Forum Ogrodnicze Oaza

Anahit. Tego pomidora już w tym wątku opisywałem. W tym roku wysiewałem własne, zebrane nasiona i powtórzył wszystkie cechy tych wysiewanych z nasion przywiezionych z Armenii. Pancerny pomidor. Dosłownie. Jeśli tylko nie jest uszkodzony, trzeba uważać przy zrywaniu żeby nie zgnieść jego górnej części, bo niechętnie rozstaje się z macierzystym krzaczkiem. Krótka fotorelacja

Sibirskoje Czudo. Nasiona firmy Agrouspieh. To dobry przykład na to, że przy kupowaniu odmian nie ma się co sugerować obrazkami na opakowaniu, lepiej przeczytać opis. Wizje grafików, jak wszystkich artystów, chadzają różnymi dziwnymi drogami, zależy co aktualnie palą Na opakowaniu firmy Aelita jest, wypisz wymaluj, pomidor w typie serca. Będę je miał niebawem, to sobie w przyszłym roku porównam.
Krzak potężny, potrzebuje sporo miejsca, pod folią nie choruje. Grona jak od szablonu, w sam raz do quizów "znajdź różnice". Ciężkie, same łuczki nie wystarczyły, potrzebne były podwieszki. Niektóre musiałem dodatkowo przywiązać, bo zaczęły się odrywać o łodygi. Ale czy pomidory na nich są "jajcewidnyje" jak w opisie? Może i są, nie znam kształtów jajek wszystkich gatunków ptaków żyjących w Rosji. Przynajmniej waga sie zgadza, 150-200 g. A w smaku to po prostu zwykły pomidor, żadne tam cudo. Słodkawy, ale w tym roku kwaśnych pomidorów nie mam. Na przecier w sam raz, przecież i tak się go robi co roku najwięcej, to przynajmniej nie z byle czego.

Zrobiłbyś furorę opracowując opisy odmian - ozdobniki słowne, dowcipne komentarze i "uwagi własne" to oprócz merytorycznej wiedzy o rosyjskich odmianach Twój niewątpliwy atut

Dobry ten Greyrock biedronkowy, więc jadę dalej.
Roza Wietrow. To jest prawdziwa Roza Wietrow, czyli ta niska, samokończąca, wyprowadzona przez firmę Biotechnika. O, jest nawet kilka krzyżówek w projekcie Tomato Dwarf Project, w którym jest jednym z rodziców. Ta Roza Wietrow, którą sprzedaje np. Pomidorowa Dolina, to Roza Wietrow ukraińska, którą łączy z rosyjską tylko nazwa. Nie przynudzając, odmiana plenna, owoce wielkości piłeczki pingpongowej +/-, soczyste. Jak nie wiadomo za bardzo co z tym pomidorem zrobić, to się mówi, że jest sałatkowy. No, to jest to pomidor typowo sałatkowy Ale cały czas kwitnie, wiąże i ma w nosie to, że już jest wrzesień. A kolor rzeczywiście jest różowy, taki typowo dziewczyński, chociaż do dzisiaj jest to dla mnie wielka tajemnica wiary co one w nim widzą

Ałtajskij Oranżewyj. To jest naprawdę świetny pomidor. Mięsisty, soczysty, w smaku bez przegięć w żadną stronę. Wagowo, tak średnio, od 250 do 350 g., może ze trzy sztuki ważyły więcej. Grona nawet dosyć rozbudowane, ale ja u pomidorów wielkoowocowych i tak zostawiam maksymalnie pięć zawiązków jeśli mają być wielkoowocowe. Z tego u mnie najczęściej najpierw rośnie trzy, a reszta śpi i rusza dopiero po zerwaniu tych pierwszych. W sumie na dwóch krzewach, prowadzonych na dwa pędy, miałem zawiązane trzy pełne grona na każdym pędzie. Wyżej już tylko pojedyncze sztuki. Krzewy raczej generatywne, w okresie dojrzewania pojawiła się na liściach alternarioza. W ubiegłym roku było podobnie. Dla mnie akurat te kilka plam na liściach to nie problem, uszczykuję zainfekowany kawałek, nie cały liść i nie zauważyłem żeby pomidory się na mnie o to jakoś specjalnie obrażały. A mam na czym przeprowadzać tego rodzaju kosmetykę, bo wcześniej nie obrywam zdrowych liści jeśli nie jest to konieczne i nie martwię się, że zostanie mi potem goła łodyga.













Jednak stwierdzam, że przydałyby się fotografie pomidora w przekroju, ale to już w nowym sezonie.

No wreszcie ktoś zauważył wizualną potrzebę oceny pomidora od środka.Na zasadzie powiedzonka: "pokaż kotku co masz w środku". Dopowiem tylko to, żeby przekrój był poprzeczny, wzdłużny nie jest tak czytelny.

Malinowyj Słon. Kolejna odmiana, która bardzo mi spasowała. Malinowy befsztyk, słodki i soczysty. Owoce w granicach 400 g, niektóre powyżej. Dosyć miękki, długo nie poleży, ale u mnie nie musiał. Krzew o ziemniaczanych liściach, rósł do ok. 1,8 m potem przystopował i zajął się wykarmianiem zawiązanych owoców. Okazało się, że to także ulubiona odmiana takich zielonych za młodu gąsienic. Starsze zmieniały kolor na brązowy, a może były to dwa różne gatunki Te zielone zjadały tylko liście, ale te brązowe zaczęły się zabierać za zielone pomidorki, dojrzewających nie tykały. Nie wiedziałem, że są gąsienice, które gustują w słoninie, ale nastąpił konflikt interesów i byłem bezlitosny. Przekrój będzie, ale później. Zrobię jednak kilka takich fotografii w tym sezonie. Wstawię je potem w osobnym poście.

Oslinyje Uszy. Tego pomidora sadzę czwarty rok z rzędu. A to dlatego, że swoim pękaniem i wrażliwością na nadmiar wody, wjechał mi na ambicję. W tym roku utrafiłem z podlewaniem i już nie powiem jak Prosiaczek o baloniku dla Kłapouchego "ja go pękłem" Rozgryzłem gada i w końcu dochowałem się całych owoców. Niestety, na ostre zmiany temperatury też jest wrażliwy i to co zostało na krzewach teraz też pęka, ale na to już nie mam wpływu. Ale warto się trochę potrudzić, bo pomidor jest po prostu pyszny! Krzew to typowy zdechlak, trzeba go solidnie mocować do sznurka , bo grona trochę ważą. U mnie wiązał po trzy, cztery owoce, które miały grubo powyżej 200 g. Jak na pomidor typu pasta jest bardzo soczysty, najlepszy do zjadania na bieżąco. Nie polecam tym, którzy lubią pomidory w rodzaju posadź i zapomnij.

Zołotaja Rybka. Niewielki pomidorek, taki do 100 g., koloru strażacko żółtego, dyskotekowego wręcz. Fajny, pomarańczowy przecier z niego wychodzi, bo podczas gotowania ciemnieje. Garnek też jest potem pomarańczowy, ale biedronkowe mleczko sobie z tym radzi. To chyba nie jest kryptoreklama? Krzewy wrażliwe na przeazotowanie. Trochę im się końcówki liści poskręcały, zupełnie jak moje włosy 20 lat temu. Puściłem go na trzy pędy żeby szybciej przejadł to co miał w ziemi. Plenny, wiąże każde grono do samego sufitu, pod którym zawinął mi się fikuśnie i chciał rosnąć dalej, ale skróciłem go o głowę. W smaku to taki pomidor, o którym można napisać, że to pomidor. Bardzo podobna Czuchłoma o wiele bardziej mi smakowała. Krzewy do tej pory zielone, nie licząc starych liści, które swoje już zrobiły i żółkną. Dobrze, że moje włosy siwieją, bo z żółtymi wyglądałbym cokolwiek pretensjonalnie. Cóż, taka kolej rzeczy i nie ma się co z koniem kopać.

Jeszcze został mi jeden krzak pomidora w gruncie, ale jak czytam Twoje opisy i oglądam zdjęcia pomidorków to już chcę sadzić nowe rozsady! Dzięki wielkie za taką super relację

W ukraińskich sklepach jakich ciekawych odmian szukać?

Najlepiej takich jakich nie ma u nas na straganiku

To nie ja będę szukała,a więc będzie problem.

Kłopot polega na tym, że pomidory które znamy i cenimy już uprawiamy, więc są dostępne na straganiku, skąd możesz je bez problemu zamówić. Warto by poszukać czegoś nowego, a trudno polecać coś czego nie znamy Taka kwadratura koła

Do Ani wysłałam nasiona pomidora Sakharnyi slon. W pierwszej chwili myślałam, ze to ten sam co opisał Kaskawel jak Malinowy slon.
Są to dwa różne pomidory. Mój miał czerwony wygląd i nie miał ziemniaczanych liści.
Tylko nie mogę odnaleźć fotki. Jak znajdę to wrzucę.

Kaja, polecam nasiona firmy Flora Market. Mają w katalogu sporo kolekcjonerskich odmian, których nie rozprowadzają inne firmy nasienne. A same pakieciki aż szkoda rozcinać. To najładniejsze opakowania jakie miałem w rękach. Ja w tym roku dostałem z Ukrainy prawie całość nasion selekcji Rusłana Duhova, między innymi kompletną serię Wernisaży, jego oryginalnych gruszek i serię Duhovych, bo uwiecznił w nazwach odmian całą swoją rodzinę, a nawet psa Oprócz swoich dzieci, ale podejrzewam, że i na nie przyjdzie pora. Będzie co testować.

Rostova. Pomidor wysoki, pod folią nie sprawiający problemów. Owoce słusznych rozmiarów, od 300 g. w górę. Trafiały się i 600 gramowe. Kształt nieregularny, na jednym krzewie mogą rosnąć owoce bardziej lub mniej sercowate, niemalże befsztyki. Smak normalny, pomidorowy, ale to dobrze, bo przecież nie po to uprawiamy, a przynajmniej ja, pomidory żeby udawały gruszki albo inne coś. Zrównoważony cukier i kwasek. Szybko przejrzewają i wtedy robią się wodniste co też mi nie przeszkadza , bo przeznaczam je na sok, który mogę pić litrami. I nawet tak wolę, bo obieram na raz pół kilograma pomidorów, a nie pieszczę się ze stosem kurdupli. W ogóle jestem zagorzałym zwolennikiem teorii, że nie ma złych pomidorów. Są tylko spożytkowane nieodpowiednio do swoich właściwości. To tyle słowa na niedzielę.

Kubinskij Piercewidnyj Czornyj. To pomidor prawdziwie przypominający paprykę. Niektóre wyglądały jak regularne chinosy w typie Bhut Jolokia. Owoce spore, +/- 200 g. Tak na oko, bo akurat tak się złożyło, że żadnego konkretnie nie zważyłem. Praktycznie samo mięso. Galaretki i nasion tyle co jedzenia na talerzu w restauracji np. szefa Amaro. Czyli tyle co ptak naptakał. Smak, pomijając już moją przegrodę nosową, dziwny, ale przyjemny. No kurczę, nie mogę go określić. Ale na tyle mnie przekonał, że wszystkie skończyły jako sos w/g przepisu Horti, który jest super i szkoda mi go było robić z odmian, że tak napiszę, zwykłych smakowo. Ale żeby nie było tak kolorowo, jest to odmiana bardzo wrażliwa na zarazę ziemniaczaną. Jako jedna z dwóch odmian miała na liściach, pod folią, ślady po infekcji. Na szczęście, przy temperaturach panujących w foliaku, zaraza nie ma szans na pokazanie na co ją stać i jest czas by odpowiednio ją potraktować. Ale w gruncie