Forum Ogrodnicze Oaza

Adasiowa wrote: Widzę, że też dała Ci znikome żebrowanie, do którego odmiany sakiewkowe nas przyzwyczaiły.

Może wynika to z nadinterpretacji nazwy odmiany + zdjęcie? Może lepiej o tej odmianie myśleć, że to jest po prostu KUBYSZKA, a kubyszka to kubyszka, a nie sakiewka

Ciekawostka:

Nie znalazłam w słowniku bezpośredniego tłumaczenia dla "кубышкa". Dotarłam jedynie do opisowych.

1. szerokie naczynie, typ glinianego dzbanka do przechowywania pieniędzy (monet) w sporych ilościach. "Держать деньги в кубышке".
Taka jakby świnka skarbonka ?


2. określenie dla pulchnej kobiety niskiego wzrostu
Zwrot ponoć żartobliwy, chyba coś na wzór naszego pączusia. Mają maskotki kubyszki



edit - mamy też różnicę fonetyczną. Ja piszę KUBYSZKA - Ty preferujesz KLUBYSZKA. Przepraszam, ale w żadnej mierze "кубышкa" nie może być wymawiania z L. Może ustalmy jedną wersję?

Vegetella, nie mogę dokończyć tekstu na pw, bo mi wciąż opada. A chciałam Ci powiedzieć,ze dzisiaj posłałam nasionka w Twoim kierunku.

Oранжевый Гигант, Желтый Гигант, fonetycznie - Oranżewyj Gigant, Żełtyj Gigantt, tłumaczenie: Pomarańczowy Gigant, Żółty Gigant

Zaprezentuję doświadczenia własne uprawy (grunt) dla dwóch odmian jednocześnie, albowiem w mojej opinii zarówno, krzaki jak i owoce były bardzo podobne, różniły się wybarwieniem.

Krzak wysoki (osiągnął 1,8m), wymaga ogłowienia.
Owoce okrągłe, lekko spłaszczone, foremne. Ładnie wybarwiają się do swojego koloru, im dłużej wiszą tym kolor staje się głębszy. Miąższ zwarty, rozsądna ilość galaretki. Smaczne, w moim odczuciu w smaku do siebie podobne, dlatego traktuje je wspólnie. Wyróżniają się słodkością (podwyższony beta karoten). Po tygodniu od zerwania, nadal smaczny, nie miękł. Amatorom odmian żółtych i pomarańczowych winny przypaść do gustu.
Mimo, że w nazwie odmian zawarte jest gigant, to średniaczki ~300-400g.

Uprawa - łatwa produkcja rozsady, w gruncie wykazywały wrażliwość na mozaikę tytoniową (na szczęście tylko na liściach - po wykonaniu oprysku EM-mi, nie przeniosła się na kwiaty ani na owoce).
Grona po 5-7 pomidorów, w gronach rozmiar podobny. U mnie, każdy krzak dał po 6 gron.

Witam. Poszukuję informacji o odmianie Wielmoża.
Pozdrawiam. Stanisław.

tomatland.ru/catalog/307
Dokładniej można tutaj poczytać. Ja miałam nasiona z firmy Sibirskij Sad. Posadziłam jeden krzak na balkonie,a drugi w szklarni.Oba miały po 1,5 m wysokości,chociaż na opakowaniu pisze że rosną do 0,8 metra. Owoce dosyć duże,mięsiste i smaczne,ale zebrane jako dojrzałe szybko stają się miękkie.
W związku z tym raczej nie do przechowania,ale na przetwory są doskonałe. Jednak gdybym nie miała nowych odmian do wypróbowania to posadziłabym je ponownie.

Mój Wielmoża był niski tak ok. 80 cm. Rósł w gruncie, mięsiste serce, plenny i bardzo dobry w smaku ale nie wiem co z ,,leżakowaniem '' bo owoce szły na bieżąco do jedzenia i na przetwory.
Na kopertach z nasionami uwagę, że długo może poleżeć napisałam dla odmian: Ałtajskij Oranżewyj, Ałtajskij Krasnyj, Cementnik, Damskie Palchiki, Dolka Dalniewostocznaja, Kosmonaut Volkov, Kuma, Korolewskij Desernyj, Serdce Bujwoła, Sybirskij Tigr Rozowyj, Tulipan, 100 Pudov.
Odmian do dłuższego poleżenia pewnie mam więcej ale tylko na w/w zaznaczyłam twardość.
No i jeszcze są odmiany o innym rodowodzie niż wschodnie.

Moje opinie, wnioski z uprawy Sacharów, odmian sklasyfikowanych jako rodzina pomidorów o podwyższonej zawartości beta-karotenów. Nazwano je pomidorami młodości i zdrowia, dla niektórych odmian (przykładowo żółtej) podkreślane jest, że nie wywołują alergii. Zainteresowanych odsyłam do artykułu link. Niestety jest to tylko zdjęcie z gazetki, nie da się edytować w translatorze, zatem dla znających język rosyjski. Od dwóch lat rynek rosyjski dość mocno promuje grupę Sacharów, kładąc nacisk na ich działanie antyrakowe. Nie ukrywam, że te walory zachęciły mnie do ich uprawy. Z tego co się zorientowałam, nie są one zbyt popularne pośród naszych ogrodników. Być może za jakiś czas, Sachary i u nas modne się staną, w każdym razie Rosjanie na potęgę je sadzą (tak przynajmniej twierdzą sprzedawcy )

W sezonie 2018, pośród nowości jakie wypróbowywałam, sachary stanowiły najliczniejszą grupę. Posadziłam, aż siedem odmian:


po kolei - za obrazkami - Cахар: biały, zielony, żółty, brązowy, czerwony, malinowy i w końcu odmiana Sachara Bizon.

Cахар - fonetycznie: Sachar - tłumaczenie: Cukrowy.

Podsumowanie:
1. o żółtym napiszę tyle, że okazał się jakimś czerwonym cudakiem (to niestety spora bolączka nasion rosyjskich, pomylić odmiany)
2. zielony - moje nasiona były bardzo złej jakości - z paczki liczącej 15 nasion, zaledwie jedno (w trzeciej próbie), wykiełkowało
3. wszystkie krzaki jakieś takie nie "ruskie". Jestem przyzwyczajona, że krzaki odmian rosyjskich są silne, krępe - zgniotsa nie łamiotsa. Te niestety do takich nie należały, i to w każdej odmianie. Trzeba było koło nich jak koło jajka. Bizon jedynie, dzielny był.
4. wszystkie Sachary to odmiany średniowczesne. Różnią się wysokością, oczywiście kształtem i kolorem owoców - opakowania zawierają szczegóły (patrz zdjęcie).

Smak. Typowo dla mnie: zielony mnie nie ujął, choć nie był zły (zwłaszcza gdy został zerwany niezbyt dojrzały), a brązowy już w ogóle.
Bardzo proszę moją subiektywną ocenę co do odmian zielonych tudzież brązowych, pomijać - jeszcze się w tych odmianach nie trafiła taka, która by mi zasmakowała. Ale piszę tak jak jest.

Odmiany czerwoną oraz malinową określiłabym poprawnymi bez wodotrysków. Niestety pomidorki szybko po zerwaniu miękły. Zjedzone od razu, nawet nawet.
Odmiana Bizon wykazywała u mnie tendencję do pękania, a i te serca takie jakieś odległe od zdjęcia na opakowaniu. Przyzwoita smakowo.




Pod kątem plenności - wszystkie oceniam jako raczej oszczędne. Chcę dać szansę Sacharowi malinowemu oraz czerwonemu - dlatego w przyszłym sezonie podejmę drugą próbę ich uprawy, licząc że jednak mnie zaskoczą. Szczerze powiedziawszy, pierwsze wrażenie jest takie sobie. Nie doszukałam się przypisywanej Sacharom nadzwyczajnej słodkości czy jak to wręcz jest przez sprzedawców określane "równych im smakowo nie ma". No, ale jednemu się podoba córka, drugiemu teściowa.

W tym roku miałam Sachar Koriczniewyj - wielkie oczekiwania bo bardzo lubię ciemne pomidory a tu klops. Pomidor wodnisty, szybko robi się miękki, nie smakował mi najbardziej ze wszystkich uprawianych. Z ciemnych rosyjskich dla mnie najlepszy w smaku jest Arbuznyj.

Tego właśnie sachara wpisałam na listę przyszłorocznych nabytków. Już go tam nie ma, mimo urody.

Elu, lepiej bym nie opisała smaku odmiany brązowej.

A propos Arbuznego. Uprawiałam odmianę o takiej nazwie. Był to ładny pomidorek, ślicznie się wybarwiający zielonymi smugami od szypułki.
Ja z nim miałam śmieszną historię. Nie wiem za jaką sprawą, wyobraziłam sobie, że on będzie smakował arbuzem i poczułam się rozczarowana pomidorowym smakiem. Dopiero przy dalszej degustacji zrozumiałam, że chodzi o strukturę! Ale to też odmiana do jedzenia od razu. Dwa, trzy dni leżakowania i dobry pomidor staje się niejadalnym.

---

Badziu - i żadna strata Mogę zaproponować Ci nasiona najlepiej wypadającej w ocenie, odmiany żółtej lub czerwonej.

Vegetella, super. Na PW powiem Ci co mi chodzi po głowie.

vegetella pomidory muszą być różne tj. takie do dłuższego przechowywania, twardsze np. do zabierania do pracy i takie, które zrywa się z krzaka, lekko otrze o ubranie i zjada np. podczas podlewania lub gdy idę urwać ok. 2 kg pomidorów na śniadanie. Pytam męża jaki kolor przynieść i zrywam takie akurat do natychmiastowego zjedzenia czyli dojrzałe ( nie przejrzałe i ciapowate bez smaku ). Jak zaczynają się pomidory to ja nie pijam w ogóle herbaty bo pragnienie zaspakajam pomidorami. Taki właśnie jest Arbuznyj i za to go lubię, odkąd go poznałam sadzę co roku.
Zresztą to pomidor że tak powiem reklamowy dla ludzi, którzy dotychczas jedli tylko czerwone a najczęściej uznają tylko malinowe. Robią wielkie oczy zanim spróbują Arbuznego często później pytają czy mam jeszcze, na wiosnę pytają czy mam sadzonki ( ci którzy uprawiają pomidory ). A już do zielonych to naprawdę podchodzą jak do przysłowiowego jeża ale po ,,wciśnięciu '' do spróbowania np. Malachitowej Szkatułki mają mniej więcej taką minę Zresztą kilka lat temu ja też tak wyglądałam

Przedstawię kolejne dwie odmiany rosyjskie. Dla równowagi - odmianę, którą mogę z czystym sumieniem polecić oraz odmianę w mojej ocenie nieszczególną.

Взрыв fonetycznie Wzryw, tłumaczenie Wybuch



Wczesny (93-100 dni), krzak niski (nadaje się do donic i ja też go tak uprawiam), ~50-60 cm.
Odporny na niskie temperatury. Opakowanie zawiera info, że może być uprawiany bez rozsady (nasiono od razu do ziemi). Nie próbowałam. Ale rzeczywiście, wysadzenie Wzrywa przed innymi odmianami dla których temperatura była za niska - przebiegło bez problemu. Nie wykazywał objawów szoku temperaturowego.

Odmiana czerwona, plenna. Grona duże, ciężkie jak na możliwości krzaka. Przy moim słabym radzeniu sobie z podwiązywaniem pomidorów, niektóre grona podtrzymywały dwa sznurki
Owoc mały, fi 4 cm, okrągły, owoce równe, kształtne. Wyróżnia się intensywną barwą. Jest mocno czerwony, z lekkim połyskiem. Położyłam między Wzrywa, odmianę Krakus - zdjęcie daje wyobrażenie rozmiaru i różnicy koloru.

Smaczny. To odmiana dla której leżakowanie po zerwaniu jest korzystne, odniosłam wrażenie, że z czasem smakuje lepiej.

---

Морковный, fonetycznie Markowyj, tłumaczenie Marchewkowy



Odmiana wczesna 95-105 dni.
Uprawiałam na grządce wyniesionej.
Krzak niski - ~70 cm, na swój rozmiar plenny. Grona obfite. Owoc owalny, lekko spłaszczony, kolor coś pomiędzy pomarańczowym a czerwonym. W moje ocenie niezbyt smaczny (kartoflany, acz soczysty. Lądował w garze przecieru).
Odmiana wyróżnia się nietypowymi liśćmi. Rzeczywiście przypominają nać marchwi (tu w szczególności na etapie rozsady i początkowego wzrostu).



Z uwagi na niesatysfakcjonujący mnie smak jak również słabość krzaka (nie utrzymywał gron) - moja ocena odmiany jest niska.

vegetella, przeglądając wątek, daje się zauważyć, że dużo uprawiasz pomidorów rosyjskich i to całymi seriami.
Chcę zapytać Cię o kilka odmian.
Są to pomidory z Bijska.
Bijskaja Roza-Бийская Pоза i Bijskij Rozan-Бийский Pозан - te znam, uprawiałem.
Słyszałem o dwóch nowych:
Bijskij Plum - Бийская Cливa i Bijskij Zeltyj- Бийский Жёлтый. Czy słyszałaś o takich pomidorach?

Pozdrawiam.

Aniu. Pokazałaś rozsadę od miany Relikwia z Ussuryjska. Jak ją oceniasz.
Pozdrawiam. Stanisław.

Staszku - tę odmianę dostałam od Dino_saura z adnotacją, że pochodzi z odległych terenów Rosji, niedaleko Władywostoku. Ubiegłoroczny sezon, w którym uprawiałam Relikvię, należał do bardzo suchych i gorących; odniosłam wrażenie, że pomidor o takich geograficznych korzeniach znacznie lepiej uda się w chłodniejsze lata, a już na pewno nie polecałabym go do tuneli.
Ze względu na kształt owocu - przypominający miniaturową pękatą Auriję - była podatna na suchą zgniliznę wierzchołkową, ale regularne opryski z PW zatrzymały rozwój choroby na 1-2 pomidorkach.
Krzak delikatny, wiotkołodygowy, wymagający podpór, ponieważ jest to plenna odmiana, a ciężkie grona mogą wyłamywać pędy. Relikvia jest - wg mnie - typową odmianą przerobową, ale ze względu na niespotykany, bardzo mocno pomidorowy smak i dobry balans słodko-kwaskowy z pewnością jest idealną odmianą do bezpośredniego spożycia - zjadałam pomidorki prosto z krzaka.
Nie grymasząca, dzielnie znosiła dłuższe okresy mojej nieobecności i fertygację raz w tygodniu.

Przy okazji polecam także Vovę Putina - niesamowicie odporny, "pancerny", bardzo plenny pomidor, owocujący do października. Może stanowić świetną alternatywę dla wszystkich pomidorów podłużnych , wykorzystywanych jako przerobowe na przeciery czy gęste sosy. Nie jest podatny na SZW, która dotyka większość pomidorowych "paluchów", niebywale wytrzymały na wszelkie pogodowe kaprysy.
Owoce duże, o cienkiej skórce, soczyste.

Vova Putin

kazko47 wrote: No cóż, mam zdanie takie, że Rosjanie są mistrzami pomidorów. Tylu odmian, hybryd co dostarcza ten rynek nie uświadczysz nigdzie.
Uwielbiam uprawiać rosyjskie odmian z kilku względów:
1. zazwyczaj to silne, nieskomplikowane w uprawie krzaki
2. selekcje syberyjskie to małe arcydzieła
3. Rosjanie uprawiają ogródki z innym celem niż my - on ma ich przede wszystkim żywić - zatem stawiają na plenność. To i ich odmiany plenne są. Nic mnie tak nie cieszy jak krzak oblepiony pomidorami.

Lubię w ogródku zabawę, eksperymenty - oferta odmian rosyjskich wydaje się nie mieć końca - zatem zabawa co sezon gwarantowana.

Nie mam zbyt dużego doświadczenia - zaliczyłam 4 sezon - z odmianami rosyjskimi (a tak po prawdzie 3, albowiem jednego roku grad wybił mi wszystkie warzywa i ogródek obsadzałam tym co udało mi się w czerwcu kupić, odmian rosyjskich nie miałam).

Odmian z Bijska nie znam - ale uprawiałam odmianę ałtajską Ałtajskie Arcydzieło (Алтайский шедевр) i wysoko oceniam tę odmianę.