Forum Ogrodnicze Oaza

Ogrody są nie tylko miejscem naszego relaksu, ale też domem dla wielu stworzeń. Wśród nich wyróżniają się ptaki – ruchliwe, czasem głośne, krzątające się w poszukiwaniu pożywienia, zakładające gniazda na drzewach, w żywopłotach. Warto poznać je bliżej.

Na początek kos Turdus merula - częsty gość w ogrodach, do tego mało płochliwy. Wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy tego ptaka średniej wielkości, pozwala odróżnić na pierwszy rzut oka samicę od samca. Kosy zaczynają śpiewać już od końca lutego, niejako reagując na wydłużający się dzień. Najczęściej słychać je rankiem, lub wieczorem, łatwo poznać śpiew, melodyjny, fletowy, głośny, czasem wtrącający niespodziewane dźwięki naśladujące to, co śpiewak usłyszał w swoim rewirze – może świergot innego ptaka, może dźwięki cywilizacji. Pożywieniem kosów są wszelkiego rodzaju bezkręgowce, w tym także ślimaki. Rozejrzyjcie się, czy w zakamarkach ogrodu nie widać pustych skorupek wstężyków, śladów po kosiej uczcie. Drugim typem pokarmu, jakim żywią się kosy są owoce. Można się domyślić, że ten typ pożywienia jest mocno sezonowy – widać to zwłaszcza zimą, kiedy mróz i śnieg uniemożliwiają wyszukiwanie pokarmu zwierzęcego pośród ściółki, a uwagę ptaków przyciągają miękkie, barwne owoce na drzewach i krzewach.
Jeśli zdecydujemy się na dokarmianie kosów, pamiętajmy o ich przyzwyczajeniach – najbardziej lubią one zbierać pokarm z ziemi i tak powinien być wykładany. Przekrojone jabłka, owoce jarzębiny, ognika, głogu, aronii, proso na pewno zostaną wykorzystane jako pokarm przez te ptaki.
Te ptaki naprawdę łatwo rozpoznać.


Kos samiec - ja lubię mówić kos-ojciec




Kos samica - a ja mówię często kos-matka




Dopisuję link, pod którym można odsłuchać głos kosa www.kezk.bio.univ.gda.pl/cw_ornit/mp3/Kos.mp3

Trznadel





trochę egzotyki
Dudek









i inne
tych nie znam

Na ostatnim zdjęciu jest pliszka siwa - to pospolicie występujący gatunek, o charakterystycznym długim ogonie, którym podczas wędrówki przy poszukiwaniu pokarmu, a także kiedy przystaje, wykonuje kiwające ruchy. Najwięcej pliszek spotykałam zawsze tam, gdzie w pobliżu była woda. Są to mało płochliwe i łatwe do obserwacji ptaki.
Dudka zazdroszczę, w mojej okolicy nie występuje.

Dorzucam jeszcze kilka zdjęć
Ptaki zrobiły sobie basen w deklach oczyszczalni





Czy znacie tego ptaka?

Wydaje mi się, że to kopciuszek. One są bardziej czarne, niż szare, ale może na tym zdjęciu, pod słońce tak wyszło. Kopciuszek ma taki rudy ogonek. U mnie jest ich dużo - bardzo sympatyczne ptaszki.

To samica kopciuszka. Samiec jest ciemniejszy, tak jak pisze Marysia, jednak najbardziej wyraźne różnice są w porze godowej. Zresztą ptak łatwy do rozpoznania także po głosie.
Posłuchajcie:
www.kezk.bio.univ.gda.pl/cw_ornit/mp3/Kopciuszek.mp3

Co ciekawe kopciuszki to ptaki, które dużo łatwiej spotkać w terenie miejskim, niż na obszarach rolniczych. Wyjaśnienie tego faktu jest proste - pierwotnym miejscem występowania tego gatunku były rejony górskie, gdzie mógł zakładać gniazda pośród skał. Miasto z jego budynkami staje się imitacją naturalnego środowiska, gdzie załom muru, czy belka pod dachem stanowią namiastkę skalnego występu czy półki. Jeśli ktoś chciałby zachęcić kopciuszki do gniazdowania na terenie swojego ogrodu, należy zapewnić specjalną, półotwartą budkę, zawieszoną np. pod okapem dachu. Kopciuszki lubią obserwować teren z wysokości - zwłaszcza samce, które znaczą głosem zasięg swojego rewiru. Mogłam się o tym przekonać, kiedy podczas śpiewu kopciuszka, usadowionego na kominie sąsiada, odtworzyłam nagranie "konkurencji" na parapecie mojego okna. Reakcja była natychmiastowa, gwałtowny lot w moim kierunku. Na szczęście nagranie było krótkie i samczyk zrezygnował z poszukiwania rywala.

I ma bardzo charakterystyczne " kucanie" . Jak gdzieś siądzie, to tak fajnie kuca

Kolejny ptak, bardzo częsty bywalec w moim ogrodzie - bażant. Na zdjęciu, on - pięknie upierzony samiec

U mnie kuropatwy i bażanty są częstymi gośćmi

Marysiu, Grzesiu, bażanty i do mnie zaglądają, chociaż odkąd mam kury, konkurencja do grzebania zrobiła się bardzo duża.
Za to kuropatwy zupełnie znikły, odkąd zabrakło pól uprawnych w okolicy.

Bażant Phasianus colchicus to ptak prowadzący naziemny tryb życia. Nie oznacza to oczywiście, że bażanty nie latają. Wręcz przeciwnie, mało który ptak potrafi tak nagle zerwać się do szybkiego lotu, jak bażant, którego niebacznie wypłoszy się podczas spaceru. Bażanty żerują jednak i gniazdują na ziemi, drzewa wybierają jako miejsce nocowania albo odpoczynku. U tego gatunku bardzo wyraźny jest dymorfizm płciowy, samiec wręcz rzuca się oczy, samica natomiast ma ubarwienie ochronne, co pozwala na lepsze ukrycie przed drapieżnikami. Bażanty to zagniazdowniki, co oznacza że pisklęta po wylęgu są zdolne do samodzielnego żerowania, aczkolwiek przebywają pod ścisłą opieką matki. Bażanta do wizyt w ogrodzie może zachęcić możliwość zbierania ziarna zimą. Wiosną może zaglądać w poszukiwaniu bezkręgowców, przede wszystkim owadów. Osobiście bardzo lubię widok efektownych kogutów wśród zieleni.

Zazdroszczę Wam tych bażantów.U mnie są sójki,trznadle,i inne pospolite.A dziś widziałam pierwszego szpaka! WIOSNA PRZYBYŁA!

Jolu, bardzo dobra wiadomość. Szpaki faktycznie kojarzą się z wiosną.
Szpak zwyczajny Sturnus vulgaris to gadatliwe i towarzyskie stworzenie. Samice są ubarwione tak samo jak samce, pewne drobne różnice występują w szacie spoczynkowej. Kiedy poznać, że szpak ma gody, a kiedy nie? Wystarczy spojrzeć na dziób. W porze godowej jest on żółty. Do tego zmienia się barwa upierzenia, jest wtedy ciemniejsze, lśni metalicznie, białe plamki, jesienią bardzo wyraźne, stają się słabo widoczne. Niesamowita jest zdolność szpaków do naśladownictwa głosów. Z łatwością imitują inne ptaki i odgłosy otoczenia. Pamiętam żarty z czasów studenckich, na identyfikacji ptaków w terenie, kiedy to na zapytanie co tak śpiewa, odpowiadaliśmy często: szpak. Profesor mówił, że nie. Ale mógłby być szpak -brzmiała nasza obrona. Szpaki często źle są kojarzone, z powodu swego apetytu na owoce. Jednak nie zapominajmy, że są one wszystkożerne, podobnie jak kosy zjadają ślimaki, owady - w tym wiele gąsienic omijanych przez inne ptaki. W moim ogrodzie szpaki witam chętnie. Zdecydowanie wolą one ucztować na dorodnych morwach niż na czereśni.
Link go szpaczej śpiewki
www.kezk.bio.univ.gda.pl/cw_ornit/mp3/Szpak.mp3

Wszystkim Wam są pewnie znane sikory (wyżej modraszka).
Ponieważ kończy się okres ich dokarmiania i przestaną tak chętnie pozować zamieszczam ich zdjęcia

Od małej sikory przeskoczymy na większe gabaryty - nasz największy krajowy gołąb - grzywacz (Columba palumbus).
Siąg, czyli rozpiętość skrzydeł tego ptaka to ok. 75cm. W naturze jest on mieszkańcem lasów, ale bardzo chętnie korzysta z dobrodziejstw parków i ogrodów, gdzie zbiera pożywienie - głównie roślinne - w postaci różnych nasion, owoców. Do mojego ogrodu grzywacze zaglądają regularnie latem, kiedy owocuje morwa. Zlatuje się wówczas po kilka osobników na raz, na ucztę z miękkich, słodkich i soczystych owoców. Można je obserwować bez problemów, bo nie są płochliwe. W dodatku ich obecność łatwo zauważyć, bo gałęzie aż się trzęsą od buszowania tych ciężkich gołębi, każdy waży ok. pół kilograma i daleko im do gracji baletnicy. Jednak widoki są warte uwagi i zatrzymania się na chwilę, zadarcia głowy do góry i spojrzenia na grzywacze, które po objedzeniu się, polecą karmić swoje młode ptasim mleczkiem.

U mnie mieszkają Sierpówki synogarlica turecka (Streptopelia decaocto) - rodzina gołębiowate - dosłownie bo co roku mają gniazda na lipie , i sośnie, od wiosny do zimy na okrągło są u mnie, karmię i traktuję jak własne gołębie pocztowe które mam w gołębniku, "cukrówki" bo tak regionalnie u nas się je nazywa ze względu na wydawany jeden dźwięk ( jakby wołały cuuuukruuuuuuuuuuu) są bardzo śmiałe, chodzę po podwórku one sobie siedzą nie odlatują, uwielbiam ich gruchanie i huczenie, kocham patrzeć jak samiec tańczy i "śpiewa" czarując samiczkę, ten widok naprawdę godny zapamiętania, och żeby panowie byli tacy szarmanccy i uparci w zdobywaniu swojej pani

Dwie pierwsze fotki to młode sierpówki uczące się latać.








głos sierpówki
www.rotfl.com.pl/g%B3osy+ptak%F3w+-+sier...a,details,81391.html

Skoro jest temat ptasi, to i naszych zdjęć nie może zabraknąć
Dzisiaj trznadel (Emberiza citrinella) - na pewno każdy z Was go słyszał, bo w porze godów odzywa się dość charakterystycznie: Śpiew trznadla, najczęściej z wierzchołka drzewa, czy słupa.
Na zdjęciach jeszcze w szacie zimowej - w porze godów przybiera barwę bardziej jaskrawo zółtą.

Może ktoś rozpozna tego gościa





I ten, wygląda jak wróbel ale nie jestem pewien

Jeśli ten pierwszy był troszkę mniejszy od kosa to pewnie drozd śpiewak.

To by się zgadzało bo mały i smukły był