Forum Ogrodnicze Oaza

Klasyczna krzaczasta róża angielska autorstwa Davida Austina (1987). Kwitnie w kolorze moreli - z bladożółtymi końcami płatków.Pachnie średnio intensywnie. Kwiaty średnie do dużych, bardzo pełne (ponad 41 płatków), o kształcie filiżanki, występują najczęściej pojedynczo na pędzie. Liście średniej wielkości, ciemnozielone, półmatowe. Krzew dorasta do metra wysokości. Kwitnie cały sezon.
Mrozoodporność: strefa 5b.

U mnie to świeży zakup z lata, dlatego proszę innych "posiadaczy" o uwagi na temat odporności, żywotności itd.

portrety

U mnie to też nowość, kwiat bardzo ładny, ale słabo przyrasta. Może potrzebuje więcej czasu.

Niestety, lokalizacja egzemplarza okazała się nie do końca przemyślana - przygłuszyły go rozrastające się latem dalie. Co prawda krzak urósł nadspodziewanie, chyba najwięcej z młodych sadzonek różanych, ale z kwitnieniem...gorzej.
Czerwiec


Lipiec - pojedynczy kwiatek



Sierpień - dwa



I tyle.

Teasing Georgia została przesadzona w odrobinę lepszą lokalizację - kwitła na pewno lepiej, mimo przeprowadzki.
Pierwsze pąki - zimny początek czerwca



połowa czerwca







Letnie kwiaty - połowa sierpnia







I końcówka - wrzesień



a nawet październik

Wszystkie te żółte, które teraz pokazujesz, są piękne, każda na swój sposób z samych żółtych można zrobić osobny ogród różany.

No i słusznie, zwłaszcza, że "żółte" róże to szerokie spektrum od kremowych, przez słomkowe, cytrynowe, maślane, czysto żółte jak żółteczko, po takie z rumieńcem - do takich w kolorze starego złota, prawda?
Teasing Georgia miała dobry sezon, mimo CP końcem lipca.
Debiut w połowie czerwca



Idealna rozeta - jak w gotyckiej katedrze





Końcem czerwca niby przestawała kwitnąć - i nagle wyprodukowała taki klaster...



...i w połowie lipca kwitła chyba najpiękniej.



W zimnym świetle jakby inna róża:



Koniec sierpnia - ostatni kwiat letni.



A to już jesień... koniec września.







Ostatnie pąki - zawiązane w listopadzie - nie zdołały się rozwinąć, szkoda.
Jedyne, co jej można zarzucić, to "skłanianie głowy", pędy mojej muszę absolutnie mocować do czegoś.

To był rekordowy sezon TG u mnie! Wyrosła wielka - prawie jak rambler, do 2 metrów co najmniej. Kwitła pięknie. Trochę CP nie zrobiło na niej wrażenia.
Początek - pierwsza dekada czerwca.





Nie przeszkadza jej też totalne splątanie z powojnikiem Błękitny Anioł.





Połowa czerwca





U góry resztki Alchemika



Jesienne kwiaty - druga połowa września



6.10



kilka dni później

Ta róża podtrzymuje resztki mojej wiary w sukces z różami.
W czerwcu kwitła świetnie, sporymi klastrami, potem po trochu.
Początek czerwca - na dole róże, na górze...też róże, ale w pąkach.





Co za budowa kwiatu!



Po lewej, w ansamblu z Alchymistem, Grahamem Thomasem i Alohą






Połowa sierpnia - kwitnie pięknie, ale do podziwiania z drabiny



Podpora ma 180 cm



Po powrocie z włoskiej podróży, druga dekada września.



23.09.



Dwa tygodnie później



Połowa padziernika, ostatnie kwiaty, nie licząc pąków listopadowych, co rozkwitły w wazonie.

Po kwietniowym pogromie otworzył się jeden jedyny taki:



Pierwszy kwiat z pąków powstałych po ataku mrozu, koniec maja:



3.06, kilka pędów było na tyle krótkich końcem kwietnia, że się uchowały. Pierwsze dni czerwca.





Druga dekada czerwca, krótkopędy z kątów liściowych kwitną coraz ładniej.









Aby zrobić to zdjęcie, musiałam wleźć na drabinę, kwiaty na wysokości dobrze ponad 2 m (mimo obcięcia końcem kwietnia).



Te, z początku lipca, też podniebne.



Koniec lipca, po krótkiej przerwie kolejne kiście.



Nie traktuję jej ani odrobinę lepiej czy inaczej, niż inne róże, ale tylko ona dostarcza takich widoków.





Dopiero w połowie sierpnia pojawiło się trochę plam, co nie przeszkodziło kwitnąć pąkom, teraz na końcówkach "biczy".



Tu widać kondycję liści. A pryskać tej postawnej damy nie ma jak.

Potem mnie nie było prawie miesiąc, zastałam mnóstwo okwiatów i pojedyncze kwiatki.



Jak widać, ta angielka nadaje się nawet do średnio dobrych warunków i ma wyjątkowy "power".