Forum Ogrodnicze Oaza

Moja...nie wierzę , jakaż ona piękna

Prawda? Wczesnojesienne ukorzenianie, trzymaj kciuki, żeby coś wreszcie wypuściła nowego. I przemyśl, czy chcesz ją w tym keramzycie, czy oczyścić, żeby mogła iść do ziemi. Twoje na razie to widziałam, że w ziemi siedzą, ale może zrobisz eksperyment

Iko, wszystkie psie zęby są wspaniałe.
Ale serio, ten Snow Flake bardzo oryginalny, nawet przez moment zastanawiałam się, cóż to takiego - choć psiząb to moja ulubiona wiosenna lilijka.
Żółtki masz? (nie pamiętam, czy to Ty należysz do wrogów tego słonecznego koloru... )
Na pewno biały podoba mi się bardziej, niż różowy (brudno różowy zresztą).

Masz rację, jako jedna z tych, dla których rozmiar (czasami) ma znaczenie, powiem nawet, że im większe psie zęby, tym wspanialsze
Co do żółcieni, to stanowczo nie ja. Słoneczno-ognista paleta żółci i pomarańczy z nutą czerwieni jest u mnie zawsze mile widziana, a czy mam żółty ząb ... hmm... Coś takiego podobnego z liści siedziało w zeszłym roku na rabacie z liliowcami, chyyyba przytomnie nie wykopałam. Nie dam głowy, bo ja nieraz w szale pielenia potrafię np. pozbyć się czegoś, co wcześniej - w porywie siania - sama usiłowałam wprowadzić na grządkę. Chyba dwa lata temu pozbawiłam się w ten sposób tytoniu, dosłownie jedna roślinka ocalała.
A wracając do kolorów, mimo wyraźnej predylekcji do niebieskości i wspomnianych żółci nie odmawiam miejsca w moim ogródku żadnej barwie. Nawet majtkowy róż na kwiatach ma swój urok...

Kiedyś skarżyłam się, że pierwsze pelargonie z siewu, które mi zakwitły są w kolorze "majtkowego" różu . Ania Adasiowa mi wtedy napisała tak:

"Teraz gatki są we wszystkich kolorach i odcieniach, ale rzadko kiedy trafisz na "tamten" róż
Masz więc pelargonie z epoki"

Mandorla wrote:
Nie chcę robić ci kłopotu z przesadzaniem , to prawda moje w ziemi. Kciuki trzymam mocno, aż się boję aby przy przesadzaniu nie padła. Nie darowała bym sobie

Oj, te psie zęby cudne są Będzie trzeba uwzględnić je w projekcie mojej podświerkowej cebulowej rabaty. Oj, dzioucha, zaszczepiłaś nową miłość

Zuziu, spokojnie, przesadzę bliżej wiosny, co się masz stresować kamieniami.
Prządko, koniecznie uwzględnij zęby, są przeurocze!

Żeby nie wszystko było takie... hmm, chciałam napisać "różowe", ale nie ma to sensu zważywszy na to, co za chwilę napiszę... no, więc żeby nie wszystko było takie piękne, to moje "czerwone" hiacynty właśnie zaczynają kwitnąć... na różowo... Wrr! Nie wiem, jak to się dzieje, jakiego koloru hiacyntów nie kupię, zawsze zakwita różowy. Chyba będę musiała nabyć kilka "gotowych", żeby mieć inne kolory...

Iko, a jako co kupiłaś te hiacynty? Tak naprawdę czerwonych - wybacz rozczarowanie - nie ma.
Najbliższe ze znanych mi jeśli nie czerwieni w moim rozumieniu, to ciemnej malinie są Jan Bos. Ale nie należy wierzyć retuszowanym zdjęciom, daleko im do koloru krwi.
Weź jednak pod uwagę, że te pędzone nie wybarwiają się dokładnie tak, jak rosnące "pod chmurką" i zażywające kąpieli słonecznych.

Aniu, kupiłam jako Red Glory... Mogłyby być chociaż czerwonawe, a nie taki blady lilaróż. Jan Bos? No cóż, kupiony w ubiegłym roku też okazał się różowy Jasnoróżowy, dla ścisłości. I nie był pędzony, rósł pod chmurką. Jeśli nic z tego, co zdążyłam wsadzić do gruntu, nie okaże się... inne niż różowe, rzeczywiście poszukam w "gotowcach". Już się zacznę rozglądać, hiacyntów powoli zaczyna być wszędzie pełno.

A co Cię tak sparło na akurat czerwone hiacynty?
Lubię żółte, City of Haarlem albo Gypsy Princess, choć i tak są raczej żółtawe. I takie morelowe, Gypsy Queen.
Ale ponieważ niezależnie od wszystkiego najpiękniejsze są kwiaty niebieskie , a tu akurat mamy do dyspozycji prawdziwe błękity, turkusy, szafiry, generalnie rozkoszuję się chmurami zapachu w kolorze blue.
Och, niechby już wylazły i zakwitły!

Bo najrzadziej bywają . Chociaż przyznaję, że moje absolutnie najukochańsze to (póki co - zastrzegam się na wszelki wypadek) wspomniane przez Ciebie Gypsy Queen.
Kiedyś, lata temu, w czasach duuużo przeddziałkowych, miałam hiacynt absolutnie rewelacyjny, jedyny w swoim rodzaju i drugi taki na pewno mi się już nie trafi. Połowa pędy kwiatowego (podział w pionie) kwitła na biało z delikatnymi prążkami, druga połowa była w kolorze błękitu. Niestety, nie przeżył w warunkach balkonowych.

Iko, bo niestety, bądźmy uczciwe - hiacynty to cebule krótkotrwałe w naszych warunkach, nie tylko balkonowych. Z roku na rok mają mniej "dzwoneczków" na pędzie, aż z wielkiej, nabitej kiści zostaje blade wspomnienie.
Wyjątek - odmiany dziczejące, ale w Polsce dostępna ("według posiadanej przeze mnie wiedzy")tylko Anastasia, głęboko szafirowa (czyli - piękna ). Te nigdy nie są tak "nadziane", ale można się cieszyć ich w miarę stałą kondycją znacznie dłużej.
Przyznam się, że zasadziłam ubiegłej jesieni Anastasii - trochę.
A chcąc mieć inne kolory, czy wręcz - niby pełne kwiatki (jak Royal Navy czy Crystal Palace) - trudno, dosadzam rok w rok.

Ech, hiacyntom trudno się oprzeć - ten zapach! Warto je mieć, nawet jeśli trzeba dosadzać. U mnie to, co pachnie, od razu ma fory , aż sama sobie się dziwię, dlaczego tak mnie wzięło na liliowce - w końcu większość jest praktycznie bezwonna

Ika, bo liliowce śliczne są i takie bezproblemowe Im nie można się oprzeć .
A dla zapachu zawsze można coś obok dosadzić .

Ika..to prawda , hiacynty pachnące ale krótkotrwałe ja prawie co roku po kilka dosadzam . Liliowce natomiast choć nie pachną są niezawodne . Mam też kilka lilii pachnących ale jako nie oznakowane gdzie rosną niechcący szpadlem przedziabuję i znów dokupuję

Moja tegoroczna pierwsza porcja liliowców została już w ubiegłym tygodniu wysiana. Ach, niech się martwię potem, gdzie to wszystko poupychać, niech się martwię! (= czyli niech to wszystko powschodzi i rośnie zdrowo ).

Kupiłam troszkę takich bardziej "normalnych" nasion (naprawdę tylko troszkę, jedynie 4 paczuszki) i zebrałam jakieś fajne trawy. Może też wzejdą, kto wie.

A tymczasem pokażę Wam, kto do mnie wpadł na poczęstunek






Kocham te ptaszyska!

No ładnie głodna zwierzyna.
U mnie też się zdarzają ptasie przybłędy, ale odkąd dostałam lampkę solarną sowę to jakoś balkon mniej uczęszczany się zrobił. I dobrze. Powyrywały mi pomidorki azteki w skrzynce. Łobuzy.