Forum Ogrodnicze Oaza

Net mi siada i dwa razy poszedł ten sam post, za to bez foty Bonifacego. No to teraz fota

Trzeba przyznać, że Kocisko porusza się z gracją, no chyba, że akurat bawią się z Dianką w gryzionego berka
Bonifacy - piękny - taki czyścioszek

Prawdziwa aktorka z tej 'szylkretówki' - śliczna i ślicznie pozuje

A szanowna trikolorka jak ma na imię?

Właściwie to są dwie tricolorki... Piki i Tucia tak nazwała je moja 2 letnia chrześnica

Jak je zobaczyła powiedziała "Pikitucia" i tak zostało,a że są dwie to nazwa podzielona

bardzo lubią zabawy z większą koleżanką



śnieg im nie straszny

Przedstawiam wam moje futerka

Misza ( kotka , 8 lat )


Borys ( kocur , 2 lata )

Piękne futra
A poniżej przedstawiam mojego tygrysa

Jutro Wielkie Kocie Święto z tej okazji moje koty pozdrawiają całą swoją wielką, nie tylko oazową, Rodzinę

Działkowa Prezeska, nieustraszona despotka...Caryca Aleksandra żaden kot w okolicy jej nie podskoczy







Potrafi też być Olusią, Olunią, słodką kotunią...

A to jej asystent - Adaś. Bez niej by zginął, broni go skutecznie przed kocurami z okolicy

I moje domowe szczęśliwce, wyrwane z rąk kociej kostusi...

Zuzia, odrzucona przez matkę, maleńka, chuda,z zaawansowaną kocią grypą. Jednego oka nie udało się uratować.







Kajtuś, dzikus...zniknął z ogródka na dwa lata, po czym wrócił w stanie całkowitego wycieńczenia. Od dwóch lat kanapowiec, choć wciąż nie do końca oswojony.



Robi zakupy



Dokształaca się



I razem

Prawdziwe koty i do tego śliczne pozdrawiamy i głaszczemy wszystkie koty

Kici, kici... śliczna ta kocia brać. Mizianko dla wszystkich przesyłam

Jakie pluszate uszate

Ja nie mogę, ale świetne zdjęcie.

A tu moje kocisko kombinuje, wyżej wskoczę, przeciez parapet to za mało...

To jest mój pupil- śpioch Toffik

Dopiero niedawno zorientowałam się, że jest tu taki fajny wątek o kotach.

Koty – uwielbiam je pasują mi bardziej mentalnie niż psy (mimo, że mam teraz psa którego kocham nad życie). Podoba mi się, że są takie niezależne i dumne. Uważam, że powiedzenie iż to kot ma pana a nie pan kota jest prawdziwe.
DASZKA

Moja wielka miłość, przyjaciółka której nigdy nie zapomnę i nigdy nie przestanę opłakiwać. Wielka indywidualistka, nie lubiła przytulania i głaskania, leżenia na kolanach i takich tam. Ale zawsze była w samym centrum zdarzeń.

Przez 10 lat mieszkała z nami w bloku, nie lubiła wychodzić z domu, bardzo ją to stresowało. Cały jej świat to mieszkanie i balkon z rodziną wróbli, z którą wydawała się zaprzyjaźniona. Gdy zamieszkaliśmy na wsi ona pojechała tam z nami. Pierwszy weekend był straszny – przez trzy dni nie spała tylko zwiedzała wszystkie, najciemniejsze kąty. Ku mojemu zdziwieniu bardzo szybko się zadomowiła i zaczęła królować w naszym ogrodzie.







Odeszła, jak to pięknie nazwał Dawid – na drugą stronę tęczy 15 stycznia 2010r, ale w moim sercu została na zawsze