Forum Ogrodnicze Oaza

Do Taylora śliniłam się od kilku lat, zobaczyłam niedużą sadzonkę na portalu nazywającym się, jak tempo muzyczne.
Ale teraz szlus, stanowczo nic nie wepchnę, po kilku latach taki malec daje dodatkowy cień, a tego mam po kokardę.

Zaczynają się przebarwiać, w tym roku najpóźniej, jak sięgam pamięcią.
Klon Shirasawy 'Aureum'

Załapałam się w górach na jesienne pięć minut Orangeoli:





Firecracker jeszcze nie zaczął zmieniać koloru z głębokiej purpury na karmin.



Tu mam tylko trzy kloniki, rodzime klonowate, głównie jawory, i tak dają mi popalić siewkami.

A w mieście jesień nadrabia zaległości. Kloniki wybarwiają się błyskawicznie, 'Aureum' niedługo straci złociste ubranko:





Atropurpureum robi się rzeczywiście czerwony



Inne może sfotografuję w lepszych warunkach świetlnych.

Następne w "godowej szacie":

Dissectum





i najstarszy, największy - być może Orange Dream; teraz by zbliżał się do tej nazwy.

Te brylujące tydzień temu są już prawie łyse, kolejne przebarwiają się coraz mocniej.

Sango Kaku





Pung Kill, niższy, jeszcze bardziej buraczkowy, niż szkarłatny i Inazuma

'Orange Dream', który mi chorował w ubiegłym roku, nie obudził się po zimie.
Za to 'Atropurpureum' i owszem nawet ładnie przezimował i nagle ups... Góra jakby straciła wolę życia, a jakieś 40 cm nad ziemią pień jest wyraźnie jaśniejszy. Poniżej pięknie się krzewi. Przemarznięcie, czy choroba, której nazwy boję się nawet pomyśleć?

Jolu, odetnij tę chorą część, posmaruj rankę "sztuczną korą". Powinien odżyć. Mnie takie częściowe uschnięcia zdarzają się czasem.
To samo Orange Dream, zetnij, jeśli rzeczywiście pieniek suchy i łamie się w palcach. Jeśli nie, nie stawiaj na nim kreski. Kilka razy widziałam, jak pozorny trupek ożywał.

Trupek już wykopany, bo miał szyjkę korzeniową z odlezioną korą i nie było co ratować.
Natomiast o tego drugiego będę walczyć. Podlałam Magnicurem Energy (dawny Previcur), górę zetnę i teraz tylko pomodlić się .
A tak ogólnie, to więcej klonów nie kupię, za dużo nerwów. Są inne przyjemniejsze w obsłudze rośliny i też pikne.

Mój drugi padł w tamtym roku tzn. usechł. Już kolejnego też nie kupię, ale z innych względów one potrzebują oprawy, osobnego miejsca by mogły wybrzmieć. Na to miejsce myślę wsadzić wiśnię amanogawę.

Dobra wiadomość jest taka, że mój klon na obciętym pędzie nie miał żadnych przebarwień, tzn. przekrój miał jednolitą jasną barwę, czyli to nie jest choroba zapychająca wiązki przewodzące. Może mu się zmarzło, gdy było u nas -18 st.C, a on już startował z przedwiosenną wegetacją.

Kiedyś myśli biegły mi do kloników i trochę o nich czytałam, ale im trudno znaleźć dobre miejsce. Na wygwizdowie nie, bo jak ostra zima się trafi, to zmarzną. Znów w osłoniętym i zacisznym miejscu przy łagodnej zimie zbyt szybko ruszają z wegetacją, a potem ciach i po sprawie. To nie są rośliny na mój mikroklimat, u Ani się uchowają, bo na jej terenie zimy są łagodniejsze.