Forum Ogrodnicze Oaza

Bogusiu, po raz kolejny stwierdzam,cudnie kochana masz Brzozy robią kawał roboty, piękne tło.Masz trawy, więc jesienią nic Twój ogród na urodzie nie straci. Kawał dobrej roboty zrobiliście

Dziękuję Kasiu oj sporo tej pracy ciągłe to prawda ale cieszy oko ogród to fakt

Renia to chyba taka jak ta

W piątek zobaczę może ma metkę, ale na pewno biała i szybko rośnie

Juz z domku











Przemijanie .

Witam Renia foteczki dla Ciebie Dziękuję za kwiatki i teraz co dalej poproszę o instrukcję

Grażynko dostałam kwiatki bardzo dziękuję

Juz jestem po godzinnej rehabilitacji w opinii Pana dr wszystko jest super .Teraz tylko chodzić .Zalecenie zrobić badanie w kierunku osteoporozy.No tak





Chyba lekko za gęsto no to juz hortensja poszła w inne miejsce.

Przesadzenie róż czeka .

Roślinki posadzone czekam co to urośnie

Jesień .




Budzą się jeszcze do życia

Zaczyna być jesiennie w powietrzu i otoczeniu .Odlatują ptaki ,usychają roślinki a raczej szykują się do snu .Otoczenie domostw prosi o pochowanie do szop i magazynów donic ,doniczek ,skrzyneczek. .Ludzie częściej mówią o dojrzewających papryczkach i kabaczkach ,o słoiczkach wstawianych do domowej spiżarni .I chociaż polska jesień jest najcudowniejsza wśród innych jesieni naszych sąsiadów, to jednak skłania do refleksji nad upływającym czasem .Mówi nam ,że już kolejny rok mija od nadziei na spełnienie marzeń tych wciąż nie spełnionych ,zaprasza nas do kontemplacji do zadumy nad przemijaniem. Mijane wioseczki jakieś takie smutne z mieszkancami patrzącymi przez okna ,ale nie z ogrodów ,pewnie w zamyśleniu o swoich nadziejach na kolejny i kolejny rok .Nostalgia wędrujaca cichutko po ogrodzie ,by nie obudzić domowników ,motyli ,ptaków ,swierszczy.Jesień snów o szczęściu o spełnieniu .

Bogusiu pięknie napisałaś .Ja bardzo lubię tą nastrojową porę roku,nostalgiczną,pełną wspomnień minionego lata,ze snującymi się mgłami i nitkami babiego lata.Czarującą szkarłatami ,rudościami i brązami przebarwiających się liści.

Bogusiu, pięknie to ujęłaś. Ale ja i tak wolę wiosnę. Jesień działa na mnie depresyjne, nawet ta najpiękniejsza. Zaduma nad przemijaniem, jesienią nie da się od tego uciec

Mimo, że jesień też bywa kolorowa, a kolor nieba niepowtarzalny. Bogusiu, specjalnie dla Ciebie jesienne brzozy na tle październikowego błękitu

ama wrote:
Aniu bardzo dziękuję ,dla mnie jesień pomimo swojego piękna jest smutna mimo wszystko .Sentymentalna chyba jestem

JaKasiula wrote:
Kasiu dziękuję .Mam tak samo ,ogarnia mnie smutek ,jak jedziemy przez wioski a tam taka dziwna cisza ,zero ludzi przy domach a jak jedziemy gdy słońce zachodzi to już wogóle działa to na mnie kiepsko .
No cóż trzeba przetrwać Super te jesienne brzozy ,u mnie też niebawem otoczenie będzie się przebarwiać.

Bogusiu, brzozy to z ubiegłego roku, z października. Tegoroczne jeszcze mają zielone liście

Delikatna ta nasza miłość

Delikatna jest ta nasza miłość,jak pajęczyny nić
Chcemy ją utrzymać ,chcemy szczęsliwymi być
Przeciez wiesz jak bardzo jej spełnienia pragniemy
Nie jemy ,nie śpimy ,o niej wciąz myślimy.

Czemu naszym życiem włada pożądanie ,czemu o spełnienie tak trudno ,a łatwiej o rozstanie
Czemu jest ulotna delikatna jak cień,wiem ,nie znosi gwałtownych ruchów
Jest subtelna ,płochliwa ,czasami przegrywa ze zderzeniami ,usuwa się gdzieś hen.

Bo miłość jest jak pióro ptaka ,lekkie delikatne ,szybko w niebo wzlata
Więc dbaj o miłość ,pielęgnuj ją ,wtedy nie zagrozi ci jej utrata. :serce:

z mojej szuflady

Pokazałeś mi kiedyś drogę,którą mieliśmy iść
Rozłożyłeś obietnic dywan ,by wygodnie było nam razem na niej być
Mówiłeś o naszym domu ,troskach i snach
Ja w to wierzyłam ,tym żyłam, tą drogą już prawie szłam.

Pokazałeś mi świat z moich marzeń i snów
Przeniosłeś go blisko mnie ,bym mogła dotknąć go znów
Moja wiara w ten cud pozwalała mi żyć
Mogłam przez wieczność ciebie słuchać i śnic.

Ale nadszedł ten dzień ,czarne chmury na niebie
Obwieściły złowrogo ,na tej drodze nie ma już miejsca dla was dla ciebie

z mojej szuflady

Uczyłeś mnie ..dziękuję Ci za to

Ty nauczyłeś mnie kochać lato
Ty przynosiłeś pęki bławatów
Ty mnie uczyłeś rozróżniać zbóż kłosy
Ty odkrywałeś cud kropel rosy

Ty mi mówiłes jak iść przez zycie
Jak kochać wiernie
Jak tęsknic skrycie
Ty otulałes swoim ramieniem
Uczyłeś oswajać sie z Twoim istnieniem

Ty mi mówiłes o naszej miłości
Ze ona będzie w sferze niesmiertelności
Za wszystko Tobie Kochanie dziękuję


Z mojej szuflady