Forum Ogrodnicze Oaza

To trudna decyzja. Na szczęście tylko raz musiałam ją podjąć.

Bardzo mi przykro. Myślę, że rzeczywiście przyjdzie taki moment, ze będziesz sama wiedziała, ze już nie można dalej męczyć zwierzęcia. ja niestety musiałam 2 razy podejmować takoie decyzje. Bardzo mi brakowało jakiegokolwiek wsparcia ze strony lekarzy, w tym sensie, żeby powiedzieli szczerze, czy jest sens dalej to zwierzątko męczyć, czy jest dla niego jakakolwiek szansa, nie wiem, może oni mają zabronione sugerowanie czegokolwiek...Trzymam kciuki za Gewcię, może jeszcze da radę zwyciężyć chorobę, a Tobie życzę dużo siły.

Ściskam Cię Ewa mocno i życzę dużo siły. W ciągu ostatnich 3 lat pożegnałam troje czworonożnych przyjaciół. Walczyłam do końca ale wiem, że to była mordęga i dla nich i dla mnie.

Walczymy dalej. Gewcia się nie poddaje.
Dziś kolejna dawka zastrzyków, łącznie z opioidami.

Wróciłyśmy z reklamówką zastrzyków i tabletek. Co z tego wyniknie, czas pokaże.

... to już za nami...

Biega już sobie szczęśliwa,bez bólu,za tęczowym mostem z innymi naszymi kotkami ❤️

Ewo jest mi bardzo przykro, Gewcia już nie cierpi. Wiem jak bardzo boli choroba i odejście ukochanego kota - 29 stycznia miną 3 lata jak w potwornym ataku na rękach odeszła mi moja Basia. Nikomu nie życzę takich przeżyć... Teraz Gewcia z Baśką i innymi kotami polują gdzieś w zaświatach, wolne od bólu... Przytulam Cię

Ewuniu

Przytulam

strasznie mi przykro

Ewuniu

Bardzo Wam dziękuję za wsparcie. Pusto w domu i smutno. Lussi od odejścia Gewci zaczęła chować się w łazience. Choć się nie lubiły widzę, że Lussi mocno przeżywa, martwię się o nią.

Ewuniu, nie martw się o Lussi.Ona raczej nie tęskni za Gewcią bo w przeciwieństwie do psów koty nie są zwierzętami społecznymi.Być może chowa się w łazience bo przedtem było to terytorium Gewci i nie miała tam wstępu? Lussi szybko poukłada sobie swój świat jako szczęśliwa jedynaczka.

Ach z tymi kotami.
Lussi nie do końca odnalazła się w nowej sytuacji bycia jedynaczką. Dodatkowo, od dnia kiedy pojechałam do szpitala, zaczęła wylizywać z jedzenia sosik, niewiele jedząc. Efekt był taki, że jak wróciłam, kot słaniał się na nogach.

Poszły leki uspokajające, a moja obecność spowodowała, że małymi kęskami zaczęła zjadać mięsne porcje.
Dziś już normalnie chodzi i je, odnalazła się w starym domu, tylko muszę kontrolować kontakty wnusi z kotką.

Mój synek odsypia "poranny" spacer o 4.30

Dziś po 23ciej mija już 3 rocznica śmierci mojej Basieńki.
Basiu, mama nadal bardzo Cię kocha i tęskni córeczko

Maciuś w lazanii.