Forum Ogrodnicze Oaza

...spacer w kolorowance Urocza wysepka Burano,która słynie z barwnych domków i koronek.Rzuciła na mnie urok





























i z krzywej wieży

Mówiłam ,że dobrze jest mieć Córeczkę!? Niedzielna dostawa kwiatów ...i jeszcze pomogła posadzić









Ogródki wzbogaciły się o :pelargonie,szałwie,heliotropa,kocankę,werbenę,klonika,niecierpki,lobelie i fuksje

grula wrote:
Prawda? Zupełnie inny rodzaj uroku, niż w "wyszorowanej" Holandii, Niemczech czy nawet Austrii... No weźmy taki widoczek:
grula wrote: Dość dalekie to od stylistyki żurnalowych "aranżacji" . A jednak... ile wdzięku, luzu, "klimatu"... A jak się pomyśli o realiach (wolnej ziemi na tych wysepkach właściwie nie ma, każda piędź służy czemuś użytecznemu) - ile serca! I eko - bo zamiast wyrzucać i kupować, w naturalny sposób zagospodarowane to, co w gospodarstwie zbywa...
Kocham Włochy, Beatko, bo nie silą się na piękno - są piękne od niechcenia.
A tak anegdotycznie... Będąc w Wenecji słyszę wyondulowaną niemiecką emerytkę : "Alles schmutzig und kaputt!" (wszystko brudne i zepsute )
No tak...

'...bo nie silą się na piękno - są piękne od niechcenia.'-nic dodać ,nic ująć Aniu umiesz trafnie wyrazić to ,co czujesz Mnie przychodzi to z trudem...szukam słów w głowie,czytam,poprawiam hmmm...nie jestem ,jak Włochy Cóż,przynajmniej nie jest nudno Każdy jest inny i o to chodzi
bratkowe szaleństwo różnorodności ( na campingu)

...stan energii-zero Na poniedziałkową chandrę najlepsze są kwiatowe pastylki

Baltissen Aleksandra

Naparstnica

Do wiszącego nieba się wspina
nie w płótno odziana
lecz w dzwonki dziewczyna...
Słońce na niebie zaczepia
i dzwoni nimi panna,
by wywołać królewicza...
Ma do zaoferowania promyki
które ufnie spija,
by znaleźć swojego dyrygenta...
Trzmiele i bąki zaprasza
a co za tym idzie
z cudowną orkiestrą nutki wygrywa...
Bajkowo płynie muzyka,
kto ją usłyszał - zapamięta,
gdyż tak odziana jest kopciuszkiem
naparstnica - a reszta to suknia balowa...











i poznańskie dziewczyny

Ha, Beato - to obie mamy naparstnicowy festiwal; moje miastowe to migrantki, sprowadzone przeze mnie gdzieś koło 2002,znaczy - nie te obecne, ich pra-, pra- prababki; bardzo je lubię - mimo że różowe.

Aniu,na mojej rabatce przed domem z założenia są same niskie kwiaty A co? Nie widać? Hmmm...tak się porobiło ,że wędrowniczki przybyły nie wiadomo kiedy I teraz przed domem więcej naparstnic ,niż w Panderozie i jakie dorodne Inne nieprzewidziane długaski też się dobrze mają Tu gleba lepsza i częściej podlewane (zwykle przez niewidzialną rękę,w osobie wuja )

Za to szyszek panderozowa sosna nie szczędzi Dziś wiatr hula,więć jutro na bank będzie szyszuniowy dywan

Witaj Beatko -wspaniałą podróż odbyłaś ,dzięki za cudne widoczki..Naparstnice też lubię bo nie ma z nimi żadnego problemu i jeszcze w cieniu rosną

Żaneta,cieszę się ,że do mnie zaglądasz Zawsze mi smutno,kiedy naparstnice przekwitają...Znów mnie dupka niesie w świat na parę dni,więc kiedy wrócę ich już może nie być Jedyne pocieszenie ,że jeszcze wiele kochanych kwitnięć przed nami

Nowy nabytek -felicja gawędkowa

Beato - czy u Ciebie ta felicja utrzymuje się, czy to roślina jednego sezonu? Próbowałam - ale zamierała mi po 2-3 tygodniach.
Wielu z nas gdzieś niesie w dłuższy weekend - mnie też, a żal końcówki rododendronów

Aniu,pierwszy raz mam do czynienia z tą roślinką i nie znam nikogo,kto by ją miał

...a miało być tak pięknie "Ktosie" sobie nieźle podjadły Zauważyłam też ,że zaczęły znikać liście porzeczki Czym spryskać,żeby krzew nie wyglądał ,jak moje orliki?

Witaj Beatko , podróżną duszyczko
Ależ Ja Cię zaniedbałam ostatnio
Ale już , już .... dotarłam tu i jestem

Ale wszamały Ci gadziny te orlikowe listeczki ,
To pewnie takie małe liszeczki , czasami i u mnie ich spotykam
Szkoda , szkoda bo na prawdę było by pięknie .
Popryskać czymś owadobójczym Karate , Mospilan ? a zresztą w aptece roślinnej
na pewno coś Ci doradzą albo ręcznie je wytropić i ...
też można , tylko czy jest czas na takie zabawy ?

Tobie naparstnic żal że przekwitają a mi żal , bo nie mam

Ela,a niech jedzą na zdrowie!Dziś jestem dobroduszna .Wnuczka Ulka zrobiła na tarasie w P. pierwsze trzy kroki(boso oczywiście) i to do truskawki,którą JA trzymałam w ręku Takie chwile piszą historię naszego "miejsca na Ziemi"...Nieważne,że zielsko rośnie tu i tam,że coś wcina rośliny...ważne,że jesteśmy razem...i dzieją się tu małe cuda Obiad dla dwojga zmienia się w biesiadę dla siedmiu głodnych brzuchów,dobry sąsiad przyniesie truskawki i dzieci w końcu uda się doszorować Jestem napełniona miłością i radością Wszędzie dobrze,ale w domu najlepiej! Elka,naparstnice musisz koniecznie mieć,tak jak ja więcej czosnków ...i jeszcze jedno-dobrze,że jesteś

Jedna strona a taka kondensacja wydarzeń Lecznicze stokrotki bardzo mnie zainspirowały, jaki smak ma herbata stokrotkowa?

Wycieczkowe widoki wprost bajeczne, uchwyciłaś w swoich fotkach 'ludzki' bałagan, codzienność, trochę niedbałej elegancji

No a relacja o wielkim kroku w stronę truskawki to faktycznie wiadomość na miarę pierwszego kroku człowieka w kosmosie, dla takiego dziecka to ogromne wyzwanie i początek wielkiej wyprawy w życie. Bardzo się cieszę, że tu na forum postanowiłaś zapisać tę chwilę Bo z takich właśnie niewielkich, ale wielkich drobiazgów składa się nasze życie

Alina,miło mi Cię spotkać Hmmm...herbatka ze stokrotek ma smak...stokrotkowy!Marysia,starsza wnuczka lubi sobie je skubać wprost z trawnika do buziala,więc smakowite są na bank Płatki są bardzo delikatne a środek lekko gorzkawy.Super wyglądają jako dekoracja np.do kanapek albo zalane galaretką Napar jest świeży ,troszkę orzechowy,troszkę gorzkawy w kolorze słomkowym :coffe:W tym roku wiosenny kobierzec był wyjątkowo obfity Pierwsze koszenie trawnika zawsze przeżywam boleśnie,ale M.znalazł ma to sposób i zostawia stokrotkowe wyspy Marysi okrzyki radości:babciuś ja biegam sobie po stokrotkach,zobacz i Uli skupione paluszki i radość w oczach -o mam!!!,jak to mówią-bezcenne

"Wschód słońca najlepiej oblewać filiżanką dobrej kawy."

Takie powolne poranki lubię najbardziej Zwykle jednak nie usiedzę za długo w miejscu i nie wiedzieć kiedy, już wędruję po ogrodzie