Forum Ogrodnicze Oaza

Stosunkowo nowa róża i zapewne jedna z ostatnich wyhodowanych przez C.H. Austina (1926-2018), Wprowadzona na rynek w roku 2016. Silnie rosnący krzew, wg polskiego licencjonowanego producenta dorastający do około 150 cm wysokości. Helpmefind podaje jednak, że prowadzona jako climber może mieć ponad 3 m (!)
Kwiaty w pięknym, morelowym odcieniu, lekko się rozjaśniają, bardzo pełne, do 170 płatków. Kwitnie falami przez cały sezon, wydzielając mocny zapach miodu i mirry.
Strefa mrozoodporności 5b do 9b.

Mój tegoroczny wiosenny zakup - jakże udany! Od razu dużo urosła, potwierdzając informacje hmf . Szczęśliwie mogę ją naginać w przyszłości - w pobliżu pień martwej jabłoni jako podpora.
Kwiaty urocze, pięknie zbudowane w stylu znanym z starych obrazów.
Prawie nie miała czarnych plam.
Kwitła do początku listopada.
Podbiła moje serce.
Pierwsze kwiaty





i jesienne:

Piękna róża, gdybym jeszcze miała dla niej miejsce; na stronie Rosarium wprost piszą że pnąca 3.5 - 4.0.

Marry - u mnie ma się doskonale jako wysoka rabatowa. Nie wiem, może w przyszłości, o ile nie przydarzy się żadna katastrofa, będzie wyższa - na razie na oko 120-130 cm. I ze wszech miar godna polecenia. Bez CP. Kwitnąca nieomal bez przerwy. Chętnie daje się wplątać w pozostawioną jej do dyspozycji niewysoką podporę - i dzięki temu kwiaty nie zwisają, przynajmniej nie wszystkie.
Zaczęła w tym roku z poślizgiem. Ale jak pięknie!
Pierwsza dekada czerwca



Parę dni później





6 lipca




Tu wśród lilii



Drugi "rzut" - połowa sierpnia



Połowa września (zdjęcie zbyt żółte)



Połowa września



Pierwsza dekada października

Jedna z tych nielicznych u mnie angielek, dla których "serce roście" . Trzeci sezon i trzeci raz zachwycające kwiaty. Krzew na razie niezbyt duży, lecz konkretny.
Pierwsza dekada czerwca





Druga połowa czerwca







Tu na pierwszym planie



20.06 - cud, miód!





Cztery dni później



Połowa sierpnia - w ostrym słońcu całkiem inny kolor.



Początek września



20.09.



Ostatnia kiść próbowała się rozwinąć końcem października, dopiero w wazonie się jej udało.

W tym roku z trudem dochodziła do siebie po zmarznięciu.
Pierwsze nowe pąki dopiero w połowie czerwca.



Druga dekada czerwca. Ta na pierwszym planie.



Koniec czerwca był prawdziwie letni, kwiaty przypiekły się.



Kolejne nieuszkodzone kwiaty początkiem lipca.



Tu z jeżówką Sweet Chili



I połowa sierpnia, kwiaty idealne.







Ale jesienią już nic - a szkoda...
Dość mocno w tym roku dotknięta CP, zamiast pąków jesienią wypuściła śliczne, młode listki, utrzymujące się i teraz, w grudniu.