Forum Ogrodnicze Oaza

MaGosiu,jestem i ja, bo jakżeby mogło być inaczej. Tylko powiedz, proszę, swoim miłym gościom, żeby z tego łóżka zleźli, bo już tchu złapać nie mogę.

Małgosiu, mnie też nie może zabraknąć w Twoim ogrodzie

Wpadłam jeszcze by Ci powiedzieć, że może czas skończyć z tym kryciem się po krzakach Masz cudną fotkę przy jabłoniowej gałązce, może by tak zmienić awator?

constancja wrote: Oj tam... gadanie! Przecież ja mała kobietka jestem
Popieram postulat przedmówczyni (przedpiśczyni? ) - prosimy o wiosenny avatarek!

Oj tam..... mała. Ale swoje ważysz.

To ja dementuję to "mała"... ja mam metr i jeszcze sześćdziesiąt cztery centymetry... to aby jakoś wytłumaczyć ten przytłaczający ciężar!

Ewcia,ale Ty drobna jesteś,to się wszędzie wciśniesz,nawet między szczebelki

Ja może tak ale Moja Szlachetna to już się nigdzie nie mieści, że o szczebelkach nie wspomnę.

Czekam na relację z braku nocnych przymrozków, u mnie nadal mrozi
Było -2 i jak widzisz jestem z lekka wnerwiona. Czereśnia wygląda nieciekawie.
Czy świdośliwa boi się przymrozków, czy owocuje Ci każdego roku?

A jak tam jabłonie? Przyjęło się cokolwiek?

Kochani moi Goście, wszystkim Wam dziękuję za serdeczne powitanie i miłe słowa, ale złazić mi tam z tego łóżka! Kto to widział, na gołych sprężynach się wylegiwać!
Zdjęcie archiwalne pokazuje co prawda łóżku zaścielone i w innej lokalizacji, niż obecnie, ale naga prawda to nagie łóżko; no, na razie...

>Nocnych przymrozków dziś u nas nie było, ale wczoraj owszem; wszystko jednak pownosiłam z foliaka do ganku, a na młode sadzonki winorośli nałożyłam kubły. Zapomniałam tylko o bazylii, no to... muszę kupić nową bazylię. Natomiast gruszy chyba nie zaszkodziło - kwiaty białe i piękne nadal.
>Awatarek na razie zostanie, ja tam lubię trochę w krzakach posiedzieć
>Świdośliwa niczego się nie boi, owocuje co roku ku radości mojej i sójek, które od świtu do zmroku częstują się z górnych pięter z wielkim entuzjazmem
>Jabłoniowe patyki wyglądają, jak wyglądały, ale to chyba jeszcze za wcześnie, żeby ocenić…

Ponieważ wciąż i wciąż cierpię na brak czasu, to postanowiłam pisać tu w takiej konwencji, jak powyżej – ogólne podziękowania i oczywiście odpowiedzi na pytania, jeśli jakieś będą.
Codziennie wychodzę do pracy przed siódmą, a wracam po szesnastej, więc zostaje mi naprawdę mało czasu na ten cały ogrom pracy w gospodarstwie. Trzeba istnej ekwilibrystyki, żeby wszystko pogodzić i ze wszystkim być na bieżąco!
U nas nie ma świąt – każdy dzień, kiedy jesteśmy w domu jest dniem pracy w gospodarstwie.

Kiedy tu zamieszkaliśmy, ogród był zaniedbany, ale pełen skarbów. Poprzednia właścicielka mieszkała tu od 50 lat i to na pewno liczy się na plus, jednak oboje z mężem byli już w słusznym wieku i zdecydowanie nie dawali rady z bieżącą pielęgnacją.
Niektóre skarby były widoczne od razu, jak stare drzewa owocowe w tym dwie stuletnie chyba renety. Inne odkrywaliśmy powoli i uczyliśmy się ich dzień po dniu, a szczególnie ja, bo mój R. z tytułu swojego zawodu ma rośliny w małym paluszku.

Jeśli mowa o skarbach, to wciąż liczę na to, że kiedyś wreszcie natrafię szpadlem na skrzynię ze złotem i rozprawię się z naszym kredytem hipotecznym.

I w domu i w ogrodzie staramy się zachować ten klimat starego gospodarstwa, uwzględniając jednak nasze potrzeby i realia codziennego życia. W miarę postępu wykonywanych prac coraz mniej mamy poczucie, że mieszkamy w cudzym ogrodzie, a coraz bardziej czujemy, że jest on nasz własny. I to jest piękne!

Kilka wczorajszych zdjęć.

Pszczółkowe poidełko z kawałków mchu, poukładanych w kaflu piecowym cieszy się ogromnym powodzeniem!





Dom widoczny zza kwitnących jabłoni.



Ten poziomy konar to część bardzo starej złotej renety – pod nią właśnie stoi teraz łóżko.




Poziomy konar, widziany od strony narożnika domu tworzy taką piękną ramkę do obrazka, a ta budka, to domek dla kur, zbudowany przez R. w całości z materiałów z odzysku - kupił tylko gwoździe i wkręty!




I jeszcze zaglądamy do foliaka – tam szczypior i 4 rodzaje sałaty – już podskubujemy od dwóch tygodni…

Witaj Gosiu,
pozwolisz, że będę tu częstym gościem, uwielbiam takie klimaty
Naście lat temu, uciekając z dużego miasta, też szukałam podobnego siedliska... niestety nie znalazłam. Zadowoliłam się kawałkiem nieużytków, który przekształcam w 'swoje miejsce na ziemi', ale klimatu starego gospodarstwa brak. No i powierzchnia nie ta, kurcie jednak są, a pasieka nieopodal, po sąsiedzku

Znam Twój ogród ale cieszę,że założyłaś wątek na Oazie będę mogła zaglądać bez biegania po innych forach

Przywitam się i ja. Piękne siedlisko i wiejski klimat.
Będę zaglądać i może choć raz uda mi się przysiąść
na łóżeczku pod jabłonką.

Piękne kwiatki jabłoniowe.
U mnie po dzisiejszych mrozach na Renecie są całe pożółkłe i pomarszczone Rano tego nie było widać, a potem z dołu zobaczyłam, że wszystkie jabłonie stoją w białym kwieciu, a ta żółta jakaś. Początkowo myślałam, że przekwita, ale to mróz ją tak urządził.
Teraz mam 4 stopnie i spada

Przyszłam pozostawić po sobie ślad. Zaczynaliście przygodę ze wsią dwa lata po nas, ale mojego M nie mogę namówić na pszczoły. Straszna szkoda, że nie widzę większości zdjęć. Znowu coś z naszym Internetem nie tak

Fajnie, że jest tu opcja indywidualnych podziękowań szybkim kliknięciem, będę to wykorzystywać z pewnością Borykam się jeszcze z doborem wielkości dodawanych zdjęć - albo mi się wydają za duże, albo za małe, ale pracuję nad tym

Wszystkich Gości witam, zapraszam i dziękuję za miłe wpisy

Iwona - mam nadzieję, że moje zdjęcia prędzej czy później zobaczysz, na razie jest ich jeszcze niewiele.
Aguskac - weź Ty się kobieto spakuj i przeprowadź gdzieś w cieplejsze rejony, choćby do mnie, zawsze to o 1-2 stopnie cieplej, a to już może mieć fundalmentalne znaczenie! Strasznie to przykre, współczuję Ci, tym bardziej, że wiem, jak się zawsze starasz pozabezpieczać te roślinki i ile serca w to wkładasz


Na pszczoły namówił nas, a właściwie mojego R. ojciec mojej przyjaciółki Andrzej. Gdy tylko kupiliśmy dom, zapytał, czy może u nas postawić kilka swoich uli no i zgodziliśmy się. Z czasem zaczął nas namawiać, żebyśmy też się za to wzięli, że pomoże, doradzi, nauczy. To cudowny człowiek, bardzo go lubimy, więc daliśmy się namówić
Mamy 6 swoich rodzin pszczelich, ule Andrzeja też nadal u nas rezydują, a R. zapisał się do Związku Pszczelarskiego. Mamy jednak pewien poważny problem związany z tymi pszczołami... napiszę o tym kiedy indziej.

Tymczasem zabieramy się z R. do urządzenia na polu za pasieką łąki bylin miododajnych. Wczoraj R. przygotował kręgi ziemi, w obrębie których będą sadzone te byliny. Żeby choć trochę deszczu, to byśmy już przesadzali, ale sucho jest okropnie, a na razie nie mamy tam doprowadzonej wody.
Zrobiłam sobie listę roślin miododajnych, które już mam i niektóre nawet już tak porozmnażane, że nadają się do wysadzenia na pole. W nawiasach wydajność miodowa z 1ha uprawy, ale nie wszędzie, jeśli nie znalazłam danych.

Mam:
Amorfa - ukorzenione patyki
Robinia - własne odrosty ze stuletniego drzewa w ogrodzie; wykopuję i wynoszę na pole
Nawłoć kanadyjska (800) - rośnie sobie wszędzie
Odętka wirginijska - dostałam kiedyś 1 szt, a mam już cały gąszcz odrostów do przesadzenia
Mięta meksykańska - rozmnożyłam z sadzonek
Oregano (500) - mam kilka kęp do rozdzielenia
Żmijowiec (400) - gdzieś miałam, ale nie mogę odnaleźć
Dziurawiec zwyczajny - wyrasta wszędzie, poprzesadzałam trochę latem, będę kontynuować
Lawenda (250) - wiadomo, mam poletko
Dzielżan (450) - mam spore kępy do przesadzenia, bo się rozpychają na dotychczasowym miejscu
Hyzop (400) - mam 2 szt i ładnie się rozrasta
Mak wschodni - sieje się sam po ogrodzie, jest co przesadzać
Melisa (50-100) - mam kilka krzaczków, mogę podzielić
Lubczyk (490) - mam kilka roślin, rozpychają się więc chętnie przesadzę nadmiar na pole
Tymianek (200) - małe krzaczki, ale kilka mam
Cząber (300) - j.w.
Kocimiętka - mam 1 krzaczek, ale nie wiem, jaka to odmiana, a to istotne, bo: właściwa (100-250), wielkokwiatowa (200), a naga (800)
Szałwia lekarska (200-350) - wysiałam pod folią, wzeszła, będzie do przesadzenia jesienią

Muszę też zdobyć nasiona przegorzanów i wysiać w sierpniu. Widziałam gdzieś nasionka, ale nie wiem, jakie: pospolity (400), kulisty (600-900), ruski (220) czy węgierski (400)

Dopiero na emeryturze, miała być już prawie, ale poczekać jeszcze muszę jakieś 15 lat...
A potem okolice Wrocławia, albo inna Hiszpania mi się marzy...

Więc u Ciebie wcale nie było przymrozku? No to ufff...

Na emeryturze W wieku 67 lat to będę mogła tylko u Małosi na łóżku po jabłonką zalegać