dziwią się jak mówię, że to przepis od dietetyczki.

To co dla mnie najważniejsze, to nie tylko spadek wagi, ale to, że dobrze śpię i mam dużo energii do działania.

Szczypiorku tak trzymaj, a jak twoje stawy i kręgosłup się ucieszą, gdy zdejmiesz z siebie ten dwudziesto kilogramowy worek, to słowa jakiegoś lekarza.

Dziękuję Alicjo

U większości zdecydowanie przewija się jeden wątek - insulinooporność. To wręcz znak czasów i konsekwencja zbyt dużych ilości cukru w naszych dietach. A to jest często pierwszy krok do cukrzycy i najczęstszy powód problemów z utrzymaniem prawidłowej wagi. Konieczne jest ograniczenie węglowodanów i wprowadzenie zmian w stylu życia, bo stres i brak wystarczającej ilości snu też wpływa na poziom cukru we krwi...

Szczypiorek wrote: I jakie są efekty do teraz?

Tylko jak zredukować stres i wydłużyć sen? Koło zamknięte niestety

Warto walczyć o siebie Ja byłam szczupła osobą (mimo wagi 62kg było mi widać wszystkie kości). Jednak życie mnie dobiło - w ciągu roku zmarli rodzice, musiałąm zrezygnowac ze studiowania. Coś się popsuło i zaczęłam tyć. Myślę, że rekordowo ważyłam koło 130kg przy 170cm wzrostu (i to jako młoda dziewczyna). Rozpoznanie: cukrzyca. Reszta wyników normie. Niestety każde leki działały bardzo krótko. Cukry rzędu 200-400. Mało jedzenia, deficyt kaloryczny, dużo ruchu - waga stale w górę. Jeszcze w marcu tego roku BMI ponad 38. Ale udało się zaradzić przyczynie cukrzycy - teraz cukry mam w normie (po 15 latach od zdiagnozowania). BMI 25 i ciągle leci w dół. Wreszcie mogę się normalnie odchudzać. Wreszxcie znowu czuję się jak człowiek i mogę zakładac ciuchy z czasów studencki - chociaż wolałabym jednak te licealne haha

Brawo Lilith! Trzymam kciuki! Czy możesz napisać coś więcej jak sobie radzisz i o przyczynach?

U mnie przyczyna były samoczynne wyrzuty glukozy w organiźmie, wszystko przerabiane na cukier. Za cukier nie odpowiada tylko insulina. Ten osławiony semaglutyd reguluje oba hormony odpowiedzialne za cukier /nie tylko insulinę jak większość/. A wiadomo nie od dziś, że czym więcej cukru tym więcej insuliny, a insulina to tycie - dlatego też większość leków przeciwcukrzycowych powoduje tycie, bo zwiększa ilość insuliny. Teraz jem normalnie - wszystko, bez diety tak naprawdę. Jak cukier był za wysoki to był smak na słodkie, teraz wróciło do tego co kiedyś - ja po prostu nie lubię słodkiego. A i człowiek się czuje o niebo lepiej.