Forum Ogrodnicze Oaza

Zakładam nowy watek o odmianach uprawianych przez nas w minionym sezonie. Niektóre sa rewelacyjne , inne takie sobie, ale o wszystkich warto napisać. Podzielić sie uwagami co do ich wymagań, plenności i przydatności kulinarnej. Mam nadzieje ze pomożecie mi poprowadzić ten wątek ciekawie. bo niestety stare zdjęcia mi przepadły, a w tym roku uprawiałam stosunkowo mało odmian. Oczywiście opisujemy tutaj też cukinię i patisony.Więc zaczynamy.


Marina di Chioggia Cucurbita maxima



Właściwie to uprawiam ją od trzech lat , ale dopiero w tym roku mogę właściwie ocenić walory tej cudownej dyni. W ubiegłych latach z powodu suszy marnie plonowała. Ten rok był optymalny dla roślin,a przy tym dostała żyzna ziemię i obdarował mnie czterema sporymi owocami.(6,5-9kg). No cóż przekonałam się, ze Marina di Chioggia lubi naprawdę dobrze zjeść i wypić. Rośnie potężna, miała trzy pędy długości ok 12 metrów każdy. jest dynią pozna, dopiero teraz zaczyna przybierać ten woskowy srebrno-zielony kolor.


Przechowuje się podobno bardzo dobrze, no zobaczymy, jedną zostawię, do wiosny. W tej chwili jest to dla mnie podstawowa dynia do pieczenia w kawałkach. W tej formie jest najlepsza.A piecze się ja razem ze skórka która zamienia się po upieczeniu w woskowa błonkę,która spokojnie można zjeść. Zupa też jest z niej rewelacyjna. Przypomina jak to Niko trafnie określił dobrą grochówkę o smaku kasztanów. Na dżemy to raczej się nie nadaje, za ciężka zbyt masłowa. Ale w ubiegłym tygodniu robiłam frytki i są bardzo dobre.

forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/5...-straganik?start=288

Pestki: Własnie teraz podgryzam. Świetne, duze, cienka łupina, wyjątkowo smaczne.

Marina di Chioggia Cucurbita maxima cd.
Dzisiaj sprzątając teren po dyni okazało się ,że Marina miała jeszcze jeden pęd , a na niej dwie dynie, Z tym że te dynie zawiązane były później jak reszta i prawie nie maja brodawek, no i oczywiście są niedojrzałe.

Plenność Mariny di Chiogga jest zaskakująco wysoka.Bo wielkość tych młodych dyń jest taka sama jak reszta.

Niekoniecznie chodzi o dojrzałość (tak mi się wydaje),bo mam ich od cholery i prawie każda trochę inna,niektóre z guzami inne takie jak na Twoim zdjęciu ostatnim,są nawet takie bez tego czegoś od frontu-jak na tureckim turbanie.
Ja te swoje mam z wolnego zapylania,ale jeżeli nie krzyżują się dynie białonasienne ,z tymi brązowonasiennymi to raczej są czyste,a nawet jakby to to F1 i powinny być wszystkie takie same,ewentualnie ta dynia to jakiś mieszaniec już z paczki i to są F2 .

No tak, ale moje są z jednego krzaka i jako Marina di Chiogga z oryginalnych nasion więc, ta żadna F. Pierwsze trzy były guzowate wielkość prawie jednakowa, te na końcu pędów czyli zawiązane później gładkie jak na zdjęciu.

No to pewnie te moje to jakaś mieszanka, pierwsze też miałem z oryginalnej paczki.

I następna dynia, która jest hitem już od bardzo dawna. Na straganach jesienią bardzo często spotykana i jedna z najbardziej znana, bo chyba najczęściej uprawiana w towarowych nasadzeniach.
Muscade de Provence ( Cucurbita moschata )


Uprawiam ją piaty sezon i zawsze obiecuję sobie, że to ostatni raz, ponieważ jest dynia bardzo pozna i nigdy mi nie dojrzeje tak by nadawała się do przechowania, a co za tym idzie muszę ja w jesieni zużytkować. Nie jest to łatwe, bo trochę jest tych kilogramów do przerobu.
Dynia urodziwa, kształtna, ciemnozielona, potem płoworuda,o bardzo wyraźnym żebrowaniu. Komora nasienna, niezbyt duza, miąższ, gruby ciemnopomarańczowy. Jest bardzo wydajna.


I smak. wyjątkowy, mocno aromatyczna, miąższ na tyle miękki ze mozna jeść ją na surowo, sprawdza się w surówkach, sokach, dżemach. A juz najlepsze wychodzą z niej ciasta typu mufinki czy placuszki.
Nie odpowiada mi w zupie, pieczona, czy jako placki typu ziemniaczane. Ma zbyt intensywny zapach i jest zbyt soczysta.Po prostu warto ja mieć jako uzupełnienie dyń Hokaido czy Buttercup.
W uprawie amatorskiej nie jest łatwa. Potrzebuje dobrej ziemi i ciepłego stanowiska. Najlepiej sadzić ja z rozsady bo ma długi okres wegetacji. Potrzebuje dobrego nawożenia i podlewania.Według mnie wydajność ma średnią

Zgadzam się z Tobą Lucyna w 100%, Muscate de Provance jest b.aromatyczna. Silny smak kasztanowo orzechowy najbardziej wyczuwany jest w soku.

Mam kilka w 100% dojrzałych, z nich zrobię wino.
Bardzo ciekawy jestem smaku. Wino poprowadzę tak aby było p/wytrawne.

Myślę, że ta dynia najbardziej na wino się nadaje.
Robiłam ją wczoraj w syropie. Muscate de Provance w syropie smakiem nie ustępuje brzoskwiniom czy gruszkom.Po pary godzinach zasypania cukrem pływała w soku.

W tym roku nie uprawiałam samodzielnie żadnych dyniowatych z wyjątkiem cukinii, ale jeśli mogę, to podzielę się wrażeniami z 2016r, w którym zebrałam kilka dyń Australian Butter. Pierwszy raz spróbowałam jej w 2015r, zachwyciłam smakiem, zebrałam nasiona z kupionego na rynku okazu.

Australian Butter ( Cucurbita moschata )

Do dzisiaj pozostaje moim numerem 1 spośród wszystkich próbowanych odmian; jasnopomarańczowy miąższ jest raczej suchy, zwarty, o ciekawym, słodko-wytrawnym, orzechowym smaku, bardzo przyjemnym aromacie, grubej skórce, o wszechstronnym zastosowaniu kulinarnym. Australian Butter wykorzystuję zarówno do zup, jak i ciast, racuchów oraz placków, jednak najbardziej smakuje mi w postaci zupy. Z miąższu robię puree i mrożę.

Odmiana jest ekspansywna, wytwarza pędy o długości kilku metrów, silne i odporne. Jak każda dynia wymaga dużej ilości wody i dobrego nawożenia, pod dojrzewający, ciężki owoc warto podłożyć podkładkę, aby zabezpieczyć go przez gniciem. Na jednym z pędów dynia zawiązała 6 owoców, nie wszystkim udało się rozwinąć.

Australian Butter - zdjęcia pochodzą z września 2016r

A tak opisywałam tę odmianę na Dyniowym Straganiku w listopadzie 2015:

Australian Butter z „serii” buttercup
Wspaniała dyńka o miąższu do wszechstronnego zastosowania; niewielka, jak wszystkie buttercupy o walcowatym kształcie i charakterystycznym „lusterku” , twardej skórce i rewelacyjnym, suchym i zwartym miąższu, pachnącym melonem i „wytrawnym” smaku; niewielka komora nasienna sprawia, że podczas obróbki nie otrzymujemy dużej ilości odpadów; zupa z jej miąższu nie ma sobie równych

Jedna z odmian dyń , które uprawiałem w tym roku:

Galeux d'Eysines




miałem 2 szt: 5,7kg oraz 8,7 kg

mniejsza po rozkrojeniu:





zapach : słodycz i orzechy



smak jw



sok zmieszany z miąższem posłuży mi jako baza do ketchupu.



Polecam tą dynię za nietuzinkowy wygląd i ciekawy smak.

I kolejna dynia, którą z powodzeniem można zaliczyć do hitów.
Dynię Buttercup Burges miałam w uprawie pierwszy raz. Jest to dynia amerykańskiego pochodzenia wprowadzona do produkcji w 1931 roku przez firmę Oscar H. Will & Company North Dakota. Bardzo popularna i ceniona na świecie.
Dynia, która może zagościć w każdym ogródku także w tym małym ze względu na niezbyt ekspansywny wzrost. Krzaczek skromniejszych rozmiarów, ma mniejsze liście a pędy nie wędrują tak daleko jak u pozostałych dyń. Łatwa w uprawie, ładnie owocuje również w gorszych warunkach pogodowych. Jednak tak jak wszystkie dynie potrzebuje dobrze zjeść i wypić.
U mnie był jeden krzaczek i piął się po specjalnej konstrukcji.



Z tego jednego krzaczka zebrałam 6 szt niewielkich owoców, chociaż zawiązków było dużo więcej. Owoce zielone w kształcie turbanu, z małą komorą nasienną, ważyły w granicach od 1.60 kg. do 2.00 kg. Ta wielkość bardzo mi odpowiada bo mogłam za jednym razem zużyć dynię w całości.
Miąższ ciemnopomarańczowy o smaku lekko kasztanowym i przyjemnym zapachu. Jest gruby, kremowy, dość suchy i słodkawy.



Przeznaczenie tej dyni jest uniwersalne, począwszy od zupy przez placki, kluski, które wyjątkowo nam smakują. Pokrojoną w kostkę i panierowaną piekłam w piekarniku, ciasto też już z niej było. To chyba wszystko co mogę na tę chwilę napisać.



Pozostaje mi życzyć SMACZNEGO.

Ada! O sześciu dyniach na jednym krzaku na moich piaskach mogę tylko pomarzyć. U mnie było góra 3. Zdecydowanie muszę popracować nad nawożeniem A dynia faktycznie do polecenia, za wszechstronność.

No , nie taka wszechstronna, na dżemy to się raczej nie nadaje jest za ciężka, mało soczysta, ale reszta potraw wychodzi ekstra. To jedna z najsmaczniejszych dyń.
Pestki sa bardzo smaczne, ale niestety łupy ma bardzo twarde.

Bea w minionym sezonie w moich okolicach było bardzo sucho, deszcz padał rzadko. Dynia rosła w zasięgu wzroku - 5 m. od domu więc przypominała o swoich potrzebach i można było dopilnować szczególnie podlewania. Pewnie za to się odwdzięczyła.

Emalko wygląda na to, że nadużyłam określenia "niwersalna". Nigdy dotychczas nie robiłam dżemów z dyni Buttercup, z żadnych innych dyni też i wyciekło mi to z głowy . Bardzo Ci dziękuję, że zauważyłaś i dodałaś swoje uwagi. Z pewnością na dżemy miąższ jest nazbyt suchy. Nie robiłam jej też w zalewie ani słodkiej ani kwaśnej ale gdybym miała taką potrzebę użyłabym jej. Myślę, że to tylko kwestia czasu gotowania. Co sądzisz o tym Emalio? Masz większe doświadczenie, dłużej uprawiałaś tę dynię.

White Flat Boar - Biały Dzik
Bardzo fajna dyńka, zwięzły słodki miąższ, dobra do ciast i na dżem.
Jest dość plenna, ale późna. Zawiązała po 4-5 owoców, ale dojrzały tylko 2 o wadze 6 i 8 kg.
Ta na pierwszym zdjęciu była zostawiona jedną na krzaku i dorosła prawie do 10 kg

Fajną ma tą zieloną warstwę przy skórce, dobrze to w zupie wygląda, oczywiście jak się nie zmiksuje

Ja nie mam nerwów do obierania jej więc piekłam ją ze skórką. W związku z tym nie robiłam z niej dżemów. I w tej postaci jest świetna, do sałatek, jako baza do past warzywnych, pure. Ale u mnie nie była tak wydajna jak u Zosi. Dynie były małe 2-4 kg.

Moje tak poszalały, bo miały super miejscówkę. Rosły sobie na miejscu, gdzie wcześniej był kompostownik i blisko rynny.
Miały co jeść i nie omdlewały z pragnienia, a lato było wyjątkowo ciepłe to pokazały na co je stać.
Nasionka wysuszone, w sobotę będą spakowane i po Nowym Roku powędrują do Lucysi.