Forum Ogrodnicze Oaza

Ja bym tych maślaczków jeszcze nazbierała, gdyby zechciały rosnąć, spróbowałabym pierwszy raz w życiu ukisić. Jakby coś poszło nie tak, nie byłoby aż tak żal.

Namówiony przez Ulę (Bastis), dwa lata temu zakisiłem rydze i maślaki. Użyłem do tego kamionkowych garnków.





Jak dla mnie - niebo w twarzy, już są na stałe w moim menu
Urszulo, dziękuję.

Jacku czy Ty te grzyby to tam sam uprawiasz ??
Wrzuć przepis do ukiszenia .
Kiszone zawsze mnie korciły by kupić w miejscowościach
górskich ,ale zawsze wydają się mnie być niedobrymi,a ceny
o la la .!
Alu niestety nie było czasu na oczyszczanie przy zbieraniu .
A tak naprawdę to podziwiam oczyszczanie każdej
sztuki w trakcie zbierania
Musiał by to być mój ogrodzony las.

Mam wątpliwości ,rósł ten grzyb wśród kań .
Czy to na pewno Kania Czubajka ?


Zbyt biała według mnie ,zdecydowanie mniej ciapek
na kapeluszu ,noga bez pelerynki charakterystycznej
dla kań .
Wszystkie inne były ok ,wszak moi znajomi
już je jedli wczoraj a są znawcami grzybów i dzisiaj
rano jużs się odezwali do nas




Na wszelki wypadek ,mając wątpliwości wyrzuciłam .

Bardzo dobrze zrobiłaś. Jak nie jesteśmy pewni, wyrzucamy grzyba. Z głodu nie padniemy, a zapobiegniemy w najlepszym przypadku wariacji żołądkowych.
Najprawdopodobniej jest to Kania, która straciła pierścień w trakcie rozwoju (nie jest to aż taką rzadkością), lub odpadł np. w transporcie. Ma charakterystyczny zygzak na trzonie. A sam trzon zapewne pusty. Chociaż nieraz młoda może mieć w środku nogi jeszcze taką gąbkę. Nie ma charakterystycznej pochewki jak u sromotnika, nie ma pierścienia przyrośniętego do trzonu.
Co do przepisu na kiszone, pozwolę sobie skopiować przepis fachowca, czyli Bastis

Tak kisili rydze moi rodzice, bo uwierzcie lub nie, gdy byłam dzieckiem, a nawet nastolatką, w Górach Złotych (okolice słynnego teraz Lądka) było rydzów na kilogramy.
Teraz to bym zdecydowanie wrzuciła na patelnię i pożarła, gdyby taki rarytas się trafił. Ostatniego znalazłam chyba z dekadę temu.
A mój mąż kiedyś chciał mi sporym kosztem sprawić radość i wracając z Krynicy (górskiej) kupił przy drodze chyba pół kilo rydzów.
Jak wypakowałam z torebki, okazało się, że robaki stanowią połowę ciężaru.

Ile soli na ile grzybów, coś wiadomo?

Alu ja solę "na oko", oprószam solą tak jak solę mięso na kotlety. Lepiej jednak dać trochę więcej niż za mało

lusinda wrote:

Zbieram kanie jedynie w charakterystycznych miejscach, czyli na skrajach poza zasadniczym lasem, a ponieważ u mnie nie ma regularnych lasów jest to dodatkowym ułatwieniem.



Temat maślaków zamknięty, … w słoiczkach.





Dzień był niby ładny i słoneczny, ale wiatr wciąż porywisty, a dodatkowo przenikliwie chłodny. Żeby zdobyć okazale prezentujące się niżej prawdziwki, trzeba było zrobić wiele kilometrów, poprzez coraz bardziej wyschnięte wzgórza. Wyniki zatem mogą być mylące. Wcale nie przyszło to łatwo, bo borowików wcale nie ma wiele.























Łącznie wypadło 55 sztuk. Wszystkie zdrowe, co stanowi dodatkową zaletę.










Masa pokrojonych kapeluszy wyniosła 1770 gram, minus tara 165 g, czyli 1605 g. Masa nóżek 860 minus 75, czyli 785 g. Stosunek wagi kapeluszy do nóżek wyszedł 2 do 1.









Wyprawa po prawdziwki okazała się spóźniona. Konkurencja poczyniła postępy. Jutro ponawiam, ale będzie jeszcze trudniej. O czubajkach i maślakach już nawet nie myślę.

W mazowieckim zaczęło w końcu sypać grzybami. Brat nazbierał w parę godzin kosz prawdziwków i koźlaków, ja skromniej, dwa razy po pół kosza w różnych dniach. Jutro trzeba jeszcze raz spróbować sił.










Wczoraj odrzuciliśmy dwa robaczywe, a dzisiaj już sporo więcej .

Aniu Łatka lało trzy godziny, jest nadzieja, że rydze będą, to może jakoś Ci wyślę.

Poszłam na drugą działkę i w śliwkach znalazłam sześć prawdziweczków tych po prawej, te dwa mniejsze po lewej rosły pod dębiną w pobliżu. A tego wielkiego przyniósł mąż gdzieś z lasu.
Dopadało, jeżeli temperatura drastycznie nie spadnie, to powinno być więcej grzybków.
Dziś znalazłam też pierwszego podgrzybka.
Większe maślaki spróbuję zakisić, zachęciliście mnie, nigdy tego nie robiłam i bardzo jestem ciekawa.

Zgodnie z planem odpuściłem weekendowe grzybobranie. Odrabiam nawarstwione zaległości ogrodowe. W międzyczasie dzisiaj wyskoczyłem na 10 min za płot sprawdzić czy jeszcze rosną kurki
Rosną, po drodze wziąłem jednego prawdziweczka , jednego czerwonego i 3 koźlarze babki.
Przy okazji:
Babcia Ala wrote:
Nie wożę z gór, bo szkoda miejsca. Wolę prawdziwki. Co prawda też mam koło domu, ale nie takie jak te pękate z gór.
Koło domu mam koźlarzy opór. Dzisiaj wziąłem 3, ale widziałem dużo więcej.
Jest faktem, że wolę zbierać występujące w tym samym czasie maślaki, podgrzybki i borowiki, a później rydze.
Jednak jak jest z w/w krucho, to zajada się i koźlarze.

Mam chyba proste pytanie. Jak można postąpić z czubajkami kaniami aby można było je przechować na później? Mrożenie, suszenie?.

Kalo
Wczoraj znajoma poczęstowała nas kanią ze słoika, mąż twierdzi, że pyszne. O przepis muszę zapytać i napiszę.
Z suszonej kani też warto zrobić proszek, jest idealny do sosów i zup, ale to pewnie znasz.

Dziś przeszłam wokół domu i widać, że coś się u mnie zaczyna.
Takie maluchy, to rozmiar który najbardziej lubię. Idealne do delikatnego octu i smakują jak delicje.





A te dostałam od znajomego. Stasio dużo chodzi, jak coś znajduje, to przynosi do mnie, bo sam nie przerabia. Najgorsze jest to, że te grzyby nosi w reklamówkach... Od kilku lat próbuję coś z tym zrobic, dostał wiadro, koszyk i nic. Dziś znów przyniósł w reklamówie.

Kilka sztuk poszło z powrotem do lasu... ale liczą się chęci.

Raz zamroziłam kanie ale to porażka, teraz tylko suszę i mielę na mączkę grzybową dodaję suszone i zmielone nóżki borowików i jest super mączka grzybowa do zagęszczenia sosów.

Warunki trudniejsze. Wiatr dokuczliwie chłodny. Temperatura wyraźnie niższa. Zbiór wyraźnie mniej okazały. Wybrane borowiki bardzo ładne.

Ja kroję kapelusz kani na kostki o boku ca. 1,5 x 1,5 cm, przesmażam na maśle z pieprzem i odrobiną soli. Jak twarde, to podlewam trochę wodą i duszę aż woda odparuje. Zamrażam na tackach, na spód kładę papier do pieczenia, by można było zmrożone oderwać i przełożyć do woreczka, robię takie płaskie bloki, lepiej się je układa w zamrażarce, a potem jak porcja jest zbyt duża, to o kant i przełamuję na pół. Dla mnie taka duszona kania jest pyszna.

Mam przepis na kanie marynowane w occie.
Ok. 10 kapeluszy kani
Smażymy na maśle klarowanym kanie w panierce: jajko i bułka, lub tylko mąka, na złoty kolor. Po wystudzeniu kroimy je w trójkąty.
5 cebulek kroimy w plasterki i musimy je lekko zeszklić na patelni.
Zalewa:
1 szklanka octu 10%
5 szklanek wody
Ziele angielskie 10 sztuk
Liść laurowy 5 sztuk
Pieprz 10 sztuk
Gorczyca łyżeczka
Sól 1,5 łyżeczki
Cukier 6 łyżek
Ciasno układamy grzyby, cebulkę, odrobinę zalewy i tak na zmianę.
Na górze słoika wlewamy zalewę i pasteryzujemy.