Forum Ogrodnicze Oaza

Iwonko, może nie będzie tak źle, przyjrzyj się dokładnie.
Ja wlazłam na drabinę, bo z poziomu ziemi to wiadomo, niewiele na paulowni się sfotografuje.







Ale liczę, że za parę dni będzie ametystowa piramida w ogrodzie.

Z okna sypialni:

W szczytowym momencie kwitnienia - nie mogę się napatrzeć.

Już roni liliowe dzwonki, śmiesznie to wygląda, bo okoliczne krzewy, a także cedr, wyglądają, jakby zakwitły.
Na gałęziach pojawiają się małe na razie listki. Czas się będzie żegnać z tym widokiem:







Pociesza to, że zielony parawan paulowni odgradza mnie od blokowiska, a jednocześnie tłumi hałas, wyłapuje zanieczyszczenia i produkuje zapewne więcej tlenu, niż ja zużywam.

Niestety, tej wiosny kwitnienie raczej skromne, b=nie z powodu przemarznięcia, tylko już latem było widać znacznie mniej pąków (za to mnóstwo nasienników).
Ale coś tam liliowego widać.

Smutno mi trochę, że prócz moich niewiele informacji o paulowniach w Waszych ogrodach.
Powoli dochodzę do przekonania, że powinno się nakłaniać służby miejskie do obsadzania paulowniami ulic. Paulownie są "szybkobieżne", migiem tworzą zieloną masę pochłaniającą miejskie zanieczyszczenia, dają cień, nie są kłopotliwe - a przynajmniej w cieplejszych regionach dają wiosną spektakl ametystowego kwitnienia.
Po marniejszym roku 2022 mam na takowy nadzieję za 6 miesięcy.
Setki pąków.



Próbuję zasadzić młodą paulownię "w przestrzeni publicznej", używając odrostów korzeniowych z mojej. Na razie każda taka próba kończy się w momencie,. gdy do parku vis a vis mnie wchodzą kosiarze...
Może ktoś dołączy do klubu?

U mnie w tym roku kwitnienie również było niezbyt spektakularne
Za to jesienią w parze z winobluszczem rekompensuje wiosenną niemoc, teraz już wygląda jak Twoja Aniu, ale jeszcze niedawno, po pierwszych przymrozkach, kiedy winobluszcz nabrał kolorów...

Łatka wrote:
Trzy patole w trójkąt wokół musisz wbić, najlepiej po deszczu, bo teraz ciężko to idzie, u mnie sucho, zaczęłam podlewać młode "evergreeny", tj. cisy i trochę większe inne iglaste. R., który kosi mówi zawsze, Ala patyk musi być, bo inaczej wszystko skosi. Jedyne co sobie przyswoił to ogórecznik, ale żywokostu już nie zakodował. Jak nie ma patola, nie ma rośliny po "sianokosach"

Edit: boję się tych odrostów korzeniowych, które ponoć odrastają jak głowa Hydrze

Alu, pojawiają się u mnie, ale nie, żeby stadami. Muszę się naszukać. Spuszczenie kropelki herbicydu na młode liście załatwia sprawę.

Miałem pulownię kilka lat.Co rok zimą obmarzała do poziomu ziemi i odrastała w ciągu lata. Jesienią dostawała pąki, w wiosną już jej nie było.Nie zakwitła nigdy. Ciepły Dolny Śląsk, Lubin.

Jak widać wyżej, mojej szczęśliwie udaje się kwitnąć, co roku z różną intensywnością, lecz jednak. Wsadzona w 2014 (ale jako wysoka na półtora metra, choć patykowata sadzonka) tej chwili jest największym drzewem w moim ogrodzie, no, nie licząc co najmniej osiemdziesięcioletnich lip, które śp. teść zastał, kupując działkę budowlaną chyba w 1961. .

Moja, obecnie kilkuletnia, posadzona z dostanego odrostu. Pierwsze lata okrywana. Formowana na drzewo. Niby ładne, wielkie drzewo. Raz miała pąki kwiatowe, wymarzły. Teraz spadają te wielkie kłopotliwe liściory. Czy posadziłabym drugi raz?

Jolu, to rzecz subiektywna, lecz dla mnie o wiele łatwiej uporać się z "wielkimi liściorami", niż z znacznie drobniejszymi lipowymi na przykład.
Owszem, wielkie, lecz ilość bynajmniej nie aż taka, nawet cień paulowni jest hm,,,ażurowy.
Moja dodatkowo nieco mnie izoluje od bloku w tle.

Masz dużo pąków? W którym to roku Ci wymarzły?

Trzymam kciuki, by wiosną zaparło Ci dech i byś paulownię pokochała.

2021 - otworzyła pąki w połowie maja.
2022 - 10 maja.
2023 - 12 maja pisałam, że zaczyna kwitnąć.
2024 -









Zastanawiam się, czy jest szansa, by przyciąć coraz bardziej rozpostarte gałęzie. Tylko jak? Z drabiny strażackej chyba.