Forum Ogrodnicze Oaza

Dagmarko, i ja czytam z wielkim zainteresowaniem historię Twojego ogrodu i podziwiam coraz piękniejsze nasadzenia Wykonałaś wielką pracę doprowadzając ogród do takiego wspaniałego stanu jak obecnie
Bardzo podobają mi się Twoje pomysły - zwłaszcza zielnik, ścieżka ze starej cegły, drewniany taras...
Ja również początkowo posadziłam swoje zioła w warzywniku, ale w tym roku przesadziłam je bliżej domu, w bardziej słoneczne miejsce

Witaj Dalu! Muszę się w końcu wprosić do Twojego tajemniczego ogrodu

Czas ożywić trochę ten wątek, bo od jutra zaczynam nowe zlecenie, więc pewnie czasu nie będzie na nic. A ja tu paru porad od Was potrzebuję, bo wiosna tuż -tuż i męską decyzję w sprawie kilku zakątków trzeba podjąć!

Jak już się w miarę uporaliśmy z tyłem domu, czas przyszedł na przód. Trzykrotne obsianie poplonem, przekopywanie obornika wiosną i jesienią, sypanie kompostu dało wreszcie po 3 latach jako taki efekt na tym najbardziej zniszczonym budową kawałku mojego ogrodu. Z lotu ptaka wyglądał ten mój nędzny przedogródek tak:





A oto zbliżenie na górę kostki granitowej, która będzie kiedyś ścieżką w mojej różance przy lawendowisku... Na razie mocno trzeba wysilić wyobraźnię, żeby to zobaczyć.




Kupę tą przerzuciłam kilkakrotnie i nie mam siły zabrać jej i przerzucić jeszcze raz gdzieś na tyły domostwa. Więc straszy przechodniów. Jedynie udało mi się z nią w tym roku zrobić, to nieco ją zmniejszyć poprzez porządniejsze usypanie... Jak już ją przerzuciłam, to rzuciłam się na usuwanie perzu, skrzypu, ostów, wilca i czego tam jeszcze nie było A jakoś tak wychodziło, że w największe upały na ten kawałek się rzucałam... Walka była nierówna- jak widać!



Synuś jak skończyłam to przekopywać, ogłosił zwycięstwo i nas oflagował



Całe lato ta niekonwencjonalna ozdoba powiewała dumnie ku rozpaczy sąsiadów...

Wyszarpany kamieniom, glinie i chwastom kawałek gruntu zamienił się w moją rabatę trawiastą z sosną himalajką.



Pomiędzy trawami dosadziłam cebulowych, żeby na wiosnę, zanim ruszą trawy, coś się tam działo oraz trzy kępy sadźca purpurowego, który mam nadzieję ładnie będzie się jesienią komponował z trawami.

Daguś, zakątek zmienił się nie do poznania Pięknie się tam teraz zrobiło Widzę jednak, że ta trawa sporo miejsca potrzebuje... będę musiała wiosną przesadzić swoją, koniecznie

Jesteś prawdziwą siłaczką i powtarzam za poprzedniczką pięknie ci ta rabata wyszła

Magda, te niskie kępy to kupiona u Tomka Grochowskiego kostrzewa mairea. Te 3 sztuki to wynik podziału dwa miesiące wcześniej jednej kępy, dlatego tak "marnie' wygladają. Tomek przestrzegał jak kupowałam, że dużo miejsca potrzebuje. W trzecim roku osiągnęła 150 cm średnicy, a w porze kwitnienie ponad 2 m Nieźle się odbudowały przez ten sezon, ale nie kwitły. Mam nadzieję na kwitnienie w przyszłym roku. Himalajka musi się zabrać za rośnięcie, bo ją wchłoną

Właśnie zerknęłam do mojego zamówienia trawowego i też mam dwie 'Mairei'. Zaraz sobie dopiszę ich docelowe rozmiary, bo nie zdawałam sobie sprawy, że takie potwory z nich rosną

Dagmaro chciałem jeszcze coś dopisać do swoich wcześniejszych postów ale nie wiem teraz co.
Takiej harówki jaką widzę i którą opisujesz to ja już dawno nie widziałem na forum, no może jeszcze u Romy.
Kobieto. Jesteś wspaniała w tym co robisz. Jak dojdziesz do celu to wiele rzeczy będzie lepiej smakowało.
Wtedy odpoczywając w pięknym, naturalnym ogrodzie będziesz miała co wspominać i już teraz Ci mówię, że będziesz mogła sobie powiedzieć: Jestem z siebie dumna!

Pozdrawiam. Waldek.

Marta- potwory i owszem, ale za to jakie cudne!

Waldku- no nie mam lekko, ale wiele problemów powstalo przez moją ignorancję i głupotę, to teraz nie marudzę, tylko zakasuję rękawy i do roboty! O odpoczynku to chyba długo jeszcze nie pomyślę. No bo zobaczcie, co mnie jeszcze czeka



Tak wyglądała moja cienista rabata po naszym wyjeździe na 10 dni nad morze. No i efekt jest taki, że w ciągu 4 lat, jak mamy dom, wyjechaliśmy na wakacje tylko ten raz Na razie radzę sobie z nią kosiarką żyłkową raz na dwa tygodnie. No i wykaszając z 10m sąsiedniego ugoru raz w miesiącu, coby nas nie wchłonął.

Wracając do przedogródka- bo to głównie nim zajmowałam się przez cały sezon 2012. Po wiosennym dokompostowaniu uznałam, że gleba jest na tyle dobra, że można tam już coś sadzić. Tu kompostowanie



Długo nie miałam koncepcji, jak ma wyglądać ten mój przedogródek. Jest to wystawa wschodnia. W pierwszej wersji miało tu być wielkie wrzosowisko Na pH 8,0 Trochę udało mi się to zakwasić, ale wrzosy by tu nie pociągnęły zbyt długo... Rabata bylinowa też się nie sprawdziła, bo jesień-wczesna wiosna wygląda to beznadziejnie. Ostatecznie stanęło na rabacie azaliowo-żurawkowo-jałowcowo-kulkowej. W październiku wyglądało to tak:





Dodatkowo na środku tego nieregularnego rombu posadziłam w charakterze reprezentacyjnego drzewka magnolię Nigrę. To już moje drugie podejście do Nigry w tym miejscu. Pierwszą zjadły mi opuchlaki Teraz będę czujna Azalki jeszcze malutkie, więc ich prawie nie widać, ale jak zakwitną wiosną to się będzie działo Żurawki, jałowce i kulki też malutkie. Niestety zdjęcia z poziomu gruntu mam totalnie prześwietlone i nic na nich nie widać. Może te dwa ujęcia jakoś jeszcze wyglądają





Te wielkie bylinki zmienią miejsce na wiosnę. No i na wiosnę zapewne będę miała znowu lniany las w przedogródku, bo wiatr wysypał mi całe opakowanie po dużej śmietanie nasion zbieranych dla forumków...



Kiedyś posadziłam jedną kępkę lnu...Polecam lubiącym błękity. Po kwitnieniu przycinam, zakwita ponownie. I tak do czterech razy w roku. Rozsiewa się niemiłosiernie. Obdarowałam już chyba połowę Wrocławia, wyplewiłam kilka wiader, a i nadal mam z czego robić bukiety



I takim bukiecikiem żegnam się z Wami na dłuższą chwilę, bo robota intelektualna na mnię czeka

U mnie teren opanowuje len i niezapominajki . Lubię obie roślinki więc pozwalam im na to

Ja Cie szukam, a Ty tu! Patyki wypuściły! Będą żyć!
Przeczytałam, gdzie pędzisz kanny! Ja własnie już nie mam wolnego pokoju Chyba musze pralnię przystosować. Mam okno, ale niezbyt duże

Daga, a po co przerzucać tę kupę kostki granitowej, nie lepiej zaplanować jakąś ścieżkę i na miejsce stałe ją wyłożyć?
Wydaje mi się, że przedogródek zmierza we właściwym kierunku... W takich eksponowanych miejscach trzeba sadzić rośliny dekoracyjne przez cały rok... Żurawki, trawy, hosty też dają tam radę... No i widzę jakieś kulki, to też słuszny kierunek! Faktycznie przywrotnika i lnu trochę tam za dużo! Len jest fajny, delikatny i ozdobny nawet, jak przekwitnie... Ale przywrotnik chyba nie przypuszczał, że tak silnym wzrostem wyda na siebie wyrok!
Daga, spójrz na to, co Cię jeszcze czeka inaczej... No zobacz, ile Ty masz jeszcze miejsca!

Dagmarko Ty walczysz z nadmiarem lnu a ja się u siebie dochować nie mogę, jedna kępka próbowała rosnąć przez dwa lata po czym dyskretnie po angielsku się z niego wycofała i nie wiem dokąd.

Miłka, bardzo się cieszę, że patyki się trzymaja wbrew wszelkim regułom! No i cieszę się, że mnie tu znalazłaś

Marto- ależ owszem ścieżka jest zaplanowana i to całkiem niedaleko tej kupy, ale od lat ciągle funduszy jakoś brak na zatrudnienie profesjonalnych układaczy. Próbowałam nawet sama układać, ale efekty były dalekie od zadowalających Oto moja własnoręcznie ułożona ścieżka w warzywniku



W warzywniku takie coś wygląda może nawet stylowo , ale wolałabym, żeby przez środek różanki cuś bardziej aliganckiego mi się wiło.

A tu dzieło mojego synka- 5 lat, a taka dzielna bestia! Dzielnie tachał kostki ze dwa tygodnie, dzięki czemu mamusia nie musi błocić sobie kapci, jak szybko chce drewno na rozpałkę zza domu przytachać Oczywiście wiosną muszę to poprawić, ale przynajmniej kostka już na miejscu...



Co do przedogródka, to masz rację, że przywrotnik musi odejść. Dzielnie się rozrastał na klepisku, ale teraz już przegina zasilony kompostem! Pójdzie do rugos, zobaczymy, czy przy nich też taki chojrak będzie. W miejscu przywrotnika będzie jakaś kształtna kulka, najlepiej paskowana lub żółta. Do wiosny mam czas, by się na coś zdecydować...

Po obu stronach furtki posadziłam już dwie sosny: schwerini Wiethorst z hortensją Limelight



Z dugiej strony rośnie już sosna czarna Green Tower, wiosną koło niej zagości świerk Białobok, o ile uda mi się go wreszcie kupić.



W planach dalsze miniaturowe kulki i azalie wielkokwiatowe.

Daga toż to wcale już nie ugór W błyskawicznym tempie zmiany u Ciebie zachodzą, każde zdjęcie pokazujące coś nowego o tym świadczy. Zielnika zazdroszczę.

Dorota, szybko to rosną jedynie cudzie dzieci i powstają ogrody na zdjęciach Ten ogród ma 4 lata, a większość roślin dorasta mi jedynie do kolan...

Ech, czas skończyć z tym przedogródkiem. Bo mam w nim jeszcze rabatę w podcieniu, tuz przy drzwiach wejściowych. Jest tam suchawo i to jedyne miejsce, które nawadniam- reszta musi radzić sobie sama!Rosły tam też głównie byliny, co zimą nie wyglądało zachęcajaco. Wprowadziłam więc i tutaj duże zmiany. Tuż koło drzwi posadziłam trzy kule bukszpanowe, które rozrzucone osobno po ogrodzie były jakieś takie nijakie, a zestwione zusammen do kupy coś tam sobą reprezentują. Hosta na załączonym obrazku zniknie- tu robi za cieniówkę dla małego, przesadzonego bukszpanu



A resztę podcienia zahortensjowałam na maksa. Rosną tu: bukietowa tardiva, dębolistna, piłkowana Blue Bird i ogrodowa Pirates Gold. Na razie kwitła jedynie Tardiva, reszta to maluchy, ale jak się zgrają, to ozesz orzeszku będzie się działo!





Przedogródek mozna było lepiej zorganizować, gdybyśmy brukarskie roboty zrobili po obserwacji lawin snieżnych z dachu. Wystarczylo ścieżkę przesunąć o 50 cm i mogłabym sadzić przy niej co dusza zapragnie. A tak muszę kombinować rośliny odporne na tony sniegu spadające ze stromego dachu. Ale ścieżki nie trzeba odśnieżać

Dagmaro- śledząc uważnie Twoje zmagania z przyrodą, wreszcie zrozumiałam,że pośpiech jest dobry, jedynie przy łapaniu pcheł
Dlatego mój skalniak będę budować tak długo jak to będzie konieczne i trudno,że przez jakiś czas widok nie będzie miły oku.

Daga podziwiam piękną hortensję różową, będzie to piękny zakątek jak inne się rozrosną i zakwitną. Już teraz wygląda interesująco widać, że masz serce do roślin. Też lubię kule bukszpanowe, nawet mam je posadzone wzdłuż ścieżki do domu.

Zaznaczam sobie,co bym jutro miała lekturę przy porannej kawie.