Forum Ogrodnicze Oaza

Bardzo ciekawa ta rabata geometryczna. A co tam jest posadzone?

Re: Łatka

Głównie różne hosty, niskie irysy, niskie tulipany, hiacynty, inne niskie zadarniające rośliny.


Początek nowego weekendu znakomity. Już wiadomo, że tak pozostanie. Pracy niezmiennie dużo. Dobrze, że dymka już wysadzona, bo teraz ziemniaki kilku odmian wysadzać trzeba. Do tego zdobne kalle. Papryki tak już duże, że muszę przesadzić do większych pojemników, bo 500 ml już nie starczają. O siewie dyniowatych do doniczek pomyśleć też trzeba.

Rzeka pobudzona, ale tylko w macierzystym swym korycie. W dolinie spokój, ostatnie resztki niedawnej wylewki przebłyskują jeszcze z rzadka.








Wyżej, w bezpośrednim obwarowaniu doliny, czyli na stepie i w lasach moment to ostatni na spacery. Trawy szybko wzrastają. Zatrzęsienie kleszczy. Chodzić tu można jeszcze przez chwilę teraz, a potem dopiero w sezonie grzybobrań, gdy trawy zaschną i zaczną się wykładać.








Wąwozy i urwiska widoczne są dokładnie z powodu niewybujałej jeszcze roślinności.

Pogoda dopisała. Wiele aktywności. Pracy sporo, czasu wydawało się być jednak więcej, a na końcu to jego zabrakło, a roboty zostało. Za sobą mam sadzenie ziemniaków odmian: Owacja, Vineta, Lilly, Denar, Queen Anne, Irga, NN i ich ręczne obredlanie. Po poderwaniu się z siedzenia przy wygodnym warszawskim biurku, to ostatnie (realizowane w pełnym słońcu) jest szczególnie ciężkie, …aż zęby potrafią rozboleć. Do tego doszło tylko trochę lżejsze (z powodu ich ilości) sadzenie kalli. Posiałem już także buraczki czerwone. Sadzonki wszelkie pomidorów i papryk jednak nieco za wcześnie wysiane porosły mi niezmiernie i zmusiły do uruchomienia działań ratunkowych – doniczki są więc coraz większe.














OGRÓD ZEWNETRZNY

Z wytyczonego onegdaj wcześniej zadania, dotarłem tylko do bram onego „Mordoru” i już nigdzie dalej. Jednolita i intensywna zieleń dorodnej trawy zachęcała na więcej, ale zastanowiło - dlaczegóż to wylegują się na niej łabędzie? Cóż, one wcale się nie wylegują, one po tej trawie swobodnie pływają. Można by rzec, że w gumowce przyodzianym, można by spróbować nawet i takiej wycieczki. Niestety rozliczne obniżenia terenu powodują, że szybko i niespodziewanie zaczyna brakować wysokości gumowej osłony buta. Tak samo jak do labiryntu, do tutejszego „Mordoru” wejść jest nawet i łatwo. Za to wraca się z niego już nieskończenie długo.














Istnieje wszak sekretna ścieżka wiodąca ku największym upiorom tej całkiem dzikiej przestrzeni, czego dnia kolejnego popróbować postanowiłem. O czym później ... .

Śliczne i zdrowe tulipany. Może jakieś ich portrety?

Za późno Anno !

Odmian wiele, ale już przekwitają – Flaming Flag, Flaming Purissima, Banja Luca, Exotic Emperor, Mystic van Eijk, Upstar. Tyle pamiętam z głowy. Odkąd fitowirusy robią z kolorami kielichów co tylko chcą, straciłem zainteresowanie typologią samych odmian.




Czasem do serca twierdzy wiedzie ścieżka mała, zadająca kłam, że dojść tam nie sposób. Z upiorami jednak wypada się już zmagać raczej w ciemności.




Sauron – Pan Mordoru:





Sędziwy Wierzbin – zawsze w niemym okrzyku wymownie zastygły:





Zachodnie strony do zwiedzania pogodniejsze, o czym niebawem ... .

Przepiękna przyroda nie skażona ręką człowieka,zdjęcia świetne.Bardzo mi się podoba Twój sposób patrzenia i ukazywania nam otaczającej Cię przyrody.A ogród warzywny to, klękajcie narody,zasoby i wymagający mnóstwa pracy.
Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów.

Piękna przyroda, można oglądać i patrzeć bez końca
W warzywniku pracy dużo, ale wszystko będzie swoje a to cieszy najbardziej

W tej odległościowo mi bliższej, a i ulokowano nieco wyżej w dolinie – „Strefie Zachodniej”, wszystko wygląda zgoła odmiennie – bardziej pogodnie i przystępnie, ale też nieustająco w błąd mnie wprowadzając, że rozległy „Wschodni Mordor” także stał się już dla wszelkich wycieczek pieszych dostępnym.

Dziś trwa już w pełni załamanie pogody, ale miniony weekend stworzył wiele możliwości do wiosennego przeglądu tutejszego "Ogrodu Natury". Bo we własnym ogródku jeszcze monotonnie i nudno. Tylko prac przygotowawczych wiele i lista zadań wciąż pozostaje wieloaspektowa.

Codzienna "siwa rosa" na przyogrodowej łące nie pozostawia żadnych złudzeń. Warunki trudne. Postępów w ogrodzie swym szczególnych nie czynię. Wyglądam niecierpliwie jakiejś zmiany. Wiadomo - bób, groszek, cebula sobie radzą. Ale inne wiadome sadzonki czekają i niestety coraz trudniej będzie je dalej prowadzić.



Ogród Zewnętrzny:


















Wiosna w tym roku tak się jakoś ociąga i spóźnia.
To przykre, bo w czasie tym jest tak promiennie i błogo.
A i ptaki zawsze wówczas tak śpiewają,
jakby ich Ktoś do nut tych trudnych przyuczył.

Aura sprzyja. Suszy nie ma. Ostatni weekend był tym najprzyjemniejszym etapem prac, kiedy to po wielu żmudnych przygotowaniach wszelkich miejscówek, własne i wypielęgnowane, choć czasem i „wybiegnięte” sadzonki trafiały na swe docelowe stanowiska.





Cebula zimująca bardzo przyspieszyła. Truskawki wyjątkowo okazałe. A bób już kwitnie.





Zwyczajny mix sałat potrafi zachwycić rychłą obietnicą pięknych główek.





W szklarni powoli nikną wszelkie „parapetowe niedociągnięcia z wielkiego miasta” i przedwczesne wysiewy z niecierpliwości tejże popełnione.





Zieloność błoga wszędzie i odgłosy wielu ptaków.





W ogrodzie zewnętrznym w dzień zaś spokój czarowny. Ale wieczorem całkiem odwrotnie – dudniący huk rechotu żab wszelakich.




Ptactwo wodne leniwo żegluje,




... lub znika

Witaj. Czy te kółka na zdjęciach wokół roślin, to "obrzeża trawnikowe" czy sądzisz w jakichś donicach/koszykach?

Popularne faliste obrzeże trawnikowe o wysokości 20 cm i długości 9 metrów rozcinam na takie odcinki, aby wyszedł mi potrzebny i oczekiwany obwód. Do pomidora większy, do papryki trochę mniejszy. Następnie uzyskane odcinki rozcinam nożyczkami „po długości” w taki sposób, aby z tych 20 cm wysokości uzyskać tylko 10 cm, a jednocześnie z jednego odcinka uzyskać dwa. Te 10 cm wystarcza mi do stworzenia punktowego obszaru do podlewania. Mam u siebie na naturalnym obramowaniu doliny rzeki spory spadek terenu. Poza tym panuje u mnie często susza i to ważny element dla gospodarowania wodą, zwłaszcza jeśli ma ona zawierać domieszkę gnojówki z kurzeńca, Kristalonu lub saletry potasowej. Nie ograniczam natomiast korzeniom swobody rozwoju, nie jestem tego zwolennikiem, dlatego wysokość stworzonego samodzielnie obrzeża to tylko 10 cm.

Jest dostępne także obrzeże od razu niskie 10-15 cm i jego nie trzeba samodzielnie rozcinać na 2 pasy, ale ekonomicznie korzystniej wychodzi zakup 20 centymetrowego i przecięcie go po długości.

Zakupy robiłem, jak ten produkt był jeszcze relatywnie tani i dodatkowo na posezonowej wyprzedaży w popularnym dyskoncie Teraz go już nie kupuję. Wady są takie, że z czasem kruszeje, jak folia i wszystko z takiego syntetycznego materiału. Jest też produktem nieprzyjaznym środowisku. Zainwestowałem raz, kiedyś, bo nie miałem lepszego pomysłu. Alternatywą mogą być paski cienkiej blachy uformowane w podobna strukturę i zespolone spawem na obu końcach. To bardziej ekologiczne, ale w praktyce nie wykonywałem.

Mi zostało kupione kiedyś i niewykorzystane, więc, za pozwoleniem, zmałpuję pomysł.

Cięcie po długości udaje się najbardziej zaraz po zakupie, gdy tworzywo jest najbardziej elastyczne i giętkie. Z czasem, sukcesywnie te cechy traci i rośnie ryzyko niechcianych pęknięć materiału pod ostrzem nożyczek. Stary rulon lepiej pociąć na potrzebne odcinki, bez tego cięcia po długości. Im wyższe obrzeże tym mniej ilościowo kółek do zastosowania, ale za to nornicom będzie trudniej robić szkodę.

Coraz mniej wolnego miejsca w mym ogrodzie. Dyniowate się wyraźnie i niepokojąco opóźniają. Zimne noce, ale i rocznikowo nie najmłodsze nasiona ze straganiku, acz wielce zacne. Moje własne dyniowate zmniejszają zaniepokojenie, bo już "dokazują". Pomidory gruntowe i papryki walczą dzielnie z dmiącym niemiłosiernie wiatrem. W tym roku wyszło ponad miarę – 125 pomidorów i 65 papryk. Tyle wydały stołeczne parapety. Chcę mieć wreszcie swoje nasiona wielu odmian na kilka lat, więc to jedyny pewny sposób. Nasiona papryki od [ Marlenki ] przednie i w wielu odmianowych odsłonach. Patrzę i oko cieszę, a i wiatr miotający powietrzem wyklinam takimi słowy, że jednak nie przytoczę.

Cichszy zakątek :





Bób wystrzelił :





Uluru Ochre (Dwarf) :





Red Cherry Large :





Dolne Paprykarium :





Pierwsze gruntowe wiązania pomidorów:





Wiatr przenika pomimo naturalnych osłon :





Najniższa, wolna strefa spacerowa, na poziomie dna doliny i lokalnego dopływu samej rzeki :

Super warzywa ,wszystko piękne
To prawdziwa przyjemność zapewne jechać i odpoczywać
w takim miejscu ,skubiąc liście sałaty
Pokazuj pokazuj te piękności
Zainteresowały mnie te obwódki do pomidorów.
Chyba zrobię ,woda wtedy nie będzie marnowana ,
a i się utrzyma w ryzach .

Bezchmurne wieczorne niebo i wyostrzony Księżyc w swej czerwonawej pełni - truskawkową zwaną. Przenikliwy chłód i niespotykany wcześniej „zimny ogrodnik” – Leszek. Nie jestem sędziwym ogrodnikiem, ale nie pamiętam czegoś podobnego. Temperatura zeszła do (plus/minus) zera. Skromnych zasobów wystarczyło tylko do osłony ważniejszych odmian papryki i ogórków. Szczęśliwie obyło się (w mojej strefie zalegania szczególnego zimna) bez strat.





Nie daje się już zwlekać z wysiewaniem i wysadzaniem wszystkiego, z wyjątkiem dosiewek fasoli szparagowej i z wiadomych względów takiej czarnej rzepy. Plan zatem zrealizowany. Wolnych miejsc w zasadzie nie ma.








Przenikliwie chłodna truskawkowa pełnia Księżyca nie poskąpiła pierwszych własnych tegorocznych owoców. Budyniowiec na Boże Ciało zaplanowany. Nie nadaje się do spożywania w mecząco chłodny dzień, więc wyglądam koniecznej zmiany.








Niezmiennie martwi susza. Cały czerwiec ma być bez opadów, a u mnie już brakuje „podstawowych rezerw rozwojowych” w podłożu. A wszystko to paradoksalnie na rozlewisku, w krainie wielkiej wody. Mix sałat niezmiennie mnie zachwyca i jeszcze daje radę bez wody.

W jaki sposób doczekałeś się już truskawek, to spod osłony, jaka to odmiana?