Forum Ogrodnicze Oaza

Ogródki skalne, a nawet całe kamieniste ogrody mogą być piękną ekspozycją stworzoną z roślin kolekcjonerskich.
W przeważającej części są to na ogół rośliny iglaste. Taki skalny ogród na forum przedstawia m.in Marzena(darob66).


















forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/3...d-debem?limitstart=0

ale cudeńka

Co o tym uroczym fragmencie ogrodu Doroty mówi Ewelina?
Myślę, że wszyscy zgodnie możemy się pod tym podpisać.














forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/3...maly-kawalek-zieleni

Rośliny zasiedlające nasze ogródki skalne przybrały już po zimie swoje naturalne barwy. Miniaturowe drzewka i krzewy iglaste wypuszczają nowe przyrosty a lewizja otwiera swoje pierwsze pastelowo wybarwione kwiaty.
Myślę, że nadszedł już czas przedstawienia na forum swoich ogrodów skalnych i japońskich w 2013 r.

Pozdrawiam. Waldek.

Chwilowy pobyt Dawida w ogródku Gosi zaowocował tym, że...





...Gosia przy okazji rozbudowała swój skalny ogród

forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/3...-ogrodowe-pasje-gosi

Ciekawy pomysł na miniaturowy ogródek skalny prezentuje w swoim ogrodzie na skraju lasu Iwona (Iwona2908).














forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/3...ju-lasu?limitstart=0

Nati ogólnie fascynują formy zimozielone, iglaki, ogrody skalne i japońskie. W taki sposób stara się też urządzić swój mały azyl. Oto co wyczarowała w swoim ogródku w przeciągu zaledwie dwóch lat.
















Wątek ogrodowy Nati znajduje się tutaj

Pokryty mchami piaskowiec stanowi główny motyw całego ogrodu Ewy (Ewogrod).















Foto: Ewa (Ewogrod)
wątek ogrodowy Ewy jest-tutaj

W alpinarium poznańskiego Ogrodu Botanicznego jest posadzonych sporo paproci, rosną one pomiędzy głazami lub w skalnych szczelinach.














Udało mi się też uchwycić kawałek instalacji do nawadniania, na alpinarium jest parę strumyków górskich, do nich też trzeba doprowadzać wodę.

Witam - to może i ja pokażę kilka fragmentów moich skalnych,a raczej kamiennych rabatek

Ośmielam się pokazać jeszcze japoński

VERO-nie pozostaje mi nic innego jak powiedzieć, chapeau bas.

Ogrody japońskie odnoszą się do symboliki która zawarta jest w ogrodowych kompozycjach. Japończycy uważają, że mają one sprawiać wrażenie ,,zadbanej dzikości".
Ozdobne rabaty i klomby kwiatowe o symetrycznym kształcie o czym niejednokrotnie pisałem na forum traktowane są jako zniewaga natury. Nasza europejska głęboko zakorzeniona tradycja nigdy nie pozwoli nam odtworzyć w naszych ogrodach klasycznego, wywodzącego się z religii buddyjskiej ogrodu japońskiego. Aby uzyskać przynajmniej w podstawowej formie fragment ogrodu po japońsku należałoby poznać jego główne symboliki. Zwiedzając ogrody w których powstały lub powstają kompozycje nawiązujące do stylu ogrodów japońskich często byłem świadkiem powtarzającego się schematu przykłuwającego mój wzrok.
Otóż elementy kształtujące takie ogrody powinny symbolizować niebo, człowieka i Ziemię.Stosując zamienniki w postaci przyrody ożywionej i nieożywionej symbolizujące krajobraz górski, leśny czy też morski, należałoby zwrócić baczniejszą uwagę na kształty jakie będziemy nadawać roślinom. Opierając się na czterech żywiołach (Ziemia, ogień, powietrze, woda) nie powinno się stosować geometryczności, symetrii oraz linii prostych. Najodpowiedniejszą formą nadawaną krzewom o różnej wysokości podczas ich formującego cięcia będzie kształt owalny przypominąjacy elipsę. Takie ułożenie wraz z odpowiednim nasadzeniem jest przypisane wodzie i symbolizuje przybrzeżne fale.
Najkrócej rzecz ujmując w tego typu ogrodach nie należy przycinać roślin w kształcie kul, walców czy też stożków, kwadratów i prostokątów ponieważ w ogrodach japońskich formy takie nie występują.

waldek727 wrote:
Jesteś pewien?
Mogę się zgodzić co do ujęcia historycznego, ale poniższy przykład (nie jedyny) pokazuje, że dawna sztuka ogrodowa nawet wśród takich tradycjonalistów jakimi są Japończycy także ewoluuje.

Nowoczesne podejście prezentowane w tzw. ogrodzie północnym. Projekt Shigemori Mirei jest dość impresjonistycznym kontrapunktem dla pozostałych w tym założeniu typowych, ortodoksyjnych ogrodów w stylu karesansui (stworzonych przez tego samego ogrodnika). Dziś uznawany za klasyk.
The Garden of the Hojo (Kyoto)

Jeden z najwcześniejszych podręczników japońskiej sztuki ogrodniczej, 11-wieczna "Sakuteiki," zaleca, by inspirować się "najpiękniejszymi krajobrazami natury", jednak przypomina też, że ogród powinien odzwierciedlać charakter, a nie być wierną kopią. Natura jest zatem w japońskich ogrodach nie tylko naśladowana, jest także "naturalizowana", porządkowana.
Tak jak kompozycje w ikebanie są uważane za bardziej "kwiatowe" niż naturalnie kwitnące. Można by rzec, ze ogród japoński jest bardziej naturalny niż dzika natura.


Takim właśnie przykładem jest projekt, o którym pisała Daniela, wyraźnie widać w nim podstawową dominantę - kule i kwadraty.

Daniela napisała:

Normalnie Monet japońskich ogrodów zapatrzony przy ich projektowaniu trochę za daleko na zachód. Awangardzista jakich mało który zamiast pędzla używa do tworzenia swoich obrazów szaty roślinnej zanurzonej w nienaturalnych formach. Gdybyś spytała mnie czy podobają mi się japońskie ogrody zaprojektowane przez Mirei to odpowiedziałbym, że nie. Natomiast impresjonizm jaki przemawia w niektórych jego projektach jest dla mnie czymś pięknym i niepowtarzalnym. Zapewne nie do końca zrozumiałym, ale przecież o to w tym wszystkim tak naprawdę chodzi. Patrzę na japoński ogród, a mam wrażenie jakbym go widział w innym wymiarze. Zgodzę się, że jest kontrapunktem dla typowych ogrodów w stylu karesansui, dlatego trzeba na tego typu założenia patrzeć z pozycji takiej jaką przybiera się w Musee Marmottan.

Hiacynta napisała:

Alinko.
W przedstawionym przez Ciebie fragmencie ogrodu kwadraty odnoszą się do przyrody nieożywionej. Ja pisząc o nadawaniu form miałem na myśli tylko rośliny. Akurat to ujęcie sprawia wrażenie, że krzewom nadano kształty zbliżone do kuli. W rzeczywistości tak jednak nie jest i przybierają one w większości profil zbliżony do owalu.

Generalnie patrzę na ogrody japońskie jak na obrazy impresjonistów i staram się swoje spostrzeżenia przenosić w nasze warunki, z różnym skutkiem. Czasem łapię takie ujęcia, które przypominają inspiracje. Uważam, że klasyczny ogród japoński jest niezwykle trudno "zrobić".
Nastawiam się jednak na popularyzację i zachęcanie do podejmowania prób, a nie do odstraszania trudnością i filozofią. Jakże lepiej wybrzmiałyby Twoje słowa Waldku, i o ile byłyby przyjaźniejsze gdybyś napisał - zamiast wykluczając całkowicie, w czambuł potępiając - formowanie kształtu kuli (idealnej) sugestią, że lepiej jeśli jest ona nieco spłaszczona. Przecież nikt nie lata z miarką i nie mierzy osi pionowej i poziomej, a oko ludzkie nie jest nieomylne.
Nie da się natomiast ukryć, że bardzo dużo form roślinności jest zbliżone do kuli, a nie kwadratury koła. Żeby nie powiedzieć, że formy kuliste są nagminnie występujące w tym stylu, dlatego się wszystkim kojarzą z kulą, bo z czym innym?

Autor książki o formowaniu niwaków, Jake Hobson opisuje różne kanony strzyżenia i formowania drzew (japońskie) - w tym "tamazukuri", które nazywa z angielska ball! (piłka). No, ale piłki też nie wszystkie są okrągłe.

Danielo.
Chcąc oddać charakter jakiegoś ogrodu w naszych warunkach powinniśmy w pierwszej kolejności poznać jego ogólne założenia. Podstawowy zarys powinny stanowić typowe formy charakterystyczne dla danego ogrodu. Ktoś pisząc o ogrodowych założeniach charakterystycznych dla barokowych ogrodów francuskich czy romantycznych ogrodów angielskich napewno chce mnie uczulić na co mam zwrócić szczególną uwagę.
Ja też tylko podkreśliłem, że w założeniach japońskich ogrodów nie powinno być równo strzyżonych form symetrycznych przybierających kształt okręgu, trójkąta, trapezu, kwadratu itd. Pisząc o asymetrii i harmonii panującej w ogrodach japońskich nie potępiałem niczego w czambuł, ani nie miałem zamiaru nikogo odstraszać trudnością i filozofią jego wykonania.
Danielo. Piszesz, że formy kuliste są nagminnie występujące w stylu ogrodów japońskich. Ja jednak mając przed oczami ogrody projektowane w stylu Tsukiyama odnoszę nieco inne wrażenie. Owszem są odstępstwa od zasad i wprowadzane są nowe elementy do ogrodów japońskich tak jak to czynił Shigemori Mirei, ale jest to tak jak zauważyłaś impresjonizm. Naruszenie w tym przypadku regularności kompozycji przypisanej ogrodom japońskim jest sztuką w najwyższym wydaniu.
Odczucia każdego z nas w odbiorze sztuki tworzenia i wyglądu japońskich ogrodów mogą i zapewne są różne dlatego nie polemizujmy z tym. Ja też zachęcam do podejmowania prób tworzenia w swoich ogródkach namiastki ogrodów japońskich czy też szczelinowych ogrodów skalnych. Jestem jak najdalszy bezmyślnemu wkładaniu roślin w glebę. Pokazujmy co nam w duszy gra, ale trzymajmy się przy tym okreslonych kanonów i nie mieszajmy stylów przypisanych poszczególnym ogrodom.
Nie okraszajmy Wersalem ogrodów wywodzących się z czterech brylantów wtopionych w morze pereł.