Forum Ogrodnicze Oaza

Nie znalazłam w tym dziale osobnego tematu, który by ich dotyczył, jedynie krótkie informacje o kilku odmianach. Myślę jednak, ze nie ma przeszkód, żeby uznać je za jedną grupę i pisać o nich zbiorczo. Przyzwyczaiłam się do tradycyjnego, potocznego podziału na rododendrony i azalie, więc nawet jeśli nie jest to poprawne z punktu widzenia botanicznej systematyki, chyba możemy pozostać przy tych określeniach.
Najpierw o rododendronach.
Nie są tak imponujące, jak ich wielkokwiatowi kuzyni, lecz także kwitną pięknie i mają wiele innych zalet. Jak wszystkie rododendrony, preferują glebę kwaśną i wilgotną, natomiast nie przeszkadza im słońce. Są odporne na mróz, nieduże – góra 1 m wysokości, lecz niektóre odmiany nie przekraczają 40 cm, więc doskonale nadają się do małych ogródków. Ich liście w słońcu pięknie pachną. Podstawowym różanecznikiem z tej grupy jest rhododendron impeditum, czyli różanecznik gęsty, o jasnofioletowych kwiatach. Podobny wygląd ma rhododendron russatum (czerwieniejący) oraz sporo rozmaitych mieszańców, pochodzących od gatunków, które rosną w Azji.

Pierwszy raz zwróciłam na nie uwagę w ogrodzie botanicznym w Berlinie. Rosły w miejscu odsłoniętym, na ładnie uformowanym skalistym kawałku terenu, a ponieważ był koniec lata, wiec nie kwitły i wyglądały tak sobie – niewysokie, poduchowate krzaczki o drobnych listkach. Za to unosiła się nad nimi chmura żywiczno-korzennego, intensywnego zapachu. Wtedy postanowiłam: też chcę takie mieć! No i mam.
Rosną przed domem, przed rododendronami wielkokwiatowymi. Kwitną od mniej więcej polowy kwietnia do końca maja, więc gdyby ktoś chciał mieć piękny dywanik w różnych odcieniach barwy fioletowej, od delikatnego lila-różu po fiolet ciemny, intensywny, musiałby starannie dobierać je pod względem terminu kwitnienia. Ja nie zwracam na to uwagi; mam po prostu zmieniające się plamy na tle zieleni. Z nazw odmian pamiętam: Blue Tit, Ramapo, Buchlovice, Azurika, Lauretta (rhodo. russatum, wyrósł sporo wyższy niż inne, przesadzałam go na tył całej grupki).
Dobrze komponują się z rododendronami z grupy Keiskei – japońskimi, również drobnokwiatowymi, których ostatnio sporo jest w sprzedaży. Princess Anne, Wren, Shamrock maja piękne, bladożółte kwiaty, czasem z lekkim odcieniem zielonkawym. Keiskei sa, niestety, znacznie bardziej wrażliwe na mróz – teoretycznie do -18 albo nawet -20 stopni, w praktyce różnie bywa. Znajomy ogrodnik twierdzi, ze najbardziej szkodzą im duże wahania temperatur, kiedy dni są słoneczne i cieple, a nocą przychodzą przymrozki. Wtedy nawet -5 im zaszkodzi, a trudno trzymać je okryte stroiszem, kiedy już zaczynają kwitnąć. U mnie na Mazowszu, w strefie 6b, to jest takie ryzyk-fizyk: albo przetrwają, albo nie. Niestety, przemarzają im również liście, nie tylko kwiaty. Jeden Wren jednak dzielnie daje sobie radę.
No i jeszcze rododendrony dahurskie, kwitnące najwcześniej, bo już od początku kwietnia. Dużo by o nich pisać, ale to innym razem.

Moje rodo karłowe po zimie. Jeszcze nie wyglądają urodziwie, ale to się szybko zmieni. Pośrodku, z większymi liśćmi – kalmia szerokolistna, bo rosną tu również inne kwasolubne.



Tutaj rododendron mirtolistny. Napiszę o nim więcej, kiedy zakwitnie.




No i mój ulubieniec, rododendron dahurski Praecox. W ubiegłym roku przemarzły mu wszystkie pąki, już pękające. Tym razem jednak przymrozki mu nie zaszkodziły.



I śnieg też nie.

Rubio, jeśli masz sporo rododendronów karłowatych, to fajnie, że założyłaś im wątek i będziesz je prezentować.
Ja mam tylko kilka naprawdę "karłowatych", chyba 5 lub 6, jeśli nie wliczać rozesłanych. Scarlet Wonder mam sama nie wiem ile, kiedyś kupowałam na taras zamiast pelargonii, wywoziłam po przekwitnięciu na wieś - i zapominałam o nich. Prócz tego z tej samej grupy Bengal i Baden Baden, z biegiem lat wyrósł na spory krzaczor.

Podobnie jak Ty uwielbiam dahurskie, ale nie wiedzie mi się z nimi ostatnio. Najpierw straciłam naprawdę duży Praecox . Być może z powodu suszy - marniał po kawałku. W mieście szereg lat kwitł mi PJM Elite - cóż z tego, nagle usechł chyba w 2017. Że jestem uparta, odkupywałam dwa razy, ostatnio w marcu - i wsadziłam w kwaśną ziemię w donicy tarasowej. Mam go na oku, na razie marne trzy badylki:

Aniu, też mi usechł jeden Praecox i inny dahurski - pięknie, różowo kwitnący Staccato. A przez kilka lat rosły i kwitły, jakby nigdy nic. U mnie to chyba był późny efekt niewłaściwego sadzenia. Przy wykopywaniu okazało się, ze mają malutką bryłę korzeniową, jakby dopiero co wyjętą z doniczki. Drobne, zbite, sfilcowane korzenie, które nie mogły wykarmić sporych już roślin, zwłaszcza kiedy lato było suche. Teraz sadzenie rodo u mnie to cala ceremonia: najpierw moczę je kilka godzin w wiaderku, potem rozluźniam korzenie pazurkami (nie własnymi, mam takie nieduże, dobre akurat do donic), czasem nawet nacinam bryłę od spodu nożem, na krzyż, żeby nie była taka zbita. I sadzę oczywiście w błotku. One naprawdę maja nieproporcjonalnie mało korzeni w stosunku do wielkości roślin. Pewnie u dziko rosnących inaczej to wygląda, lecz te w doniczkach tworzą filc, który potem z wielkim trudem wrasta w ziemię. Mam wrażenie, ze to podstawowy problem z usychaniem, kiedy nie ma widocznej choroby pędów i pozornie nic złego się nie dzieje. Czasem im usychają pojedyncze pędy, wycinam je wtedy – i dalej rosną. Azurika przez kilka lat straciła w ten sposób chyba 1/3 swojej urody, lecz nadal się trzyma.
A w tym roku zamierzam kupić nowy Staccato. Znalazłam szkółkę i będę kupować na miejscu, żeby nie było tak, jak dwa lata temu, kiedy zamawiając przez internet dostałam cos zupełnie innego, jakąś marną azalijkę japońską.

Ja jeszcze mam podejrzenia odnośnie mieszkańców świata podziemnego.
W górach mam pełno nornic. Nic to, że kilkadziesiąt innych rododendronów rośnie od 20 lat - może dahurskie jakoś specjalnie im smakują?

No i niestety - nie jestem w stanie zapewnić należytego nawodnienia. Póki lata były w górach deszczowe, historia toczyła się sama. Natomiast w 2019 i 2020 było ekstremalnie sucho i dość gorąco. Oberwała większość moich rh, z tym, że im mniejsze, tym wrażliwsze oczywiście.

Czy ta szkółka sprzedaje wysyłkowo?

Również myślałam o mieszkańcach świata podziemnego, kiedy padł mi rododendron, który, jak się okazało, prawie nie miał korzeni – a ja na pewno sadziłam go z korzeniami, z doniczki 5-litrowej, więc bynajmniej nie malutkiej! (To był rodo wielkokwiatowy, padł, chociaż nie chorował. Po prostu nagle usechł, zielony, z dobrze wykształconymi pąkami). Moje koty na tym rododendrowisku często polują na nornice, widzę ich akcje przez okno kuchni. Ale czy nornica potrafiłaby skasować korzenie rododendrona? Na karczownika mi to nie wygląda, tam rośnie drzewko hortensjowe, rośnie magnolia niedawno sadzona, całość z dwóch stron otoczona jest żywopłotem z ligustru, karczownik miałby stołówkę jak się patrzy, lecz nie, to chyba jednak nie on. Może rzeczywiście niektóre odmiany bardziej smakują nornicom?
A szkółka – tak, prowadzi sprzedaż wysyłkową. zszp.pl/szkolka/majewscy-magdalena-i-mar...roslin-wrzosowatych/ Ciekawa, ciekawa oferta... Od nas to wyjazd na pól dnia, na pewno nie wybiorę się tam tylko po Staccato.

Buuu...zadzwoniłam tam, bo po Wielkiej Nocy będzie do mnie jechała przyjaciółka z Lublina, trasą przez Końską Wolę.
Uprzejma pani poinformowała mnie: z różaneczników nie mamy już praktycznie nic .

Podobno w sierpniu będą młode, lecz skoro tak, to zapewne malutkie sadzonki.
A na liście - cuda, wianki, 4 z utraconych przeze mnie azalii wielkokwiatowych, właściwie to, czego szukam daremnie.

Ech, szkoda... Ale dahurski Staccato jest, juz zamowilam. I drugi z tej grupy - podobny do P.J.M. Elite, ktory juz u mnie rosnie od paru lat. I jeszcze dodałam malucha St. Merryn – ciemnofioletowego, najciemniejszego z impediutum. Bardzo mi zależało na tej odmianie. Dogadywałam się z sympatycznym panem, który zajmuje się wysyłką – poszedł sprawdzać na miejscu i uczciwie odradził mi te z grupy Keiskei: „wszystkie takie przebrane, ze zostały już tylko same marne, nie warto”. Bo u nich hurtownicy składają zamówienia na początku marca... Potwierdził, ze następny termin to początek sierpnia. Podobno ma być pełna tegoroczna oferta w rozmiarach takich jak te wiosenne. Zamówiłam od razu dostawę do domu, żeby ktoś ich nie podkupił. Tak wiec, na razie będą trzy, a na resztę przyjdzie poczekać...

Przyjechały dzisiaj: dahurskie Staccato i P.J.M. Regale oraz malutki St. Merryn. Regale nawet nie ma w ofercie szkółki, pewnie mieli zbyt mało sadzonek, żeby wpisać go na listę, z ktorej korzystają hurtownicy. Ale kiedy zaczęłam rozmawiać z panem od wysylki, sam mi zasugerował, żebym kupiła P.J.M. Regale zamiast P.J.M. Elite. Elite już mam, teraz okaże się, czym się oba różnią. Dwie odmiany tych samych hodowców - Petera i Jamesa Mezittów, stad te inicjały.

Staccato ma już pękające pąki, natomiast Regale zakwitnie trochę później, może razem z Elite W rzeczywistości Staccato ma kolor ciepłego różu, oba PJM są raczej lilaróżowe.



Ogólnie - sadzonki są ładne, wrażenia mam pozytywne; obym tylko w sierpniu zdążyła załapać się na inne odmiany z oferty, zanim wszystko powędruje do sklepów Niestety, nie w mojej okolicy.

Dziewczyny nie płaczcie zróbcie tutaj
lekką rozpiskę z nazwami ,popatrzę u siebie .
Mam fajnych parę małych szkółek i mogą mieć perełki .
Nie sprawi mi problemu ,obczajenie i kupienie

Bobko, pięknie Ci dziękuję za chęć pomocy W tej chwili najbardziej mi zależy na żółtym rododendronku Wren. Nie Christopher Wren, bo to wysoka azalia kwitnąca chyba pomarańczowo, tylko po prostu Wren. Tu wrzucam jego opis z katalogu: www.e-katalogroslin.pl/plants/5942,rozan...en_rhododendron-wren Jeden już u mnie rośnie, ale to jest naprawdę miniaturka i nie mam cierpliwości czekać 10 lat, aż będzie szeroki na 40 centymetrów. Jeszcze dwa by mi się przydały, żeby rosły w grupce, która będzie widoczna pośród fioletowych Inne żółte karłowe, jak Shamrock albo Princess Anne, u mnie nie dają rady, a właśnie Princess Anne najłatwiej u nas spotkać w okolicznych sklepach. Asortyment zdecydowanie nie dostosowany do klimatu
A tego mojego malucha kupiłam nie pamiętam już, gdzie, ale ja sporo jeżdżę i jeśli tylko widzę obiecująco wyglądający sklep ogrodniczy, to muszę tam zajrzeć. W ten sposób trafiam na różności, o których nie wiedziałam nawet, ze są i warto je mieć u siebie

Rubio - mam tego małego Wrena na wsi i coś mi się majaczy, że niedawno gdzieś widziałam "w realu" w sprzedaży. Jakby co - chcesz? To maluch, da się wysłać paczką.

Aniu - jasne, ze chcę One są sprzedawane w doniczkach 1,5 l, znacznie mniejszych niż te, które wczoraj przyjechały do mnie w jednej paczce. Więc jakby co, to porozumiemy się przez PW Dzięki

Nie obiecuję, lecz będę czujna.

Najgorzej, że w różnych marketach jak się nie kupi zaraz po dostawie, to można nabyć suszki.

Rubio Zapisałam Wren ,w poniedziałek ten zrobię rekonesans
i dowiem się co nie co
Jak będzie na pewno go kupię

Ale ,to nie jest ten ?

Bobko, ten jest prześliczny Ale jeśli kolory na zdjęciu nie kłamią, to chyba jednak nie Wren. Mój ma bledszy kolor kwiatów i nie taki ciepły, dol kielichów jest u niego raczej zielonkawy. To u Ciebie rośnie to cudeńko?
Ja w ogóle bardzo lubię żółte rododendrony, ale one nie odwzajemniają tej sympatii I wielkokwiatowe, i te karłowe maluchy często u mnie przemarzają.

Wydaje mi się, że to właśnie jakiś wielkokwiatowy, może Bernstein.
Generalnie żółto kwitnące rododendrony maja niską nominalną mrozoodporność. Nic to, jak jest sporo śniegu, ale mróz "suchy" potrafi je wykończyć nawet przy -10.
Warto sprawdzać w jakiejś bazie, nim się wyda zwłaszcza na większy ładne kilkadziesiąt złotych - oby tylko po ostatnich podwyżkach!
Niezawodny jest Deutsche Genbank Rhododendron, ale nie chwalący się i w naszej bazie trochę informacji się znajdzie.
Wrena akurat tam nie ma, nikt nie założył mu wątku. Może Ty, Rubio?

Rubio, to zdjęcie poglądowe ,tak myślałam ,że to nie ten .
Ale, czasami wiadomo kolor na naszych zdjęciach ,czy tych z netu jest nieco inny .

Łatka wrote: Chętnie o nim napiszę, chociaż właśnie sprawdziłam - mam tylko jedno jego zdjęcie, w rok po posadzeniu. Nie wiem, czy w maju będzie co fotografować, gdyż w ubiegłym roku przesadziłam go i trochę przycięłam pędy, a teraz widzę, że pąki ma głównie liściowe, nie kwiatowe. Ale może się uda parę kwiatów sfotografować z bliska
Byłam wczoraj w OBI - mają dużo mikrusów różnych odmian, lecz większość w odcieniach fioletu, głównie jasnego, gdyż to ich podstawowy kolor. Są też białe. I pierwszy raz widziałam w sprzedaży w Polsce rododendronek micranthum Bloombux - trochę dziwny, bo kwiatki ma mało rododendronowe (czasem porównują je do kwiatów kolkwicji). Podobno rośnie także na glebach zasadowych. Mój przeżył u mnie już trzy zimy, rośnie pomiędzy innymi karłowymi i świetnie się trzyma (tfu, tfu, na psa urok!). Kwitnie najpóźniej spośród maluchów, kiedy inne już przekwitają i ma piękne, ciemnozielone, błyszczące liście, a kwiaty drobne, w gęstych gronach, bladoróżowe o nierównym zabarwieniu. Ładna ciekawostka.