Forum Ogrodnicze Oaza

Zakończenie wiosny w ogrodzie -



Wiosna okazała się wyjątkowo paskudna i pewnie na długo zapadnie wielu w pamięci. Problem suszy tymczasem nie wystąpił, co sprzyja wielu roślinom uprawnym. Wczesna kapusta w zasadzie gotowa. A botwinka zaraz.





















Na "fortach" ładnie idą dyniowate






Coraz mniej żab, a za to rosnące zatrzęsienie ślimaków. Dawniej było całkowicie odwrotnie, a wręcz ślimaków nie było niemal wcale. Teraz są wszędzie, ...






... nawet na pomidorach

Mam dokładnie taką samą obserwację, Pawle, odnośnie relacji żaby/ślimaki.
O ile winniczki, jak ten z Twojego zdjęcia, nie wywołują u mnie wrogich uczuć, to te wstrętne bezskorupowce o aparycji psiej kupy powodują w moim łagodnym sercu wyzwolenie zasobów agresji.
Już nawet w górskim, "naturalnym" ogrodzie sypię niebieskie kulki, bo inaczej wszystko by żżarły. No, może duże rododendrony by się ostały.
A co to za żółto kwitnące rośliny na pierwszym zdjęciu? Wiesiołki?
Śliczny irys swoją drogą. Masz ich więcej i różnych, czy to solista?

Re: Anna -

Tak to wiesiołki na słonecznym stanowisku. Irysów mam więcej, w kilku kolorach, ale to już ostatni, który jeszcze kwitnie, bo pochodzi z półcienistego ogrodu.







Zakończenie wiosny wokół ogrodu -



Podejścia do wielu miejsc nad rzeką zostały skutecznie „zamknięte” przez wybujałe dzikie trawy lub takież same pola uprawne. A taki stan utrzyma się do późnego września. Nienaturalnie wysokie rozprzestrzenienie kleszczy zniechęca do prób przedzierania się przez gęste knieje.
















Dziki bez czarny powoli przekwita. Stojące wody z powodu chłodów jeszcze nie zakwitają. Na płyciznach perkozy dwuczube siedzą na gniazdach.










W lesie pierwsze młode koźlarze babki. W sam raz na dołożenie do młodej kapustki. Wysokie trawy jednak „straszą” i zniechęcają do chodzenia.














Zebrałem już jagodę kamczacką. Połowa do zamrożenia, połowa do małych słoiczków po posypaniu cukrem i zapasteryzowaniu. To pierwszy tegoroczny wek. Podobnie robię z malinami.










Ten weekend to już jednak ...lato. Może i dobrze. Oby nigdy więcej takiej wiosny, jak ta tegoroczna !

Kilka dni wietrznej pogody o przyjemnie niewygórowanej temperaturze to szansa na moc pracy i wygalantowanie ogrodu, jak na wystawę. Tym przyjdzie mi się zając. Trudno uwierzyć, jak przez kilka dni zrobiło się sucho i zniknęły wszystkie przejawy wszelkich dotychczasowych opadów.






Pomidory wartko ruszyły. Ziemniaki wyjątkowej urody. Wygląd cebuli cieszy oko.












Dziś jednak koniecznym do odbycia wydał się spacer po leśnej okolicy, z nadziejami na miłe niespodzianki.

Wspominając wszelkie wczesnowiosenne zapowiedzi i prognozy, tegoroczny sezon jednak mocno zaskakuje. Charakteryzują go dwa zasadnicze elementy – zimne noce, i to nawet po nadejściu lata, negatywnie wpływające na rozwój i wegetację roślin ciepłolubnych (papryka, pomidor, ogórek, dyniowate) oraz regularne i dostatecznie zasobne, a krótkotrwałe opady deszczu, często w nocy, zwalniające z konieczności sztucznego podlewania oraz sprzyjające uprawie marchwi, buraka ćwikłowego, cebuli, czy kapusty i nie zagrażające tymczasem rozwojowi głównej choroby pomidora i ziemniaka.





























Koristchnevaja Silva – długo poszukiwałem, w końcu udało się pozyskać nasiona na ten sezon. Znalazła swoje miejsce w najlepszej miejscówce, ale na zapleczu, a z uwagi na wielkość zasobnika z podłożem poszła w systemie 2 / 1, choć raczej 2 / 3, bo podpór dostała aż 3.





Accordion Cherry – bardzo nieoczekiwanie, to mój pierwszy czerwony pomidor w sezonie, zarumieniony pod gołym niebem, a nie w szklarni.





Jabłocznyj Lipieckij (Lipieckie Jabłko) – czytałem, że to pomidor trudny, mało plenny, za to wspaniały w smaku. Prowadzę z ciekawości. Dostrzegam już tendencje do niskiej plenności także u Serafim’y i Nizami’ego.





Harvard Square – już myślałem, że nie uda mi się zdobyć nasion na tegoroczny sezon, ale wyszło inaczej. Tymczasem idzie bardzo ładnie w mniejszej części szklarni i w dodatku w nie najdogodniejszym dla uprawy miejscu.





Odbarwiony maczek do pięknego różu. Oczywiście zaznaczyłem kokardką, w nadziei na takie same nasiona potomne.





To też pierwszy sezon z onętkami w kolorystyce hybrydowej. W kilku minionych latach były bowiem u mnie tylko w barwach jednolitych.





Dużo jest także łakomego ptactwa w tegorocznym sezonie i powstają z tego tytułu pewne straty w owocach.


Może za kilka dni nastanie lato prawdziwe?

Niepostrzeżenie, przyszedł czas w mym ogrodzie na Cantedeskie (Kalie) i ich urocze oraz dalece długie kwitnienie. To pochodzące z Afryki rośliny ozdobne, liliopodobne, z rodziny Obrazkowatych.

Pochodzenie niestety oznacza niezdolność do zimowania w klimacie umiarkowanym w miejscu posadzenia, z uwagi na mrozowrażliwość, acz zauważyłem w ostatnich latach, że przegapione i niewykopane bulwy potrafią przetrwać z uwagi na brak prawdziwych zim.

Wypustki korzeniowe znajdują się na górnej powierzchni bulwy, po bokach centralnie ulokowanego kiełka głównego. Następnie dopiero zawijają się ku dołowi.




Kalia fioletowo-kremowa „Picasso”








Cantedeskia etiopska (Zantedeschia aethiopica) – biała, z ostrymi strzałkowatymi liśćmi, bez typowego nakrapiania.








Cantedeskia Elliotta (Zantedeschia elliottiana) – cytrynowo-żółta











Kalia pomarańczowa





Kalia ceglasto-czerwona




Znalazłem w tym roku w sklepie torebkę mix’u nasion z jadalnymi kwiatkami. Posiałem. Są pierwsze efekty. Niestety nie napisano nazw wszystkich roślin w mieszance i tylko słoneczniki, aksamitki, chabry i nasturcje są oczywiste do rozpoznania. Dali chyba też ogórecznika -













Borówki amerykańskie zaczynają się już wybarwiać –







Ogród główny wchodzi już powoli w szatę typowo letnią -

Kalie cudowne, szczególnie ta pomarańczowa. I jeszcze wyrażę swój podziw w stosunku do kapusty z poprzedniego wpisu
Pięknie tam u Ciebie.

Nieoczekiwanie… DZIWNE LATO


Opadów nadspodziewanie wiele, wiec ogród w wielu obszarach wybujały. Zwłaszcza wszystkie uprawy okopowe, cebula i kapusta. Dziś znowu pada.









Dyniowate na „kompostownikowych fortach”:

Generalnie sprawdzają się i nie zawodzą, niemniej problemem stała się jak zwykle utrata cech odmianowych i dziwne przekrzyżowania. Już za tym nie nadążam. Coś tam zawsze normalniejszego urośnie.












Pomidory 2025:

Ten sezon dobitnie, a nawet szyderczo ukazał mi, że mozolne wyselekcjonowanie najbardziej produktywnych odmian i prowadzenie ich następnie w wielosztukach to jednak mrzonka. Rok temu K/179 obwieszona była owocami, w tym roku otrzymała z tegoż powodu najlepsze miejsca w gruncie i tymczasem wisi jeden owoc na pomidorowym krzewie. A ubiegłoroczna rekomendacja wydana innym ogrodnikom może w sezonie obecnym uchodzić za „fejkową”. Powtarzalność efektów przy stałych umiejętnościach osobistych zatem nie istnieje. Jako pierwsze dochodzą w tym roku Accordion Cherry, Moskvich i Serafima.




Serafima RL



Ogórki 2025:

Wydawało mi się, że wysadziłem sadzonki bardzo rzadko i że zapewnię tym zabiegiem wygodny dostęp, tymczasem bardzo się rozrosły i już szerokie ścieżki się niemal pozacierały. Na razie jest dobrze, ale nie wiadomo, kiedy zaraza przewalczy zabiegi ochronne.






Selery 2025:

Posadziłem rzadko i właśnie wypielęgnowałem na dalszą część sezonu. Powinny teraz nabierać masy. Pory też nieźle idą.






Kwiatowa szata znowu się zmienia na tę szczególnie letnią. Onętki już w rozkwicie. Nawet nawłoć już szykuje swe kwiatostany.




Floks




Milin amerykański




Dziewanna




Lilia drzewiasta „Mister Pistache” – jedyna w mych ogrodniczych zbiorach.


Sąsiedzkie, wiejskie, teraz już kotki-sierotki. Za małe do alternatywnego odżywiania, po nagłej stracie matki, wyjechały do fundacji Felis do Lublina. Ciągle nie działa program ograniczania nowych miotów przez sterylizację. Siedem, tym razem już dorosłych i zdziczałych kotów, z różną częstotliwością przemierza mój teren, zawsze czmychając pospiesznie na sam mój widok. Nie wiem ile ptaków ginie w ciągu roku z ich powodu, ale lokalne bażanty nigdy nie mają jesienią więcej, niż 3-ech młodych podrostków. Już nawet nie koszę całej łąki dla wyrównywania szans. A matkę małych kociąt, co nieco osobliwe, miała ponoć zabić horda na w pół zdziczałych kundli. To też plaga, ale innego rodzaju.

Jeśli nie przestanie padać, to dobrze raczej nie będzie. Wczesnoporanne zamglenia, zupełnie jak pod koniec sierpnia, gdy główny plon pomidorów jest już zebrany, a przecież dopiero ledwo plonować zaczynają. Zawilgocone pajęczyny wyglądają niczym okazałe welony.

Niemniej, w szklarni optymistyczniej - ubiegłoroczne pomidorowe krzyżówki F1 dojrzały jako jedne z pierwszych, jakby chciały koniecznie pokazać i udowodnić, że cel był słuszny i warto go kontynuować.












Poszukiwany i ostatecznie zdobyty Harvard Square prezentuje się ładnie, ale z plonowaniem chyba nie będzie za dobrze, a sam krzew jest raczej niski i może całkiem niepotrzebnie zajął cenne miejsce w małej szklarence.



Harvard Square



Rozwój kalii stale postępuje.

























Powoli oczekuję, że już niebawem na wzgórza będzie warto chodzić nie tylko na spacery.

Dwie wyprawy - na dno doliny i na szczyt doliny. Dwie scenerie - morze zieleni i zadrzewione, czasem niemal leśne wzgórza. Nadrzeczny teren podmokły i syche piaszczyste wzniesienia górujące nad nim.

Efekty kulinarne zbliżone, tylko kolor kapeluszy odmienny - śnieżnobiały w lokacjach dolnych i pomarańczowo-brunatny w miejscówkach wysokich.

Oczyma wyobraźni przenoszę się w tę piękną przyrodę ,którą pokazujesz .
Rozumiem syna i synową ,którzy z przyjaciółmi
odpoczywają kiedy tylko mogą w takiej min scenerii .
Wędrują po bagnach ,wcześniej dobrze zapoznając się z terenem ,ze względów bezpieczeństwa ,po lasach ,łąkach .
A my się martwimy By się im coś nie przytrafiło
coś "złego "
Kiedyś pewnie zawędrują w takie jak Twoje miejsce ,
a tam cudny ogród taki
Czy te białe grzyby to pieczarki ?

Bobka wrote:

Tak, dzika pieczarka w wysokiej trawie przypominać może wielkością nawet czubajkę kanię.


Pierwsze suszenia w toku -






Pomimo niekorzystnej aury udaje się wciąż zbierać ogórki, acz charakterystyczna mozaika na liściach już się rysuje, więc długo to nie potrwa.






Pomidor Accordion Cherry, np. w jednym egzemplarzu, zostanie już raczej na stałe.


















Onętek, Komos, "Warszawianka", ...u mnie mawiają, że "Talerzyk" -





Wygodny, bo od lat "samoobsługowy", niczym wszelkie rośliny pionierskie.

Piękne te spacery po tym wiejskim ogrodzie. Przypomnina mi dzieciństwo u babci na wsi. Miała ogród pod lasem. Widać było z niego brzezinę i las, do którego uwielbialiśmy zagladać, aby wypatrywać grzybów, jagód i poziomek.
A w ogrodzie pyszniły się ogromne dynie, a takimi właśnie jak u Ciebie liśćmi, długimi pędami ogórków, przez które nie było jak przejść, aby na coś nie nadepnąć. I te wielkie głowy kapusty
I to poczucie, że jest sie cześcią natury, nirokiełznanej, wyzierającej zewsząd, pełnej owadów, gryzoni, obślizgłych dżdżownic i ślimaków (choć wtedy taką plagą nie były).
Marzenie

A więc sierpień…


Ogród „posunął się mocno” i zbrzydł już nieco. Widać pierwsze jesienne defekty. Wiśnie sypią liśćmi. Dziewanny strzeliste już nie tak czarują. Ostatnie burze z gradem także zrobiły swoje. Wilgoci zdecydowanie nadmiar. Gospodarowanie pozostaje trudne.












Łąka z "kopcami-fortami" także się starzeje. Pomimo szybko rosnącej trawy wyłaniają się z niej pierwsze ciężkie dyniowe kule.















Pierwsze plony wszelakie zbierać usiłuję. A życie toczy się z wolna dalej.



Summer Cidler ...najbardziej po lewej









Koritschnevaja Silva






Cóż, prawdziwych lasów u mnie de facto nie ma. Gdy dawne jednohektarowe, a porzucone pole porośnie spontanicznie lasem i odwiedzi je kilkanaście osób, to na co można liczyć?

Pierwszy nazbiera i zadowolony już nie odwiedzi ostatniego, nietypowego miejsca. Drugi nie znalazłszy niczego w tych typowych miejscach, zrezygnuje i nie pójdzie do ostatniego nietypowego miejsca - bo niby po co?

Najbardziej zdeterminowany spóźnialski otrzyma swoją małą nagrodę za wytrwały spacer.









Ostatnia piękność wczesnego lata…

A więc lada moment Dożynki i czas pierwszych podsumowań.


Pomimo trudnego roku, ku memu zaskoczeniu, udało mi się utrzymać w wegetacji późną odmianę ziemniaka przez 4 bite miesiące. Stanowisko wilgotniejsze od innych, dodatkowo w mokrym roku. Areał dopiero co wydarty łące, a wiedza ogrodnicza donosi, że to zawsze najlepsza okoliczność dla uprawy ziemniaka (ugór łąkowy przysposobiony do uprawy). Wiele sobie zatem obiecuję, nawet jeśli przez wczesne sadzenie mróz nieco uszkodził uprawę w jej początkach. Teraz krzewy już się wyłożyły, straciły wcześniejszy wygląd. Oczywiście nie mogło nie być oprysków stabilizujących przed ZZ, także z uwagi na bliską uprawę pomidora gruntowego. Na razie korzystam z wcześniejszych odmian – Owacja, Irga. Tu bez szczególnie wielkiego sukcesu, bo też podmarzły, a i rosły wyżej, na zdecydowanie gorszym, pochyłym miejscu. Na miejscu pośrednim (trzecim), gdzie wysadzona została „Królowa Anna” może będzie lepiej. Znakomity to rok dla cebuli i marchwi. Kapusta zapowiada się także wspaniale. Ogórki nadzwyczaj dobrze, jak na rok ciągłego moczenia liści. Pory i selery bardzo zacnie. Papryka ma wciąż jeszcze szansę na przyzwoity finisz.


Dwukolorowe, żółte, prążkowane czerwienią serca (Gourmansun, Anacoeur, Ananas Heart i Pomarańczowy Słoń Minusiński) to najwyraźniej ściema. Drobne i wyjątkowo mało plenne. Wygląda na to, że oferenci nasion zostawiają na gronie jeden zawiązek i pędzą pojedynczego pomidora dla pięknego zdjęcia i zachęty do koniecznego nabycia nasion. Jedynie, i po raz kolejny zresztą, rekomendacja Alicji (Babci Ali) okazała się dalece sensowna. Bo Jej Złote Góry Medeo wypadają w tej kategorii najzacniej. Poszły mi w miejscówce na skraju szklarni na 2 pędy, ale szybko podzieliły się jeszcze na 2. Pionowo poszły dalej 3, czwarty zawinął się i wyłożył. Następnie poszedł poziomo przez całą szerokość szklarni, wymijając trzy inne pomidory i po drugiej stronie zawinął się do góry. Mogłem już tylko powiązać go zgodnie z przebiegiem pędu. Wczesnego plonu u mnie nie daje, ale już jest kilkadziesiąt owoców w różnej fazie rozwoju. Wyjątkowo udany zatem to egzemplarz.




Złote Góry Medeo (Witalij Alifirow - Alma-Ata / Kazachstan)


Całkowicie inaczej ma się sprawa z cukrowymi, dwukolorowymi befsztykami. Pineapple KING znowu pokazał klasę, a nowy nabytek Burracker’s Fvourites dotrzymał mu kroku.




Pineapple KING





Burracker’s Fvourites (Blue Ridge Mountains - USA // Chuck Wyatt)


Zatem program tworzenia dwukolorowego prążkowanego serca trochę upadł z uwagi na negatywne oceny już tych istniejących odmian.

Acz jest jednolicie żółte serce, które zasługuje na szczególną uwagę, z uwagi na bogate plonowanie i zachowywaną przy nim imponująca wielkość owoców. To odmiana Homer Fike’s Yellow Oxheart!




Homer Fike’s Yellow Oxheart





Homer Fike’s Yellow Oxheart (Homer Fike // Zachodnia Wirginia // USA)





Homer Fike’s Yellow Oxheart - Wybrane owoce potrafią osiągać szczególnie pokaźne rozmiary, co zwykle nie jest typowe dla odmian w kształcie serca. I to się właśnie mi sprawdziło!


Nizami, nawet jeśli lepsze w smaku od Serca Aszkabadu, to zdecydowanie zawiodło plennością. Popisał się za to żółty befsztyk Summer Cidler. Ogromne Żółte od Borisowny wcale nie okazało się ogromnym sercem, choć plennością posłużyło. Drobnoowocowa Marta (Sweet Yellow) jak zwykle okazała się niezawodna.





Homer Fike’s Yellow Oxheart i Nizami





Marta (Sweet Yellow)


Wielkie, dość toporne serce bez cienia finezji, jaką to posiada „Czarna Borisowna”, czyli ziemniaczanolistna – TAJGA, zachwyciła magią miedzianozielonych kolorów, plonem, nawet i smakiem. Zostanie zatem na krótkiej liście, ale za niezastąpioną „Czarną Borisowną” (pamiętam, że także z rekomendacji Alicji / Babci Ali).




Tajga (Karen Olivier // KANADA – 2019)





Tajga (The True North Series)





Tajga (skrzyżowanie i ustabilizowanie Pink Heart Ludmiła x Kapitan Lucky)





Tajga





Czarne Serce z Noskiem od Borisowny // Czarne Serce z Karagandy


Pomodoro Cuore Antico di Acqui Terme jak zawsze obłędne, ale ten późnosezonowy wynalazek jeszcze nie dojrzewa.


Jeszcze okrągłe slicery – 3 czerwone i jeden malinowy :

Paweł zajrzyj do wątku o pomidorach Kozuli, wstawiłam tam zdjęcie żółtego serca K/100

Ogród nieubłaganie jesiennieje.
























Pomidor Harvard Square - znakomita odmiana. Efektowny dwukolorowy wygląd (czerwonawa baza z silnymi zielonymi smugami) ...i pyszny smak. Nie za duży, okrągły lub spłaszczony befsztyk. Pierwsza nagroda w konkursie w Brukseli 2014 na znanym Festiwalu Pomidorów.





Harvard Square (Pata Yourell / Martin Longseth // Wisconsin – USA)





Harvard Square


Uprawa FAV 6.1 F5 straciła zatem u mnie już racje bytu, bo nie wytrzymała porównania. Harvard Square jest dwa razy plenniejszy, wyższy we wzroście i smaczniejszy.






Złote Góry Medeo - dwukolorowe serce





Złote Góry Medeo (Witalij Alifirow // Alma-Ata / Kazachstan)

Owoc o urokliwym kopulastym kształcie, dwukolorowy, pomarańczowo-żółty z malinowo-różowymi smugami. Smak z aromatami egzotycznych owoców, jesienią stający się jeszcze okazalszym.

Zapowiada się też znakomite plonowanie. Planuję sprawdzić wręcz wagę tegorocznego plonu i ilość owoców z krzewu.



Brandy Sweet Plum - drobny slicer o przednim smaku i dobrym plonowaniu. Niestety raczej późny.




Brandy Sweet Plum




Brandy Sweet Plum





Xanadu Green Goddess x Damascus Steel ( F2 )