Forum Ogrodnicze Oaza

Też śledzę z przyjemnością... Ahoj, przygodo! Powodzenia na szlaku


www.vip-colors.com/2019/01/ruellia-simpl...icaanse-petunia.html

Aniu , fundujesz nam wspaniałe wakacje, tym którzy nie mogli wyjechać, fotoreportaż, napięcie, zachwyt i jedzenie.

Aneczko, dzięki za życzenia. Ślub był piękny, w domu Leonarda w Vinci. Droga dojazdowa zapierała dech w piersi podobnie jak widoki ze szczytu wzniesienia.

Mogę tylko dodać nieskromnie, że bukiet zrobiłam sama na prośbę synowej z marketowych kwiatków zdobytych z trudem

Aniu, te fioletowe kwiatki to rodzaj psianki, a Grecy, jak to Grecy zawsze, od kiedy pamiętam jest tak samo z czasem człowiek się śmieje, ale w danym momecnie wkurzają na maksa.

Bea, Florencja to moje ulubione miasto, jest cudne

Bea, piękna para i piękny ślub, bez dwóch zdań.
Jesteś tam jeszcze w okolicy? Jak zawsze, prócz niewątpliwych atrakcji Florencji doradzam małe miasteczka - prawdziwe Włochy, nie te z prospektów turystycznych.
A może dacie radę zobaczyć choćby Arezzo? Albo San Gimignano? To też "flashpointy", ale o bardziej skrojonych na ludzkie rozmiarach.

Iwonko, Ania Amlos już mi znalazła nazwę tego fioletowego importu z Ameryki, jak się okazuje - ona wie wszystko!

Marysiu - sezon w Śródziemnomorzu jest długi, a jak nie w tym roku, to jeszcze w zielone gramy przecież.

Obiecałam relację z Pireusu, ale jeszcze piękny, spokojny port w Igumenitsa nocą:



i raniutko:



A z Pireusem było tak.
Spodziewaliśmy się, że co jak co, ale terminale promowe, skąd odpływa mnóstwo statków, będą oznaczone wzorowo. Tymczasem i owszem, co jakiś czas nad jezdnią wisiał kolorowy kwadracik z literką A lub C, ale co to jest, tylko dla wtajemniczonych jasne. Zoczywszy jakąś bramę do portu wjechaliśmy - prosto na uzbrojoną po zęby, lecz uprzejmą policję i zostaliśmy poinstruowani, że na Kretę to spod literki F. Błędnie, ale to pikuś, bo wyjeżdżając ponownie na dwupasmówkę wzdłuż wybrzeża zrobiliśmy to pod prąd, w piątek, w godzinach szczytu
Uratowało nas typowo lewantyńskie podejście do życia tubylców - dwóch wybiegło na jezdnię, wstrzymało ruch, inny pomógł się wycofać...

Wreszcie trafiliśmy na właściwe nadbrzeże, tym razem po prostu wręczono nam covidowe formularze do wypełnienia, tak że pełni adrenaliny, lecz szczęśliwi daliśmy się upchać w brzuchu promu.
No i - w recepcji następna awantura. Panienka z okienka stwierdziła, że rezerwowana pół roku temu kabina nie jest dla zwierząt. Nic to, że na wydruku potwierdzenie głosiło inaczej. Awantura. W końcu wyglądający na szefa gość wręczył nam klucz, po warunkiem, że będziemy trzymać psy ...w łazience. Cała noc.
Ha ha ha ha...

Ale dopłynęliśmy, dojechaliśmy na południowe wybrzeże, mamy tak:





Trochę roślinek wokół:









Tej znowu nie znam-



Krzew, spore kwiaty o silnym zapachu jaśminu, skórzaste, muszelkowate liście na ciernistych łodygach:



Puszcza biały sok, jak euforbie.

Miejsce totalnie odludne, trochę trudno dojechać, odcinkami droga raczej dla mułów (albo terenówek):





Jednocześnie jest to podobno znane centrum uprawy pomidorów, najlepszych pono w Grecji; całe doliny (niestety) w foliakach:



Właściciel arcyuprzejmy, otwarty i serdeczny, zostawił nam wiadro pomidorów swojej produkcji, nektarynki i winogrona, tudzież baniak czegoś do popitki...no, osobiście wolę wyroby włoskie, ale kwestia upodobań.
Inne dobre - w odróżnieniu od Włoch tubylcy mówią językami, pawie wszyscy, może nie na poziomie dyskusji uniwersyteckich, ale porozumieć się można.

Pozdrawiam wszystkich, którym brak słońca - do jutra, mam nadzieję.

Aniu, ten krzew z kolcami, to może być Carissa macrocarpa

Łatka wrote:
O, jak bym chciała, Aniu/Łatko! Miła jesteś

Oj brak słońca , ale też ciszy i spokoju (rozpoczął się rok szkolny )
Aniu wypoczywajcie

Aniu, Łatko, to chyba nie są "foliaki", tylko rozciągnięte cieniówki, w Portugalii tak robią, z daleka lub bez płócien wygląda jak rusztowanie namiotu foliowego.
A to chyba wskazówka dla mnie "...z drogi z Ostuni do Brindisi, zatrzymaliśmy się na kawę w Carovigno, mieścinie kompletnie poza szlakami biur podróży...". Dla mnie lub nie, w każdym razie Dziekuję, muszę zanotować.

JaNina wrote:
Tak, Janeczko - na prawie 100% ona, chyba, że jest coś łudząco podobnego. Oto jeszcze i owoc, jedne źródła podają, że roślina jest trująca, inne - że jadalna



Późnym popołudniem pojechaliśmy wczoraj oglądać pałac w Fajstos - ruiny z epoki minojskiej.
Cytuję za Wikipedią:
"Fajstos (stgr. Φαιστός Phaistos, łac. Phaestus) – starożytne miasto na Krecie.

Było zamieszkane od III tysiąclecia p.n.e. Pierwszy pałac, wzniesiony w Fajstos między 2000 a 1900 p.n.e., został zniszczony około 1700 p.n.e. Następny, zawierający pewne elementy poprzedniego, był znacznie większy. Budowla ta została zburzona około 1450 p.n.e. podczas trzęsienia ziemi. Na terenie Fajstos zachowały się ślady późniejszego osadnictwa datowane na koniec epoki brązu. Dorowie założyli w Fajstos miasto-państwo (prawdopodobnie w VIII w. p.n.e.), które rywalizowało z Gortyną i w II w. p.n.e. zostało pobite przez sąsiada. "

Dla mnie - trochę "kamieni kupa", ale jest to miejsce, które podobno trzeba zobaczyć, będąc na Krecie. Zachowane w formie nieskażonej dziewiętnastowiecznymi wyobrażeniami o archeologii, co stało się losem np. Heraklionu.
W każdym razie okolica jest wspaniała - dno żyznej doliny, otoczonej górami sięgającymi nawet 3000 m.







Niesamowita bugenwilla oplatająca wielką pinię:



Resztki teatru.





Ogromne pitosy (pojemniki ceramiczne), wykopane w podziemiach pałacu:



Megaron królewski (reprezentacyjna część pałacu).





Dziedzińce



Alu, zrobię jeszcze więcej zdjęć, jednak z pewnością to, czego tu pełno, to nie są daszki cieniujące (wiem doskonale, jak wyglądają we Włoszech), tylko zamknięte obiekty z grubej folii, chyba czymś bielonej od środka, bo nie są przezroczyste; zakładam, że chodzi o zmniejszenie parowania, tu do każdej, dosłownie każdej roślinki dochodzi co najmniej cienki wężyk z wodą, do doniczek na tarasie też.
My się czujemy w tutejszym klimacie fantastycznie, nie jest jakoś upiornie gorąco, maksymalnie 30 stopni przy silnej bryzie znad morza i suchutkim powietrzu daje energetycznego kopa. Dla mnie dochodzi aromaterapia - przy tarasie rośnie ogromne drzewo cytrynowe i prezentuje wszystkie stadia tworzenia się cytryn. W tym - oszołamiająco pachnące kwiaty.Zapach jest bossski - i takiej mocy, o jakiej nie śniły moje marne cytrynowe kwiatki sporego przecież doniczkowego drzewka.



Wybierasz się, Alu, do Apulii?

Ależ widoki i co za ślub! Gratulacje dla młodej pary

Bardzo dziękuję w imieniu moich dzieci

Jak obiecałam - wklejam zdjęcie pomidorowych plantacji z bliska - co prawda zrobione w biegu...



A to nasi sąsiedzi



Ale feta - niezrównana, ta sprzedawana w Polsce nawet koło niej nie leżała.

Dziś znowu przejechaliśmy przez pasmo górskie na naszym półwyspie -






by zobaczyć Matalę, zachwalaną przez przewodniki miejscowość, gdzie w sześćdziesiątych latach mieszkali w jaskiniach przy plaży hippisi, a także celebryci (czy wtedy było takie słowo?), jak Janice Joplin czy Bob Dylan.
Powiem tak: okropne rozczarowanie...takie Mielno w miejscowym wydaniu.



Tłum ludzi i samochodów, plaża malutka, dookoła komercja...
Próbowałam "ściągnąć" jaskinie w piaskowcowym zboczu:



Tam, gdzie nie zabudowano krajobrazu koszmarkami, jest nadal pięknie.



Jedno fajne - kilka kilometrów dalej souvlaki w przydrożnej tawernie (i w dzbanku młode lokalne wino).



W sobotę rano zawrócimy w stronę północnego wybrzeża - i na kontynent.

I takich zdjęć jak to ostatnie, to ja bardzo proszę o więcej

Janinko, Tobie tylko jedno w głowie, coś dla ducha też trzeba, nie tylko dla żoładka . Smakowicie wygląda i ktoś podał do stołu, do tego ten klimat, słońce, suche powietrze, chłodna bryza, żyć nie umierać. Aniu, nigdzie się na razie nie wybieram, ale zaczynam myśleć czy się nie wynieść z Polski gdzieś, tak za kilka lat. Najchętniej już bym to zrobiła, ale teraz byłoby to złe posunięcie.

Ale jak żołądek pusty, to i duch słaby.
Zdjęcia niezbyt - ale jedzenie było pyszne i niedrogie, w rodzinnej knajpce w Knossos pod Heraklionem, ostatniego dnia naszego pobytu na Krecie, w drodze do portu w Chani.
Sałatka z różnych rodzajów soczewicy oraz cieciorki, do tego kawałki ryby z rusztu, najprościej opieczone:



Dużo ziół (tymianek, pietruszka, dymka) i oliwy, cytryna. Na wierzchu jogurt.
Musaka



Podpieczony chlebek, ostry dip pomidorowy.

A to dla ducha - królewskie pałace w Knossos:





Rekonstrukcje trochę na miarę dziewiętnastowiecznych wyobrażeń odkrywcy, Arthura Evansa.













Minojskie byki - prawdziwe Minotaury; podobno akrobaci skakali przez nie, nie czyniąc zwierzętom krzywdy (co nie działało w drugą stronę).



Dla mnie najpiękniejszy widok - ogromny ołownik:



To jeszcze dalece nie koniec wyprawy...

Aniu czekamy na kolejne zdjęcia i opisy

Oj Aniu, dzięki Tobie poczułam znowu te smaki sprzed kilku lat... Pychotka nie tylko jedzonko, ale i strawa duchowa
Czekam na dalszy ciąg
Ołownik cudny