Forum Ogrodnicze Oaza

Może pamiętacie tę lipę - z mojego ogrodowego wątku.
Rośnie przy Babiej Ścieżce, w miejscu, gdzie wchodzi ona do Doliny Marzeń. Przy żółtym szlaku w kierunku Karpacza.
Choć jest bardzo wielka, nie zasłużyła sobie nawet na tabliczkę "pomnik przyrody".
Bardzo ją lubię - jest moim połowicznym celem, punktem zwrotnym w codziennych spacerkach, gdy jestem w Karkonoszach.
Dookoła szaleją pilarze, po drugiej stronie drogi ktoś niby zaczął z rozmachem jakąś inwestycję - wyciął, rozwalił - i na tym na razie koniec.
Boję się o starą lipę... Oby wiosną znowu pokryła się zielonym listowiem.

Aniu też bym chciala chociaż tej Lipy nie znam, a widać ze piękna, ale jak znam życie to stwierdzą ze chora, dziurawa itd , itd. Jakby komuś potrzebna była obłudna ideologia, alibi.

Aniu - wymiar "pomnikowy" dla lip to 310 cm na wysokości 130 cm (na pierśnicy). Jeśli tyle ma to zgłaszaj - procedury masz w necie.

Powinnam przedstawić moje ulubione drzewa:
nr 1 - Brzoza na "rondzie" z V u góry:


Jedyna, która rośnie w drodze. Została (uratowałam ją w ostatniej chwili) jak wycinaliśmy brzozy pod drogę dookoła. Jak jeszcze nie mieszkałam, to przyjeżdżałam sobie z Nią pogadać. Świetnie słucha.

A na rondzie - bo czasami dookoła niej zawracam. Nawet landkiem z przyczepką - tyle, że na 2-3 razy

W tle piękny buk, ale to już za ogrodzeniem.

Dzisiaj już największe,najokazalsze jodły pod ratuszem przypominają o świętach.Do ubierania tej choinki miasto pewnie dźwig przyprowadziło. nie wiem ile ma metrów, ale jest potężna.i jedna i druga.

Chciałabym przedstawić jedno z bardziej znanych drzew w moim karkonoskim rejonie - "Jesion Idy".
Potężne drzewo rośnie na skrzyżowaniu leśnych traktów - między Sosnówką, Podgórzynem a Borowicami. Przy czarnym szlaku turystycznym. Ma podobno ponad 130 lat. Ida była ponoć żoną ówczesnego leśniczego.
Korzenie utworzyły rodzaj "bazy kolumnowej", pień stoi jakby na podwyższeniu.



Jesion jest oznaczony na mapach turystycznych - jako istotny punkt orientacyjny.

Aby oddać ogrom - służę jako "wzorzec miary"



Niestety, ostatniego lata zauważyłam, że jesion ma się niezbyt dobrze - nie wszystkie konary były ulistnione... Oby następnej wiosny obudził się do życia i był ozdoba lasu.

Takie nie w pełni wybudzenie się drzewa świadczy albo o przemrożeniu części korony co jest częste u orzechów, albo naruszenie poziomu wód gruntowych. Niestety kończy sie to przeważnie śmiercią drzewa. w ostatnich pieciu latach byłam świadkiem umierania wielu starych drzew. Przyczyna obniżenie wód gruntowych na znacznym obszarze. Wyglądało to tak jak piszesz. W kolejnych latach na wiosnę coraz większa część drzewa nie wybudzała się.
Obym się myliła, bo drzewo przepiękne.

Lucynko - nie wiem, czy chodzi o obniżenie poziomu wód gruntowych, bo to góry, warstwy wodonośne nie są ułożone tak, jak na równym. Podobno w dziewiętnastym wieku w tym samym miejscu rósł wielki dąb - i usechł. Oby Jesion Idy jeszcze pożył - bardzo by mnie zasmuciła jego śmierć.

Jesiony w moim "hajmacie" mają ciężko - krótki, bardzo krótki sezon wegetacji. Ruszają jako chyba ostatnie, często końcem maja. We wrześniu zaczynają złocieć - w październiku zrzucają liście. Mimo to jest wiele lokalnych dróg obsadzonych tymi wspaniałymi drzewami - między innymi prowadząca z Przełęczy Kowarskiej do Kamiennej Góry. Tam też są w różnej formie . Wszystko jeszcze niemieckie nasadzenia. Oceniam ich wiek na pi razy oko stówkę - może ktoś wie, jaki jest przeciętny wiek życia jesionu?

Pierwotna sudecka puszcza wyglądała zupełnie inaczej. Prócz buków i modrzewi składała się z jodeł pospolitych (Abies alba). W tej chwili wielkich, stuletnich jodeł jest skrajnie mało - rabunkowy wyrąb w dobie industrializacji, wprowadzanie szybko rosnących świerków, cała tragedia z tym związana...
Ostatnie chyba (a przynajmniej mnie znane) egzemplarze rosną niedaleko mojego domku, na stokach góry Grabowiec. Są... niezwykłe. Pnie jak kolumny brygów. Mięciutkie igły. Szmaragdowa zieleń.

Jodła trzecia od lewej, z zaokrąglonym wierzchołkiem

Akuratnie wiem , bo kiedyś na innym forum prowadziłam z fachowcem dyskusję na temat nasadzeń w dużych grupach jesionów. Jesiony nalezą do drzew które średnio długo żyją ok 200lat. Chociaż zdarzają się okazy ponad 300 letnie.
Trzy lata temu ktoś przywiózł mi przyczepę liści na kompost. Na wiosnę zobaczyłam setki małych siewek które nie umiałam zidentyfikować, po roku okazało sie ze to jesiony. Rozsadziłam je , ale chyba niezbyt fortunnie, choć rosną błyskawicznie , ale boje sie ze do czasu. Poziom wód gruntowych nie jest odpowiedni dla tych drzew. U mnie najlepiej czuja sie wierzby, olchy, dęby. orzechy, topole białe. Jesiony wola niski poziom wód gruntowych.
Acha ta podstawa przy korzeniach nazywa się "stopa słonia". Ta stopa umożliwia dużym o niezbyt rozbudowanym systemie korzeniowym drzewom osiągnąć potężne rozmiary. Podpory korzeniowe mają szczególnie potężne graby i wiązy.

Magnolia zimą:

Zawsze chciałam zrobić zdjęcie tych starych akacji. Sa leciwe stuletnie. Drzewa jak drzewa takich jest w moim miescie sporo, ale popatrzcie na te pnie, które o tej porze sa szczególnie atrakcyjne.

Od pewnego czasu na zachodnim krańcu działki na horyzoncie czegoś mi brakowało, dziś wybrałam sie tam i mogę zobaczyć agonie potężnej wierzby która w granicy jeszcze sadził pradziadek. Była juz zbyt wielka, a ze wiekowa to krucha.



Tak trochę żal, to ostatnie jej zdjecia, W przyszłym tygodniu pójdzie pod piłę, nie wiem co ja pokonało, śnieg czy wiatr.

Ja jestem fanem wielkich drzew Kilka sztuk mam wokół siebie.

Zdjęcia dość stare. Tegorocznych nie mam, aczkolwiek zrobię.

Lipa



Klon polny




następny klon




kasztanowiec




jabłoń ponad 80 letnia

Widać, ze ta jabłonka jest wiekowa, ale bardzo ładnie utrzymana.

Moje drzewa z dziś
Brzozy...



Brzozy i jak się ktoś dopatrzy - mój "ojciec/matka" wszystkich wiązów



I już za płatem - brzoza chyba z jesionem



No i moje ulubione świerki - te co przetrzymały pogrom "suszowo-kornikowy"

Pokaż Małgosiu kiedyś podstawę tego wiązu to jest ciekawa budowa, a wiązy są w Polsce w odwrocie za przyczyna zarazy importowanej z Holandii.

Podobają mi się duże drzewa ale najbardziej lubię buki. Las bukowy jest o każdej porze roku piękny.

Grazka2004 wrote:
Och, święta prawda! Buki zajmują szczególne miejsce również w moim sercu, już choćby dlatego, że moja kochana karkonoska chatka stoi tuż pod bukowym starodrzewem, resztką sudeckiej puszczy bukowej... Buki maja taką korę - prawie jak ludzka skóra, podatną na zranienia, a jednocześnie piękną, nawet zimą.
Również w "moim" parku sporo buków, w tym zabytkowych, w tym odmiany czerwonolistnej.
Mam takie specjalnie ulubione miejsca - cztery wielkie buki o purpurowych liściach tworzą jakby bramę... To drzewa z pewnością dobrze ponad stuletnie, może ze dwa wieki liczą, mają gruźlaste korzenie, tworzące naturalne poidła - również dla moich łaciatych. Po deszczu długo stoi tam woda - i psy to wiedzą.



Korony z młodymi listkami



W Parku Grabiszyńskim jest wiele interesujących drzew - jednym z nich jest bardzo stara jabłoń ozdobna, którą być może już gdzieś pokazywałam. Właśnie rozkwita.

Najpiękniejszego buka widziałam w Wojsławicach. Muszę następnym razem zrobić mu fotki.