Forum Ogrodnicze Oaza

Jakoś chwilę po północy wybrałyśmy się na ostatnie sioo. Wychodziłyśmy przed klatkę, kiedy zobaczyłam kątem oka jakiś duży cień po drugiej stronie trawnika. "Pies", pomyślałam, ale jaki wielki, i luzem w nocy? Potem zobaczyłam drugi, a później to wiałam na górę - odstawić psa, a zabrać M. i aparat Całe stado dzików urządziło sobie spacerek po osiedlu, paradowały dokładnie pod moją klatką. Co najmniej 3 dorosłe, a sąsiadka doliczyła się 8 warchlaków. Nie powiem, dziki pojawiają się w okolicy, ale tak blisko to widziałam je pierwszy raz. Bardzo spokojne, ludźmi w ogóle się nie interesowały, szukały sobie łatwego żarcia

Iko, ale psem mogą się zainteresować, ze skutkiem fatalnym. Bardzo uważaj! Beagielce moich znajomych dzik prawie odciął tylną łapę, kilka lat temu, w popołudnie drugiego dnia Bożego Narodzenia, przy publiczności dziesiątek ludzi spacerujących po parku. To są naprawdę niebezpieczne zwierzęta - potencjalnie wielokrotnie bardziej, niż wilki na przykład.
W aktualnej "Polityce" jest bardzo interesujący artykuł o synantropizacji, dystans między dzikimi zwierzętami a ludźmi się skrócił, z winy człowieka, oczywiście. Zabieramy zwierzętom ich siedliska - no i mamy dziki w centrum miast.

Aniu, wiem, dlatego właśnie natychmiast, jak się zorientowałam, odstawiłam psa do domu. Sama też trzymałam dystans, zwłaszcza ze względu na obecność warchlaków, kto wie, co stare nagle uznają za zagrożenie. Wyszłyśmy ponownie, jak już dziki sobie poszły.
Dokładnie, zabieramy siedliska, a z drugiej strony bałaganimy niemiłosiernie i zostawiamy wszędzie "interesujące" śmieci - jakiś stary chleb, resztki, niby to dla ptaszków i kotków, a zjada zwykle nie ten, co powinien . Altanka śmietnikowa powinna być zamykana, a wczoraj drzwi otwarte na oścież, sąsiadka chciała zamknąć, a nagle sobie uświadomiła: co, jeśli któryś tam wlazł?

Śmieci to osobna historia, niby ciut lepiej, ale nie wszędzie. Mając dwa żarłoczne potworki, co to wywęszą każde białko (i wchłoną, jeśli nie jestem szybsza), mogę pisać powieść w odcinkach "Co jeszcze moje beagle znalazły w trawie". A przecież poza ogrodem nigdy, przenigdy nie chodzą luzem!

A w Karkonoszach to "wogle", tylko "jadalnych" nie tak dużo, za to szkła i plastiku każda ilość. I to raczej nie "lokalsi", im prędzej przypisuję wywiezienie do lasy starych opon, a nie puszek z słodkimi (i %) napojami.

Natomiast straż parków narodowych za bardziej niebezpieczne uważa, jak pies podniesie nóżkę (lub kucnie). Bo ludzie to donoszą wszystko w jelitach do regularnego wc, prawda?

Przepraszam za śmierdzący wtręt, nosi mnie.

Oj i u nas na trawnikach stołówka wszystko jest. Sajgonki, kości, rybki, babeczki śmietankowe na stołówkach gorzej karmią. Nie idzie powstrzymać ludzi przed wyrzucaniem.


Łatko straż parkowa jest wyraźnie w opcji "pies powinien zostać w domu" i " to nie miejsce na psa" co mąż wrzuci zdjęcie na fb z Lelasiem to się dowiadujemy od nielicznych że to nie miejsce na psa

Bieganie w mieście z psem- oburzenie. Przy rowerze do pracy (!!) skandal. Zabieranie na wakacje- fanaberia. Pies w pubie to już było za dużo. Pies powinien zostać w domu i już. I niech się cieszy że w domu żyje. Bo najlepiej w budzie na łańcuchu. Nic że zwierz uczony od szczeniaka jest oazą spokoju w miejscach publicznych i tam gdzie psy akceptują. Dla niego to dzień jak codzień.

No nie przetłumaczysz że świat już trochę inaczej do zwierząt podchodzi.

Dlatego (miedzy innymi) wolę spędzać tak zwany czas wolny albo w przyjaznych psom krajach, albo w ustronnych miejscach w Karkonoszach, gdzie nie narażę się na nieprzyjazne komentarze czy wręcz wypędzenie.
Trochę się zmienia, lecz powoli, za wolno. Mam beagle od 2004 roku, pamiętam, że nie można było wchodzić nigdzie w tak zwane miejsca publiczne. Teraz do większości sklepów tak (inna rzecz, że nie mam takiej potrzeby na co dzień), nawet stoją miski z wodą gdzieniegdzie.
W takich Włoszech - odwrotnie, mało miejsc, gdzie pies nie wchodzi. W wątku podróży z burkami dałam nawet zdjęcie zaproszenia na drzwiach...sławnej wytwórni szynek.
No tam to już na pewno nie z moimi.

Ale przepraszam, przeze mnie wątek Iki całkiem zszedł na psy.

W pobliskich Czechach można z psem do restauracji, a u nas stosunek do zwierząt wszelakich, szkoda gadać, odechciewa się wszystkiego

Alu ,tylko ,że u nas stosunek właścicieli psów ,i wogóle ludzi do ludzi jest od paru lat nie do zaakceptowania .Nie generalizuję ,ale jeśli dzieci nie pilnują
w restauracjach ,to czemu mieliby psy pilnować ?

Dla mnie najgorsze jest to, że zwykle do końca nie wiadomo, gdzie można, a gdzie nie, moim zdaniem powinno być to oznaczane. Z piesą na jej pierwszych wakacjach nie było źle. Jest gdzie poganiać nad wodą, na lody można, na piwko też , no a ze sklepami różnie. Przed jednym chciałam poczekać, to aż pani wyszła do mnie - ależ proszę z nią wejść, nie ma problemu! Ale właśnie generalnie nie wiadomo, gdzie problem jest, a gdzie nie. Wystarczyłaby mała naklejka/tabliczka, że nie wolno albo że psy mile widziane.

Oj oznaczenie by się przydało. Ale takie uczciwe bez dyskryminacji wielkościowej. Beagle mają dobrą famę, niewielkie i są lubiane. W dużo miejsc chętniej wpuszczają. Nasz jest duży, czarny to wiadomo morderca i sklepy częściej niechętne. I w pl zdarzyło mi się że kwatery "akceptujące psy " gdzieś dalej w opisie (o ile w ogóle miały) że owszem akceptują pieski tylko małe.

Niemniej jest coraz lepiej. Może dobre doświadczenia pączkują. Może część właścicieli jest bardziej świadoma i ogarnia pupili przez co ludzie się oswajają. Fajne byłoby dogonić Włochy

Wytwórnia szynek to byłby hit. Czekam na otwarcie większej ilości muzeów dla psiaków ( w jednym już byliśmy tyle zapachów!)

A gdzież to lato u ślicznej koleżanki ?było czy nie

Bogusiu
Chyba było, jesień, zdaje się, też, ale jakoś to przemknęło... Nie był to dla mnie najłatwiejszy rok. Projekt, który ciągnęłam ładnych kilka lat, uwaliłam, a w zasadzie oddałam walkowerem. W pracy, po ostatnich zmianach "na górze" zrobiło się tak... inaczej, że zbieram się powoli do odejścia. Masa ponadnormatywnej roboty się zwaliła, i takie tam różne atrakcje. Niektóre nawet naprawdę atrakcyjne, ale czasu też trochę wyrwały.
Ogródek niedopilnowany, przyznaję, niewiele co udało mi się zrobić. I roślin bardzo mało przybyło, tyle, że z dwóch wyjazdów przytachałam po doniczce, i teraz niedawno, rzutem na taśmę, kupiłam małą wisienkę.
Oby przyszły rok był spokojniejszy!
[dokładnie kiedy pisałam te słowa o spokoju, w łazience coś łupnęło... mam nadzieję, że to nie był chichot losu ]

Iko kochana - może to tak zwane skinienie losu? Może zaczniesz coś lepszego?
Mając 43 lata (czyli dziewczęciem będąc ) zaczęłam zawodowo wszystko praktycznie od zera, i to był początek lepszej połowy mojej "kariery" (jak się robi wielki cudzysłów???). Na pewno bardziej satysfakcjonującej pracy.

Napisz przynajmniej, jak się sprawuje szpiczasta. Może zdjęcie malutkie?

Iko dobrze ,że jesteś ,za chwilkę nowy rok a i potem wiosna,
ja już odliczam dnie .
Dobrze ,ż nie muszę pracować zawodowo ,ale o też wątpliwe pocieszenie
Cóż pozostaje ogród ,wycieczki mniejsze i większe a czas jak szalony zasuwa.
Ale fotografuj zimę i nie zamartwiaj się ,wszystko się ułoży

Dzięki, Dziewczyny! Staram się nie zamartwiać i nawet nieźle mi wychodzi , tylko tego czasu ciągle brak...
Szpiczasta ma się dobrze, z zapałem rozwija swoje fobie (ostatnio zaczęła bać się piłki - tak, tak, tej samej, którą jeszcze parę dni temu się bawiła). Muszę zdjęcia ściągnąć, mam ich sporo z wyjazdów, piesa też się załapała oczywiście.

Iko bo zawsze problem w fazie początkowej uruchamia
u nas system obronny, co się przekłada na nieprzespane noce ,
zakłóconą pracę serca itd .
Wtedy buty na nogi i jak najwięcej spacerów .
Oczyści powietrze i przyroda lęki, niepokoje .
Ostatnio wychodziłam na zawieje śnieżną i to świadomie
idąc pod wiatr .Oj musiałam wyglądać ,a jaka twarz od wiatru .
Auta jechały i musieli się ludziska dziwić .
A to chodnik dalej od jezdni .
A po powrocie głowa czysta i pytanie do męża
czy dzisiaj jest jakiś mecz i był nie jeden
Kibicowanie i znów można góry przenosić
Aż do nastepnego razu
Dużo siły Iko

Czekamy na zdjęcie skarba

Ta jesień jakoś podejrzanie szybko minęła.Jestem na tzw. urlopie i czas pędzi jak szalony. Prrr ja się chcę nacieszyć

Dziewczyny kochane

Zaczęłam wreszcie robić porządek ze zdjęciami, bo jestem ponad pół roku do tyłu
Na razie pokażę najnowsze nabytki. Ten z przodu jest z października, dwa pozostałe zostały nabyte w zeszłym tygodniu, a wszystko zadołowałam wczoraj, korzystając z miłego ocieplenia.