Forum Ogrodnicze Oaza

Amarylis belladonna bardzo często mylony jest ze zwartnicą Hipeastrum. Od zwartnicy różni się przede wszystkim cyklem życiowym, który w naturze uwarunkowany został przez warunki panujące w otoczeniu.

Amarylisy wywodzą się z południowych rejonów Afryki, gdzie na zmianę panuje pora sucha i deszczowa. Podczas pory deszczowej rozwijają liście, następnie, gdy panuje susza usychają, gdy rozpoczyna się pora opadów wypuszczają pęd kwiatowy , po przekwitnieniu i wydaniu nasion wypuszczają liście, aby zregenerować osłabioną bulwę.

Czasem amarylisy belladonna sprzedaje się jako rośliny ogrodowe, w polskich warunkach nie mają one zbytnio szansy w ogrodzie zakwitnąć, czy też przezimować.

Zimą i późną wiosną mają zielone liście, od lipca liście zaczynają usychać, rośliny należy wtedy podsuszyć, całkowicie pozbawić ich wody na okres 2-3 miesięcy, a jednocześnie muszą mieć słońce i ciepło.

Pąki kwiatowe mogą pojawiać się od września, lub nieco później. W tym roku amarylis zakwitł mi w listopadzie.



Amarylis belladonna ma pełną łodygę, hipeastrum wewnątrz pustą. Cebula amarylisa jest lekko wydłużona i pokryta jasnoszarymi łuskami, wytworzonymi z wierzchnich uschniętych warstw cebuli. Ich charakterystyczną cechą są włókniste nitki ciągnące się po urwaniu kawałka suchej łuski.

Cebule podobnego kształtu, lecz znacznie większe, ma amarcrinum nazywany też crinodonna.
Jest to krzyżówka amarylisa belladonna i crinum moorei.

Moja roślina rośnie w 15 litrowym wiaderku, widać, że jest jej zbyt ciasno, na zimę jest wynoszona do piwnicy, wtedy część liści usycha, latem potrzebuje dużego nasłonecznienia, umiarkowanego podlewania. U mnie kwitnie na przełomie września-października (w czasie nocnych wrześniowych przymrozków jest zabierana do domu), ma kwiaty wieksze niż u amarylisa, a mniejsze niż u zwartnicy, na jednej łodydze wyrasta ich kilkanaście, stopniowo rozwijając się.



Z pewnością lepiej jej byłoby w ziemi, ale późno rozwijające się kwiaty wymarzałyby.