Forum Ogrodnicze Oaza

Wróbelki, sikorki, szpaki i inne ogródkowe ptaki

Nie wszystkie są zadomowione w moim ogrodzie, ale wszystkie ze zdjęć przylatują, chociaż niektóre tylko zimą, gdy czynna jest ptasia jadłodajnia. Ponieważ jest zrobiona na bardzo dużym krzewie bordowego bzu, który jest przy oknie kuchni, to mogą podpatrywać ptaszki i ich zwyczaje. Ze wszystkich ptaszków najbardziej rezolutne są sikorki bogatki.
Jak nie ma jedzonka, to dolatują do szyby i stukają dziobem. A tak w ogóle, to są bardzo kulturalne, biorą po ziarenku lub kawałeczku orzecha, odlatują na gałązkę, jedzonko przytrzymują pazurkami i jedzą. Jak zjedzą, to lecą po następne. A charakterki maja jak ludzie np. niektóre - to złodziejki. Próbują ukraść orzeszek spod pazurków koleżanki. Inaczej zachowuje się sikorka uboga. Ta, to w dziobek bierze tyle jedzonka, ile się zmieści i z dziobem szeroko otwartym odlatuje. Tak samo kowaliki, tyle wezmą, ile dziób pomieści.

Dzwońce, to taka ptasia chuliganeria. Okupują karmniki robiąc przy tym straszny bałagan, straszą i nie dopuszczają do jedzenia inne ptaki i tak długo siedzą, aż się najedzą.

Szczygły podobne są w zachowaniu do dzwońców. Jak się zlecą szczygły i dzwońce, to wojna przy karmniku na całego. Inne ptaszki siedzą w bezpiecznej odległości i obserwują.

Wróbelki są bardzo płochliwe. Przylatują i odlatują chmarami. Najchętniej jedzą z ziemi. Ale nauczyły się wyciągać słonecznik z otworu karmnika.

Kosy nie mają konkurencji, więc spokojnie zajadają się owocami ognika, czasem jabłko podziobią.

Dzięcioły (parka przylatuje) są bardzo płochliwe i z reguły okupowały słoninę budząc respekt wśród pozostałego ptactwa. W tym roku (może towarzystwo im nie odpowiadało) wybrały sobie jedną z moich jabłonek i wydłubały w niej dużą dziurę (jak widać na zdjęciu), w którą wkładają orzech (jak znajdą lub mają zapasy)lub szyszki. I walą tymi swoimi długimi, ostrymi i mocnymi dziobami. Nie mogę bliżej podejść, bo najmniejszy ruch i odlatują lub odlatuje.

Panikę wśród ptaszków wywołuje przylot (lub przelot) krogulca. Ptaki w popłochu odlatują, z reguły w gęste krzewy......ale zdarza się, że któryś nie zdąży. I wtedy krogulec ma posiłek. Z reguły jest to sikorka, bo ich jest najwięcej. Krogulec to morderca, ale dość humanitarny. Najpierw zabije ptaszka uderzeniami dzioba w łebek, później całego oskubie z piórek.... żeby na końcu skonsumować. Podobno, żeby przeżyć, musi dziennie zjeść dwa ptaszki. A jak jest głodny, to usiądzie w mojej ptasiej jadłodajni i czeka....czeka....czeka. Tylko głową prawie naokoło kręci.

Na wiosnę przylatują między innymi jaskółki, które są bardzo mądre i w wyjątkowy sposób uczą dyscypliny swoje młode. Ale jest to dłuższa historia, którą, jak już będą jaskółki, to napiszę.

Szpaków jest dużo i mi nie przeszkadzają pod warunkiem, że zdążę oberwać wszystkie wiśnie zanim u sąsiadów skończą się czereśnie, które zdecydowanie bardziej im smakują.

A teraz trochę zdjęć.







































Jak się podoba, to zapraszam za chwilę na ciąg dalszy.

Jeżeli podobają się ptaszki w ogrodzie, to mogę wstawić ptaszki za moim ogrodem.

Marylko pewnie że się podobają. Czekamy na następne

Witaj Marylko. Zdjęcia piękne.Zazdroszczę Ci tylu ptasich gości.Bardzo spodobała mi się macierzanka i kupiłam nasionka piaskowej , ale fioletowej.Powiedz mi proszę czy muszę dla niej wymieszać podłoże z piaskiem, aby było lepiej przepuszczalne , czy wystarczy zwykła ziemia ogrodowa nie gliniasta ?

Kasiu, Oprócz macierzanki białej mam jeszcze karminową - Coccineus, różową, pstrą -Mała Dolly i mieszańcową - Rastę. Wszystkie kupowałam w doniczkach jako sadzonki. Efekt białego dywanu z macierzanki Albus uzyskałam w następnym roku po posadzeniu 45 sadzonek macierzanki. U mnie jest ziemia piaszczysta (pradolina Odry). Ponieważ w tym miejscu była nawieziona ziemia pod trawę, która nie chciała tam rosnąć,(stąd wziął się pomysł z macierzanką), to do tej ziemi dodałam trochę piasku (drobniutki żwirek, który został po kładzeniu polbruku) i wymieszałam. Nie nawoziłam. Sianie, to taka zabawa. Jak posiejesz bezpośrednio, to musisz pilnować, żeby chwasty nie zagłuszyły malutkich roślinek macierzanki i żeby nie wyschły, tak nasionka, jak i roślinki. Możesz wysiać w pojemniku i pikować. Efekt będzie za dwa lata. Macierzanka lubi ziemię piaszczystą, raczej ubogą, o odczynie obojętnym. Miejsce słoneczne, suche, ale przy długiej suszy też trzeba trochę podlewać. Napisałam wcześniej, że w miejscach bardzo nasłonecznionych w okresie suszy miejscami wyschła.Powodzenia.

Merlin ależ u Ciebie jest 'ornitologicznie' . No i jeszcze ta forma komiksu aż chce się więcej

To mnie Mariolo zmartwiłaś tym dwuletnim czekaniem na kwiaty macierzanki z nasion. Hmm cierpliwa jestem, ale 2 lata.To pójdę Twoim przykładem kupie sadzonki , ale nasionka też wysieje ,do tego czasu zorganizuje im jakiś kawałek ogródka.Dziękuję za wskazówki co do ziemi dla macierzanki.

Marylko, fotki z ptakami cudne, do nas tyle gatunków nie przylatuje ale też mamy parkę dzięciołów a sikorek zatrzęsienie.

Marylko podziwiam Twój ogród, piękne rabaty, rośliny ale najbardziej podobają mi się powojniki. Jak pozwolisz będę zaglądać na bieżąco. Pozdrawiam Marzena.

Marylko przeglądając ponownie Twój watek w poszukiwaniu natchnienia zauważyłam bardzo ładna różę -jest ona na 1 stronie a na zdjęciu rok 2014 3.Proszę napisz mi co to za róża.

Kasiu, myślę, że zainteresowałaś się miniaturowymi różami, które otrzymałam od bardzo nieuczciwego sprzedawcy róż przez pomyłkę (miały to być róże Anisade. Nie wiedziałam, jak się nazywają, ale są piękne w kolorze ciemno oranżowo-czerwonym i kwitną całe lato. Na 90% są to róże miniaturowe Orange Babyflor. W ubiegłym roku odłamał się kawałek gałązki przy korzeniu, ukorzeniłam w wodzie i... mam trzeci krzew. Podobne do nich, tylko bardziej oranżowe i trochę wyższe (ale też z miniaturowych) są Top Marks. Mam 3 krzaczki i też kwitną całe lato. Jak ktoś lubi miniaturowe róże, to warto kupić.

Właśnie Marylko urzekł mnie ich kolor i budowa.Są piękne , a dodatkowym atutem jest długość kwitnienia.Dziękuję zapisałam nazwy.

Marlenko, witam serdecznie i miło mi, że spacerek był udany i podobały się moje kwiatki i rabatki. W tym roku będzie trochę zmian. Zapraszam ja i moje kwiatki.

Romeczko, dziękuję za odwiedziny, miło mi U nas jest wyjątkowo bardzo dużo różnorodnego ptactwa, w tym ptaków drapieżnych. Mieszkam w obszarze specjalnej ochrony ptaków, przy użytkach ekologicznych Bagno Połupińskie, obszarze chronionego krajobrazu Krośnieńska Dolina Odry i Natura 2000. Mając dobry sprzęt i cierpliwość unikatowe zdjęcia zapewnione.

W takim bądź razie życzę dużo cierpliwości i bardzo sprawnego sprzętu bo ptaki na fotkach są jak żywe

Też uwielbiam fotografować ptaki i inne zwierzęta na działce i w jej okolicy:) Zdjęcia i opisy świetne

Dom nad rozlewiskiem

Mieszkam w pobliżu Odry, która od czasu do czasu wylewa, i wtedy mieszkam w domu nad rozlewiskiem z bardzo dużą ilością ptactwa ponieważ w tej wodzie są też ryby i roślinność. Przy tak dużej wodzie giną polne sarenki, niektóre próbują dopłynąć do lądu. W pobliżu są dwa gniazda bocianie, dla których w tym czasie brzegi są luksusową jadłodajnią. Pierwszy raz widziałam ratujące się mrówki, które zbijają się w kule o średnicy ~10-15 cm i dryfują do brzegu. Ostatni taki większy wylew był w 2010 r. W nocy na górce przy ogrodzeniu, którą jeszcze nie zalało okociła się sarna. Malutkie było prawie niewidoczne w trawie. Koło południa mała sarenka na chwiejnych nogach pokonała odległość ~1 m i położyła się przy ogrodzeniu. Na drugi dzień już jej nie było. Zabrała ją matka.




















Zdjęcia ptaków zrobił szwagier Adam, który dysponuje "odpowiednim" sprzętem i cierpliwością, za co jestem mu bardzo wdzięczna. Myślę, że z piotrkiem_ns z forum stworzyli by na najwyższym poziomie duet fotograficzny.

Marylko,trochę zabrakło mi słów po obejrzeniu tych zdjęć.Woda to żywioł tak piękny i niebezpieczny zarazem.Zdjęcia wody podchodzącej tak blisko Twojej posesji napawają lękiem.A maleństwo sarenki leżące w trawie takie cudne i bezbronne.
Dziękuję

W 2010 dla mnie to nie był byle wylew tylko powódź, zalało mi działkę i to dwukrotnie Ale prawda jest taka, że brakuje mi wiosennych przyborów na Odrze, takich gdzie woda podchodzi pod wały. Wtedy wszystko w około się nawadnia i w stawkach przybywa wody i ryb