Forum Ogrodnicze Oaza

Kotu, który nadprogramowo morduje ptaki, polecam założyć obróżkę z dzwonkiem - u mnie pomogło, Filo przynosi znacznie mniej ptaków odkąd "dzwoni". Obróżka jest przylegająca do szyi, ale z dobrze rozciągliwej gumki, bez problemu głowę wyciągnie jak się o coś zahaczy. Z resztą jedną już zgubił.

A uratowane ptaki, czy inne stworzenia, warto dokładnie obejrzeć i zdezynfekować nawet najmniejsze rany czymś typu Octenisept, bo koty mają w swoich paszczach te niefajne bakterie, które powodują u ofiar ciężkie infekcje. Oraz... warto sprawdzić ofiarę, nawet jeżeli wydaje nam się, że nie żyje. Ostatnio miałam taką historię z rudzikiem - okazało się, że rudziki w obliczu niebezpieczeństwa udają trupa. Leżał w trawie, obok kota, w takiej pozycji, że byłam przekonana, że zagryziony. A tu niespodzianka, bo jak go wzięłam do ręki, obejrzałam, to okazało się, że niedraśnięty.

Metoda skuteczna jednak najpierw trzeba sprawdzić reakcję kota na dzwoneczek przy zamkniętych drzwiach .Moja kotka po założeniu takiej obróżki pognała jak szalona i nie wracała przez dwa dni.A w mojej głowie oczywiście najdziksze myśli co złego mogło ją spotkać.

Z dzwoneczkiem próbowałam. Moje kocice dostawały ataku szału, czy histerii. Piszczały, wyły, jedna z nich z tego amoku szła po ścianie do zegara. Więc wszyscy doszliśmy do wniosku, że nie da rady. Próbowałam też z obrożą odblaskową, nocą jest dobrze, za dnia nie działa.
Jedyna rada jest taka, w moim przypadku, zamknąć drzwi o nie wypuszczać. Ale jak ktoś obcy się pojawi, to uciekają. Nawet nie wiem kiedy.

Chciałabym się Wam wyżalić:dzisiaj odszedł nasz ukochany kotek Tigerek vel PanKot. Miał ponad 15 lat. Zdjęcie z dzisiejszego poranka:


Urodził się w czerwcu 2005 r na wsi wśród lasów pod Skierniewicami. Jego mama była zdziczałą bezdomną kotką, nie wykluczone że był spokrewniony że żbikiem, miał jeszcze troje rodzeństwa. Jak go zabieraliśmy był jeszcze trochę za młody, miał ok.4 tygodni, ale już musieliśmy wracać z wakacji, a córka bardzo się na niego uparła, był najsłabszy i najmniejszy z całego miotu. Dowiedziałam się, że reszta jego rodzeństwa została wywieziona "na roboty do Niemiec", bo tam wszystkie koty muszą być sterylizowane i ludzie na wsi muszą kupować rasowe koty z hodowli, aby łapały myszy. Wyobrażam sobie takiego persa co ugania się za gryzoniami.
Córka miała wtedy 10 lat, nazwała go Tiger. Wyrósł na wielkie kocisko, w pewnym okresie ważył ok. 11 kg, był trochę zapasiony, ale potrafił skutecznie żebrać o jedzenie. Jak stanął na dwóch łapach przy kuchennym blacie to głową wystawała ponad blat. Był bardzo charakterny, próbował nami rządzić, potrafił się śmiertelnie obrazić za wizytę u weterynarza, albo za zostawienie go u mojej mamy na 2 tygodnie, gdy jechaliśmy na wakacje. Wszystkie wakacje spędzaliśmy w jego miejscu urodzenia, ale podróż samochodem 400 km znosił bardzo źle, więc ostatnie 2 lata nie jechał z nami. Córka przechrzcił a go na PanKota, że względu na jego hardy charakter. Przez wiele lat cieszył się bardzo dobrym zdrowiem, prawie 2 lata temu pojawiły się symptomy problemów z nerkami, tak jak u prawie wszystkich kastrowanych kotów. Po kastracji próbowaliśmy podawać mu specjalną karmę Sterol, ale nie chciał jej jeść, takich prób czyniliśmy kilkadziesiąt, ale postawił na swoim. Jadł tylko mokrą karmę. Od blisko dwóch lat zauważyłam, że zaczął więcej pić, a od roku mniej jeść, ale cały czas był w niezłej kondycji. Od pół roku zaczął mieć problemy z wskoczeniem na fotel, czy sofę więc postawiliśmy wszędzie schodki. Ustaliliśmy, że nie ma sensu go stresować wizytami u veta, leków i tak sobie na da podać.
Od początku tygodnia przestał zupełnie jeść, zaczął wymiotować, jeszcze wczoraj pił, dlatego córka zabrała go wczoraj na badania. Wykonano dokładne analizy krwi i wyszło że ma skrajną niewydolność wielonarządową, zalecono natychmiastowe uśpienie, choć na pierwszy rzut oka nie wygląda na takiego chorego, jeszcze nawet samodzielnie chodzi, korzysta z kuwety. Córka wróciła z kotem do domu zalana łzami. Może by jeszcze pożył kilka dni, ale by bardzo cierpiał.Tego samego wieczoru zamówiła kremację naszego kiciusia w specjalnym zakładzie w Gdańsku, a dzisiaj kot został uśpiony na rękach swojej pani. O 17-tej odbyła się kremacja, można było pochować urnę na cmentarzu dla zwierząt, ale córka zabrała urnę do domu, ponieważ nie wie jeszcze czy zostanie w Polsce, czy wyjedzie na stałe za granicę, więc woli ją mieć przy sobie.
Wszyscy domownicy bardzo przeżywają śmierć naszego członka rodziny.

To bardzo trudna decyzja,współczuję

Iwona - jesteśmy z Tobą. Przytulam Was do serca ...

Niepohamowany żal, gdy odchodzi członek rodziny. Pozostanie na zawsze w Sercach. 15 lat - to dużo, na pewno wspaniałych wspomnień.

Iwonko, trzymajcie się dzielnie Widać, że kotek miał u Was najlepsze, jakie tylko mógł sobie wyobrazić życie i najlepszą opiekę do ostatnich chwil.

Iwonko

Bardzo Ci współczuję.

Wiem co przeżywacie. Wiosną odszedł także jeden z moich kotów. Także znajdka i także miał 15 lat.

Witam wszystkich.To i ja pochwalę się moim pomocnikiem,który zawsze bacznie obserwuje moje prace na JEGO terytorium.Jest już z nami 10 lat

Ja się na kotach nie znam, ale może by go wypłukać w coccolino? Bo wygląda jakby mu się futerko naelektryzowało

i oddać do fryzjera

Dzisiaj święto mają czarne koty, bo 17 listopada jest dniem czarnego kota.

O, to ja mojej nic nie powiedziałam. A to czarne stworzenie jest. Ani jednego białego włoska:

Na jednym z forum, oczywiście kocich, znalazłam takie zdjęcia.





Zastanawiam się, co to by było, gdybym zafundowała swoim zwierzakom takie spanie. Pewnie mój małżonek wygonił by mnie z domu. On tak nienawidzi kotów.

Tą tabelkę wstawię, aby każdy mógł przeliczyć ile masz Mruczek ma lat.

Z zadowoleniem stwierdzam, źe dzisiejsze wystrzałowe „atrakcje” nie zrobiły na kotach większego wrażenia.