Forum Ogrodnicze Oaza

Ja również dziękuję za to, że mogłam was poznać
Dziękuję też za świetne recenzje podróży i miejsc.

Czekają mnie Karkonosze

Aniu, witaj w kraju.
Właśnie skończyłam czytać i oglądać- świetna wyprawa, dzięki za relację.

Tym razem planujemy zrobić naprawdę sporą trasę; samochodem/ami - a częściowo promem.
Pierwszy przystanek po wyruszeniu z Wrocławia: Ptuj. Ta dawna stolica Słowenii jest dziś niedużym miasteczkiem (ok. 18000 ludzi) nad rzeką Drawą. Niedużym - ale ślicznym.Dookoła rozciąga się znany obszar uprawy winorośli i produkcji wina. Tak więc nocujemy oczywiście nie w mieście, ale - a jakżeby inaczej - w sercu winnicy.
Mimo marnej pogody - krajobraz zapierający dech.



Pośród wzgórz z rzędami winogron bungalowy dla turystów



i gospodarstwo winogrodnika - z restauracyjką oferującą lokalne specjały



Wśród winorośli przechadzają się bażanty...



...a na obrzeżach niestety pełno...



Uprawiane są zarówno lokalne szczepy, jak i "evergreeny", jak riesling czy pinot gris; te różowe wydały mi się szczególnie fotogeniczne





Niedzielnym rankiem opuszczamy winnicę i zwiedzamy Ptuj; jest kolorowy i ukwiecony



Na placu katedralnym pozuje Vit, springer walijski



Katedra św. Jerzego



i święty we własnej osobie



Wąziutka uliczką wspinamy się do zamku







Oto i zamek



To, co rośnie pod ścianą, to podobno latorośl z jednego z najstarszych winnych szczepów na świecie; towarzyszy mu wielki krzew różany. Winogrodnicy sadzą w winnicach róże, indykatory chorób atakujących obie rosliny - ale róże w pierwszej kolejności.



Zamkowy dziedziniec- coś jak mini-Wawel



Pokrzepiwszy się mokką z tygielka, schodzimy do ratusza



Dziś i jutro śpimy w Plitvicach, bajkowej krainie jezior. Ktoś pamięta jugosłowiańsko - niemieckie filmy o Winnetou? To te krajobrazy...
Cdn, mam nadzieje.

Super zdjęcia i relacja Aniu

Małgosiu - korzystam z tego, że w hotelu "dają" wi-fi; obiecana relacja z dzisiejszego bardzo intensywnego dnia w Parku Narodowym Jezior Plitvickich. Zrobiliśmy dobre ponad 30 km, z tego około 10 - "shuttle" parkowym, koło pięciu - stateczkiem, resztę pieszo.























Po tych przeżyciach psy...



Jutro ruszamy dalej.

Ooo Matko ale widoki

Podkradam internet z nadbrzeżnej restauracyjki
Jesteśmy na wyspie Hvar, jednej z większych wysp Wybrzeża Dalmatyńskiego.
Za każdym razem, gdy dojeżdżamy do miejsca, skąd widać Adriatyk, zapiera nam dech w piersiach





To widoki z tak zwanej magistrali Adriatyckiej, na wysokości miasteczka Baska Voda; a oto i promenada w Baskiej



Zatrzymujemy się tylko po to, by zrobić zakupy - wiemy, że najbliższy sklep będzie o 6 km od naszego wakacyjnego lokum. Podążamy do Drvenika, na prom.



Półgodzinna przeprawa - i zjeżdżamy na Hvarze. Jeszcze około 30 km drogą, a raczej drożyną przez makię, a gdy tracimy nadzieję, że wirtualnie zabukowany dom istnieje, wyłania się taka zatoka, z takimi domkami; wśród nich - nasz.







Nie ma tu sklepu, nie ma dyskotek, jest kilku mieszkańców i kilka rodzin turystów; knajpeczka, której kradnę internet - 2 stoliki na tarasiku, dwa pod markizą



Woda



Mamy taras, na którym koncentruje się nasze dzienne życie - z niego widok przez Kanał Hvarski na Góry Biokovo na stałym lądzie



z najwyższym szczytem, Sv. Jure (1762, wyższy od Śnieżki, w dodatku wyłania się wprost z morza)


Z drugiej strony, z okna widok na jesienniejącą śródziemnomorską makię








Najbliższa "cywilizacja" - za skalnym grzebieniem w następnej zatoce: maleńki porcik jachtowy



Jutro wybieramy się do miasta Hvar - 40 km.

Podkradłaś internet ???? Oj nieładnie, nieładnie ...

Widoki rzeczywiście nieziemskie ... można się zachłysnąć
Pogoda jak widzę też dopisuje. A u nas zimno i buro, ciągle pada deszcz
Dzisiaj w pracy tak zmarzłam, że po powrocie rozpaliłam w piecu, aż cała leśniczówka huczała.

Szerokiej drogi dalej Pozdrowienia dla całej ferajny

za kolejny rzut słonecznych zdjęć.

U nas było "marcowo"

Aniu widoki śliczne - i miasteczka i wodospadów. Podeślij nam trochę słoneczka i ciepła , bo jak wcześniej dziewczyny wspomniały u nas zimno i deszczowo. Pozdrowionka

Kasionek wrote:
Już się robi, Kasiu
Co prawda dzień zaczął się od burzy, ulewnego deszczu, atramentowych chmur.
Jednak moja ulubiona prognoza przewidywała, że wszystkie te zjawiska późnym przedpołudniem ustąpią słońcu - i tak się stało. Tak to ja rozumiem - solidne podlewanie, potem rozsuwamy zasłonki i znowu jasno i ciepło
Nasze wakacyjne lokum znajduje się mniej więcej w połowie wyspy Hvar - do miasta o tej samej nazwie jest około 60 km, ale jakich! Droga przez góry, tak wąska, że miejscami trzeba stawać na "mijance", gdy z naprzeciw nadjeżdża inny pojazd. Ten niedługi odcinek zabrał nam prawie półtorej godziny!
Ale dojechaliśmy szczęśliwie.
Miasto nosi niezatarte piętno panowania wenecjan; ten sam styl kamiennej architektury, ta sama kolorystyka.



katedra





port jachtowy



Pod kościołem św. Michała spotkaliśmy młoda Chinkę - wiatr ukradł jej kapelusz i cisnął w kolczasty gąszcz








Nad miastem góruje twierdza, otoczona historycznymi murami



Wspięliśmy się na wierzchołek wzgórza, które przekształcono w nader oryginalny park; bo jak założyć ogród w miejscu, gdzie pada bardzo, bardzo rzadko? Ano, trzeba posadzić mnóstwo kaktusów, agaw, ziół typu rozmaryn i lawenda, a także oleandry,granaty, pinie,cyprysy, tamaryszki, drzewa świętojańskie... Może to i kierunek dla nas, skoro deszczu coraz mniej?





Jeszcze panorama z góry





Pozdrawiam słonecznie wszystkich Zaglądających

Dziś miałam słonecznie, ale za tydzień, może dwa będę wracała do Twoich zdjęć, by sobie "posiedzieć" w ciepełku

Cudne widoki nam ukazałaś Aniu, ja za każdym razem jak jestem w Chorwacji nie mogę napatrzeć się tymi widokami.
Pozdrawiam

Miło mi, bo mogę dostarczyć następnej porcji słonka.
Wczoraj zrobiliśmy całodzienną wyprawę do Splitu; najpierw samochodem około 40 km (ale krętą dróżką przez góry) do Stari Grad, tam zostawiliśmy auto - i przeprawiliśmy się promem (2 godziny) do miasta Dioklecjana.





Pewnie wszyscy wiedzą, lecz przypomnę, iż osobliwością i największym zabytkiem Splitu jest pałac cesarza Dioklecjana, jedynego rzymskiego cezara, który dobrowolnie abdykował - i postanowił spędzić jesień życia w Illirii, czyli dzisiejszej Dalmacji; wybudował sobie oczywiście odpowiedni "dom spokojnej starości" - tak imponujący, że w jego ruinach pomieściło się całe średniowieczne miasto, z katedrą, ratuszem, domami itepe. Średniowieczni budowniczowie skwapliwie zrecyklowali fragmenty rzymskiej budowli - a nawet całe ściany. To, co widać za mną, to budynki mieszkalne wmurowane w fronton pałacu.
Czasem można spotkać jeszcze Rzymian



Ratusz i wieża katedry przypominają o epoce wenecjan





Te oleandry zachwyciły mnie niezwykłym odcieniem kwiatów



Wróciliśmy obładowani owocami i warzywami z splitskiego targu, o wiele tańszymi, niż na wyspie - gdzie przecież nieomal wszystko jest dowożone. Jeszcze zdążyliśmy na taki widoczek w zatoce

Nasz pobyt na Hvarze powoli dobiega końca; pogoda też sie zmienia, rano była burza, wczoraj - klimaty nadbałtyckie (no, temperatura jednak wyższa, 23 stopnie). Z braku słońca zrobiliśmy małą wycieczkę do sennej rybackiej miejscowości Vrboska, nazywanej Wenecja Hvaru, z powodu licznych kamiennych mostków nad kanałami.





Gdzie tylko można, skrawki ziemi wykorzystane na choć jedną bugenwillę, choć jedna palemkę









Obronny kościół NMP - zbudowany w epoce tureckich korsarzy





W tym kościółku św. Wawrzyńca znajduje się tryptyk pędzla samego Veronese - niestety, ciemności wewnątrz nie bardzo pozwoliły na zdjęcie



Hvar to wyspa lawendy; dają tu nawet lody lawendowe





W szczycie sezonu zapewne są tu tłumy - teraz - kompletna cisza i spokój. Jesteśmy na naszej małej plaży sami z psami.





Pojutrze wsiadamy na prom i przeprawiamy się przez Adriatyk.

Uffff... jestem już w domu, jak zwykle w takich okolicznościach "powrotowych" nie wiem, w co łapy najpierw włożyć - ale chciałabym dokończyć opowiadanie o podróży.
Czekając na odchodzący z Splitu prom do Ankony postanowiliśmy umilić sobie cas i zrobić małą wycieczkę (ok. 20 km) do jednego z najpiękniejszych miasteczek nad Adriatykiem - Trogiru.
Jest to jedno z moich ulubionych miejsc. Centrum wpisane na listę dziedzictwa ludzkości to średniowieczny epos w kamieniu o barwie spłowiałego złota; leży na cyplu, naprzeciw wyspy Ciovo, połączonej z Trogirem mostem. Woda, podzwrotnikowa roślinność, wąskie uliczki, romańskie budowle. Mimo marnej początkowo pogody trudno się było nie zachwycać.





Idziemy ku katedrze św. Wawrzyńca, podobno najpiękniejszej - i najsławniejszej w Chorwacji







Stoi na głównym placu, Placu Ivana Pavla





Wawrzyniec...



Z drugiej strony centrum - twierdza i nadbrzeże, przy którym cumują wycieczkowe stateczki





Na prom linii SNAF załadowaliśmy się dość sprawnie, co prawda nie był tak luksusowy, jak linie skandynawskie - ale co tam, głupie 11 godzin przeprawy przez Adriatyk
Psy były baaaardzo grzeczne, w pierwszej chwili wpadłam w lekka panikę, bo nigdzie nie mogłam znaleźć psiej toalety - ale suki zastrajkowały, nie załatwiały się przez całą podróż, ani nawet na betonowy pirs w Ankonie, dopiero na pierwszej stacji benzynowej - za to trzeba było widzieć ten wodospad
A potem - dalej na Południe, do Apulii, a konkretnie - na sam koniec Półwyspu Salentyńskiego...
Jutro - zakończenie, mam nadzieję

Jak ja lubię z Tobą podróżować

Iwonko - zapraszam, namówiłam do podróżowania ( w realu, w realu) z psami już inną Iwonę, z psiego forum )
To wcale nie jest aż tak trudne. Trzeba tylko sporo wcześniej opracować logistycznie całą wyprawę.
Tak się zastanawiam ... Ponieważ od wczoraj jestem formalnie emerytką (do przedwczoraj wykorzystywałam ostatni urlop), może jak mnie bieda przyciśnie, założę mikro firmę "Podróże z psami" , by dorobić do "zapomogi" z ZUS ? Dla klienta który niekoniecznie lubi plażę typu "Mielno", tłumy, dyskoteki, za to doceni miejsca nieodkryte przez turystykę komercyjną - i nie chce/nie może zostawić psa w domu?
No właśnie - we Włoszech jest taka kampania reklamowa:



Napis na plakacie głosi: czy to początek waszych wakacji, czy tylko twoich?
I tekst propagujący zabieranie zwierząt na wakacje, poniżej linki informacyjne oraz linki do stowarzyszenia opieki nad zwierzętami. Chodzi oczywiście o to, by w pierwszej linii zapobiegać wakacyjnym porzuceniom, zmorze i polskiej rzeczywistości... Mamy taki zwyczaj, że postawiwszy nogę na włoskiej ziemi, jak najprędzej zjeżdżamy na stację benzynową napić się kawy przy barze - i w drzwiach powitał nas powyższy obrazek.
Mój mąż nie byłby sobą, gdyby po kawce nie wymyślił jakiejś wizyty w winnicy
Wylądowawszy w Ankonie nie jedziemy prosto wzdłuż Adriatyku na Południe, ale nadkładamy sporo drogi - do winnic w Abruzach. Abruzzo to nazwa i gór, i jednej z włoskich prowincji (coś jak landy w Niemczech), a co najważniejsze - szczepu winnego (Montepulciano Abruzzo), z którego wyrabia się ogromną część win włoskich. Kiedyś były to wina dość liche, ilość stanowczo obniżała jakość - teraz stopniowo dzieje się inaczej.
Jedziemy krętymi dróżkami do Tollo - miasteczka wysoko w Abruzach, jednej z lokalnych stolic winiarskich.



Winnice jak okiem sięgnąć, winne latorośle prowadzone w charakterystyczny sposób, jakże inny od przystosowanych do mechanicznej uprawy winnic np. w Burgundii; winogrona wiszą na wysokości głowy postawnego mężczyzny, tworząc coś w rodzaju dachu.



Zmierzamy do Cantina (piwnica) Tollo, gdzie w naszym bagażniku robi się ciaśniej . Przy okazji - taki widoczek



Żeby nie było - to, co zwala wielka wywrotka, to...



Przed firmą - stara prasa



Trwa vendemmia, winobranie - pracuje, kto żyw, pod broń powołani starcy, chorzy i kobiety w ciąży

Ale my jedziemy do mojej starszej córki, na Półwysep Salentyński; to ten "obcas", największym miastem jest Lecce, perła baroku włoskiego. Nie tym razem - mamy tylko trzy dni, podążamy do przylądka Santa Maria Di Leuca, najbardziej na południe wysuniętego punktu włoskiego buta. Po drodze widać wszędzie na polach charakterystyczne dla prowincji Apulia kamienne budowle; ta to Liama; na płaskim wierzchołku suszy się pomidory i figi.



Są jeszcze inne, bardziej znane, mieszkalne (kiedyś, dziś dla turystów)Trullo. Kto ciekaw, patrz wikipedia

Jest po wakacjach. Jest puściuteńko, totalny spokój, leniwe słońce, +25, woda w morzu podobnie...



Miejscowość nazywa się Torre Pali. Ta "Torre" z nazwy - to ta wieża stojąca w wodzie, a raczej szczątki wieży, jednej z "systemu wczesnego ostrzegania" przed średniowiecznymi tureckimi piratami.
Relaksujemy się













W miasteczku uchodzi do morza kilka kanałów



Też mam taki kaktus; tylko mój ma 30 cm



Przy tej ulicy mieszkaliśmy; teściowie córki maja kilka wakacyjnych mieszań na wynajem



Dogoniliśmy uciekające z Polski lato; hibiskusy:



lantana



inna lantana



owocująca lantana



i mój ukochany zapach - zdjęcie marne, ale czuć o przecznicę dalej



Następny odcinek będzie już naprawdę ostatni