Forum Ogrodnicze Oaza

Mam dwa egzemplarze (około 15 i 8 lat), oba pierwotnie rosły w mieście, mało nie umarły - po przeniesieniu w góry odrodziły się i niezawodnie pięknie kwitną.

Odmiana stworzona przez Dietricha Gerharda Hobbie przed 1962 rokiem, powstała ze skrzyżowania R. catawbiense X R. williamsianum. Niewielki krzew, po 10 latach 70 x 90 cm, finalnie dochodzi do 150 cm wysokości. Nazwę otrzymał w roku 1970 dla uczczenia 125 rocznicy istnienia szkółki G.D. Böhlje w Westerstede. Kwitnie wcześnie, często końcem kwietnia, do połowy maja. Kwiaty delikatnie różowe, dzwonkowate, luźno osadzone na dość długich ogonkach, lekko falisty brzeg płatków. Liście średniej wielkości, zaokrąglone, nieomszone. Mrozoodporność do -25^o. To opis z Deutsche Genbank Rhododendron.
Mam dwa egzemplarze. Jeden z nich jest chyba najstarszym moim rododendronem, ponad piętnastoletnim - pierwotnie wegetował w mieście, przesadzony na karkonoską łąkę odżył i kwitnie niezawodnie. Rośnie powoli.
Drugi, znacznie młodszy, też mało nie umarł w miejskiej glinie - odbudowuje się w górskim sanatorium
Tutaj - starszy krzew , między Roseum elegans a czerwoną Erato

Mój, troszkę chorował, miejsce mu nie odpowiadało, po przesadzeniu,

Krysiu, na pewno dojdzie do siebie - jeden z moich omal nie umarł w wrocławskiej glinie, a wywieziony do karkonoskiego "sanatorium" pięknie odbudował krzew i kwitnie niezawodnie.

Jak zwykle Vater Böhlje melduje się jako jeden z pierwszych:

Zimny, paskudny maj mu nie sprzyjał, a i tak pokazał klasę:

W tym roku maj ponownie paskudny, VB ma to za nic.





Drugi, rosnący wyżej egzemplarz gorzej, jeden konar usechł. Tym niemniej druga, leżąca na ziemi część cała w kwiatach.

Co tu gadać. Jest niezawodny, rozkwita (prawie) na samym początku, nie zabiera tak dużo miejsca, jak wielkokwiatowe hybrydy katawbijskie. Dziwię się, że tak mało popularny.



Nawet młodszy, odratowany z trudem, cały w kwiatach.



Do pary z bezimienną azalią

Słabo. Duży co prawda zameldował się jak zwykle jako jeden z pierwszych, ale to nie to, co na zdjęciach z ubiegłych lat.





Ten, przeniesiony lata temu z miasta, co i rusz traci gałąź i jest dwudziestoletnim karzełkiem.



Końcem maja nie było mnie dłuższy czas, a 10 czerwca było właściwie po wszystkim.