Forum Ogrodnicze Oaza

Hejka!
Ja też sobie obejrzałam. Doszłam do wniosku że podobnie jak w przypadku "Hereafter" Estwood'a najlepiej zagrała fala. Sekwencje z tsunami zalewającymi wybrzeże są rzeczywiście niesamowite. Reszta już jakoś,tak jak do Dali, mniej do mnie przemawiała. Może dlatego że już starawa jestem i przyszło mi w życiu szpitalne historie powypadkowe żywcem oglądać. Filmy o katastrofach mają to do siebie że są niemal wszystkie oparte na tym schemacie - bum ( trzęsienie ziemi, pożar, tsunami ) i opowieści jak to daliśmy radę. To co dla mnie jest najciekawsze, czyli opowieści o tym co było potem i dlaczego jednym się udaje wrócić do świata bezproblemowo a inni już mentalnie zawsze będą kotłowani przez falę czy dręczeni przez inne katastrofy, już jakoś filmowców nie nęcą. Jednak czasem zdarza się że robią filmy ( i to niezłe ) o tym jak przeczuwamy że coś tam nad nami wisi. Temat zasadniczo też wielkofalowy , choć film w grucie rzeczy nie o samej katastrofie. Stare to dzieło bo z 1977 roku, z Australii rodem - "Last Wave" Petera Weira. Natomiast tym, którzy lubią paskudny humor Quentina polecam "Django Unchained", mnie ten film solidnie rozbawił.
Pozdrówka
K.

A ja polecam zaczynający się właśnie na TV4 "Ostatni król Szkocji" z oskarową rolą Foresta Whitakera

Tabaaza wrote: Tabuś tak właśnie wyglądają katastrofy niestety i te filmowe i te życiowe, jest buuum i trzeba sobie jakoś radzić
Jedni lepiej, inni gorzej, niektórzy się poddają, a inni walczą dążąc do przetrwania i odbudowy.
Samo życie
Fala zagrała rewelacyjnie, oby podobna omijała nas szerokim łukiem

Edit.
Muszę jeszcze słówko ... szpitale ... u nas niektóre wyglądają, jak po tsunami a jestem na bieżąco

Hejka!
Fakt! Ostatnio byłam na tzw. pomocy doraźnej z naszą Ciotką Elką. Stłuczytyłek był odwilżowy więc wyglądało jak po średniej wielkości tsunami. Personel zagoniony więc skutek taki jak w tajlandzkim szpitalu po tsunami - ciężko się dogadać. Cóż, najlepiej to być mądrym, pięknym i bogatym, a jak się da to jeszcze wiecznie młodym. Co do filmów o Afryce, to przeważnie mnie dobijają. "Ostatni Król Szkocji", "Podać rekę Diabłu", "Czasem w kwietniu" - qrczę, mam wrażenie że to ciągły holocaust. Afrykanie nie robią jakoś filmów ( kasa ) a pozaafrykańscy reżyserzy jak już się biorą za scenariusz to musi on być:
o handlu krwawymi diamentami ( lub innymi rzeczami poplamionymi krwią )
paskudnej roli koncernów farmaceutycznych
wzajemnym wyrzynaniu się na tle etnicznym ( teraz pewnie jeszcze dojdzie tło religijne ) i o niemocy wobec takiego zjawiska
postkolonialnych dyktatorach
trudach bytowania i niemożliwości wyrwania się z tej biedy.
Jakbym kształtowała swoją wiedzę o Afryce na podstawie filmów to tylko zrzucić tam bombę N coby się dłużej ludzie nie męczyli. A przecież tak nie jest że wszędzie pożoga, ludzie tam żyją w różnych warunkach, wojny nie zalewają całego kontynentu, nie wszystkie problemy są rozwiązywane za pomocą maczet. Jak chcecie obejrzeć jakiś w miarę pozytywny ( choć może lekko naiwny ) film o Afryce to polecam 'Invictus'.
Pozdrówka
K.

To obejrzyj jeszcze "Hotel Rwanda" No cóż, czasy "Pożegnania z Afryką" dawno tam się skończyły.

Tabaaza wrote: Tabuś wstąp na onkologię, SOR to przy nich pikuś, niestety
A tsunami ... cieszę się, że nas ominie choć noc w raju kusi

Hejka!
Jak się dobrze wczytać w książkę ( o filmie nie piszę, bo jedyne co do mnie z niego trafia to zdjęcia i muzyka Williamsa ) i popatrzeć na teraźniejszość to wcale się nie skończyły i w tym problem. Napisałam o tej jednostronności filmowego spojrzenia na Afrykę nie bez kozery. Poza oczywistymi różnicami jak ludobójstwo istniejące jeszcze na przełomie tysiącleci ( choć 20 lat temu w Eurpie istniały obozy koncentracyjne i robiono czystki etniczne ) to Afryka nie różni się zbytnio od innych części świata. Czasem mam wrażenie że ten kontynent robi za filmowy "slums świata" a to zróżnicowane miejsce i jakoś to filmowe podejście jest wybiórcze. Wyobraź sobie wszystkie "europejskie" filmy poświęcone konfliktowi w Albanii i Serbii, czy wybuchającym bombom na madryckim dworcu albo temu że ludzie umierają z powodu braku leków na które ich nie stać. Przecież to też miało lub ma miejsce w Europie ale nie kręci się filmów wyłącznie o tym. W przypadku Afryki to czasem mam wrażenie że bwana zamienił opowieści kolonialne na opowieści organizacji pomocowych, jedne i drugie mają za tło dziką afrykańską rzeczywistość. Nie lubię stereotypów i jakkolwiek nie odmawiam klasy niektórym z filmów o których pisaliśmy to zauważam że coś jest nie tak. Jakbym oglądała czarno - biały obraz. Dlatego jak czytam czy słyszę "film o Afryce" to zastanawiam się co będzie tym razem - wojny domowe czy koncerny i ich polityka. A może by w końcu tak o czymś innym, z tej lepszej strony życia. Ktoś zna taki film o Afryce ( żadnych białych Masajek czyli rzeczy o europejskich wyobrażeniach )? Chętnie obejrzę coś nowego.
Pozdrówka
K.
P.S. Pamelko, staram już to i onkologie udało mi się parę razy odwiedzić ( znacznie więcej niż bym chciała )

Dużo racji jest w tym co piszesz, ale pozytywów w obecnej 'czarnej' Afryce ciężko się doszukać. Pamiętasz pewnie wątek forumowej Debry o jej pobycie w Nigerii i jak to wyglądało od podszewki. Z opowieści ludzi, którzy bywają tam nie tylko z okazji wczasów pod palmami rodzi się obraz, któremu bliżej do chaosu i anarchii, niż wymuskanego społeczeństwa w europejskim rozumieniu. Czy to jest stereotyp? Będzie nim każde określenie, jakie przyłożysz do lądu kilka razy większego od Europy, ale oczywiście w imię poprawności politycznej i obawy o posądzenie o rasizm trzeba wypowiadać się "dyplomatycznie"
Tak się rozgadałem, bo na innym forum uczestniczę w dyskusji na temat sytuacji czarnej Afryki i jej obraz jawi się niestety "czarno"
Pytasz, czy kręci się inne filmy o czarnej Afryce? Oczywiście! Przyrodnicze Pamiętasz "Elsę z afrykańskiego buszu"? A już tak nie żartując to pewnie się kręci, ale nie przebijają się one do naszego kręgu kulturowego. Bwana kręci film o tym, co chce widzieć i na co drugi bwana pójdzie do kina No i pewnie dlatego we wtorek będzie można obejrzeć "Helikopter w ogniu"
Przypomniał mi się jeszcze niezły miniserial "Shaka Zulu", który lata temu leciał w TV.

A tak zmieniając temat to chciałbym polecić, o dziwo, polski film "Róża" Wojciecha Smarzowskiego o mazurskiej wsi tuż po zakończeniu wojny ze świetną rolą Marcina Dorocińskiego.

No Tabaazo, zaskoczyłaś mnie tymi swoimi wywodami na temat Afryki ... Źle to pojmujesz. Film to film, życie to życie, a my niestety jesteśmy tylko biernymi odbiorcami tych dwóch "płaszczyzn". Niektórzy, tak jak ja, próbują przeskoczyc tą barierę i stac się nieco bardziej czynnym obserwatorem tej sytuacji i zaglądnąc pod podszewkę. A tam dalej "realia filmów", że tak nie ładnie napiszę ... Kilkanaście dni temu dostałam wiadomośc z Afryki, że maja Natasha ..., że jej już nie ma ... Jak, kiedy, gdzie i przede wszystkim DLACZEGO -bez odpowiedzi ... Niestety moja "czynna" pomoc z pozycji "zza biurkowej" w tym przypadku okazała się za mała ... Ale nadal będę próbowac, co roku spotykam się z Misjonarzami, w tym z Rwandy, mam na bieżąco informacje i powiem Ci, że owe filmy wcale nie są bajką, niestety. Nie wkraczam w politykę, patrzę na to wszystko z perspektywy tamtejszych dzieci i ich sytuacji. Matka alkoholiczka, ojciec nie znany ... Jak opowiadałam to w pracy, koleżanki zadały pytanie: a skąd ma na alkohol, skoro tam taka bieda ... Takie jest pojęcie przeciętnego Polaka na te czy inne sprawy ...
Co do filmów o wesołej Afryce, to niestety nie znam ... Jedynie te o tematyce ludobójstwa. Oprócz wspomnianej przez rispetto amerykańskiej wizji tego problemu w "Hotelu Ruanda", czy "Krwawego Diamentu" z Dicaprio i "Łzy słońca" polecam również owe "Czasem w kwietniu" czy "Strzelając do psów". Dla mnie nie są to tylko filmy, epickie opowieści wyssane z palca, to się naprawdę działo ! Trzeba tylko chciec to dostrzec, a nie skupiac się na głównym wątku, typu handel diamentami, czy bogaccy w hotelu okupowanym przez Hutu ...
W tym czasie trwała też wojna na Bałkanach i to na niej głównie skupiała się europejska opinia publiczna, bo to kraje bliżej nas i wogóle. Wydaje mi się, że świat robiąc teraz filmy o ludobójstwie w Afryce, chce jakoś odkupic swoją bezczynnośc, jaka miała miejsce, gdy to się rozgrywało na tym "dzikim" obszarze, tak obcym i przede wszystkim "innym". Ile jest w tym prawdy ... ?

Na koniec, chcę zaproponowac cudowny film o podobnej tematyce, ale w Salwadorze, widziane oczami dzieci. Coś wspaniałego, film oparty na prawdziwych zdarzeniach. A czytaliście może relację z podróży Kingi i Chopina ? Jest tam opowieśc o ojcu pewnego chłopczyka, który zginął długo po wewnętrznych zamieszkach w tym kraju, dlaczego ? "Bo żołnierze nie mają co zrobic z bronią po wojnie ... " - pada odpowiedź. "Wcześniej żołnierze chcieli zgwałcic jego żonę, on ją zaczą bronic, to go zastrzelili ..." Dodam tylko : 6 lat po owej wojnie domowej !!!

rispetto wrote: Jak słyszę to nazwisko zawsze przypomnia mi się jego niegdysiejsza wypowiedź ... co to byłby gotów zrobić dla nowej roli

Łatwo recenzować filmy z pozycji zabiurkowego fotela Jednak życie nie jest filmem i byłbym najszczęśliwsza, gdyby takie historie, o których ostatnio rozmawiamy nigdy mnie nie dotyczyły
Wydaje nam się, że wiemy, czujemy, rozumiemy - nieprawda, nikt kto nie był wewnatrz wydarzeń nie jest w stanie poczuć tego nawet w połowie.

... przypomniało mi się, kiedyś ogladałam równie zajmujący film 'Niewygodna prawda' z 2010 roku /The Whistleblower/.
Świat nie jest zupełnie takim, jakim się nam wydaje ...
za filmweb:
'Główna bohaterka, Kathryn Bolkovac (Rachel Weisz), rozwiedziona matka, policjantka z Nebraski, wstępuje do pokojowych sił ONZ i wyrusza na misję do Bośni. Jej celem jest doradztwo i szkolenie lokalnych funkcjonariuszy. Będąc na miejscu rozpoczyna dochodzenie w sprawie kobiet nielegalnie przewiezionych przez granicę i ich sprzedaży do domów publicznych. W trakcie śledztwa bohaterka odkrywa przykrą prawdę o zaangażowaniu lokalnych władz, a także przedstawicieli ONZ. Kathryn podejmuję próbę nagłośnienia sprawy sprzedanych kobiet, sytuacja jednak nie jest taka prosta jak mogłaby się wydawać. Z jednej strony poszkodowane kobiety są tak bardzo przerażone, że nie chcą mówić o tym co je spotkało, z drugiej bohaterka nie może liczyć na żadną pomoc.'

pamelka wrote: Nie znam jego wypowiedzi pozafilmowych i oceniam tylko jak gra. A robi to, w mojej ocenie, jak na polskie realia świetnie. No i w całej beznadziei polskiego kina widać go w obrazach, które wybijają się ponad przeciętność ("Jesteś bogiem", "Wszyscy jesteśmy Chrystusami", no i może jeszcze "Rewers")

Nawiązując jeszcze do tego, co napisała Barashka to tylko mogę potwierdzić te słowa. Opisywanych wydarzeń nie znam na szczęście z autopsji, ale z bezpośrednich relacji osób, które na miejscu przeżywały upadek białych rządów w RPA, bądź "reformy" w Zimbabwe. We wspomnianym przeze mnie "Helikopterze w ogniu" największe wrażenie zrobiło na mnie nie amerykańskie wojsko, które tradycyjnie pod gwiaździstym sztandarem walczy ze złymi , ale właśnie ta dzika, niepohamowana żądza zabijania wzburzonego tłumu nad którym nikt nie panuje.

Pawełku podsyłam pw

Jakby ktoś znał jeszcze inne filmy o podobnej tematyce, to ja chętnie posłucham i na pewno obejrzę. Ta tematyka, przynajmniej w moim przypadku, jest wiecznie żywa, ciągle poszukuję nowych tytułów, czy w filmach dokumentalnych, czy fabularnych, bo nie można przymykac oczu na pewne niewygodne sytuacje, twierdząc, że "to się robi już nudne ..." Oglądałam jeszcze "Salvador", nieco starszy film, jest jaki jest, można obejrzec ...

No to polecam Ci włoski film dokumentalny z 1975 roku pod tytułem "Szokująca Afryka", ale to naprawdę rzecz dla ludzi o mocnej psychice. Z resztą Włosi w latach 70-tych nakręcili sporo dokumentów o życiu i codzienności afrykańskiej.

Hejka!
Lubi moi, afrykańskie filmy o zwierzętach dla bwana zrobione przez innego bwana to ja oglądam i owszem bardzo chętnie. Tylko że mnie o coś innego chodziło. Afryka jest bardzo jednostronnie postrzegana i nie tyle jest to wynikiem poprawności politycznej co raczej braku chęci do głębszej analizy niż ta wykraczająca poza stereotypy. Oczywiście że w porównaniu z naszym europejskim światkiem to w Afryce jest o wiele bardziej chaotycznie i "gorąco". Jak w wielu innych miejscach na świecie o których nie robi się tylko i wyłącznie filmów o masakrach. Nie wszędzie Barashko jest tak jak w Rwandzie czy Sudanie czy Mali, są lepsze i gorsze kraje do życia w Afryce, ale tzw. wstrząsanie sumieniami jest jedynym sposobem na poznawanie tego świata bo nic innego tam nie istnieje, przynajmniej wg. filmowców. To takie miejsce gdzie rodzą się nadal ludzie ( i to nie tylko w wyniku gwałtów ), żyją a potem nawet umierają w sposób naturalny. Jak pisałam, nie jest to jednorodne miejsce tak jak i Europa nie jest jednorodna. A w filmach Afryka jest tylko biedna i umęczona, nieliczni Europejczycy szlachetni, reszta obojętna. Filmowy obraz jest tak płaski że nierzeczywisty. I rzeczywiście ciężko się przebić przez ten cały bagaż, który nam taki filmowy obrazek świata podaje. Idąc dalej tym tropem zaczynam się zastanawiać dlaczego w Europie nie zajmujemy się jedynie tym co się wyprawia w romskich osiedlach na Słowacji albo w obozach dla emigrantów we Włoszech. Też bylibyście zdumieni jak łatwo upodlić człowieka nie tylko zaraz po takiej traumie jaką była II Wojna Światowa, tylko dzisiaj w państwach należących do UE. Posługując się nawet podobną argumentacją jak to miało miejsce podczas wojny domowej w Rwandzie, a to co brzydkie przyklepać zakazem administracyjnym. Mam wrażenie że filmowcy wolą kręcić filmy o "złej Afryce" bo paskudnej Europy widzowie mogliby nie zdzierżyć ( film o własnych, czasem nawet nieuświadomionych uprzedzeniach ogląda się inaczej niż historie złych Hutu ( z nielicznymi wyjątkami ) a dobrych Tutsi ( z nielicznymi wyjątkami ) - tak nawiasem pisząc biedni i pokrzywdzeni Tutsi dość szybko poradzili sobie z uchodźcami Hutu, do dziś się nie można kilkuset tysięcy doliczyć ). Tak pozafilmowo Pawełku ja mam poważne obawy że europocentrycznego spojrzenia na "gorsze" części świata, teraz przecudnie okraszone sosem poprawno - politycznym to my się raczej nie wyzbędziemy. Wiesz biały tłum jest dokładnie taki sam jak czarny - piszę z autopsji. A do filmów wracając po tym przydługim wywodzie ( ale pojechaliśmy ) to "Róża" bardzo mi się podobała, Dorociński dobrym aktorem jest, prywatnie nie znam faceta. Teraz dla Barashki - dokument "Kisangani", "Bocassa - echa mrocznego imperium". Wolę dokumenty o Afryce niż filmy fabularne, Myślę że te dwie pozycje będą OK. Barashkonku.
Pozdrówka
K.

Sorki za moją szczerośc, ale wychodzi na to, że jedni w tematyce Afryki potrzebują kontynuacji przygód Stasia i Nel, a inni próbują się zmierzyc z prawdą, jaką po prostu przespali ... Ja przynajmniej nie wstydzę się tego mówic.

Ja w tym nie widzę nic dziwnego. To chyba normalne, że o czymś nam nieznanym mamy jakieś tam wyobrażenie. A że to widzenie ma często niewiele wspólnego z rzeczywistością to już zupełnie inna sprawa Kiedyś nie mogac doświadczyć Afryki własnymi zmysłami znaliśmy ją taką, jaką widział Staś Tarkowski. Na szczęście teraz mamy już inne możliwości, jeżeli oczywiście ktoś ma ochotę wyjść poza mainstream No i zawsze można tam pojechać i zobaczyć naocznie jak to wygląda. Tyle tylko, że trzeba mieć trochę samozaparcia, żeby pojechać tam samemu z plecakiem, a nie oglądać Afrykę z plaż Hurghady lub Sharm-al-Sheik

Bo trzeba wiedziec, że Afryka "europejska" mało się ma do tej ze środka tego kontynentu, gdzie nadal dzieci umierają z głodu i chorób. Takie samozaparcie postawiły sobie m.in. dwie wspaniałe dziewczyny, które porzuciły swoje dotychczasowe życie w Polsce i wyjechały tam do pomocy. To od nich mam zdjęcia i wieści o moim "adoptowanym" Kellym. Przynajmniej to dzieciątko ma warunki do w miarę godnego życia. Szkoda, że Natashy się to nie udało ...
Taki wyjazd (ale raczej turystyczny) do głębi Afryki szykował mi się w zeszłym roku, akurat ostatnie dwa miejsca, ale koszty to ok. 10 tys. od osoby plus wiadomo kieszonkowe (też spore). I tu się rodzi pytanie, czy warto ... ? Misjonarze mówią, że tak, nawet kosztem przekazania tej kwoty potrzebującym. To są takie przeżycia, które pozostają w sercu do końca życia.