Forum Ogrodnicze Oaza

Kocanka?

Kasiu - pudło

Idąc za ciosem....skoro to nie Nieśmiertelnik, to może Starzec?

Kasiu - pudło

Albo żywotnik chodzi Ci po głowie?


... ewentualnie - żywokost

Aniu - 2 x pudło

Podpowiedź do tej samej zagadki...

Osadniki z mułu i gliny,
Same silne myły dziewczyny,
Każda wiedząc, że ma przegrane,
Zgadywała, co jej pisane.

Wielosił?

Kasiu - brawo!
Parki to rzymskie boginie losu i przeznaczenia...
A co nas czeka?... zagadkuj proszę

Przepraszam ale ja nie ogarniam ,za głupia jestem .Czy mogę prosić o wyjaśnienie wszystkich trzech części zagadki.

Jędruś prawie nam tu napisał koleją księgę Pana Tadeusza i chyba wszystkiego nie udało mi się wyłowić. To czego się uchwyciłam, to Parki-boginie losu (co łączyło się też z przeciwstawieniem się nieśmiertelności (pierwszy wierszyk), czyli walka z losem. I wie, które powtórzył wielokrotnie. I po wieeeelu godzinach myślenia mnie wreszcie olśniło.
Choć przyznam, że Anka na kocu w parku (kocanka), też mi tu trochę pasowała do tego wersu, że sobie Jędrek o niej śni.
renons wrote:
Z reszty składowych zagadki niech się tłumaczy autor.

Trzeba przyznać, że funduje nam tu niezła gimnastykę szarych komórek.

Za chwilę wymyślę moją zagadkę.

parano-ja wrote:

Ja tak nie uważam... i chętnie postaram się przybliżyć mój sposób myślenia.


Układając zagadkę dot. wyrazu wielosił rozbiłem ją na trzy człony wie los ił i każdemu z nich starałem się przyporządkować co najmniej jeden z wersów wierszyka dając podpowiedź...

Zagadka jest o roślinie trzysylabowej... wierszem.
Trzy z wersów odpowiadają każdy za jeden człon rośliny.
Sylaby i człony nie zawsze się pokrywają.

Co łatwo sprawdzić...

Alchemicy to wiedzieli, wie
Czy to zbieg okoliczności? los
Błoto w złoto zmienić chcieli? ił bo błoto = łupek = ił
Dążąc do nieśmiertelności. los

Wie o tym ojciec, wie o tym matka wie
Wie o tym sąsiad, wie i sąsiadka, wie
Parki są po to, byś o nich śnił, los bo Parki to boginie losu i przeznaczenia
Byś pił, w nich gnił i opadał z sił. ił


Osadniki z mułu i gliny, ił bo osad, muł, glina = łupek = ił
Same silne myły dziewczyny, może być siła, nie musi
Każda wiedząc, że ma przegrane, wie
Zgadywała, co jej pisane. los

W większości wersów rozwiązanie wskazuję wprost, ale w niektórych starałem się je odrobinę zakamuflować... przyznaję.

Taka natura zagadek... jeśli coś wydaje Ci się nielogiczne, to z góry się przyznaję...

Szkoda, że Kasia tak szybko odgadła, bo wymyśliłem podpowiedź... prawdziwą wisienkę... z pieprzem
Tam to dopiero byłoby wyjaśnienie... HA

Tłumaczenie od tyłu jest ok tzn. kiedy zna się rozwiązanie ale czy z określenia alchemicy to wiedzieli wynika wie? Dla mnie to wyrwany przypadkowy fragment zdania. To samo z wersem pił, gnił,
sił tym bardziej, że dodatkowa Twoja poetyka skutecznie zaciemnia obraz. Ale przynajmniej dowiedziałam się troszkę o Twoim sposobie konstruowania zagadek. Dzieki

parano-ja wrote: Korzystając z tego, że jestem przy głosie .... Aniu, niepotrzebnie Ci było głupio, bo mi by ten skręt nigdy do głowy nie przyszedł.

A moja zagadka będzie krótka...

Obok zwycięzca z Opola.

Do mnie, jako kilkudziesięcioletniej szaradzistki, ten sposób zupełnie nie przemawia, Zgadywanie takich zagadek to po prostu zwykłe strzelanie w ciemno... a nuż się uda, a nuż autor tak myślał...

"Alchemicy to wiedzą" ---> ma dawać "wie" ???? itd... nie ogarniam

Myśli autora po zwojach krążą,
to w prawo zbłądzą, to w lewo zbłądzą.
Torów na wprost nie znoszą 'kokiety',
lecz poetyckie mają ciągoty.

Tu rymowanka, tam rymowanka,
tutaj pudełko i tam pudełka.
Radocha duża taka łapanka -
nie dla mnie, wierzcie, Jędrusia dziełka.

Mimoza?

Przy Tulia?

Beatko, pudło.
Aniu, brawo. Twoja kolej