Forum Ogrodnicze Oaza

Piękne te bukiety!

O..oooo...właśnie taką chryaznetmę Szkodnik mi wyciął...i znów babo czekaj rok!

Boszsz...

Moniko witam w moich skromnych progach
Dziękuje za miłe słowa i zwiedzaj do woli. Leśniczówki, które pamiętasz z dzieciństwa zapewne nie są takie jak kiedyś, może parę się uchowało
Wracając do wianuszka, dawno był już w zamiarach i jak zobaczyłam Twoją kompozycję jesienną to tak mnie natchnęło, że od razu zabrałam się do pracy
Do robienia wianków z dodatkiem sztucznych elementów używam pistoletu z klejem, natomiast do żywych taśmy florystycznej, nici i drucików.
Postanowiłam sobie, że takie wianki będą powstawać na każdą porę roku
Aniu widzisz i mi trawki zaczynają coraz bardziej się podobać i teraz będę je sadzić u siebie
Zdrowiej szybko bo zima za pasem a robótki czekają
Beti dziękuję Jeśli chryzantema nie odbije to wiesz, gdzie szukać na przyszły rok

Dawno nie byłam w tej miejscowości, gdzie bywalismy w leśniczówce. Miejsce do tego stopnia przypado Tacie mojemu do serca, że mieliśmy tam działkę.. Sprzedana, więc od kilku lat tam nie byłam..ale jeszcze te 5-7 lat temu leśniczówka była taka, jaką ją pamiętam z dzieciństwa. Urokliwy drewniany dom na skraju lasu

Cieszę się, że moja skromna wrzosowo- szyszkowa dekoracja zainspirowała Cię do wyczarowania takiego cuda wiankowego

Fajnie, że lubisz trawy- ja je uwielbiam i jedynie brak miejsca powstrzymuje mnie przed zrobieniem pięknej trawiastej rabaty..chociażby takiej, jaką ma Moni..czy Roma

Coraz mniej jest tych starych, urokliwych leśniczówek na skraju lasu.
My też w takiej mieszkaliśmy, z zewnątrz sielski widok a wewnątrz trochę gorzej, w tych czasach jesteśmy raczej przyzwyczajeni do wygód. Ile ja zaliczyłam nieprzespanych nocy z powodu myszy Panicznie się ich boję, nie potrafię tego wytłumaczyć
Trzeba przyznać, że stara leśniczówka jednak miała inny klimat, drewniany dom na górce schowany wśród bzów, małe kratkowe okna z okiennicami, ganeczki, ligustrowe żywopłoty ... stare skrzypiące furtki To już wspomnienia

Ja też chciałabym taką trawiastą rabatę jak Roma, moja jest baaaaaardzo biedna, ale przytyje

Ciekawa jestem Twojej rabaty .Ja to już na żadną nową nie mam miejsca ,może dlatego tak lubię oglądać jak powstają u kogoś .U mnie to odbywa się wielkie wciskanie nowej rośliny .Ozdoby zrobiłaś naprawdę cudowne

Trawki urosną, ani się spostrzeżesz! U mnie bardzo urosły kostrzewy, proso też podwoiło wielkośc..i miskanty. Red Baron bardzo ładnie się rozrasta.. Za rok nie poznasz swojej rabatki

Odnośnie wygód w leśniczówkach..w "naszej" na pewno już dawno był remont, bo pamiętam, że do ogrzewania był piec kaflowy w kuchni i kominek z otwartym paleniskiem w salonie. Jakoś nie przypominam sobie grzejników Zresztą piec kaflowy służył też do gotowania..taaak..na pewno był remont

Witaj Doroto obiecuję zaglądać częściej

Nowinko dziękuję, to bardzo miłe pochwały
a roślinki - jak znam Ciebie zawsze gdzieś wciśniesz
jak Ci się coś nie mieści to ja mam bardzo duuuuuuuuuuuuużo miejsca
Moniko to mnie pocieszyłaś, bo taka mizerna ta moja rabatka
Geniu trzymam Cię za słowo

Dorotko,zaglądam do Ciebie regularnie , gorzej z pisaniem.
w końcu muszę pochwalić Twój 0gród, który niesamowicie szybko się zmienia i pięknieje. Trawy też uwielbiam i chciałabym mieć taką trawiastą rabatę z prawdziwego zdarzenia ale niestety miejsca brak. Dlatego kibicuję Twojej.
Hafty prześliczne a wianki są dla mnie inspiracją. Za zrobienie swojego też się tak zabieram,jak opisałaś.

Dorotko,mieszkasz w miejscu z moich marzeń:)Kwiecista firanka,garnki,woreczki na grzyby,jesienne kompozycje-cudne!Odwiedzam czasem jesienią, pewną uroczą leśniczówkę i zawsze jest to wspaniałe przeżycie:)A Ty masz to na co dzień!Szczęściara:)

Inuś cieszę się, że Cię widzę i bardzo dziękuję
Ja dopiero w tym sezonie zaczęłam baczniej przyglądać się trawom i będę ich więcej sadzić. To takie wdzięczne rośliny.
A wianki ... no cóż co się odwlecze to nie uciecze Ja jak zobaczyłam jesienną kompozycję Moniki to dostałam takiego natchnienia, że wianek powstał raz dwa Czekam na Twoje dzieła

Beatko dziękuję Mieszka się tu rzeczywiście cudownie, szkoda tylko, że to miejsce nie jest moją własnością Najbardziej mi żal tego, że ktoś kiedyś przejmie mój ogród, któremu poświęciłam tyle godzin pracy.
Zresztą nie narzekam, to będzie kiedyś

Oj, bądź optymistką. Nie zawsze tak się kończy, że ktoś przejmuje dom, prawda?

Jolifleur, choćbym myślała optymistycznie to i tak to nic nie zmieni, takie są przepisy - pracujesz to mieszkasz, a jak nie pracujesz to
Do emerytury daleko może się coś zmieni
Ja i tak nie zaprzestanę ogrodować

I tak trzymaj Dorotko Pozytywne myślenie pomaga lżej znosić wszelkie kłopoty .Nie jest łatwo ,pewnie ,ale zawsze trzeba mieć nadzieję .Zresztą nie wyobrażam sobie nawet Ciebie bez ogrodu

Napisałam tak, bo moja przyjaciółka jest w podobnej sytuacji. Dom służbowy i ogród też. I też nieraz mówiła "robię ale nie na swoim" Marzy jej się oranżeria ale na "nieswoim" nawet nie myślała, żeby robić. A tu się okazuje, że na 90% w przyszłym roku będzie mogła to miejsce wykupić na własność Teraz całkiem inaczej to wygląda. I właśnie takiego obrotu sprawy z całego serca Ci życzę Dorotko

Jolifleur raczej niemożliwe ale bardzo dziękuję
Leśniczówki nie były i na razie nie zanosi się na to, żeby były do sprzedaży – a gdzie nowy leśniczy będzie mieszkał W LP sprzedaje się niepotrzebne osady i mieszkania.
Mi też się marzy oranżeria, jak wszystko będzie dobrze za kilka lat pobudujemy sobie z mężem mały domek z oranżerią

W takim razie trzymam kciuki za ten domek

Oranżeria ,to i moje wielkie marzenie .Ale ja już nie wierzę ,że będą ją kiedyś miała.
Ale mały ,stary domek już mam jakby coś Obsadziłam go pnączami i wygląda
jak oranżeria