Forum Ogrodnicze Oaza

Janinko, ja bym raczej odciągała kota od kanapy jak najdalej.

No też racja. To może przykryć miejsce drapania jakąś luźną narzutą. To już chyba koniec moich pomysłów . Ale jak mi coś wpadnie do głowy, to dam znać

Ja bym tam jednak postawiła deseczkę, ale z przyklejoną taśmą dwustronną.
Tak (swego czasu) oduczyłam kota spacerów po poręczy balkonowej

Na jednym rogu kanapy ma drapak,ale nie korzysta i drapie obok.Przyniosłam od tapicera resztki materiału obiciowego,który niestety kolorem zupełnie do mojej kanapy nie pasuje i spróbuj go przyczepić tam gdzie smętnie wiszą nitki.Obawiam się jednak,że nic to nie da i zacznie drapać np. na oparciu. Spróbuję z pieńkiem.Tylko muszę pomyśleć skąd go wziąć.

Musisz kota odciągnąć od tej kanapy, bo stawianiem różnych tego typu rzeczy blisko niej, tylko pokazujesz mu, że to miejsce do drapania.
To, że kot używa kanapy a nie drapaka, to dlatego, że ona jest dla niego bardziej atrakcyjna.
Taśma dwustronna nie robi kotu krzywdy, ale jest nieprzyjemna i skutecznie zniechęca do drapania kanapy i poszukania innego miejsca i tu kawałek drewienka jak znalazł, ale w jakimś rogu, gdzie nie będzie żadnej alternatywy do drapania. Pamiętaj też, żeby pieniek był stabilnie do czegoś przymocowany, bo jak spadnie na kota, to go tylko zrazi.
Jedź do lasu, tam często są takie różne pozostałości po wycinkach.

Najlepiej dyscyplinuje koty spryskiwacz, tylko wszystko zależy od tego kto jest bardziej zdeterminowany, kot czy człowiek , są też różne Akyszki i inne spraje odstraszające, tylko jak już to kupować do wewnątrz, bo te zewnętrzne śmierdzą. No i dopasowanie drapaka do preferencji kota, metodą prób i błędów. Moje trzy kochają te tekturowe tylko strasznie śmiecą, i posypuje drapaki suszoną kocimietką. Niestety kochają drewniane drzwi, jeszcze chwila i się przedrapią na drugą stronę )))

To jest dno... Szafy drewnianej, która w wolnym czasie (wiadomo moim, nie swoim) będzie to pokornikowe dno miała wymieniane. Póki co robi za dodatkowy drapak, prawda że za chwilę przedrapią się koty do środka szafy

Panie Boże, nie jestem aniołem,
dziś niewielu jest takich na świecie,
może ci, co na ziemskim padole
pokochali zwierzęta i dzieci.

Panie Boże, powiedziałeś "Proście",
rzekłeś "Proście, a będzie wam dane"...
Wiesz, że wczoraj po tęczowym moście
poszedł do Ciebie mój kot kochany?

Panie Boże, poznasz go z łatwością,
miał sierść jedwabistą, cztery łapki, ogon,
proszę, o Panie, zawołaj go głośno,
bo miał w zwyczaju nie słuchać nikogo.

Panie Boże, nie proszę dla siebie,
znajdź mu jakąś osobę przyjazną,
by głodny i smutny nie był i żeby
mógł sobie przy kimś bezpiecznie zasnąć.

Panie Boże, a gdy tak się stanie,
że i mnie zabrać stąd będzie trzeba,
pozwól, by wyszedł mi na spotkanie,
kiedy będę wędrować do nieba...

autor Marta "Majorka" Chociłowska-Juszczyk

Po 17 latach ze mną dwa tygodnie temu odeszła moja Kinia.
Została po niej pustka i łzy
To jej ostanie zdjęcie

Madziu tulam. Tyle lat razem to i tęsknota straszna.
Przykro mi.





Ja mam drapak a koty były nauczone. To moje szczęście.
Kupiłam też taki




U mnie leży poziomo bo od czasu do czasu drapią. Jakby chciały kanapę to planowałam postawić w pionie jak na drugim zdjęciu. Nie jest drogi. Szukaj w zooplus jak będziesz zainteresowana.

Madziu, nie wiem co napisać, więc . Maja Majeczka też skończyła 17 lat, więc tak bardzo się boję, że.... Jest zdrowa na szczęście. Łzy płyną mi po policzkach. Trzymaj się kochana, a wiersz piękny. Te Nasze pieszczochy nawet nie wiedzą ile miłości nam dają i jaką pustkę zostawiają.

Identyczny mam w pionie.Nie działa i to wieszany w różnych miejscach.Może położę i wtedy wzbudzi zainteresowanie.

Janinko niewydolność nerek(w Polsce są tylko dwa ośrodki z dializą dla kotków) a ostatnio do tego doszła przepuklina dokonały swojego.
Nie pomogły codzienne kroplówki
Wyniki były coraz gorsze.
Dla mnie moja Kinia była jak drugie dziecko.

Niewydolność nerek, wiem coś o tym. Mój pierwszy kotek Kuleczka chorowała. Była z nami 7 lat. Mimo, że krótko, to uważam, że to najlepsza przyjaciółka jaką miałam /Majeczko przepraszam/. Charakterna była, a to ja lubię. Minęło 16 lat, a ja dalej beczę. Ja już nie wiem, czy dziwadło jakieś jestem, że bardziej cenię futrzaki niż ludzi, nigdy mnie nie zawiodły. Oczywiście nie dotyczy to moich najbliższych, pewnie będę matką wyklętą, jak powiem, że kocham moje futerka, prawie tak jak swoje dzieci.

Nie będziesz wyklęta Magda, najszczersze wyrazy współczucia, ja też jeszcze po Ździrce ryczę, a tu kolejne czarne kocie futro do nieba polazło

Tylko czemu leżę i płaczę?

Madziu

Madzia, Janinko, ja Wam dedykuję inny wiersz, szczególnie dwie ostatnie strofy.

Zapłacz, kiedy odejdzie,
jeśli Cię serce zaboli,
że to jeszcze za wcześnie
choć może i z Bożej woli.

Zapłacz, bo dla płaczących
Niebo bywa łaskawsze,
lecz niech uwierzą wierzący,
że on nie odszedł na zawsze.

Zapłacz, kiedy odejdzie,
uroń łzę jedną i drugą,
i - przestań nim słońce wzejdzie,
bo on nie odszedł na długo.

Potem rozglądnij się w koło,
ale nie w górę; patrz nisko
i - może wystarczy zawołać,
on może być już tu blisko...

A jeśli ktoś mi zarzuci,
że świat widzę w krzywym lusterku,
to ja powtórzę: on wróci...
Choć może w innym futerku

/F.J. Klimek/

Je też mam coś z dedykacją prosto z serca...

ON przyszedł na Twoje kolana
spojrzał głęboko w oczy
a potem cicho zeskoczył
i zamknął kocie oczy...

ON zawsze w sercu zostanie
choć już nie na kolanie
i na kanapie pustka
i miska zbyteczną się stanie...

ON swym ostatnim spojrzeniem
wymownie spojrzał w Twe oczy
mruknął: pamiętaj, że koty
mają niejedne żywoty...