Forum Ogrodnicze Oaza

Alu, bardzo oryginalna, ona taka ma być pojedyncza? Ja akurat tej kolorystyki nie preferuję, ale ... nie da się przejść obojętnie.

Małgosiu, przepraszam, bo to chyba ja jestem źródłem infekcji, "pacjentem 0" O tyle nie mam wyrzutów sumienia, że to są naprawdę ekstra rośliny. Prawie same zalety. Odporne na przymrozki wiosenne. Odporne na suszę - zapewne dzięki potężnemu systemowi korzeniowemu, w porównaniu z którym bylinówki mają nędzny kikutek. Nie atakują ich szkodniki. Grzyby - sporadycznie i raczej młode sadzonki. Spore spektrum barw - od bieli, przez oczywiście wszystkie odcienie różu, ale też żółte, cynobrowe i kasztanowate. Pachną. Czy przyjemnie - jak to z zapachami, każdy oceni inaczej.
Wady - no tak, rosną tak strasznie wolno. Choć dla niektórych - posiadaczy małych rabatek - i to może być zaletą. A jak już się zadomowią, mogą praktycznie bez opieki zachwycać kilka dziesiątków lat. Co najmniej.

Niektóre z moich już właściwie po kwitnięciu. Obcinam kolejne kwiaty, ciepła, słoneczna pogoda przyspiesza proces.
Tak szwendając się po stronach "drzewiastych" nabrałam podejrzeń graniczących z pewnością, że te moje "buraczki" to odmiana Shimadajin.
Oto podobizna tej piwonii ze strony firmowej Pudełko (polecam, mimo że kupiona u nich sadzonka Shimanishiki nie tak ogromna, ale zgodna, a to nie tak częste w przypadku tych roślin).



Mam nadzieję, że za zacytowanie nie spotka mnie żadna nieprzyjemność od sprzedawcy...

Bo oto moje własne zdjęcia z własnej rabatki:

Na pierwszym planie w ostrym słońcu, w głębi ten sam kolor, prawda? Kwiaty są bardzo duże, przekwitając nieco rozwichrzone...



... ale początkowo kształt jak u Pudełków. To zdjęcie sprzed 4 dni



Udało mi się wreszcie "zdjąć" czysto białą w słońcu.



A tu - tadam! Pierwszy kwiat Taiyo



Pąków sporo.



To jeszcze "francuska" Strawbery Delight i High Noon.

Szybko wklejam, dopóki Internet jako taki.
Moja najstarsza lidlowa "fioletowa" - Małgosiu tak jak Ty ją kupiłam, tylko 5 lat temu
Ja u siebie nazywam ją "amarantowa"



A to podobna do buraczkowych Ani, sadzonka z Karpacza. Bardzo się cieszę jej jednym kwiatkiem i jak na razie zdrowym wyglądem, bo w ubiegłym sezonie trochę męczył ją grzyb i z pięknej dorodnej sadzonki straciła połowę masy.


Kolor buraczka nie wyszedł, w każdym razie jest ciemniejsza od "amarantowej".

Aniu to najfajniejsza zaraza, jaka się rozprzestrzenia za Twoją sprawą.
Dziewczyny , wszystkim gratuluję tych cudności.
Alu mnie akurat podoba się kolor Twojego pierwszego kwiatka. A on jeszcze nam się pokaże, przecież to z krzaczka-niemowlaczka.

Udało mi się chyba uchwycić różnicę odcieni pomiędzy tymi, które mi aktualnie kwitną.


Ta młodsza z bliska


Aniu czy Twoja nówka pasiasta ma taki odcien jak na zdjęciu? W reklamach pokazują ją jako czerwoną z białym.
A w moich notatkach znalazłam wpis: przyjrzeć się czy drzewiasta amarantowa to nie 'Shimadaijin' , czyli spoglądamy w podobnym kierunku, tylko ja tą swoją jaśniejszą przypisywałam do rzeczonej odmiany. Gdyby tak zobaczyć na żywo 'Shimadaijin'.

Jolu, ta ciemna z Karpacza - piękna

Moje następne, po jednym kwiatku:
Leda Lutea hybrid

Diana Gold Lutea hybrid

Renkaku Suffruticosa


Będę migiem usuwać te kwiaty, bo niektóre marnie wyglądają, listki małe i wolno rosną te listki albo wcale

Alu i w końcu jak jest z tymi hybrydami Lutea, trzymają kwiatki do przodu, czy mają tendencję do spoglądania w ziemię ?
W pierwszym roku chyba faktycznie lepiej bukieciki do wazonika szykować, a krzaczkom pozwalać się rozrastać.
Ale masz piękności.

Ja coraz bardziej jestem oczarowana drzewiastymi. Już gdzieś napisałam, że to zjawisko nadprzyrodzone. Każde spojrzenie w stronę ich kwiatów przenosi mnie w inny wymiar.

Jeszcze raz moja, już nie wiem, buraczkowa, bordowa, wiśniowa - o różnych porach dnia czaruje innym odcieniem ciemnej czerwieni.

I u mnie wreszcie pojawiły się kwiaty - dwa, a jeszcze jeden pączek się zbiera powoli. Nie pamiętam nazwy odmiany, na etykietce był czerwony kwiat z białymi maziajkami. Ale z tymi etykietkami to chyba nie do końca jest zawsze wszystko ok

Dorotko, na 99% to Shimanishiki, to jest odmiana "z białymi maziajkami", w sensie łatek, które jednak zwykle ujawniają się za kolejnym sezonem kwitnienia. Porównaj zdjęcie mojej na poprzedniej stronie.
Nie znam japońskiego, lecz jedna z niemieckich szkółek specjalizujących się w drzewiastych podaje tłumaczenie jako "Inselbrokat", czyli brokat wyspy. Po polsku brzmi niezbyt, ale mniej dosłownie może "Wyspiarskie lśnienie"? Już lepiej?

Jolu, dopiero przeczytałam Twoje pytanie o kolor Shimanishiki (niech mnie usprawiedliwią trudne warunki użytkowania sieci).
Ona jest mniej więcej, jak to elektronika przedstawiła. "Czerwony" w interpretacji sprzedawców to bardzo szerokie spektrum odcieni. Więc tak, zdecydowanie nie jest to zimny róż, tylko cieplutki koral, jak u pąków bylinowych hybryd z koralem w nazwie, lecz bardziej nasycony i nie blaknie do końca kwitnienia.
Ale do "flagowej czerwieni" bardzo daleko. Krew czy sos pomidorowy też wyglądają inaczej. Do głowy przychodzi mi jeszcze arbuz, klasyczny czerwcowy arbuz. Lub bardzo dojrzała malinka.
To teraz wybieraj, co Ci przemawia do wyobraźni.

Tak Aniu, to może być ona. U mnie to dopiero drugie kwitnienie, może za rok doczekam się maziajków. I więcej pączków kolor rzeczywiście trudny do nazwania. Dla mnie najbliżej jest do mocno malinowego

Łatka wrote:
Wszystkie te kolory ożywiają moją wyobraźnię, która już widzi tę piwonię w ogrodzie.
Jak moje umęczone hortensje ogrodowe wyjadą na cmentarz (nie na kompost, a na wieczne trwanie w przytulnym miejscu ), to powstanie pole do popisu i różnych roszad. Na jakiś czas powiedzenie "nie mam miejsca" przestanie mieć znaczenie.

Wiadome oziębienie sprawiło, że dane mi będzie jednak oglądać kwitnienie młodych "górskich" piwonii. To są dość młode sztuki, w porównaniu z miejskimi, ale i tak szło by im o niebo lepiej, gdyby dostały więcej światła.
Może teraz, po wycięciu kostropatych świerków pod płotem nabiorą energii.
To najstarsza z tutejszych, musi mieć koło 7-8 lat i 5 pąków (nareszcie!)






Obok młodsza o jakie 2 lata, a kwitnie w ogóle pierwszym pąkiem w życiu, za to objawiła się jako pastelowo różowa - ale kwiat będzie niespodzianką.



Taka buraczkowa jest jeszcze jedna, równolatka różowej, też jeden "pierworodny" pąk.

Doświadczenia tutejsze potwierdzają, Jolu (przepraszam za osobistą wycieczkę) całkowitą mrozoodporność tych wspaniałych krzewów - wg sąsiadki były spadki do -3, co jak widać, przyjęły z godnością.

Aniu pomalutku oswajam się z nimi, tzn. przestaję panikować. Rosną, kwitną. Nawet te ostatnio kupione, zadołowane w półcieniu, ładnie się rozwijają.
Dzięki chłodom, moje kwitnące, wciąż przyciągają wzrok, mimo że kwiaty noszą ślady "zużycia". I przeszły ze dwie noce nieco poniżej zera bez okrywania.
Zdjęcia z wczoraj.




Ten czosnek po prawej wylatuje. Czemu takie piękne kwiaty mają tak paskudne liście. Znaczy "wylatuje" nie na śmierć, tylko muszę wymyśleć miejsce, gdzie te liściory będą zamaskowane.

Fafka wrote:
To super!
Mając do wyboru piwonie/hortensje nie wahałabym się ni chwili, hortensje mam z musu, w miejscach, gdzie nic innego nie da rady z braku słońca. Nie kwitną szaleńczo, lecz przynajmniej zazieleniają przestrzeń.

A drzewiaste piwonie to inna kategoria.
Wróciwszy z krótkiej podróży zastałam w mieście większość z osypanymi kwiatami, które wczoraj poszły do wora. Naścinałam się, powiem. Przy okazji lekko zmodyfikowałam kształt tej największej, bo gałązki leżały na ziemi.Tnę tylko wtedy, gdy wymaga koniecznie dobro krzewu. Stare pędy są dość kruche w sumie, znowu znalazłam jeden złamany.
Buraczki wszystkie pożegnane, bladoróżowa ma trzy ostatnie kwiatki:





Radością moich oczu dwie. Pozwolę sobie nadużyć Waszej cierpliwości.
Taiyo, w schyłkowej fazie kwitnienia (choć ścinając osypane kwiaty znalazłam w głębi krzewu trzy dopiero rozchylające się pąki).













High Noon, ona dopiero się rozpędza.





Tu naprawdę "high noon".


Fafka wrote:
Jolu, trochę schylają główki, co jednak jest tylko zaletą, gdy osiągną odpowiedni wzrost. Wtedy ja zadzieram głowę.

U mnie przeżyła jedna z czterech kupionych trzy lata temu w Karpaczu przez Anię Łatkę
W ubiegłym roku po mroźnej nocy miała jeden mizerny żółtawy kwiatek. W tym roku wyskoczyły blado różowe pojedyncze kwiatki z wyrastających z podłoża pędach a teraz zakwitł na razie jeden żółty na zdrewnialym pniu. Ciekawe, czy te pojedyncze to z podkładki czy zaszczepiono dwie różne odmiany

Elu, nie jestem pewna, podejrzewam jednak, że te białe kwiaty produkuje kawałek bylinówki, na którym zaszczepiono drzewiastą. Jeśli tak, zaleca się w miarę możności usuwanie wybijających pędów.
Ale dla mnie są dość ładne, może szkoda.
Dziś 2/3 dnia i do zmroku harowałam usiłując nadrobić ogrodowe zaległości z prawie dwutygodniowej nieobecności w miejskim ogrodzie. I paczcie, paczcie, pracowitość została nagrodzona, bo gdybym nie pełzała na kolanach usuwając, czego na rabacie nie trzeba, pewnie bym dziś nie dostrzegła tego cuda.








To oczywiście Strawberry Delight z francuskiego zamówienia.
Mimo że moje truskawki stojące na stole mają nieco inny kolor, na pewno jest to "delight". Jak byłam na kolanach, tak zostałam przed tą pięknością, która była ukryta w listkach.
Alu - za znalezienie producenta, inicjatywę i ogarnięcie logistyki.

Bylinowa duża piwonia widoczna po prawej wylatuje (w inne miejsce, nie na kompost), nie wiem, co to, aż nie zakwitnie, bo znacznik wyparował i dlatego posadziłam francuzeczkę prawie na głowie ukrytej w ziemi bylinówki.

Aniu truskaweczka śliczna, aż wyobraziłam sobie zapach i smak takiej prawdziwej, dojrzałej we własnym ogrodzie, truskawki.

Moja ciemna z Karpacza jest podobna do piwonii sprzedawanej na All, jako burgundowa 'Hatsugarasu", ma nawet identyczną metkę (chociaż te metki to chyba szkółkarze kupują hurtowo i mogą sobie przyczepiać jak chcą, na nich jest obrazek bez nazwy odmiany). Moja zaczynała kolorem ciemnej wiśni, w miarę rozwoju ciemniała i na koniec faktycznie zrobiła się "prawie czarna" jak z obrazka. Dzisiaj jej jedyny kwiat zaczął się osypywać, czyli wytrzymał 2 tygodnie.

Elu pędy-dziczki z podkładki bezwzględnie usuwamy. Na FB wiele osób pokazuje, jak straciło szlachetną drzewiastą, bo zostawili dzika. Może uda Ci się dogrzebać w ziemi do miejsca, skąd wybija ten pęd i pozyskać z fragmentem korzenia bylinowej. Toby był sposób na uratowanie i tej białej.

Jolu, cieszę się bardzo, że nie czujesz się rozczarowana piwonią, którą wybrałam - bo trochę głupio mi było. Nie dosyć, że Eli zmarniały, to jeszcze gdyby Twoja była pomylona -
Może to i Hatsugarasu. Czy w tej witrynie (amerykańskiej?) nie ma drzewiastych? Tu masz link do Hatsugarasu (Hatsugarashu?) na helpmefind peony, ja lubię to źródło.
Ziąb sprawił, że wegetacja kompletnie stanęła, tym niemniej Truskawkowa Pyszotka chce rozwinąć kolejny pączek.



Chyba założę jej wątek, a Jola może uprzejmie doda do spisu?

Aniu, zawsze do usług. Cieszę się, że Francuzi nie skrewili sprawy. Zawsze to potem człowiek czuje się trochę współodpowiedzialny.
Łatka wrote:
Tak pojedyncza, ale za to stosunkowo duży środek kwiatu.
Fafka wrote:
Jolu, nie wiem, moje to młódki, ale z pewnością są takie, które skrywają kwiaty wśród liści, bo niektórzy szkółkarze w opisie odmiany to piszą, czasem nawet to widać na zdjęciu całego krzaczka. Ale pewien Amerykanin znalazł na to sposób i zasadził takie piwonie w wielkich donicach stawiając je na podwyższeniu i tym sposobem kwiaty były dobrze widoczne.

Zdjęcie "pokojowe", bo nijak na dworze koloru nie da się odwzorować, robiąc nawet milion zdjęć, raz telefonem, inny raz aparatem.
U góry Shimane Chojuraku, po lewej Toichy Ruby, po prawej YoYo No Homare

i jeszcze Shimane Chojuraku i Toichy Ruby





a tu YoYo No Homare, miała być bardziej czerwona niż malinowa, ale Francuzi w opisach uznają chyba tylko kolor Rouge et fushia lub Mauve et pourpré






Co do koloru, pąk Shimane Chojuraku był w trupim kolorze, choć Grażynka stwierdziła, że chciałaby mieć taki kolor będąc trupem niżej wstawiam zdjęcie.