Forum Ogrodnicze Oaza

Ha, raz mam szczęście, bo kwitnienie Diane zaczęło się w momencie rzadkiego we Wrocławiu zalegania śniegu na rabatach. Wygląda - frapująco:





Poza tym pierwszy raz od posadzenia mam zamiast pojedynczych kwiatów oblepione czerwonymi "frędzlami" gałązki.

Moja Diane dopiero teraz pokazuje co potrafi

Na razie to mój jedyny oczar, ale już wiem, że muszę jeszcze mieć kwitnącego na żółto(pomarańczowo) . Może Jelena?

Oczary dwa razy w roku przykuwają wzrok, w zimie (wczesnym przedwiośniem) i teraz:





Jak widać na pierwszym zdjęciu, są pączki kwiatowe - jest nadzieja.

Jako że odwilż, poszłam pogadać z oczarem. Pomalutku, pomalutku 'Diane' rusza:

Teraz to kwitnie na całego.



Kwiatki z biegiem czasu robią się bardziej rdzawe, szkoda też, że nie pospieszyłam się, by zrobić zdjęcie, gdy przez moment było biało na ziemi; przy brunatnym podłoży niesłychanie trudno zrobić ostre zdjęcie całego krzewu.

Przyznam, że bardzo czekałam na Twoje oczarowe zdjęcia... To taki sygnał, że wiosna na progu, już otrzepuje buty ze śniegu...

Aniu u Ciebie "niekończąca się opowieść", cały rok coś kwitnie.
Chciałam i ja spróbować z oczarem i chyba z 5 lat temu kupiłam maleństwo z siewu, czyli nie wiadomo co będzie. Nawet nie wiedziałam, czy będzie oczar.
W końcu mam i ja. A tło to mu wybrałam dość niefortunnie - w żółto zielone ciapki.








Mały on i kwiatuszków mało, ale może teraz się rozbuja. A i ja oczarowana nim pewnie jakieś dobrutki wymyślę do podsypania. Niech ma, jak tak się postarał.

Aniu, właśnie myślę kupić oczar Westerstede bo dorasta do 3 m, ale czytam, że wytrzymuje tem. do -6, to za mało, napisz, prozę, jakie Ty masz i jak zimują.

Marysiu, mam tylko ten jeden, 'Diane'. kwitnący późną zimą/przedwiośniem. Są i odmiany zaczynające wcześniej, przejrzyj wątek.
Po prawdzie, nie mam ani miejsca, ani chęci na więcej - jak już gdzieś wyżej pisałam, oczar ma swoje 5 minut dwa razy w roku - teraz, gdy widok kwiatów, często na tle śniegu, napawa otuchą - mimo że to raczej mikre kwiatki, a nie jakieś piwonie na krzewie, bądźmy szczerzy. No i jesienią, gdy liście przybierają najfantastyczniejsze barwy.
Już to wszystko pisałam, ale się powtórzę: oczar rośnie powoli, przynajmniej mój, mimo dość dobrego miejsca ( sąsiaduje z figowcem na przykład). Te 3 metry to chyba nie za mojego życia, na razie ma jakieś 80 x 60 cm. A był kupiony jako dość solidna sadzonka w doniczce, takiej 5 l. o ile pamiętam.
Ale popatrz, Jola ma z siewu i większy, niż mój chyba.
Nie umiem powiedzieć, ile mrozu znosi, bo mam go jakieś 7 lat i w tym czasie nie było we Wrocławiu naprawdę solidnego mrozu. Zakładam, że -10 nic mu nie zrobi.
Póki mały, można trochę przysypać albo i owinąć - tak robię z figowcami i magnolią wielkokwiatową.

Jolu, dzięki, ale z tą "opowieścią" lekka przesada, większość listopada, grudzień i prawie cały styczeń bida.
Gromadzę takie rośliny, by wierzyć, że jeszcze będzie dla mnie wiosna.

Dziękuję Aniu, muszę i chcę obsadzić zachodnią część ogrodu, nie poszaleje zbytnio, bo miejsce jest specyficzne i ograniczone, no i szukam różnych rozwiązań, mierzę i kalkuluje - oczar wchodzi w rachubę, dereń kwiecisty już odpadł bo przemarza podobno, może mała magnolia, bo nie mam - trzeba na jedno się zdecydować .

Kierując się upodobaniem do dużych, barwnych kwiatów bym wybrała magnolię.
Rozumiem, że ma coś przysłaniać - to odmianę, co "idzie w krzak", na przykład G.H. Kern.
Wiem, wiem - czasem kwity zmarzną, ale powiem Ci, że wstrzymywało mnie to przed sadzeniem magnolii w górach wiele lat, a teraz mam tam...kilka, ryzyk-fizyk, czasem odwrotnie, w mieście kwiaty się zmarnują, a opóźnienie górskim klimatem ocali te w Karkonoszach.

To już chyba szczyt formy:

Przekwita.



Za chwilkę opadną rdzawe strzępki płatków i oczar stanie się szarą myszką - do jesieni.

Jesienią trudno oczar minąć obojętnie,





Te niesamowite liście szybko teraz opadają. Przyjdzie czekać do lutego, by sobie o oczarze znów przypomnieć.

Przepiękne te oczary Myślę o nich od wielu lat , ale chyba teraz pojadę kupić

Beato, jeśli masz jakikolwiek wolny kącik - warto.
To nie jest jakiś olbrzymi krzak, mój mam chyba siódmy rok i ma wielkość małego krzewu porzeczki powiedzmy. Całe lato siedzi sobie cichutko schowany w zapadłym zakamarku ogrodu - a na przełomie zimy i przedwiośnia oraz teraz jego uroda dochodzi do głosu.
Dla mnie te najwcześniej wznawiające wegetację rośliny są ogromnie ważne - wyciągają z zimowej depresji.

Wymyśliłam sobie miejsce dla oczaru pośredniego Feuerzauber - taki wpadł mi w oko. Otóż posadziłabym go na tle ściany domu, dom jest otynkowany prawie na szaro, czasem przy świetle takim, a nie innym można doszukać się wpadania tej szarości w zieleń. Ponieważ oczar potrzebuje zacisznego miejsca, ale także odpowiedniego tła, uznałam to za prawie dobry pomysł - czerwone na szarym, jeden z najlepszych zestawów kolorystycznych w mojej opinii. Wystawa tej ściany jest południowa, słońce świeci latem od około 10.30 do 15.30, bo potem orzechy dają cień i pozwalają odetchnąć roślinom. To jest taki trójkąt pomiędzy ścianą domu, ścianą oszklonej werandy i chodnikiem do domu. Chcę tam na stałe wysadzić też mojego figowca. Czytam i wiem, że musiałabym go podlewać podczas suszy. W tym miejscu to akurat nie jest problem, bo zbieramy tam do beczki wodę z rynny z dachu werandy. Ogólnie, to co w pobliżu domu rośnie nie jest problemem do podlania, gorzej gdy na końcu ogrodu - ok. 90 m - trzeba coś podlać . Proszę napiszcie, co o tym myślicie.

Alu, jak nie kupisz jakiegoś bardzo dużego, czytaj: drogiego oczaru, to trochę potrwa, nim będzie potrzebował jakiegokolwiek tła.
Nie umiem ocenić, czy potrzebuje zacisza - mój siedzi w kącie, bo nie miałam innego miejsca dla krzaka większość roku przypominającego niewyrośniętą leszczynę.
Ale, ale, tamże rośnie jeden z moich figowców. Nie podlewam go jakoś przesadnie, ot, jak leję z węża pod róże, lilie i inne torarzystwo, z pół wiaderka dostaje się i figowcowi -a jest już sporo wyższy ode mnie. Rwie się do słońca.
Myślę, że obu krzakom (drzewom???) będzie dobrze tam, gdzie planujesz.