Wełnowiec cytrusowiec - Pseudococcus citri, wełnowiec szklarniowy - Pseudococcus viburni
- to najczęściej spotykane szkodniki na roślinach doniczkowych
Wełnowce przypominają wyglądem kłaczek waty zahaczony na roślinie.
Te białe klaczki to wydzielina okrywająca małe pełzające owady.
Żerują one najczęćiej na dolnej stronie liści, na młodych pędach oraz, w kątach liściowych lub wzdłuż nerwów. Wysysając sok osłabiają roślinę, ich lepka, słodka wydzielina zwabia mrówki oraz sprzyja rozwojowi grzybów - sadzaków.
Samice składają około pięciu „kłębków" zawierających ok. 150 jaj. W ciepłym miejscu wylęg następuje już po kilku dniach. Po ok. miesiącu samice ponownie są gotowe do złożenia jaj. Do rozmnażania nie potrzebują samców.
Idealnym miejscem do rozwoju dla wełnowców są ciepłe, suche pomieszczenia.
Zwalczamy je
poprzez ręczne usuwanie wacikiem, który moczymy w wodzie lub w wodzie z odrobiną denaturatu i płynu do mycia naczyń. Waciki należy po każdym przetarciu liścia wyrzucać, aby nie roznosić po liściu jaj.
Następnie należy kilka razy dokładne spryskać rośliny wywarem z pokrzywy lub szkrzypu. Wilgoć zalegająca w kącikach liści spowoduje, że ukryte wełnowce w poszukiwaniu suchego miejsca opuszczą spoje kryjówki, wtedy można je opłukać lub zebrać ręcznie.
Systematyczne zamgławianie rośliny uniemożliwia rozwój wełnowców. W wypadku dużej ilości tych szkodników na roślinach o wielu bardzo drobnych listkach skuteczny będzie oprysk jakimś środkiem na bazie oleju, emulsja taka pokrywając ciało wełnowca powoduje jego uduszenie.
Można też stosować preparaty owadobójcze, ale należy przy tym uważać, ponieważ każdy z nich jest niebezpieczną trucizną,
stosowanie ich w postaci oprysku w zamkniętych pomieszczeniach jest niebezpieczne dla zdrowia. Bezpieczniej jest zastosować tabletki (pałeczki) doglebowe zawierające środki działające na roślinie systemiczne.
Misecznik cytrusowiec - Coccus hesperidum
Ciało samicy okryte jest okrągłą szarobrązową tarczką o średnicy ok. 2 mm. Samice są żyworodne, larwy mają zdolność ruchu, co pozwala im znaleźć na roślinie odpowiednie miejsce do dalszego rozwoju. Następne stadia larwalne prowadzą osiadły tryb życia i ukryte są pod woskowymi, stale powiększającymi się tarczkami - początkowo jasnokremowymi,
a z biegiem czasu zmieniającymi zabarwienie na ciemniejsze.
Owad ten żeruje przeważnie od spodu liści, na łodygach i młodych przyrostach, osłabia roślinę, powoduje, że liście i młode pędy żółkną i usychają. Lepka, słodka wydzielina jest też pożywką dla sadzaków.
Metody zwalczania misecznika są identyczne, jak w przypadku wełnowców.