Forum Ogrodnicze Oaza

Aniu, spokojnie, robale w tych grzybach jak ruskie czołgi Mnie boli, że nie mam kiedy na kurki iść, a Zoltan już tylko pro forma te spacery urządza. W tej duchocie po kilkuset metrach biedaczynie się łapy plączą
Co do floksów wściekle czerwony i to elektrycznie jest Starfire, też go zresztą mam z jakiejś wymiany i miałam wątpliwości, czy brać, bo czerwone? Latałam z nim po całym ogrodzie i mi nigdzie nie pasował, w końcu posadziłam na środku, dałam mu spokój i jak zakwitł w tym roku to mi gały wyszły Mój aparat sobie średnio z nim radzi, ale to wściekły amarant



Liliowce, wstyd się przyznać, poza Night Embers, który kupiłam o zdrowych zmysłach będąc, i z wyboru, jakoś tak po macoszemu
zawsze i na przyczepkę, sama nie wiem dlaczego... Chyba za duże są, żebym mogła z czystym sumieniem kupować, jak wciąż za mało miejsca mam
Jeszcze takie znalazłam w czasie ostatnich wykopków w telefonie


O, Kwanso, ten też kupiłam z rozmysłem





Roswitha

Beatko
podziwiam choć cebulowe zachwycają!
grzybobranie udane, choć ja mam na razie awersję grzybową- kostka boczniaków (tzn. wymyślanie ciągle nowych przepisów) zraziła mnie do spacerów po lesie i grzybów wszelkiej maści ... ale myślę, że za tydzień pobiegnę, by znaleźć choć kilka i ususzyć
nad kokoryczką kolorową zachwycam się, podobnie jak nad liliowcem Roswitha... marzenie moje
muszę Ci pokazać maleńki bez aurea... taki maluch, a kwitnie zwariowanie

ten liliowiec nn w kolorze buraczka - no, cudo
W ogóle liliowo u Cibie jest bajecznie.
Grzybobranie zachęcające. Mam nadzieję że jesienią tez będzie fajnie i w końcu uzupełnię swoje grzybowe braki.

Przyciągnął mnie tytył wątku, i niie żąłuję, piszesz fascynujące powieści, te spotkania z przedwojenymi różami, jestem ciekawa co Ci z nich zakwitnie. Już nie wspomne o bogactwie gatunków i odmian roslin. Jest jedna , która mnie zaciekawiła- ..."mój ukochany świerząbek "Roseum" "- możesz cos napisac o tej roslinie , i pokazac jeszcze jej inne ujęcia. Bije od twych pism kojąca dobroć, pozdrowienia.

Jak widać, nadal mnie nie widać Czarna duda wokół, do tego pora deszczowa praktycznie od lipca, pracowe zawirowania, choć pozytywne, to jednak czasochłonne - uczciwiej, jak mniemam, byłoby zamknąć ten wątek i nie zawracać głowy nikomu I chyba jednak dzik jestem z lasu, są takie dni, całkiem częste zresztą, gdy jedyną osobą, jaką znoszę w bliskości, jest mój mąż. Myślałam, że chwalipięctwo doda mi adrenaliny w kontaktach ale wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że jednak z natury skromna ze mnie dzieweczka

Małgosiu, Roswitha śliczna ale przyrasta bardzo wolno, może ten deszczowy rok da jej kopa wreszcie i ruszy
Ave, grzybowo, niestety, niezadowalająco ... Niby są ale takie dziurawce! Wyjdzie taki borowiczek, ledwie toto na nodze stoi a już mu w tę nogę włażą okupanci cały czas liczę, że w końcu się to towarzystwo znudzi dietą grzybową albo gdzie zaśnie i da coś zebrać ale póki co... Porażka i rozczarowania.

Hana, nie przesadzajmy z tym kadzeniem, komplementy muszą mieć choć pozory prawdopodobieństwa Jaka tam dobroć, to tylko demencja starcza Świerząbek Roseum, niestety, zszedł był po tej dziwacznej zimie Na przedwiośniu wydawało się, że beztrosko sobie kombinuje ale krok po kroczku mu zasychało, ogniwało i trzeba było odegrać requiem dla świerząbka... Nasiona, com je przezornie zebrała, nie wzeszły, pewnie były niedojrzałe a cudów się nie spodziewałam, bo pędy przycinałam po kwitnieniu. Jakoś latem, korzystając z jesiennej pogody, wzięłam się za remont rabaty, na której rósł, bo już bodziszki stworzyły tam taką komunę, że perz się włączył z ochotą i... Znalazłam siewki, wyglądające na świerząbkowe, choć głowy nie dam, bo jak dla mnie większość selerowatych specjalnie się nie różni w stanie dziecięctwa. Poszły do doniczek a dwie nawet ostatnio wysadziłam - może to trafna decyzja a może błąd życia W każdym razie, świerząbek cudny jest i godny polecenia, moim zdaniem, u mnie po prostu wygnił, bo zima też była bardzo mokra.
Te siewki teraz wyglądają tak:



A co z nich wyjdzie, to się zobaczy


W międzyczasie zakwitły mi jeszcze lilie, wszystkie bez nazwy
1.




2.


3.



Floksy powoli przechodzą do przeszłości, wchodzimy w czas rozchodników ale przy tej pogodzie to sobie można tylko z daleka prowadzić obserwacje



Niektórym się podoba i jak tak patrzę, co siewka figolistnej wyprawia na kompoście, to odczuwam pewne braterstwo dusz Też bym tak z chęcią wypięła się na świat





I tak sobie myślę, że jednak pójdę za głosem intuicji i zamknę wątek, z szacunku dla innych i własnego charakteru Niech sobie tu zostanie, jako dowód na moje próby stania się bardziej światową kobitą Dziękuję wszystkim, do zaprzyjaźnionych wątków, które jeszcze zostały na Oazie będę zaglądać, rzecz jasna