Forum Ogrodnicze Oaza

Naprawdę mi głupio, ze tak monopolizuję temat. Może ktoś się dołoży do pokazywania narcyzów? Są takie piękne.
Quail



White Lion



Art Design, chyba z powodu zimnej suszy pomdlały tak, że musiałam im pomóc ustać.



Sweet Love, jonquilla



(Przy okazji: AI twierdzi, że kwitnie w maju; otóż mylisz się, szanowna sztuczna - u mnie początkiem zimnego kwietnia, jak widać; a bo to trzeba uwzględnić różnice klimatyczne, nim się coś powie, AI droga )

Csardas - nowy i zachwycający





Shrike, też nowy, ten rozszczepiony przykoronek jeszcze powinien "iść w masę".



Rosną prosto, ale zdjęcie na klęczkach i skrzywiony obiektyw.

A jeśli ktoś myśli, że ślimaki jeszcze hibernują...



.

proszę bardzo, o to moje, te niskie przytulone do wyższych to tete a tete, ale pozostałych nazw nie pamiętam Te większe to są takie, którym trąbka (!) z czasem blednie i tuż przed przekwitnięciem są prawie białe, bardzo je lubię!

Rumianku, masz bardzo charakterystyczne narcyzy, te niskie pomponiki to Rip van Vinkle, historyczna i wyjątkowa odmiana.
Te bielejące to oczywiście Ice Follie, z tym, że one nie należą do trąbkowych (które mają długie "trąbki"), a do wielkoprzykoronkowych.
Dzięki, że się podzieliłaś swoimi ślicznotkami.
A, i masz identyczny zielony płotek, jak ja na wsi - tylko w lepszym stanie od mojego.

Dzięki za przypomnienie nazw i skomplementowanie płotka Mam jeszcze kilka innych odmian narcyzów, ale b. słabo kwitły w tym roku i nie robiłam zdjęć, może czas je porozsadzać? Bardzo ładne pąki miał w miniony weekend charm pink, to może w ten weekend zrobię zdjęcia w rozkwicie. A najpóźniejszy z moich, poeticus, dopiero wychyla pąki spomiędzy liści.

Rumianku, Poeticus to odtrąbi koniec sezonu, do spółki z dwoma może równie późnymi.
Na razie kwitną te średnio późne.
Bella Estrella



Popeye



Salome, trąbkowy, uroda godna imienia





Mt. Hood z jeszcze słomkową trąbką; chyba kilka znalazło się zbyt głęboko, bo kwiaty są nie więcej niż 10 cm nad ziemią (dorzuconą).





Pink Parasol



Przekwitający Ice Follie

Aniu czy masz policzone, ile zgromadziłaś odmian ? Niesamowite, ile ich jest.

A to moje nieliczne
'Mondragon'


'Thalia'


'Bridal Crown'


i dwa NN-y

Jolu, nie mam takiego spisu i liczenie sprawiłoby dużą trudność, gdyż hm, ilość odmian jest dość labilna.
Każdego roku coś dosadzam, od ponad 20 lat (przyznaję, w ostatnich latach są to kompulsywne zakupy ). Ale i każdego roku coś tam "wypada". Albo nie kwitnie - i choć wiem, co w danym miejscu rośnie, widzę tylko szczypior. Albo znika bez śladu z sobie wiadomych powodów, bo przecież szkodniki czy patogeny nie atakują jednej kępki, zostawiając resztę w dobrym zdrowiu. Albo odmiany są tak podobne, że nie ręczę, czy sprzedawcy nie grają z nabywcami w ciuciubabkę. Albo mutują, i to, co dwa lata temu było bardzo oryginalną formą, wraca do chyba formy wyjściowej. Czy chodzi o niestabilne sporty? Nie wiem. Albo wreszcie - i to najczęściej - znacznik zaginie w walce. Wtedy ratuję się pieczołowicie przeglądając swoje wpisy pod kontem identyfikacji. Część znaczników z pewnością odnajdzie jakiś archeolog (albo operator koparki, gdy na miejscu mojego ogrodu ktoś postawi willę z podziemnym basenem ). Powód: co roku rozrzucam sporo kory, przez te lata powstała zauważalna, dobrej jakości warstwa gleby lżejszej od mojej upiornej gliny.

Sama widzisz, nie umiem odpowiedzieć, proszę o rozgrzeszenie, Załączam kilka następnych z dziś jako wyraz dobrej woli.

Cool Flame,podobny do różnych "pinków", ale bardziej pomarańczowy przykoronek.



Modern Art, prawie identyczny z ulubionym Corsage, no, może delikatniejszy.



Prawdziwy Professor Einstein, zostały mi dwa, w różnych miejscach, chucham na nie z nadzieją, że Einstein okaże się chętny do rozrodu.



Petit Four, ciacho po prostu.





A to jesienny zakup, Jacqueline, bardzo w typie Einsteina, pomarańczowy przykoronek większy i odstający.







W ogrodowym wątku wkleiłam ostatnio kilka zdjęć z "widokiem ogólnym" rabat z narcyzami, ale robionych w słabą pogodę. Może jutro coś pstryknę przy słoneczku.

Najbardziej cieszą te wczesne żonkile, kiedy rabaty są w zasadzie puste i one najjaśniej świecą. Muszę jesienia dokupic kilka bardziej "wymyślnych", inspirować bedę się tym wątkiem. U mnie z żonkilami jest tak, ze po zakupie przez kilka lat mam same liście i pojedyncze kwiaty, jakby musiały sie dobrze zadomowić, a po kilku latach zaczynają b. ładnie kwitnąć.

Miała być mieszanka 4 odmian, zobaczymy jak się rozwiną kolejne, ale na razie, to ja różnic między nimi nie dostrzegam

A to moje takie tam różne bo znaczniki już dawno poginęły a część gęstych kęp, nieprzesadzanych latami prawie nie kwitnie. Muszę w tym roku jakoś znaleźć nowe miejsce i rozsadzić szczypior

Ja też uwielbiam narcyzy, Aniu. Ale jak się widzi Wasze taaakie kępy i kwitnące łany, to głupio jest wystawiać pojedynczą mizerotkę... Ten tutaj kojarzy się troszkę z Ani: White Lion

Aniu, to nie jest Lew, raczej Replete. Które to w mieście już przekwitnięte, ucięte i wyrzucone do brązowego kubła. Ale na ich miejsce nadal nadciągają nowe zastępy.
Martinette, bezpretensjonalne i łatwe w wieloletnim doprowadzaniu do kwitnięcia kilkoma kwiatkami na pędzie, bo to grupa Tazetta.



Lemon Sorbet (z dodatkiem skórki poarańczowej )



W tle Barett Browning, te to się panoszą.



Pierwsze Geranium, też Tazetta.



A obok przebarwione już całkiem na biało Frosty Snow, w tym wydaniu lubię je najbardziej.



O, to też wielka uroda, Dancing Moonlight, jak je jesienią zobaczyłam w ofercie -



Kolor naprawdę adekwatny.

W tle Białe Lwy, one nie mają płatków pomarańczowych, co najwyżej słomkowe.



Wcale nie wszystkie mi się rozrastają, Cheerfulness ciągle dosadzam i zostaję po roku z jednym.



Tricolette, też debiutują u mnie.



Za to Tahiti to zasiedziali mieszkańcy ogrodu.



Shrike, pokazywałam z przykoronkiem o barwie marchewki, oto jak finiszują.



Sir Winston Churchil, jedna z trzech podobnych odmian (z Bridial Crown, w tej chwili nieobecna u mnie).



Stainless, te są bialutkie od początku.



Sweet Desire, mimo dość ciężkich "głów" sztywne pędy utrzymują je w pionie (do pierwszej ulewy).



A oto przeciwieństwo całego rozbuchanego przepychu pełnych, wielokwiatowych etc etc.A jednak kolana miękną.
Actaea, w prostej linii córka N. poeticus.



To pierwsze, ale zwiastują koniec sezonu.

Łatka wrote:
Jeśli to są te same, co to w ogrodach przed 40 laty bywały - to je uwielbiam. To jeden z zapachów mojego dzieciństwa!
Co do lwa - zapewne masz rację: to Ty jesteś tu ekspertem

Jaki tam ze mnie ekspert. Uzależniona jestem po prostu
Do tego, by powtykać cebulki w glebę i oznaczyć zgodnie z etykietką, eksperctwa niewiele potrzeba.
Najwięcej zresztą nauczyłam się na tym forum, a gdzieżby indziej.Przynajmniej zaś tego, jakie pytania stawiać guglowi.
No, może jeszcze znam ze dwie strony z fachowymi zdjęciami i opisami, by porównywać, gdy znaczniki się zdematerializują.

No dobra, w szczytowym momencie takie mam rabaty.



















Wiem, za dużo napchane. Ale z powodu narcyzów i magnolii najbardziej kwietny jest u mnie nie maj bynajmniej, potem ta feeria się skończy.

Actaea to kultywar, a nie gatunek botaniczny, którym były tamte z ogrodów sprzed lat. Ale jest blisko spokrewniona z N. Recurvus Poeticus, podobno dziko rosnącym na halach alpejskich.

Aniu, jak tam nogę postawić Widoki, klękajcie narody, niedościgniony wzór do naśladowania

Zasadziłam takie niskie coś (nie zapisałam nazwy), to może być Minnow, chociaż jak go miałam w donicy to wyrósł wysoki.

To raczej jest Minnow, Marysiu.
Może w tej donicy miał niedostatecznie światła. Mógł się wyciągnąć, gdy podpędzałaś?
Babcia Ala wrote:
Alu, tam się nie chadza, to nie spacerniak.
A jak już mus, to jak napisała kiedyś celnie Mirka "jak żuraw" . Naprawdę! Podnoszę stopę, bacznie badam, czy jest gdzie ją postawić i ostrożniutko opuszczam.
Jak przekwitną wiosenne cebulowe, zrobi się...przestronniej.

Późnym popołudniem zauważyłam, że rozwinęły się również Orange Juice, mają fajny kolor, rzeczywiście sok w szklance.

Aniu, to Ty już jesteś żuraw, a ja chcę być czaplą