Forum Ogrodnicze Oaza

Ewa, Kalo, Tu nie chodzi o powielanie skaz, a o to że skaza może oznaczać iż kwiat był zniekształcony, przez co miał większe szanse na to by dostał się pyłek z zewnątrz i powstała krzyżówka.
Tak jak Babcia napisała, takich pomidorów nie dajemy na PT, bo by nam znikły ustalone odmiany w natłoku mieszańców, ale dla siebie możesz zostawić, tylko zanotuj sobie co i jak. Może się okazać że pomidor wcale się nie przekrzyżował, lub że powstała krzyżówka warta jest uprawy.
PS: Jeśli nie mamy całkowitej pewności ze jednak nie powstała krzyżówka to z potomków takiego pomidora też nie wysyłamy na PT nasion opisanych jako oryginał.

najemnik wrote:

Chlebosolnego nie miałam jeszcze ale słyszałam że jest dobry. Wielmoża rósł u mnie w tym roku pierwszy raz i pewnie zostanie na stałe super pomidor, samo mięcho

Wielmoża

Chlebosolnyj przez część męską domowników uznany został za bardzo smaczny. Dobrze wiąże, praktycznie nie było gargameli, nie marudzi, choć teraz objawił jakieś braki na liściach, ale zasługuje na lepsze miejsce niż to, które otrzymał, więc może dlatego. Mam go drugi raz. Wielmoża jest z tych trochę wcześniejszych. Oba nie są wysokimi krzaczorami.

U mnie pomidory wyglądają jak by weszły w najlepszy okres, zieloniutkie, kwitną i wiążą obficie. Niestety sezon jest na finiszu. Sporo zielonych owoców. Oberwałem wilki których narosło bardzo dużo, może to przyspieszy zapalanie owoców.

Wielmoża.
Wysokość średnia (ok 130cm), owoce od 200g do 450g (największy 736g). Słodki, w mojej ocenie bardzo smaczny ale nie najlepszy.



Tunel


Grunt

Zazwyczaj najbardziej doceniam uprawę szklarniową pomidora dopiero pod koniec sezonu, kiedy w gruncie już nic nie mam.






Nonna Antonina – z lewej. Włoski pomidor z Turynu. W szczycie sezonu duży befsztyk. Odmiana u mnie późna i mocno późna. W gruncie stało się to problemem i zakończyło się obrywaniem pięknych, ale zielonych owoców. Owoc długo pozostaje mocno twardy. Smak zacny, ale miałem nadzieję na więcej. Często, bez parzenia łatwo schodzi z owocu skórka. To było dla mnie zaskoczenie. W szklarni w upały odnotowałem powierzchowne plamy SZW na owocach, co wskazuje na taka podatność tej odmiany, bo inne szklarniowe befsztyki tego nie miały. Miały ją tylko te przetworowe osobniki.

K 142 Albenga x Kosovo – z prawej. Plonował długo i zadowalająco plennie. Mięsista dwukolorowa sakiewka. Smak dla mnie jednak za mało wyrazisty. Szybko także tracił twardość.






Ruby Gold // potocznie - "Gold Medal" – bardzo mono przyjemny żółty pomidor, z prądem kwaskowym w smaku. Raczej mocno w niego pójdę w kolejnym sezonie. Jest i plon i smak. Udał się w gruncie i w szklarni. Podobnie dobrze wypadł Kellogg's Breakfast. To polecam wszystkim. Obie odmiany amerykańskie.







San Marzano sel. Redorta - F1 Franchi Sementi, największy z pomidorów San Marzano i ponoć jeden z najlepszych włoskich pomidorów sosowych, stworzony na cześć Pizzo di Redorta (Szczyt Redorta), jednego z najwyższych szczytów Alp Bergamo w Lombardii w północnych Włoszech. Znacznie większy pomidor o znacznie lepszym smaku, niż jego mniejszy kuzyn, San Marzano. Zachwalany za smak. A mi się aż tak znowu nie spodobał – i w plonowaniu i w smaku i nawet z powodów SZW. Zdecydowanie późna odmiana, dlatego sprawdza się mi teraz w szklarni i ratuje sytuację w kuchni.






Brandywine Sudduth’s Strain - bez dwóch zdań zacny pomidor. Smak dla mnie bardzo okazały. Zawodzi plonowanie. Zdecydowanie poniżej średniej wyznaczonej przez inne odmiany.






Cornabel (sadzonka szczepiona) – czerwieniejący, w towarzystwie ‘Un Bel Di’ F2 (No. 1). Z pierwszego dawno już oberwałem pomidory z dolnych pięter, a teraz mam tam zupełnie nowe, jeszcze zielone, na jesienne potrzeby. To zaskoczyło mnie najbardziej. Najwyższy plon, bez efektu SZW. Drugi bardzo późny, wciąż zielony, w innym miejscu lekko zapalony (F2 No. 5). Bardzo twardy, zbity.






Nonna Antonina -

Na 4 zdjęciu to nie jest San Marzano sel. Redorta. To ma być podłużny pomidor, bardzo podobny do Cornabela.

Czasem pomidor nie jest podobny do samego siebie. Tego nauczył mnie tegoroczny sezon.

Masz oczywiście sporo racji. Potwierdzam, że wszystkie pozostałe są takie, jak napisałaś. Niemniej na tym samym krzewie jeden owoc jest właśnie taki. I tylko ten jeden był aktualnie czerwony, dlatego to jego właśnie sfotografowałem.



W tym sezonie miałem uroczą koktajlówkę – Sunrise Bumble Bee. Wszystkie kilkadziesiąt owoców było owalnie podłużnych. Tylko jeden jedyny był na gronie wyraźnie większy od pozostałych i owalnie okrągły. Czy to oznaczałoby jakąś zmianę jakościową na przyszłość, jeśli pozyskałoby się nasiona z takiego innego owocu?

Nie ma takiej możliwości.
Inny kształt to nie sprawka genów a jakiś zaburzeń.

U mnie na tym samym krzaku San Marzano sel.Redorta miałem takie 2 owoce:



ten 'niepasujący' był jedynym.

Ewentualne zapylenie krzyżowe nie wpływa na kształt/smak/etc owocu, objawi się po wysianiu zebranych nasion krzyżówki.
Tak w ogóle to pobierając nasiona z tego samego owocu mamy pewność tylko co do matki.
Nie ma pewności że każde nasionko ma tego samego tatę.
W skrajnych sytuacjach nasiona zebrane z tego samego owocu mogą być krzyżówkami różnych odmian (jedna matka, ojcowie różni).

A może te "niepasujace" owoce pochodzą ze staśmionych kwiatów? Wtedy mogą kształtem nie pasować do prawidłowych.

A jak wg Ciebie smak San Marzano i Cornabela?
Miałam do spróbowania Cornabela ale się okazał kwaśny jak dla mnie. A San Marzano nie chce dojrzewać narazie. Z nim to miałam przeboje że wysiałam go w lutym bo jest późnym pomidorem. Zawiązał kilka owocków i cisza. Po upałach i oprysku wziął się do życia i teraz by kwitł w nieskończoność ale go ogłowiłam. Niech urosną i dojrzeją te co są. Czekam dalej.

Przez ostatnie ciepłe dni pomidory zaczęły masowo dojrzewać. Ale dzisiejszy deszczu może zaprosić zz, więc trzeba będzie zapalone poobrywać. Kolejna porcja do suszenia



Z tunelu też zbiory w toku








Sezon nie zapowiadał się dobrze, ale końcówka wygląda dobrze i jestem zadowolona.

Powoli zbliża się koniec sezonu pomidorów u mnie w gruncie ,.ostatnie grona do zebrania . Dalej zbieram pomidory zapalone, pisałem wcześniej w postach dlaczego. Najgorzej wyglądają u mnie pomidory karłowe , strach pokazywać na forum, ale plonują i zbieram z nich pomidory . Zauważyłem że każdy pomidor który ma gęste ulistnienie u mnie wygląda najgorzej .np koktajlowe . Może powinienem zapobiegawczo obrywać niektóre pędy a nie zostawiać samopas . Możliwe, że w następnym roku jeśli będę uprawiał karłowe to jedynie w donicach tak myślę .

Większość pomidorów u mnie już na początku sezonu miało zwinięte w rulon od środkowych gron w dół liście . Chyba powodem było moje zbytnie dopieszczenie obornikiem ptasim i króliczym rzędowo, lepiej uważać z ilością na przyszłość . Tam gdzie nie użyłem obornika a polegałem na domieszce kompostu i ziemi uniwersalnej problemu nie było , tylko, że później liście wykazywały niedobór potasu, który uzupełniłem opryskiem interwencyjnym .

Problemu z wiązaniem pomidorów nie było, staśmionych kwiatów mogłem policzyć na palcach jednej ręki. Za to problem miałem z szw na niektórych odmianach i pękaniem owoców, co jest mega irytujące.
W przyszłym roku myślę by spróbować sadzić pomidory po dwa przy jednym paliku, ale musiałbym wiedzieć które odmiany mogłyby tak rosnąć przy sobie .

Już wcześniej pisałam gdzieś we wątku o kozulce K 136 że można ją sadzić 2 rośliny przy jednym paliku i daje radę, wtedy wygląda bogato
Miałam tak w tamtym sezonie pod folią. Teraz też mam go pod folią ale we wiadrze rosła jedna roślina. Niestety nie było dużo pomidorków ale smak zadowalający

TomekD wrote:

Jak to?, ...nasiona zebrane nawet z tego samego owocu !!, czy też jednak nasiona różnych owoców, ale zebranych z dokładnie tego samego krzewu?


Marlenka wrote:

To racjonalne i mądre wytłumaczenia, ale też Misiula pisała o możliwych dużych rozbieżnościach w kształtach owoców u wybranych odmian, zwłaszcza tych pokrzyżówkowych. Zatem możliwe jest jednak współwystępowanie owoców o kształcie dominującym i tym bardzo rzadkim. I nie oznacza to wówczas żadnej wady samego kwiatu.


jagodka27 wrote:

Cornabel u mnie już owocował od dawna i zaczął dość wcześnie. Zatem Twoja obserwacja co do rozpoczęcia plonowania jest słuszna. Natomiast moje wszelkie uwagi w zaproponowanym porównaniu mogę być obarczone błędem. Normalnie to bardzo pochwaliłbym Cornabel w odniesieniu do San Marzano sel. Redorta. Ale jest jeden problem. Co prawda wszystkie swoje pomidory miałem z własnej uprawy sadzonek, ale z wyjątkiem sprezentowanego mi Cornabel, jako sadzonki szczepionej od profesjonalnego dostawcy. Nie do końca rozumiem tę specyfikację, ale mogłaby ona jednak wpływać na moją nieobiektywność oceny wyników uprawy.

Wydaje mi się że w szczepieniu chodzi o to żeby szczepiony pomidor na odpowiedniej podkładce miał większą siłę wzrostu i owocowania ze wzg na cechy odmiany będącej podkładką. Może to być też większa odporność na choroby, większy system korzeniowy. No tak mi się wydaje. Nie jest to poparte żadnym doświadczeniem w tym temacie z mojej strony.
Ten Cornabel który widziałam rósł na krzakach bardzo wysokich. Tak samo jak mój San Marzano sel. Redorta. Wizualnie też bardzo podobny jeden do drugiego. Smak kwestia gustu. Ale w tym sezonie mało który pomidor jak dla mnie nie był kwaskowaty a lubię raczej słodkie.

Chiarodiluna wrote:
Z jednego ziarna pyłku (tatuś) otrzymujemy jedno nasiono.

Jeżeli jest czyste samozapylenie to nie ma problemu - tatuś jest ten sam dla każdego nasionka.
Nie za bardzo mamy jak się upewnić że tak było.

Inaczej jest jeżeli dojdzie do zapylenia krzyżowego czy mieszanego.
Wtedy część pyłku może pochodzić z samozapylenia, część z innej odmiany (w skrajnym przypadku nawet więcej niż jednej innej).
Czyli w 1 owocu możemy (z nikłym prawdopodobieństwem) mieć nasiona które powtórzą cechy jak i krzyżówki.
Podatność na zapylenie krzyżowe zależy od budowy kwiatu, ta jest związana z odmianą.
Podatności sprzyjają zaburzenia (np. staśmienie, etc) i stąd dobrą praktyką (eliminującą ryzyko) jest zbieranie nasion tylko z idealnych dla odmiany owoców.

Chiarodiluna wrote:
Zgadza się, ale nie na jednym krzaku.

Dziękuję Ci za to doprecyzowanie. Przy okazji zrozumiałem dlaczego owoce z niektórych moich tegorocznych krzyżówek, poczynionych w realiach upału i małej ilości pyłku miały dużo mniej nasion, niż ich samozapylające się odpowiedniki, pozostawione przeze mnie w spokoju.


Zatem ten grubas San Marzano i z Twojego i mojego zdjęcia to jednak owoc powstały w wadliwych warunkach staśmionego kwiatu. Bo podobnie, jak u Ciebie był on u mnie na tym samym krzewie, gdzie dominują owoce o kształcie oczekiwanym – wydłużonym. Jeszcze tylko jeden drobiazg – czy staśmione kwiaty nie są cechą początku sezonu i na końcówce uprawy i na wysokich piętrach nie powinny już się zdarzać?