Forum Ogrodnicze Oaza

W ramach realizacji programu „Poskromić oplątwy” wysłuchano uważnie głosów kolektywu forumowego i postanowiono wcielić w życie większość jego postulatów – i tych wyrażonych wprost, jak i tych dorozumianych. Symbolicznie zaznaczono ten stan rzeczy nazwą drugiego utworu z tego cyklu – „Kolektywny”.

I tak, utwór „Kolektywny” jako całość jest demontowalny (zawieszany na wkręcie) – sugestia obyw. Carmen, natomiast sposób mocowania samej rośliny do swojego „podłoża” został zainspirowany przez obyw. Chinanit (z tą różnicą, że zastosowano nieco „trudniejsze” w użyciu włókno kokosowe zamiast rajstop – wybitnie deficytowego materiału w tutejszym gospodarstwie domowym).

Dołożono też starań, aby rezultat estetyczny utworu „Kolektywny” miał walor skromności i dyskrecji dla zapobieżenia ewentualnym zawirowaniom społecznym – głosy obywatelek Musssli, Moni oraz Kerstin.


Pierwszy etap realizacji utworu „Kolektywny” – montaż szkieletu:




Dwa ujęcia utworu zrealizowanego:

No pięknie! A jaki argyraeus dumny obok wisi!

Musssli, powiedz proszę, że droczysz się tylko ze mną i że to silvery ann, a nie argyraeus. W przeciwnym wypadku znów będą wydatki. Aaaaaaaaa…

a nie, dobra, mea culpa, popatrzyłam na tego największego liścia na pierwszym planie - ten się cholernik przebrał za argyraeusa ale tak, to silvery ann

Mi się spodobała ta szafka/regał Ale i resztę roślin pochwalę Krysia ma rację kusisz ludzi niemiłosiernie
Bo chyba przejadę się z kartonikiem do Gdyni

Też zwróciłam uwagę na zabytkowy mebel z duszą. I drewnianego ptaka, bo sama je zbieram.

Oczywiście kolejna tillandsia zaprezentowana pięknie.

Michał wrote:
Waldku, kuś go niemiłosiernie, ile tylko wlezie i aż do bólu! Masz w tym moje pełne poparcie!!!

He, he… Dobre!


Ale co to!? Rzeczywiście!!! Właśnie przed chwilą znalazłem jakiś nowy kartonik. A na etykiecie – „Stacja doręczająca: GDA(ńsk)”, czyli coś od Michała…!





Zobaczmy, co w środku…


Hmm, to jakaś odmiana rosyjskiej babuszki!? W środku kolejne, mniejsze kartoniki…






Łaaaaaaaaa!!!!!!!! Skaaarbyyyyyy!!! Jak widać po szarym uniformie, zdecydowałem się bezzwłocznie zaangażować ochronę...

Ktoś tu zaszaleje, ktoś tu zaszaleje!!!

Wszystkie sprawy poszły chwilowo na bok, bo dzięki uprzejmości Chinanit znalazłem się w posiadaniu dwóch(!) sadzonek nieosiągalnej normalnie euphorbii stenoclada.

Tym razem nie mam zamiaru kwitować ewentualnego niepowodzenia odzywką w rodzaju „prawdziwe sukulenty obronią się same, ale nie przede mną!”, toteż ukorzenianie sadzonek (moje pierwsze w życiu w podłożu glebowym) zamierzam przeprowadzić według instrukcji zawartej w poradniku J. Raka, Pielęgnowanie roślin pokojowych. Część II dla tej właśnie odmiany sukulentów:




Zabieg został już przeprowadzony, a poniżej zamieszczam fotograficzną relację z przeprowadzonych czynności.


Etap 1: Zgromadzenie wyposażenia, komponentów i narzędzi.




Etap 2: Przygotowanie mieszanki o składzie: ziemia torfowa (uniwersalne podłoże super lekkie Compo Sana), perlit, wermikulit, piasek, drobny żwir, węgiel drzewny, ukorzeniacz. Prawidłowy przebieg całego procesu nadzoruje Komórka Kontroli Jakości, zgodnie z wytyczną znanego radzieckiego dyktatora: „Kontrola najwyższą formą zaufania”.




Etap 3: Umieszczenie wilgotnej mieszanki w donicy do 2/3 jej wysokości, lekkie ubicie, wyrównanie powierzchni, kontrola rezultatu za pomocą poziomnicy powierzchniowej.




Etap 4: Pokrycie mieszanki cienką warstwą piasku i drobnego żwiru i kontrola jej grubości wysokościomierzem elektronicznym o wystarczającej – według zapewnień producenta – dokładności.




Etap 5: Przymiarki, nałożenie ukorzeniacza na końce sadzonek i obsypanie dolnej części rośliny mieszaniną piasku i drobnego żwiru. Zabieg jest asekurowany gaśnicą proszkową „Ogniochron”. Nigdy nie wiadomo…




Etap 6: Umieszczenie donicy z rośliną w osłonce, lekkie podlanie spryskiwaczem.




Etap 7: Wysypanie na wierzch żwirku o średniej frakcji; umieszczenie całości w ciepłym, jasnym miejscu.




Etap 8: Czekanie (bez fotografii).


Wszystko, ale dla pewności – wybaczcie te akcenty „z przymrużeniem oka”. Liczę na to, że nie będą przynajmniej zanadto przeszkadzać.

Wykonując swoje obowiązki całodobowo (również w godzinach nocnych), Komórka Kontroli Jakości w dobitny sposób wyraziła skrajne niezadowolenie z jakości wykonanych prac. Rzeczywiście, po dodatkowej inspekcji wyszło na jaw, że piasek akwarystyczny o nazbyt drobnej frakcji jest po namoczeniu jak glinka o znikomej przepuszczalności dla powietrza. Został on bezzwłocznie w całości zastąpiony bardzo drobnym keramzytem „Växer” z Ikei.





Aby skanalizować działania Komórki na innych już zadaniach, obydwie sadzonki euphorbii stenoclada zostały przeniesione do „Sekcji Nieosiągalna”.

Ta Komórka Kontroli Jakości jest fantastyczna ekspert

Waldku jesteś mistrzem w relacjonowaniu, dzięki Ci serdeczne za to
Mam nadzieję, że nowi lokatorzy dogadają się między sobą oraz znajdą nić porozumienia z KKJ - "Komórka Kontroli Jakości"

W zanadrzu mam więcej i nie zawaham się tego użyć w razie potrzeby!

To będziemy czekać na kolejne fotorelacje, tylko będę musiał uzbroić się w kawę i trochę czasu

Waldku świetne kompozycje i relacje też, takie wiesz rodem z PRL u , a nie każdy to już potrafi

Potrafię też być nowoczesny! Umiem np. włączyć i wyłączyć magnetofon kasetowy albo magnetowid!

Dzisiejsze (rutynowe) wiadomości:

Tylko niedawna, mimowolnie szczęśliwa w skutkach interwencja przy stenocladzie uchroniła mojego kota przed wielogodzinną kaźnią i niechybną egzekucją. Nad ranem odkryłem sponiewieraną i rozszarpaną jedyną kwitnącą dotychczas roślinę – oplątwę argentea. Wyszarpany wierzchołek wzrostu przesądza chyba los rośliny, ale absolutnej pewności nie mam.

Oplątwa sprzed i po zbrodniczym akcie:




Oprócz tego, jest też pierwsza ofiara w jednym z ogródków skalnych – senecio haworthii. Najwyraźniej jest to roślina charakteryzująca się wyjątkowym wodowstrętem, bo nastąpiło u niej gnicie podstawy pędu i prawdopodobnie całej bryły korzeniowej, choć inne sąsiadujące z nią haworcje nie tylko mają się całkiem dobrze, ale także – i to wbrew zawartej umowie – stają się coraz to większe, generując przy okazji nowe pędy. Podgnita roślina została już wymieniona na aloesa (aloe melanacantha).

Widok oryginalny i obecny „skalniaka” (po wymianie roślin):




Obserwuję kolejną falę inwazyjną ziemiórek. Jak one włażą na szóste piętro!? Przecież nie potrafią obsługiwać windy! Ehh, pewnie to te nowe rośliny…

Dla równowagi, są też dobre wieści, a właściwie jedna wiadomość z tej kategorii. Przemarznięte w transporcie adenium odzyskuje wyraźnie formę, wypuszczając nowe liście (drugie adenium, bardziej wymęczone, jeszcze z tym zwleka).

Adenium w stanie „jak dostarczone” (prawie), w okresie największego upadku i obecnie: