Pinus silvestris - sosna pospolita
Sosna pospolita rośnie w Europie , Azji po Syberię Wschodnią. U nas występuję w lasach całego kraju.
Wyrasta do 35 metrów wysokości. Posiada prosty, równy pień zakończony parasolowatą lub stożkową koroną. Gałązki i górna część pnia pokryta jest czerwono-żółtą korą, łuszczącą się warstwami, natomiast dolna część pnia ma korę grubą, wielobocznie popękaną, wewnątrz czerwoną. Szpilki sinozielone, sztywne o długości 4 do 7 centymetrów, osadzone po dwie, wokół gałązek. Sosna jest jednopienna, kwiaty są rozdzielnopłciowe, żeńskie w szyszkowatych kwiatostanach, a męskie żółte wydłużone. Szyszki zwisające lub odstające, bardziej zdrewniałe niż u innych iglastych, łuski zakończone są charakterystyczną romboidalną tarczką z niewielkim zgrubieniem. Szyszki ma osadzone pojedynczo lub po dwie, trzy, stojące długości do 7 cm, niedojrzałe zielone, później brunatnieją i pękają uwalniając uskrzydlone nasiona.
Uwaga : dzięki posiadanemu systemowi palowemu rosnie na glebach piaszczystych zarówno o odczynie kwaśnym jak i zasadowym.
Sosna od najdawniejszych czasów była stosowana w medycynie ludowej. Odwary z pączków, igieł lub zielonych szyszek stosowano do leczenia szkorbutu, puchliny wodnej, reumatyzmu, bólów zębów, artretyzmu, gruźlicy, chorób skóry, ukąszeń żmii itp. Bursztyn, czyli skamieniała żywica sosny był od wieków amuletem i lekiem na wiele schorzeń.
Fragmenty zaczerpnięto z :
iglakopis.w.interia.pl/
Walory sosny pospolitej w poezji polskiej:
A w boru, a w lesie
Szumią wielkie sosny,
Aż się głos ich niesie
Jako płacz żałosny!
A w boru, a w lesie
Tam drwal siedzi stary
I rąbie siekierą
Sosny na galary!
Autor: Maria Konopnicka,
Na jagody
Oj, śliczna to ziemia to nasze Mazowsze!
I czystsza tam woda, i powietrze zdrowsze,
I sosny roślejsze, i dziewki kraśniejsze,
I ludzie mocniejsi, i niebo jaśniejsze.
Autor: Teofil Lenartowicz,
Jak to na Mazowszu
Oj, wy ptaszyny! pewno nie znacie,
(…)
Ani tej sosny, co rośnie krzywa
W nie zdartej swej opończy
I jeno wiatrem gałęźmi kiwa
I białą smółkę sączy…
Autor: Maria Konopnicka,
Jesienią (Wieczorne pieśni)
– Co przynosisz mi z oddali?
– Nie maliny, nie orzechy,
Nie sznur pereł ni korali,
Lecz westchnienia i uśmiechy,
Szum żywicznej polskiej sosny,
Świeżość ojczystego chleba
Autor: Teofil Lenartowicz,
Kołysanka
szumi gaj szumi gaj
Po kraju po długim
To mi świat, to mi kraj –
Nad Narwią nad Bugiem
Szumi bór, szumi las,
Sosna rośnie smolna –
Zboża moc piasku w pas,
Ale dusza wolna
Autor: Teofil Lenartowicz,
Kurpie
Pięknie wygląda sosna w miejscach odsłoniętych posiada pień stosunkowo krótki, a korona nisko osadzona i gęsta, bardzo malownicza i dekoracyjna-parasolowata.