Forum Ogrodnicze Oaza

Mam Faworyta w tym roku, bardzo plenny i pyszny

Na Pomidorowym Targu funkcjonuje kilka wersji pomidora K37 : tradycyjna, K37/2, K37/3, K37/4 i K37/5.
Każda z osób wysyłających nasionka bardzo starannie je opisała - pod tym względem Warzywne Ludki spisały się na medal .
Podobny wykaz był zamieszczony w Formularzu, więc każdy wiedział, jaką wersję zamawia, tym bardziej, że swego czasu zostały opisane w stosownym wątku.

K-37 w pełnej krasie .

Największy pomidor zerwany wczoraj - chyba RACHEL F1.

Mój K-37 z nasion od Pomodoro, ma się chyba dobrze. Uprawiam tego pomidora pierwszy raz, więc nie znam jeszcze jego możliwości pod moją opieką . Owoców zawiązał chyba sporo.


Największy z zebranych jest jeszcze nie w pełni dojrzały, ale musiałam niestety wkroczyć ŚOR i pozbierałam te bardziej wybarwione.


Niestety codziennie z nieba spada lekki deszcz. Jak już pisałam, nie tak, żeby podlać, tylko tak, żeby na pomidory coś się przypętało

Adasiowa wrote:
Bardzo dziękuję za informacje. Tym bardziej proszę forumowiczów o podawanie nr wersji tej krzyżówki. Jak widać to istotna informacja przy dyskusjach o tej odmianie.

Niestety w opisie K37, który otrzymałam w tym roku, jaki i w poprzednim nie było jego wersji.

Bardzo podoba mi się Costoluto Fiorentino.Lubię takie kształty pomidorów,to chyba sentyment z dziecięcych lat,bo takie rosły u działkowiczów,a wszystkie równe,okrągłe były ze sklepu.Jaki ma smak?
Aniu Adasiowa ty lubisz słodsze pomidorki,czy był słodki?

Jeśli nasiona są ode mnie, to K-37 bez żadnych dodatków. Odmiana ustalona.

Alicja, z tego co pamiętam, to prawidłowy Brandywine Red nie ma ziemniaczanych liści. Czy jakiś inny jeszcze, tego już nie wiem.[/quote]

Z serii Brandywine mam:
Brandywine (ten jednak ma liście ziemniaczane, więc nawet nie wiem czy jest prawidłowy, przy nazwie nie było dopiska red))
Brandywine Yellow (liść ziemniaczany)
Brandywine Cowliks (liść ziemniaczany)
Brandywine sudduth's strain (liść ziemniaczany)
Brandywine pink (liść ziemniaczany)
Brandywine black (i ten właśnie nie ma ziemniaczanych liści, ale za to sporo pomidorków)
Bałam się uprawy tych pomidorów, bo nie wiadomo, co może z nich być (kupa liści - zero pomidora). W tej chwili zasychają dolne liście, ale chyba przez to, że dzisiejsza noc to temperatura niecałe 10 stopni. No i woda, musi być ciągle. Więc czekam aż dojrzeją. Jak czas pozwoli to postaram się zrobić zdjęcia.

Wybaczcie, że swoim postem narobiłam wam zamieszania. Ale uwierzcie mi, wcale nie jest mi do śmiechu. W ubiegłym sezonie wysiałam K/37 i bęc, w folii 2 pomidorki po ok 250g. W gruncie było odrobinę lepiej, choć dostał najlepszą miejscówkę. Myślałam, że tak musi być. W tym sezonie posadziłam go razem z innymi i dopiero teraz widzę, że też nic nie odbiega. Jest więcej i to chyba sukces, na smak muszę poczekać.
Niestety nie wiem, czy jest to odmiana z odnośnikiem, czy też sama. Taką też wysłałam na straganik. Byłam przekonana, że jest to odmiana ustalona. Wiec osoby, które mają ode mnie nasiona tego pomidora, niech się mu dokładnie przyjrzą. Nawet nie pamiętam, czy ktoś się podpisał.(w tej chwili wszystkie odmiany piszę, kto mi je ofiarował)

ps.Właśnie znalazłam swoją notatkę, K/37 miałam w pakiecie oazowym.

Alicjo Zielona ja w ubiegłym roku zniechęciłam się do K-37.Co prawda był plenny, ale prawie wszystkie owoce były w jakiś sposób zniekształcone.Pierwsze owoce były mączyste, a smak pojawił się dopiero w kolejnych, dobrze dojrzałych owocach.W tym roku posiałam nasiona od Miecia i to naprawdę inna bajka.
Natomiast w tym sezonie mam podobny problem ze Starą Babciną Malinówką.Brzydkie, gargamelowate owoce i nie umiem doszukać się smaku.
Ale, tak to bywa z nasionami.Posiałam oryginalne nasiona San Marzano Nano Franchi Sementi i wyrosło coś takiego:







Tak sobie wyobrażam wygląd i smak dzikiego pomidora.

Nie jestem pewna czy wysyłałam te nasiona na straganik.Jeśli ktoś je zamówił to pewnie psioczy na mnie bo nie wierzę, że akurat to jedno nasionko było felerne.

Nasiona to podstawa. Ponieważ dla amatorów sprzedaje się nasiona najgorszego sortu, postanowiłem też przejść na pozyskiwanie nasion nawet ogórków.

Kajtkowa a ile masz tych "san marzano", to jakiś mieszaniec,
kiedyś myślałem, że ta firma jest ok, ale po 2-3 latach niczym nie równi się od naszych,narodowych i drogich orłów przednich,
mam coś w typie marzano i też są mieszańce niektóre,z cukinią to samo, z romanesco mi urosły jakieś kabaczki najednym krzaku,inny wydaje się mieszanką romanesco z STRIATO ITALIA , a trombie "cośtam" mam jakby patisona albo dynię acorn,
zdarzają się w paczce mieszańce, ewentualnie to może być naturalna mutacja.

Jakiś czas temu pokazałam Cuor di Bue takiego słabeusza co o mało nie wylądował na kompoście.

To pierwsze grono prawie jednocześnie dojrzewa.Pobrudzone od deszczu,ale jakie piękne Odpłacił się za szansę,którą otrzymał

zdravko wrote:
Na szczęście tylko 1 roślinę, ale więcej próbować nie będę bo nie wierzę,że w całej paczce było tylko to jedno felerne nasionko.

Aniu anaka naprawdę śliczne Wybaczam mu skłonności do SZW bo smak rekompensuje wszystkie problemy.

Betula wrote:
Widzę, że muszę coś wyjaśnić. Liczba po znaku / to nie jest numer tzw. F-ki, nie ma nic wspólnego z tym czy jest to odmiana ustalona. Kozula wyhodowała kilka wersji pomidora K37 i każda z nich ma swój numer, od K37/1 do K37/5. Każda z tych wersji jeśli nie jest ustalona powinna w opisie zawierać również F-kę, np K37/2/F3.

Moje Brandywine
Brandywine sudduth's strain


cowliks


black


pink




yellow

Anusiu ( Anaka ) - mój gust pomidorowy jest bardzo dziecinny, ponieważ na pierwszym miejscu stawiam słodkie i soczyste pomidorki. Costoluto Fiorentino ( na Pomidorowym Targu jest także Costoluto Genovese ) był moją pierwszą odmianą, która obok Czekisty i Maty Hari ma u mnie stałą miejscówkę. Nie należy do najłatwiejszych w uprawie, bywa kapryśny, dość późno kwitnie i wiąże owoce, a puszczony na żywioł drobnieje i rodzi sporo niewielkich pomidorków. Jest nieokiełznany w produkcji wilków, więc koniecznie trzeba pilnować prowadzenia na dwa, góra trzy pędy i systematycznie usuwać boczne odrosty.
Smak cudowny - maślany, ale nie mączysty, zrównoważona ilość galaretki, słodki, orzeźwiający - tak wyobrażam sobie prawdziwego włoskiego pomidora.

Dzisiaj do koszyka trafiło kilka dojrzałych w słońcu pomidorków, w tym m.in. pierwszy K37 o wadze 200g

K37

Zerwałam także Śliwkowe spiczaste F3, Berkeley Tie Dye Pink, trochę koktajlówek ( Polę Negri, Baby Boomer i Dzbanuszki ), Matę Hari, dwarfa Iditarod oraz RAFa.

Do bicolorów BTD Pink, które nazywam pasiaczkami, dołączyły także owoce donicowego dwarfa Sarandipity o cudownym smaku bardzo przypominającym Thonga.

A tak wygląda jedno z gron Sarandipity - generalnie bardzo plenna odmiana, zostaje ze mną na przyszły sezon:

Aby tradycji stało się zadość, zamieszczam zdjęcie rosnących w szybkim tempie pomidorków Czekisty donicowego chowu - bardzo mnie cieszy różnorodność kształtów owoców w poszczególnych gronach: