Forum Ogrodnicze Oaza

Trąba anielska - Brugmansja (Brugmansia) Należy do rodziny psiankowatych - bardzo wiele roślin z tej grupy zawiera różnego rodzaju alkaloidy.

Ich pastelowe różowe kwiaty zachwycają, ale trąba anioła zawiera skopolaminę, bardzo niebezpieczny związek chemiczny, który nawet spożyty w niewielkich ilościach, może doprowadzić do zatruć, halucynacji, utraty świadomości. W większych ilościach może doprowadzić do śmierci. Toksyczne są wszystkie części tej rośliny, a największe stężenie skopolaminy znajduje się w nasionach.

Czyli roślinę tę należy stawiać z dala od małych dzieci, w miejscach dla małych dzieci niedostępnych, gdyż dzieci mają podczas swojego rozwoju okres poznawania świata organoleptycznie, czyli nie tylko dotykają różnych rzeczy, ale też gryzą je, sprawdzają smak.
Trąba anielska jest w tym wypadku bardzo podstępnym kwiatem, gdyż posiada piękny zapach i delikatny, wabiący kolor.

Róża chińska - Rosa sinensis

Chciałabym przy okazji rozwiać mit o szkodliwości róż chińskich dla domowników Otóż fama ta poszła po Polsce za sprawą pewnego lekarza, który do szpitala przytargał z domu solidny, wyrośnięty okaz róży chińskiej. Okazało się wkrótce, że pacjenci i ich goście zaczęli raczyć się gałązkami na 'szczepki' i róża zaczęła marnieć. Aby kwiat ratować, sprytny pan doktor rzucił mimochodem w rozmowie, że róża chińska ma zły wpływ na samo[poczucie, bo wydziela szkodliwe jony i dlatego przyniósł ją z domu na korytarz.
Wiadomość ta rozniosła się szeroko, róża przestała być podskubywana

Po prostu i krótko mówiąc aby roślina która miała być ozdobą szpitalnego oddziału miała być bez ''uszczerbków kradziejskich'' w znanym nam sobie stylu. Czyli wszystkie chwyty dozwolone by uratować roślinę od podskubywania na szczepki.

Oleander. Zawiera glikozyd oleandrynę, powodującą zaburzenia w pracy serca i układu oddechowego. Po spożyciu większej ilości śmierć może nastąpić po 2 godzinach!. Mało tego, glikozyd kumuluje się, więc np. jeśli dziecko systematycznie bierze do buzi rączki, którymi dotykało oleandra - nie jest dobrze. Na szczęście żadne zwierze tego nie zje, smak jest podobno piorunująco gorzki. W starożytnej Grecji, Rzymie, a w Indiach nadal popełniano samobójstwo używając liści oleandra.

Właśnie co do oleandra wciąż szukam informacji Kiedyś w Grecji spotkałam starszego człowieka, który w dzieciństwie podczas wojny był wywieziony z Rosji do Niemiec. Po wojnie trafił do greckiej rodziny. W związku z tym odrobinę pamiętał język rosyjski i udało się nam z nim porozmawiać Twierdził on, że oleandry rosną przed każdym domem greckim, bo są rośliną leczniczą w chorobach serca. Niestety nie udało nam się uzyskać bardziej precyzyjnych objaśnień.

Hiacynto - według Paracelsusa wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Chodzi o dawkę.
Weź taką naparstnicę: w kontrolowany sposób stosowana jest jednym z najważniejszych leków nasercowych. Po przekroczeniu pewnej dawki - śmiertelnie trująca.

Skrzydłokwiat (Spathiphyllum) jest wiecznie zieloną byliną pochodzącą z Ameryki Południowej. Posiadają ciemnozielone, błyszczące liście i białe kwiaty wyrastające z centralnej łodygi. Są to rośliny cieniolubne, co czyni je idealnymi roślinami do mieszkań i pomieszczeń biurowych.

Przyczyniają się też one do oczyszczania powietrza. Jednak są to też rośliny toksyczne, mogą spowodować bolesne objawy, a czasem śmierć w przypadku spożycia większej ilości przez ludzi lub zwierzęta.

Zjedzenie, żucie liścia skrzydłokwiatu może spowodować obrzęk warg, jamy ustnej i języka, trudności w mówieniu lub przełykaniu, wymioty, nudności i biegunkę.

Dla kotów i psów jest to roślina również toksyczna. Wywołuje pieczenie języka, nadmierne ślinienie się, biegunkę, odwodnienie, brak apetytu i wymioty. Może też prowadzić do niewydolności nerek.

Kliwia pomarańczowa i Hippeastrum - dwie rośliny, u których podziwiamy piękne kwiaty. Obie są w całości trujące.
Zawierają alkaloidy, które w przypadku spożycia doustnego powodują nudności, wymioty, ślinotok,drgawki i biegunkę.
Dodatkowo, zjedzenie liści hippeastrum może wywołać halucynacje.

Difenbachia - uchodzi powiem za jedną z niebezpieczniejszych trujących roślin doniczkowych. Indianie używali jej do zatruwania strzał. Jej sok działa toksycznie, podrażniająco a spożycie liści może spowodować podrażnienie a nawet tymczasowy paraliż strun głosowych.

''Spożycie difenbachii może prowadzić do wielu problemów, na przykład do mdłości, biegunki, zaburzeń rytmu serca i paraliżu. Zatrucie pokarmowe diffenbachią może wywołać również czasową bezpłodność. Sam kontakt z rośliną na przykład, gdy zostanie ona uszkodzona, może wywołać stan zapalny skóry. Objawami będą swędzenie, pieczenie, wykwity i pęcherze. Mogą one występować do 24 godzin. Gdy sok rośliny dostanie się do oka, to poczujemy silny ból, wrażliwość na światło, skurcze powiek i łzawienie. Objawy te są czasowe, ale mogą trwać nawet przez kilka miesięcy. Jeżeli dojdzie do kontaktu rośliny z błonami śluzowymi jamy ustnej, to zostaną one silnie podrażnione. W efekcie pojawić się może silny ból, obrzęk i drętwienie. A w miejscu bezpośredniego kontaktu wystąpią pęcherze. Dostanie się soku roślin do strun głosowych może wywołać ich paraliż, który prowadzi do utraty zdolności mówienia (nawet przez 10 dni).''
Dieffenbachia seguine, autor: H. Zell, źródło: wikipedia.org, licencja: CC

Po prawdzie liści difenbachii nie próbowałam żuć, ale wielokrotnie difenbachię cięłam na sadzonki, obrywałam i miętoliłam w ręku zmarniałe liście, aby małą kuleczkę wrzucić do kosza. Było to zanim przeczytałam o jej toksyczności więc zapewne dlatego podrażnień na skórze nie miałam
Tak więc bez strachu stawiajcie na parapecie difenbachę, bo jest to jedna z roślin skutecznie oczyszczających powietrze z toksyn, ale liści do sałatek nie dorzucajcie

Jeśli chodzi o diffenbachię, to jest ona uznana jako trująca i niebezpieczna dla zwierząt domowych (kot,pies,chomik czy królik). Natomiast u niektórych ludzi może ona wywołać zmiany uczuleniowe / alergiczne. Dlatego należy być ostrożnym podczas jej uprawiania w warunkach domowych, szczególnie u osób posiadających np. koty.
Całe rośliny są trujące, jednak poziom reakcji ludzi i zwierząt na toksyczność difenbachii zależy od wieku i ogólnego stanu zdrowia, a także gatunku rośliny i spożytej ilości. W większości przypadków reakcje są słabe i mijają szybko bez konieczności zastosowania jakiegokolwiek leczenia''