Forum Ogrodnicze Oaza

Kupiłam ją jako Armani ale od razu wiadomo było że to nie to, niedawno pewna osoba która zajmowała się piwoniami na plantacji stwierdziła że to jest Avis Varner. Nic o takiej piwonii nie wiedziałam więc zaczęłam grzebać w necie i rzeczywiście wydała mi się podobna ale do końca przekonał mnie film pani Woroszyłowej która taką właśnie piwonię prezentowała a jej ufam jeśli chodzi o piwonie Nie wiem czy tutaj mogę zamieścić ten film, jakie tu są zwyczaje odnośnie linków? Jeżeli nie, to Jolu proszę Cię, skasuj go.

.

Jest to piwonia potężna, wysoka, z ciemnymi wielkimi liśćmi i ogromnymi kwiatami barwy ciemnego amarantu wpadającego odrobinę prawie w fiolet ( u mnie zdjęcia robione w słońcu trochę rozjaśniają tę barwę) Kwiaty ma gigantyczne, bardzo pełne i kwitnie obficie. Posiada pąki boczne, dwa albo trzy; nie przyjrzałam się jednak dokładnie. Jak zakwita to jest coś, zapewniam Was Wybrałam jej złe miejsce, tuż przy ścieżce a dodatkowo naprzeciwko rośnie Princess Margaret i czasem się "sczepiają". Nie wiedziałam że ona będzie taka potężna.













Zwróćcie uwagę na bardzo ciemne i duże liście:





Później doślę pozostałe zdjęcia bo Imgur fiksuje

Uznałam że to może być ciekawe, życiorys twórcy tej piwonii a także wielu innych, również irysów, lilii, bzów, liliowców. Nie podaję linku bo to w języku angielskim tylko tłumaczenie z translatora ze strony The American Iris Society:

Hybrydyzator D. Steve Varner (1917-2014)
Monticello, Illinois, USA
D. Steve Varner został uhonorowany nagrodą Hybridizer Award przez American Iris Society w 1995 roku.

DSteveWarner.jpg
Dwight Steve Varner Monticello
– D. Steve Varner, 97, bohater II wojny światowej i odznaczony Krzyżem za Wybitną Służbę, Srebrną Gwiazdą, Purpurowym Sercem z Kępami Liści Dębu, amerykańskim medalem jeńca wojennego i Włoskim Krzyżem Wojskowym za Waleczność zmarł we wtorek 9 grudnia 2014 r. w swoim domu. Urodził się 24 kwietnia 1917 r. na wsi w hrabstwie Piatt, jako syn Stevensona Falstaffa i Laury Berthy (Fowler) Varner. Poślubił swoją ukochaną ze studiów, Avis Beede z Dixon, 24 grudnia 1940 r. Zmarła 25 października 2008 r. po prawie sześćdziesięciu ośmiu latach małżeństwa. Przed nim odeszli również jego rodzice, brat George David i siostry Margarite i Betty. Steve'a przeżyli czterej synowie: Alan (Frankie) z San Mateo na Florydzie; Larry (Patty) z Galva w stanie Illinois; Bruce (Connie) z Creve Coeur w stanie Illinois; Eric (Susan) z Carlock w stanie Illinois i jego wieloletni opiekun, Doug Beals z Monticello, którego nazywał swoim „głównym człowiekiem”. Pozostawił po sobie również
IlliniIris1960.jpgsześcioro wnucząt: Teresa (Sergio) Arellano, Michael (Angela) Varner, Mark Varner; Ben (Erin) Varner, Jennifer Varner i John Varner, oraz dziewięcioro prawnucząt i kilkoro pasierbów i prawnucząt. Przeżyły go również siostry Florence Wrench z Marshfield, MO i Linda Fombelle z Decatur, IL, a także szwagierka Leona Varner, również z Decatur. Po ukończeniu Monticello High School zapisał się na Uniwersytet Illinois i ROTC. Varner był członkiem Alpha Zeta, Phi Eta Sigma, Phalanx, Agriculture Club, Cavalry Officers' Club i Hoof and Horn Club. Ukończył studia w 1941 roku z tytułem licencjata nauk ścisłych na Wydziale Rolnictwa jako odznaczony Brązową Tablicą. Po zaciągnięciu się do Armii w czerwcu 1941 roku Varner został przydzielony do 1. Dywizji Pancernej. W 1942 roku porucznik Varner wylądował w Afryce Północnej. Jako dowódca czołgu przedarł się przez Algierię do Tunezji, wchodząc w skład dowództwa generała Pattona. Czołg Varnera, nazwany „Fighting Illini”, został wyłączony z akcji, a on sam dostał się do niewoli niemieckiego Korpusu Afrykańskiego. Po sześćdziesięciu kilometrach marszu jemu i jego ładowniczemu udało się uciec. Wkrótce natknął się na siedmiu Włochów i pojmał ich, blefując, że łyżka z menażki w jego kieszeni to pistolet. W ciągu kilku minut schwytano również osiemnastu Niemców w ciężarówce. Przejeżdżając bez przeszkód przez niemieckie linie, Varner zabrał jeńców do sił alianckich. Później kilkuset włoskich żołnierzy poddało się niewielkiemu oddziałowi czołgów Varnera. Po otrzymaniu silnego ostrzału pośredniego, Varner przetransportował jeńców, aby uchronić ich przed niebezpieczeństwem. W 1946 roku włoski rząd docenił Varnera za humanitarne traktowanie jeńców wojennych, przyznając mu Włoski Krzyż Waleczności. Włoski konsulat oficjalnie wręczył mu ten medal w 2006 roku. W lutym 1945 roku, z powodu licznych obrażeń i ran odniesionych w walce, Varner został przeniesiony na emeryturę w stopniu majora. Po wojnie uzyskał tytuł magistra żywienia zwierząt na Uniwersytecie Illinois. Varner pracował jako pierwszy szef badań i kontroli jakości w VioBin Corporation przez dwadzieścia siedem lat, przechodząc na emeryturę w 1977 roku. Nie tylko hodował zarejestrowane trzodę chlewną i bydło, ale także prowadził ogród Illini Iris Garden na North State Street. Otrzymał krajowe uznanie za krzyżowanie wielu nagradzanych irysów, liliowców, bzów, piwonii i innych roślin. W 2006 roku Steve został wprowadzony do Galerii Sław Liceum Monticello za swoje liczne osiągnięcia. W 2013 roku major (w stanie spoczynku) Varner, jeden z czternastu osób w pierwszej grupie, został wprowadzony do Galerii Sław ROTC Uniwersytetu Illinois. Steve lubił polować i łowić ryby ze swoimi synami. Był również członkiem Pierwszego Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego i Amerykańskiego Towarzystwa Iris.

Bogaty życiorys, szkoda, że nie ma ciekawostek na temat prac hodowlanych w piwoniach. W APS jest tylko kilka jego odmian, a tylko trzy mają zdjęcia. Avis Varner jest chyba najbardziej znaną. Jest tam też piękna pastelowa odmiana Major Steve, rodzice Red Charm i Sunny Boy. Mało o niej informacji i nie widać żadnych ofert sprzedaży.