Forum Ogrodnicze Oaza

Roma wrote: podpisuję sie pod tym "obiema rencami".
Wiem ,ze to strasznie boli ,ból nie mija w/g moich doświadczeń do czasu .... pojawienia sie w domu nowego szczonka.Bo przy takim maluchu nie wolno płakać ,nie ma czasu na bolesne rozmyślania.Wierz mi wiem co mówie /osobiście świadomie żegnałam już 4 prawdziwych psijaciół i z reguły bardzo szybko w domu pojawialo sie "antydotum " na ból /

Iwonko, miałam przyjaciółkę, zmarła w 3 miesiące od diagnozy lekarskiej (Ty też ją znałaś, Twoja Mama też). Codziennie byłam z Nią do ostatniej chwili, więc wiem, co to znaczy stracić Kogoś bliskiego. Mimo bólu, nie mówię, że nie chce mi się żyć, bo właśnie dla najbliższych muszę w sobie znaleźć tę siłę, by pokazać Im, że są też dla mnie ważni (najważniejsi).
Jak zdechł mój kanarek, tydzień ryczałam z żalu.
Mnie zdumiewa to zestawienie uczuć człowiek - zwierzę.
A Koleżankom oburzonym na mój wpis (także ewa 1953)życzę większej empatii dla moich uczuć do ...człowieka.
A Tobie bardzo współczuję po stracie ukochanego psiaka i mam nadzieję, że Nowy Las znów stanie się Twoim (i Twoich bliskich) ukochanym zakątkiem.
Pozdrawiam...

Proszę ,zakończmy ten temat i pozwólmy Iwie przeżywać odejście jej ukochanego Guinnessa na swój własny sposób.

Proszę administratora o zamknięcie wątku