Forum Ogrodnicze Oaza

Mimbla wrote:
Mirko to mógł być on. Dziękuję za rozpoznanie.
Piszę w czasie przeszłym, bo chyba zszedł był z tego padołu do lepszego różanego świata. Zimowany w szklarni, zadołowany i zakopczykowany, po wyciągnięciu miał mizerny zielony pędzik z maciupeńkim listkiem. Jednak to wszystko zbrązowiało i chyba życia w nim brak.
Spodobał mi się, tak że przy okazji jakiegoś zamówienia, chyba dokupię w porządnej wersji z dobrej szkółki. Malucha zawsze da się wcisnąć na rabatę.

Irenko, dobrze byłoby też wstawić je przed sadzeniem do jakiegoś naczynia z wodą, a później odsączyć z namiaru wody i dopiero posadzić. To zwiększy ich sznse na przyjęcie się. Jolu Mandarin jest wiesz gdzie, w naszej ubionej szkółce. A ja się łamię co do Honeymilk,jest taka piękna u Ciebie..A miałam nie zamawiać róż.⁰

Ach, ponieważ moje miniaturki będą posadzone w miejscu, gdzie jeszcze będą stąpać fachowcy, to jednak postanowiłam je chronić przed wielkimi stopami - już je obcięłam i przesadziłam na razie do większych doniczek. Niech już się rozwijają. Miały ładne, zdrowe żywotne korzenie, więc jestem dobrej myśli, że zabieg się powiedzie. Najwyżej, na jakiś czas wkopię razem z doniczkami do ziemi.

Doniczkowe można posadzić w każdej chwili, chyba jedynie nie w skwar i w mróz. Moje już zainstalowane, pierwszą nockę 0* zniosły z godnością. Przycięłam tyle;



Ta właśnie pokazana miała mało liści na dole bo zaschły i opadły ale wygląda zdrowo a nawet mając mniej liści do wykarmienia powinna łatwiej się przyjąć.





Dostały pod nóżki kompost ale żadnych nawozów bo na początku się nie daje, jeśli przeżyją cały sezon a potem zimę dostaną coś wiosną. Tak startuje czerwona sadzona dwa lata wcześniej:



Nie była niczym zabezpieczana i nawet dwie noce z mrozem -16 zniosła bez uszczerbku.

W mieście przed domem rosną trzy z posadzonych kilka lat temu czterech.
Były tymczasowym rozwiązaniem na wąskim pasku powstałym po rozwaleniu betonowej ścieżki od furtki do schodów. Nad spodziewanie nie tylko przeżyły, ale kwitną mimo zagłuszania przez byliny.







Pora by je gdzieś przenieść, gdyby było takie miejsce. A może lepiej nie ruszać, skoro mają tyle poweru, by konkurować z liliowcami, liliami i jeżówkami?

Co prawda nie z marketu, tylko z dobrej szkółki, natomiast typowo miniaturowe. Mandarine 2016, rośnie w donicy drugi rok i kwitnie nawet lepiej, niż rok temu.



A to Corazon, dwie sztuki posadziłam niedawno w skrzynie w górach.



Nie kryję, że podglądałam, jak się sprawuje u Joli. Lubię takie o kontrastowym rewersie płatków.

Dwa lata temu kupiłam w markecie dwie miniaturowe różyczki w kolorze karminowym i posadziłam je w donicach przy schodkach prowadzących do ogródka. Maluchy bardzo szybko zaczęły się tak rozrastać, że przesadziłam je do gruntu i dokupiłam do towarzystwa dwie Bienenweide Gelb, czasem zaliczane do miniaturowych, a czasem do okrywowych (różnica jest chyba dość umowna, jeśli się bierze pod uwagę nie tylko wysokość krzaczka, lecz również jego skłonność do rozrastania się.) No i mam zamiast miniaturek w doniczkach bardzo ładne róże okrywowe, które kwitną jak szalone, co u mnie wcale nie jest oczywistością.
Tutaj dwa krzaki



A tu dwa kolejne




Do miniaturowych zaliczana jest też Heidi Klum, rzeczywiście nieduża, zwarta i bez skłonności do rozrastania się. U mnie rośnie w gruncie, kwiaty ma duże, fioletowe (zdecydowanie ciemniejsze niż na zdjęciu), pięknie pachnące. Nie łapie chorób, do czego podobno ma skłonność. Kwiaty widoczne na tym zdjęciu już przekwitły, obcięłam je, a Heidi już wypuszcza nowe pąki.

Zastanawiałam się, czy przezimowałaby w donicy. Kusiło mnie, żeby tak ją posadzić. Nie musiałabym wtedy klękać, żeby ją powąchać, ale... czy ja wiem? W końcu jej dobro jest ważniejsze niż moja wygoda